Welke zwangere mama is er ook zo moe?? Ben nu 7 weken onderweg en je kan me wel opvegen. Ik gebruik sinds enkele dagen floradix drankje wat wel een beetje helpt, maar ik voel me zo lamlendig! En een drukke puberpeuter de hele dag(ben thuisblijfmoeder)om me heen werkt ook niet erg mee. Ik weet dat ik door deze fase heen moet, en het zal nog wel vaker voorkomen de komende maanden. Maar de moeheid met het niet lekker voelen is echt gewoon K**! Zo, dat moest ik ff kwijt... Meer mama's met dit probleem???
Niet het antwoord wat je wil horen.. Maar bij mij is de vermoeidheid nooit weggegaan. Was bij mijn eerste zwangerschap al de hele zwangerschap vreselijk moe en nu bij de 2e dus weer.. Terwijl hier ook een peuterpuber rondloopt. Heel zwaar vind ik dat! Ik probeer elke middag nog mijn uurtje slaap mee te pakken.
Een zwangerschap met een peuter om je heen is helaas nou eenmaal zwaarder. Sterkte want de dagen duren soms heel erg lang als je zelf gesloopt bent!
Herkenbaar... De eerste weken moest ik 's middags echt even slapen. Als ik de kans krijg ga ik samen met de kinders naar boven, kijk op bed nog een serie en ga dan vroeg slapen. Tussen de 12 en 20 weken ging het wat beter zonder te rusten maar nu moet ik lichamelijk wel weer rusten ( Tweeling ) maar geef er wel aan toe. Je kindje met een filmpje op de bank en zelf ook lekker even liggen. Of kijken of je buurvrouw, moeder, schoonzus hem een middagje wilt vermaken.
Zo herkenbaar! Ik ben geen thuisblijfmoeder, maar de dagen waarop ik wel thuis ben zijn inderdaad erg pittig met een klein mannetje van nog geen twee jaar. Zeker de laatste weken (nu 26 weken zwanger) wordt het zwaarder en heb ik minder energie. Ene dag lijkt mijn zoontje dat goed te snappen en kan hij zich goed alleen vermaken. Andere dag weer totaal niet. Ik pak ook altijd mijn 1.5 uur rust als hij zn middagdutje doet. En moet eerlijk toegeven dat hij hier nu ook iets meer achter de televisie zit dan ik eigenlijk zou willen... maar het is even niet anders. Ik merk echt dat mijn lichaam soms om rust vraagt. Dus daar geef ik dan even aan toe...
Zo herkenbaar! Ik ben geen thuisblijfmoeder, maar de dagen waarop ik wel thuis ben zijn inderdaad erg pittig met een klein mannetje van nog geen twee jaar. Zeker de laatste weken (nu 26 weken zwanger) wordt het zwaarder en heb ik minder energie. Ene dag lijkt mijn zoontje dat goed te snappen en kan hij zich goed alleen vermaken. Andere dag weer totaal niet. Ik pak ook altijd mijn 1.5 uur rust als hij zn middagdutje doet. En moet eerlijk toegeven dat hij hier nu ook iets meer achter de televisie zit dan ik eigenlijk zou willen... maar het is even niet anders. Ik merk echt dat mijn lichaam soms om rust vraagt. Dus daar geef ik dan even aan toe...
Herkenbaar, heb het tot 17 weken gehad, daarna ging het beter (2 kinderen 4&3), Nu komt het weer terug(28weken). Lastig iets vind ik, werk, huishouden, kinderen terwijl ik het liefst heel de dag op de bank lig
Ook hier heel herkenbaar. Elke nacht (meerdere malen) wakker worden. Structureel slaaptekort. Ook een peuter rondlopen die veel aandacht vraagt. Dan de overige verplichtingen en activiteiten erbij. En ik sta er dan ook nog alleen voor. Heb soms het gevoel dat alle energie uit me wegtrekt. Voel me net een lappenpop dan. Maar we moeten toch doorgaan, hoe dan ook. Sterkte.
Deze weken iets minder van jezelf eisen en naar bed als je peuter ook gaat! Zo heb ik het 'overleefd'. Ik had vooral het eerste trimester last van vermoeidheid (en misselijk). Het kan ook weer over gaan! Mijn man heeft toen wat meer op zich genomen.
Ja hier ook. Gaat nu beter. Ga smiddags ook mee naar bed. In huis deed ik echt niks. In weekend m'n man. Overdag ging ik naar buiten met ze. Zelf op de stoel of bankje bij de speeltuin hangen. Gelukkig zijn de weken achteraf voorbij gevlogen. En nu gaan we weer naar de bieb, park of speeltuin. Maar pittig is het wel!
Herkenbaar hoor! Ik ging elke middag mee een dutje doen en in de avond wat eerder naar bed nog even lezen en dan ook slapen. Heb het mijn hele zwangerschap gehad! Sterkte
Ik sluit me aan bij xPoppetje.. bij mij ging de moeheid ook niet over; dit gold trouwens met name bij mijn teeede zw, toen was ik helaas ook zo onverstandig dat ik eerst al het andere wilde doen en dán pas voor mijn rust koos. Dat was dan mooi te laat want tegen die tijd kwam de peuter alweer uit bed. Bij de derde was ik al een stuk makkelijker; eerst mama en baby, dan pas de rest! Google ook misschien eens wat over voeding en ijzertekort. De juiste dingen eten/combinaties maken hielp bij mij heel goed. Veel succes!!! En probeer ondanks alles ook vooral te genieten, cliché maar waar..
Hier is het vorige week toch wat verbetert, al doe ik wel nog steeds een dutje op de dagen dat ik vrij ben! Probeer zoveel mogelijk aan je moeheid toe te geven, en hoopvol blijven dat het binnen een paar weken beter wordt !
Ja, bij mij hetzelfde. Vorige zwangerschappen niet zo moe geweest als de laatste dagen. En ben thuis met een peuter en baby.Lekker druk. En de oudste wil meestal echt niet slapen in de middag. Ik kan kan nog wel uitslapen. En ze zijn snachts echte doorslapers! Als de niet naar de peuterspeelzaal gaan slaap ik gewoon iets langer. Komt vanzelf goed!
ben dan niet zwanger maar heb erg veel last van chronische vermoeidheid. stel je eisen aan jezelf bij, verwacht dus niet teveel van jezelf en vraag echt hulp als het nodig is.
Je gaat dit niet graag lezen, maar hier ook veel last van vermoeidheid. Het was eventjes weg, maar het is weer keihard teruggekomen. En ik heb dan ook een heel druk kind die echt energie kan vreten, maar toch zou ik zonder mijn schattebout ook doodmoe zijn. Het begint al bij het opstaan. Geen tips, want bloedwaardes waren prima. Alleen zoveel mogelijk rust pakken, samen spelen op bed bijv, of even op de bank een filmpje kijken. Verder vroeg naar bed of slapen als je zoon of dochter ook nog slaapt.
Ik wil je niet bang maken maar als baby geboren is wordt je extra moe. Ik heb ook een peuter en een baby en wow wat isnhet zwaar, het hoef niet bij iedereen zo te zijn natuurlijk
Tijdens mijn laatste zwangerschap nog nooit zo moe geweest. Tegen het einde bleek mijn ijzer veel en veel te laag te zijn. Ik dacht de combinatie van dreumes, 7 jarige, werk en studie maar ik bleek dus een fikse te kort te hebben. Misschien kun je even bloed laten prikken.
Ik had het echt tot een week of 11/12.. daarna stukken minder.. hoop dat het uiteindelijk minder word
Zeker herkenbaar, kijk uit naar de dag dat ik weer "mee kan doen" met spelen.. Die watermeloen onder mijn shirt helpt niet echt mee momenteel.. Gelukkig is het bijna weer achter de rug.. Probeer idd de middagdutjes mee te pakken.. al rust je maar gewoon je ogen en lichaam..