Hallo dames, Ik zit nu in mijn 2de mk.. Bij de eerste had ik al wel een voorgevoel dat het niet goed zat en zou ik een echo krijgen op 7.2 Met 7 weken begon ik te bloeden en zagen ze op de echo dat het vruchtje vanaf het begin niet echt gegroeid was. op 7.2 heeft het bloeden toen doorgezet en ben ik die dag ook het vruchtje, denk ik, verloren, want daarna werd het al snel minder. Het leek bij mij ook meer op een ongesteldheid met wel kleine stolseltjes en het heeft 6 dagen geduurd.. De 2de ronde na de mk was ik weer zwanger.. Vanaf het begin voelde het weer niet ok, toch schommelden mijn kwaaltjes, dan 4 dagen heel erg en dan 4 dagen helemaal niks.. maandagnacht kreeg ik hele erge rug en buikpijn, hier werd ik zo gek van met de vorige mk in mijn hoofd dat ik een echo heb geist met 6.3 weken.. Dat was afgelopen woensdag, toen kwamen ze er ook achter dat het vruchtje te klein was voor de duur, het was 2,3 mm en het hartje klopte ook niet.. Ze gaf me nog 1 % kans dat het nog gaat kloppen voor maandag, maar zelf zie ik die hoop niet meer.. ik ben dus momenteel ook in afwachting of het vruchtje er uitzichzelf uitkomt of dat ik helaas gecurateerd moet worden.. Ik las iedereen zo zijn manier, maar ik ben een beetje bang voor de curetage dus zit echt de hele dag te hopen en te broekloeren of ik niet al bloed kan spotten.. Ik wil zo graag verder gaan en niet blijven hangen in hoe ik me nu voel.. Ik hoop dus dat ze me dinsdag op bevrijdingsdag helpen Ook omdat ik dan vrij van mijn werk ben en omdat ik er zo graag vanaf wil zijn.. Ook is er medicatie die een mk zou opwekken, ik heb er zo'n nare berichten overgelezen dat ik daar niet eens overna wil denken.. Iedereen heel veel succes met het verwerken.. Ik kan alleen maar zeggen, blijf positief, je hebt er alleen je man/vriend en je zelf mee als je te lang in dit verdriet blijft hangen.. neem natuurlijk ook de tijd, vergeet niet dat hoop doet leven en leven is hopen.. over 10 jaar als je een gelukkige moeder bent is deze fase in je leven nog maar een zwarte pagina uit het kleurijjke kinderboek wat je hebt meegemaakt...
Heel mooi gezegd Ele!! Ik hoorde van Doortje dat het weer niet goed was bij je. Heel veel sterkte!! Liefs, Nijn
Dank meiden, het gaat steeds beter alhoewel ik echt nog tegen de curetage opzie.. want die lijkt toch steeds dichterbij te komen.. nog geen spatje bloed gezien :S
Weet je Elegance , ik heb de curretage vrij goed ervaren , je weet dan wel dat je alles kwijt bent en niet dat je dan alsnog gecurreteerd moet worden ... sterkte meid!!!!
Hoi Elegance, Ik heb afgelopen woensdag een curretage gehad en zag er vreselijk tegenop. Zowel tegen het lichamelijke aspect als geestelijk. Het is mij in alle opzichten reuze meegevallen maar ik begrijp je gevoelens. Ook ik had hier gelezen dat het bijna iedereen meeviel maar als je zelf moet is het toch anders. Ik kan je nare gevoel dus niet wegnemen maar wil je wel proberen gerust te stellen. Het geestelijke verhaal zal voor iedereen anders zijn; ik voelde me enorm leeg na afloop. Gelukkig waren de mensen in het zkh erg aardig. Hopelijk lukt het nog voor je op de natuurlijke manier maar ik wil je sowieso heel veel sterkte wensen.
Ik had mijn echo met 12 weken, daarop bleek dat het hartje van ons kleintje met ongeveer 8w6d gestopt was met kloppen Bij mijn echo zat de kleine er nog steeds in, zonder enig teken van bloedverlies of buikpijn Met 12 en halve week ben ik gecurreteerd Gewoonweg omdat de kleine al zo lang er bleef zitten, dat het waarschijnlijk niet meer vanzelf zou komen Heel veel sterkte, ik hoop dat het vanzelf bij je mag komen, en dat je een curretage bespaard blijft!
Oja....en vlak voor de curretage begon ik spontaan te vloeien,dus uiteindelijk was het na een week ofzo vast ook wel vanzelf los gekomen.Achteraf was ik blij dat ik al wist dat het fout was door die echo,want anders had ik met 9,5 week erg geschrokken.