Dames, ik moet echt mijn verhaal kwijt. Enkele jaren geleden heb ik Betahistine voorgeschreven gekregen omdat ik zo vaak erg duizelig was. Ik heb hier veel onderzoeken naar gehad en ze verwijten het aan mijn scooterongeval wat ik vroeger, in 2003, heb gehad. Ik heb toen een schedelbasisfractuur gehad een een scheurtje in het gehoorbeen. Als ik lig was/ben ik niet duizelig, alleen wat licht in mijn hoofd. Toen ik zwanger werd verdween mijn duizeligheid maar helaas is deze duizeligheid daarna toch weer begonnen. Enkele weken geleden heb ik een scan gehad en een ENG-onderzoek. Op het eerste gezicht ziet de MRI er netjes uit maar het evenwichtsonderzoek liet blijken dat mijn evenwichtsorgaan verstoord zou zijn maar niet kapot. Ook mijn gehoor is aan één oor iets verminderd. Ik word vervolgens naar huis gestuurd met wat oefeningen en een recept voor propranolol. De neuroloog zei letterlijk dat hij niet weet wat hij met mij aan moet en dat ik er mee moet leren leven. Er staat geen vervolgafspraak gepland omdat ze niks voor me kunnen doen. Dat stencil met oefeningen heb ik al duizenden keren gedaan. Dat heb ik een aantal jaren geleden ook al een keer gehad. De klachten zijn in zo'n erge mate aanwezig dat ik me niet serieus genomen voel. Als je al 4 maanden zo verschrikkelijk pijn hebt, duizelig en vermoeid bent dat je de bank vaak nog niet af kunt komen dan kan ik daar toch niet mee leren leven? Ik vraag me af of ze het wel bij het juiste eind hebben. Na een boodschap gedaan te hebben moet ik mijn bed in van de hoofdpijn en duizeligheid omdat ik anders 'instort'. Ik functioneer helemaal niet meer en kan nog niet voor mijn kind zorgen omdat ik amper kan lopen of uit mijn ogen kan kijken van de hoofdpijn. De Betahistine doet helemaal niets bij mij. Ik heb de dokter gevraagd of het niet slim is mij door te verwijzen naar een academisch ziekenhuis voor een second opinion. Ik kreeg direct de doorverwijzing maar het academisch ziekenhuis heeft mij per brief terug gestuurd naar mijn huidige neuroloog om het nogmaals te bekijken. Ik zit nu al weer bijna 4 maanden thuis van het werk. Ik vind het verschrikkelijk dat ik niet kan werken en mij zo lang ziek te moeten melden en voel me niet serieus genomen. Morgen ga ik op eigen initiatief naar een functioneel neuroloog/chiropractor. Ik wil gewoon iets proberen. Meer mensen die dit herkennen of die een goed advies hebben?
Jeetje wat erg! Hier kunnen ze het toch niet zomaar bij laten lijkt me! Ik zou zeker gaan kijken voor een second opinion bij een ander ziekenhuis, en dan maar niet via de huisarts want die neemt je niet echt serieus. Goed van je dat je op eigen initiatief verder gaat zoeken naar een oplossing. Veel succes!
Zoals ik het lees was het juist dat academisch ziekenhuis die haar weer naar de neuroloog terugstuurde. Wel vreemd dat ze dat zomaar doen voor ze je uberhaupt gezien hebben en van je hele verhaal weten. Misschien toch je neuroloog vragen of hij een doorverwijzing met begeleidende brief naar het ac. ziekenhuis wil sturen? Hopelijk snappen ze dan dat jouw neuroloog niet veel meer kan doen dan wat hij al heeft onderzocht. Een arts in een gespecialiseerd ziekenhuis zou toch een stuk verder moeten komen. succes!
Ja, dit klopt inderdaad. Het Academisch Ziekenhuis heeft mij terug gestuurd naar de Neuroloog. Omdat ze mij nu hebben afgewezen vraag ik me af of ze me wel goed zouden helpen als de neuroloog me door zou verwijzen. Ze zijn namelijk op de hoogte over het feit dat mijn neuroloog niets voor me kan doen. Dank voor jullie berichten.
Misschien hele stomme vraag maar ooit gedacht aan iets hormonaals? Vind het zo gek dat je er tijdens de zwangerschap geen last van had. Ook moest ik denken aan iets met je doorbloeding (die is vaak ook beter als je zwanger bent dacht ik). Sterkte in ieder geval!
Hier heb ik eerst ook aan gedacht en heb daarom verschillende anticonceptie geprobeerd en ben hier ook op onderzocht. Hier kwam niets uit. Maar het is begonnen direct na het scooterongeluk!
Anders een ander (gespecialiseerd) academisch ziekenhuis proberen als second opinion? Desnoods aan de andere kant van het land als daar de beste artsen zitten.
Ja, dat dacht ik eigenlijk ook. Maar ik voel me zo'n snel een zeikerd. Omdat ik me zo afgepoeierd voel voor mijn gevoel ben je al snel weer bang voor teleurstelling en bang niet serieus genomen te worden. Maar misschien moet ik dit toch proberen.
Je bent geen zeikerd! Dit is toch geen doen zo? Het is jouw lijf en je betaalt gewoon ziektekosten dus niet bij laten zitten. Kom voor jezelf op meid. Sterkte!
Als je vrije zorgkeuze hebt bij je zorgverzekering dan kun jij overal naartoe waar je wil, desnoods het buitenland. Dit klinkt heel hard maar die arts ligt er snachts niet wakker van dat jij zo'n onverklaarbare hoofdpijn hebt. Jij daarentegen moet er mee leren leven. Dan zou ik blijven zoeken naar een oplossing, hoe ver je daar ook voor moet gaan. Je kunt via je huisarts ook een second opinion aanvragen.
Dank jullie wel dames. Van de week eerst naar een functioneel neurologisch chiropractor geweest. Ik heb hier een heel goed gevoel bij! Mocht het toch niet de oplossing zijn dan ga ik een second opinion doorduwen!
Ik weet niet waar je woont maar hier in Apeldoorn in het ziekenhuis hebben ze een speciaal duizeligheidscentrum, wellicht nog iets voor jou, of misschien hebben ze iets soortgelijks in jou omgeving. Geen idee of het iets voor jou is hoor, heb even de link er bijgezet voor je. Apeldoorns Duizeligheidscentrum | Gelre ziekenhuizen
Dankje. Ik had dit gisteren ook ontdekt en heb ze direct een email gestuurd. Hartelijk dank voor het meedenken.