hoi lieve meiden, even mijn verhaal in het kort. of nja kort, het kortste hahaa. vanwege een gen dat mijn partner en ik beide hebben, heeft ons kindje 25% kans om die ziekte te hebben, dit kunnen wij onderzoeken door een vlokkentest, toen ik 12 weken zwanger was dus de vlokkentest gedaan. deze verliep heel pijnlijk, na mijn inzien deed ze veel te ruw en te snel, hierdoor bleek dus dat ze mijn weefsel had afgenomen ipv de placenta, ze zei zelf: Ik ga nu stoppen want ik heb het gevoel alsof ik je aan het verkrachten ben..... hele gekke woorden. in ieder geval, week later zou de vlokkentest weer opnieuw moeten alleen dan met een naald via mn buik. we lopen het ziekenhuis in en ik voel iets lopen, ja hoor, bloed. sinds die dag was het bloeden eigenlijk niet meer gestopt. baby deed het iedere keer super goed. maar ik kreeg op gegeven moment zulke krampen, elke 2 minuten en die duurde dan 1,5 minuut lang die pijn. 6 dagen lang iedere avond naar het AMC want savonds begon de pijn vaak echt door te zetten. bloedonderzoeken, echo's. alles was goed met ons zoontje. na een week op en neer rijden werd ik eindelijk opgenomen omdat ik blijkbaar al 1,5 week lang weeen had. op het laatst was ik binnen 24 uur tijd een liter bloed kwijt en moest ik bloedtransfusies krijgen... de uitslag van de vlokkentest kregen wij maandag 11 juli, hij was helemaal gezond.. helaas een dag later omdat het gevaarlijk werd voor mij, hebben wij met pilletjes ons zoontje James moeten opwekken.. dit was 13 juli. ik was toen 15+1 weken zwanger en hij was 14 cm en 50 gram maar. zo perfect. alles erop en eraan.. nu zijn we 'al' een maand verder. er zitten hele verdrietige dagen tussen en wat betere dagen... gisteren toch maar even een ovulatietest gedaan ( deed ik vanaf dag 20 deze cyclus) en op dag 39 dus eindelijk positief. en toen sloeg de twijfel toe en het schuldgevoel. ene kant wil ik verder, andere kant voel ik me zo schuldig tegenover James, alsof ik zo weer verder ga met het leven... wanneer waren jullie er weer voor gegaan? en na hoeveel rondes waren jullie weer zwanger?
Ik had een missed abortion in oktober.. was 9 weken zwanger maar kwam er met 12 weken pas achter. Dit was een zware periode voor ons Onze wens voor een bby was/is zo groot dat wij het zodra het kon gelijk weer wouden proberen. Het betekende niet dat ik mijn eerste vergeten was.. zeker niet. Heb een brief geschreven en denk regelmatig aan het kind. Ik was aan de slag gegaan met ovu testen en december zijn we weer zwanger geraakt. Inmiddels 39.2 weken. Wachten ongeduldig op onze kleine meid. Ik moet zeggen zwanger zijn na een mk is niet makkelijk mentaal.. je gaat je om alles extra zorgen maken... Ik wens je veel sterkte!
Ach wat verdrietig! Het is niet te vergelijken, maar ik heb in 2017 een miskraam gehad met 12 weken. Daarbij bleef er weefsel zitten en ben ik 2 liter bloed verloren in 2 uur tijd en hebben ze me met spoed gecuretteerd om het bloeden te stoppen. De gynaecoloog zei dat ik in principe direct weer zwanger mocht raken, maar dat ze in mijn geval aanraadde om even mijn eerste cyclus af te wachten, omdat ik eerst moest herstellen. Dat hebben we gedaan. Mijn eerste cyclus duurde 8 weken en ik heb die weken ook echt nodig gehad. Uiteindelijk is exact een jaar na de miskraam mijn oudste zoontje geboren. Maar ik merk wel dat deze zwangerschap veel zwaarder was dan de andere doordat ik nog steeds niet de oude was. Voor mijn tweede zoontje heb ik ook een miskraam gehad en ben ik direct daarop zwanger geraakt. Die zwangerschap was al minder pittig. Afgelopen september heb ik weer een zware miskraam gehad en ook weer veel bloed verloren en moest ik weer gecuretteerd worden. Ik heb toen een spiraal laten zetten (deden ze meteen na de curettage), want ik wilde echt herstellen. Direct na het verwijderen van de spiraal ben ik zwanger geraakt en tot nu toe gaat het goed. Dit is echt mijn beste zwangerschap van de drie en soms vermoed ik dat dit komt, doordat ik nu fit was voor ik zwanger raakte. Aan de andere kant: als de wens er is, wil je die niet uitstellen. Het ligt er ook aan hoe snel je zwanger raakt.
Jeetje wat een heftig verhaal jij ook…. Wat ben je sterk!! ja ik heb in januari 2020 een miskraam gehad met 4+2 en in maart 2020 met 5 weken. April 2020 was k zwanger en mn dochtertje is nu al bijna 2! (2 maanden te vroeg geboren) Deze zwangerschap was vanaf t begin af aan al zwaar. Zooooooo moe en zoo misselijk… en toen al die ellende nog gehad.. ik zit nu op dag 42 en gjsteren en vandaag positieve ovulatietest gehad, zijn wel nog 2 weken op vakantie geweest naar spanje dus ook dat was wel even lekker afleiding .. gefeliciteerd met je zwangerschap!❤️
Daarom kan jij alleen beslissen wanneer het voor jou het beste moment is waarop jij er weer aan toe bent om zwanger te worden, want pfoe, je hebt de afgelopen jaren veel voor je kiezen gekregen!
Mijn zoontje is met 40,1 week stilgeboren. Half jaar laten waren we weer zwanger en is gelukkig alles goed gegaan. We hadden na zijn geboorte ondanks alle verdriet en dat we trotse ouders waren nog een grotere wens… we wouden wel eerder maar we hebben eerst alle uitslagen van de onderzoeken afgewacht. Als goed voelt dan voelt het goed, de angst is en blijft er en dat is heel erg normaal ❤️ Knuffel voor jou
Wij zijn ons zoontje ook verloren. Het was voor mij heel snel duidelijk dat de kinderwens er nog steeds was. Ik was twee maanden later zwanger maar dat was een biochemische zwangerschap, dit hakte er zo in qua zelfvertrouwen. Een maand later was ik zwanger van onze tweede zoon. Hij is in november een maand voor X zijn geboortedag geboren. Ik vond de zwangerschap heel intens met de nodige angsten. Het moeilijkste vond ik dat wij geen oorzaak hadden dus bij bijna alles vroeg ik mij af of dit het bij X zou hebben veroorzaakt. Uiteindelijk met goede ondersteuning en therapie hebben we het gered. Ik denk dat er geen vaste tijd aan zit.. als het voor jullie goed voelt dan is het tijd❤️
Aah jeetje wat heftig… ik snap je angsten heel goed… bij mij is er wel een oorzaak, namelijk verkeerd uitgevoerde vlokkentest… maar helaas moeten we deze weer doen als ik zwanger ben. Ik ga dan wel naar een ander ziekenhuis het vertrouwen hier is weg.. heb een klacht ingediend en heb vandaag videogesprek met de gynaecoloog die de tweede vlokkentest (goede) heeft uitgevoerd. Zij heeft het als het goed is met het team besproken hoe het kon gebeuren en wss krijg ik te horen. Het risico was nou eenmaal 0,5% en dat wist je, dus helaas hoorde jij daar bij. hebben gisteren nog een rekening gehad van de vlokkentest. 250,- ga ik ff mooi niet betalen.
Hoe verschrikkelijk onmenselijk kun je als arts zijn. Echt ongekend waar je tegenaan loopt. Heb je het gesprek al gehad?
Ja nou als je dat al erg vond.. Het antwoord was de risicos waren besproken. Ze maakte ook de opmerking tijdens het uitvoeren van de vlokkentest ( de andere gynaecoloog waarbij de vlokkentest fout is gegaan: ik ga nu stoppen want ik heb het gevoel alsof ik je aan het verkrachten ben ik zei gister dus tegen die andere gynaecoloog ( de goede) stel ik was ooit verkracht en dan hoor je die opmerking haar antwoord: ja dat is geen fijne opmerking maar ze is echt een hele lieve arts, dus ze bedoelde het vast goed. Ik moest maar emdr therapie volgen want ik had een post traumatische stress stoornis. echt zooo hard gehuild en zo boos. Alsof het voor hun een vlieg is wat ze hebben doodgeslagen oh ja oeps dat kon gebeuren. echt woest ben ik.
Erachteraan bellen bij de afd klachten, staat wel telefoonnummer bij bereikbaarheid zag ik. Kun je misschien peilen wanneer je wat hoort. Super goed dat je dit hebt gedaan ook!
Oh oh ja dat heb ij al gedaan maar ze vroegen wat wil je van ons dat we er mee doen? ( zo staat het er booos maar ze bedoelde echt wat ik wilde) maarja ik kan zeggen dat ze ontslagen moet worden. Maar dat doen ze toch njet..