Ik heb niet alles tot en met de punten en komma's gelezen, maar buitenshuis gewoon altijd een handje geven aan mama? Dat heb ik altijd met mijn kinderen gedaan, zeker tot 3 jaar....Was in het begin even wennen maar daarna wisten ze niet beter en pakten ze automatisch mijn hand, de jongste geeft mij nog steeds liever een hand dan dat ze los loopt. Die van mij waren niet bijzonder wegloperig maar ik hou gewoon niet van 'los lopende' kleine kinderen, er kan in één tel zoveel gebeuren, buiten moesten ze mij gewoon een hand geven.
Hand geven heeft geen zin (al vaak aangegeven). Dan trek ik hem nog een zondagsarmpje. Moet ik hem over de grond aan zijn arm slepen. Lijkt me niet echt een plan. Het is blijkbaar erg moeilijk voor te stellen dat sommige kinderen niet reageren als de jouwe (niet jou persoonlijk Eylem). Gewoon even door pakken en consequent zijn. Tja, mijn zoon stopt dan niet meer met krijsen en loopt al helemaal niet meer nee. Daarom nu dus tillen of in de wagen als hij niet luistert. Het was ook niet echt een vraag in advies, maar meer de vraag wanneer het doordringt wat wel en niet mag. Dit ligt echter wat ingewikkelder bij mijn zoon denk ik (zie rest van de reacties)
Wat ik met mijn kinderen deed was voor dat wij de deur uit stapte wij al een soort afspraak maakte. Hier was het van je mag tot die boom lopen daarna moet je even op mama wachten bij het oversteken altijd mama hand vast. Bij stoep wachten wat ben jij al groot wat kun jij al goed wachten voor de stoep. In kleine etappe.s los laten. Kleine afspraken met kleine kinderen. Weg lopen niet luisteren is aan de hand en in de wagen. Luisteren is tot de boom tot de paal tot die deur tot die winkel. Dit uit testen samen in het park waar hij vrij kan rond lopen.
Hij is ook nog wel erg jong. Is pas 18 maanden. Sommige dingen woorden als ze groter woorden makkelijker. En jou kleintje is echt niet het enigste kind er zijn model kinderen. Alleen moet ik die nog tegen komen. Snap je. Sommige kinderen vinden het buiten zo leuk dat ze alles vergeten inclusief hun bezorgde mama die graag veilig buiten loopt en hem graag zijn vrijheid gunt door zelf buiten te kunnen lopen. Denk dat er niks met je kindje aan de hand is behalve zijn nog jonge leeftijd. En ook al ben ik zelf geen voorstander van een tuigje als het betekend dat jij en je kind beter samen buiten kunnen lopen.
Als er lichte autisme speelt kan zijn dat hij fysiek contact (hand beetpakken) niet erg fijn vindt. Je moet daar anders omgaan maar hoe dat kan je alleen profs uitleggen ben ik bang. Je vraagt: waneer het doordringt dat hij niet weg mag lopen? In jou gevaal denk ik dat het wellicht nog echt gaat duren of nog lang niet want naar aanleiding van je verhaal normale dingen die passen bij zijn leeftijd zoals: uitleggen, vast pakken etc zullen echt niet werken. Ik heb nog een ideetje voor je: werken met kaartjes iets van 10x8. Print belaagrijkste uit: oversteken, auto, hand, in buggy etc. Maak een verhaal van en voordat jullie de deur uit gaan leg je dus het hem zo uit op kaartjes simpel 1 woord per kaartje niet herhalen en niet lang 2-3sec per kaartje. Is eigenlijk wat goed werkt bij babys of kinderen met achterstandof autisme/hersensbeschadiging. Wellicht zo kan hij vasthou krijgen aan verwachtingen van jullie kant en zal begrijpen.
Dit werkt allemaal voor geen meter! Zodra de deur open gaat rent hij weg. Hoe goed we hem voor bereiden en wat voor instructie we ook geven. Maar het is me inmiddels wel duidelijk dat hij niet zoals 'normaal' reageert. Met alle respect, maar aan al dit soort opmerkingen heb ik niks. Dat het bij jullie zo werkt fijn, maar bij mijn zoon lukt het niet op deze manier.
Dank! Hier heb ik zeker wat aan. Dacht toevallig gisteren zelf ook aan pictogrammen. Ik word eerlijk gezegd een beetje boos van de reacties. Ik vertel hoe het gaat en men antwoord alleen wat bij hun werkte. Ja, als je goed leest dan zie je dat het hier niet werkt. Nou ja. Iedereen bedoelt het vast goed.
Ook al begrijp ik dat je je zorgen maakt, hou ook rekening met zijn leeftijd. Hij is pas 19mnd, veel kinderen gaan dan pas überhaupt loslopen, laat staan buiten een eind samenlopen. Daarnaast zie ik hele horde kinderen tot hun 3de constant in een buggy of op de fiets vervoerd worden. Die mogen ook bijna nooit zelf lopen, vooral als het om een tweede/derde kind gaat, die moet wachten totdat het ouder kind wat zelfstandiger wordt. Ik zou persoonlijk wel advies inwinnen over zijn gedrag thuis, dat kan wel veel invloed hebben op zijn gedrag buiten (dezelfde oorzaak), maar dat een dreumes van 1,5 nog geen hand wil geven en nog niet zelfstandig tot aan de auto wil lopen.. daar zou ik me niet druk om maken. .
Het was ook maar een advies. En in mijn tweede stukje hij is nog vrij jong. Het is gewoon niet fijn als je een wegloper hebt en niks lijkt te werken.
Ik zie dat je twijfelt over autisme, mijn oudste zoon heeft dat. Dit waren de aanwijzingen: - vanaf geboorte het gevoel dat er iets was - laat praten - late motorische ontwikkeling, vooral fijne motoriek - Niet kunnen schakelen - monotoon taalgebruik - extreem veel fantasie - fascinatie voor klokken - geen goede gezichtsuitdrukkingen, als je vraagt om boos te kijken trekt hij een gezicht als een clown - mensen die iets in uiterlijk veranderen, bijv lenzen ipv bril herkent hij niet meer - veel slaap nodig - Niet tegen grappen kunnen - praten praten praten praten praten praten - gedrag leeftijdsgenoten niet begrijpen - onaangepast, hij begrijpt de omgangsregels niet - Regels leeft hij heeeeeeeeeel precies na, dat is heel fijn psz zei: hij is intelligent maar er is nog iets. Hij had een heel goede leidster gelukkig. In groep 1 zei zijn juf dat ook. Naar GGZ gegaan, daar is hij uitgebreid getest. Diagnose autisme en hoog IQ. Nu begrijp ik hem veel beter en gaat het heel goed met hem.
Hier een jongetje die alles begrijpt, maar toch een weglopertje is. Het gaat steeds beter, gisteren liep hij ook even weg, maar de keer daarvoor was al een paar maand geleden. Mijn zoontje kon ik uitleggen wat ik wilde op die leeftijd, maar zodra hij buiten was, was hij het vergeten. Zo rond 2, 5 ging het ineens veel beter en weet hij ook dat hij op de stoep moet blijven tot ik er ben (maar zijn enthousiasme zou ik hem zo nog de straat op zien rennen).
helaas herkenbaar. enigste wat helpt is automerken vragen van alle auto's die we zien (ze kent ze bijna allemaal, heel grappig om te zien) maar anders.. pff vooral in winkels, draaaama
Niet "normaal" reageren klinkt een beetje rot maar ik ben het wel met je eens dat zijn gedrag in allerlei opzichten die ik lees idd wat afwijkend is. Weglopen is niks raars, maar icm met geen opdrachtjes kunnen geven of geen afspraken kunnen maken zou ik dit wellicht even op een laag pitje zetten (om beide partijen wat frustratie te besparen) en eerst even achter hulp voor zijn gedrag gaan.
Bij ons ging het ook precies zo, ik weet niet wat precies uiteindelijk heeft geholpen, maar pas nu hij 3 jaar is gaat het beter en houdt hij mijn hand vast (in een goede bui). Hiervoor was het rennen zodra hij de kans kreeg, handje vasthouden was idd hem voorttrekken en tillen was een worstelpartij om los te komen. Heel vermoeiend en frustrerend. Ik heb niet echg tips, behalve vol blijven houden, geef hem de tijd.
Ik denk dat elk kindje anders is. De ene is er sneller klaar voor als de ander. Hier kon dat ook voor geen mogelijkheid. Maar sinds pas (ze is net 2 geworden in augustus) gaat het ineens zomaar uit het niets redelijk goed. Als ik haar roep komt ze als ze even aan het eind van het pad is en zeker een maand geleden nog niet hoor. Het is hier dus ineens omgeslagen, wij hebben niet eens extreem geleerd met haar om bij ons te blijven lopen. Ik voelde me ook altijd rot en leek wel de enige te zijn. Er komt een dag.. ooit het komt goed! Geef het de tijd.
Wat een enorm fijne reacties nu. Echt heel blij mee en ze geven me weer goede hoop. Intussen kan ik zeggen dat we een tuigje besteld hebben en ontvangen hebben. Vandaag proefstukje gelopen... guess what! Hij rent natuurlijk direct weg, BAM koord staat strak. Ik denk: nu krijgen we het....Maar hij moet lachen en loopt vervolgens braaf met mij mee. Maar dan ook echt NAAST mij :O Hij had echt plezier in het lopen en leek het heerlijk te vinden dat hij vast zat (zo apart). Blijkbaar geeft de begrenzing hem rust. Af en toe leek het mis te gaan, maar door hem niet aan te raken bleef het goed gaan. Hij accepteert duidelijk wel correcties van het koord. Een keer laten verleiden om hem op te willen pakken en toen beginnende driftbui. Alleen aan het koord gehouden en hij krabbelde op, voelt de spanning van het koord en loopt weer fijn mee. Wat heeeeeeeerlijk om eens te ervaren en een stukje te kunnen lopen zonder problemen. We willen het tuigje niet als oplossing gebruiken, dus blijven oefenen, maar wat een verademing. En helemaal om te zien dat hij zoveel plezier heeft en bewust die begrenzing zoekt.
Mijn dochter kon dat ook écht niet op die leeftijd hoor, die wilde wég! Keihard! Luisteren zat er écht niet in, hand geven al helemaal niet, ik zat regelmatig met m'n handen in het haar; hoe moet dit?! Waarom luistert ze niet?! Driftbuien op de stoep omdat ze niet de straat op mocht rennen van mij, etc etc. Ik heb me er toen bij neergelegd; korte stukjes bleven we proberen (kinderwagen wel mee, en erin als het écht niet anders ging), langere stukken gewoon standaard in de kinderwagen. Naarmate ze ouder werd, ging het beter. Ineens ging ze luisteren, ineens ging ze als vanzelf met een handje aan de kinderwagen lopen, ineens zoefde ze niet meer als een malle de halve Hema door Vanaf iets voor ze 2,5 werd ging het gewoon écht goed zonder kinderwagen.