Hallo dames Ik zit met het volgende dilemma Ik en mijn man hebben een hele problematische relatie met mijn schoonouders Nou wil mijn man niet vertellen dat ik zwanger ben nou heeft hij daar zijn redenen voor een die snap ik ook heel erg goed Maar toch vind ik dat we het niet kunnen maken om het voor ons te houden ook al zien we ze bijna nooit Wat vinden jullie ???
Dat hangt natuurlijk wel heel erg van de situatie en redenen af om te bepalen wat ik daarvan vind. Ik denk wel gelijk: Als ze er later achter komen, zonder dat jullie het hebben verteld, wordt de relatie dan niet alleen maar problematischer?
Dat is toch echt wat jullie eigen gevoel erbij verteld natuurlijk. Ik zou zelf ook niet met het geweten kunnen rondlopen dat ik zwanger ben en hun het niet zouden weten. Maja ik weet natuurlijk jullie verleden tot jullie relatie niet. Miss slaan ze wel helemaal om als ze van de zwangerschap af weten. Maar bedenk wel wat niet weet wat niet deert. Ik heb contact verbroken met de oma van mijn dochter vanwege haar zoon (mijn dochter haar vader) ik wilde met hem geen contact en zij bleef maar doorgaan om hem ook bij onze afspraken te krijgen en maar zeggen dat ouders bij elkaar horen. Dit werd me teveel en geen contact meer wat ik best moeilijk vond. Toen dacht ik had ik het maar nooit verteld.... Succes
Ja dat wel al kan het niet heel veel problematischer worden dan het nu al is De redenen is natuurlijk een erg lang verhaal een opstapeling van 6 jaar Maar het belangrijkste is wel dat ze tegen een tante hebben gezegd dat ze hopen dat ik voorlopig geen kinderen kan krijgen en dat na 14 maanden proberen en een miskraam
Nou meid na die opmerking zou ik zeggen STIK!! Dan kan ik me heel goed voorstellen dat jullie er zo tegen op zien. Als ze er dan achrer komem dat je zwanger bent en ze vragen waarom ze het nooit hebben geweten zou ik die opmerking voor hun voeten gooien. Bah wat een streek! Hoe durf je!
Hangt er een beetje vanaf hoe lang je nu zwanger bent. Anders kan je altijd nog wachten met vertellen totdat je de 12 weken voorbij bent. En dan zeg je dat je die tijd eerst wilde afwachten. Veel mensen vertellen het toch niet voor de 12 weken. Maar je moet niks doen waar jij je niet goed bij voelt. En na zo'n opmerking kun je verwachten dat je er nog 1 bovenop krijgt. Heb je daar nu wel zin in?
na zo een opmerking van hun kant zou ik ze niets vertellen. ze gunnen het jullie niet eens, nou dan hoeven ze het ook niet te weten. en idd als ze er ooit áchter komen smijt je ze dat voor de voeten hebben ze bij jullie ook gedaan.
Voor de 12 weken zo wie zo niet vertellen zou ik doen. En hoe vaak zie of spreek je ze? Als je ze wel eens ziet, kan je er niet echt onderuit, want ja... je gaat het zien he Gewoon doen wat jullie zelf willen. Zo lang je beiden achter jullue keus staan om het wel of niet te vertellen, is het goed
Nou dan hadden ze dus echt pech. Zoiets zeg je toch niet. Ik denk dat ik meteen het contact helemaal verbroken had.
Ik denk dat je je zou moeten afvragen wat je doel is wanneer je het wel verteld. Wat wil je ermee bereiken? Welke reactie zou je willen, welke reactie verwacht je? Hoe denk je je te voelen als je een reqctie krijgt die niet positief is, ben je bereid dat risico te nemen? In hoeverre zie je de relatie in de toekomst voor je met zijn ouders en jullie met jullie kind? Zelf heeft mijn man nauwelijks (lees eigenlijk geen) contact met zijn opa en oma's. Zijn moeder is daar niet blij mee en 'zeurt' daar toch steeds weer over. Dat werkt alleen maar averechts. Ik heb ook niets tot weinig met die mensen, dus ga daar niet ook nog over zeuren, zit zelf ook niet op verplichte bezoekers te wachten. Toch vraag ik regelmatig aan m'n man bij dit soort dingen: wat wil jij, het is jouw familie en dus jouw keuze. Ik zal geen haarbreed in de weg zitten en de keus bij hem laten. Maar wil nooit horen later dat ik hem heb tegen gehouden of het niet heb besproken.
Ik laat de keus bij hem dat lijkt mij inderdaad het beste dan kan ik laatst nooit ergens van beschuldigd worden