Na een lange poos in de mmm hebben wij dan eindelijk een soort eindpunt bereikt om te zeggen: Het is genoeg, het is goed zo! Uitbreiding binnen ons gezin zit er zomaar niet in. En hebben ook een lange weg bewandeld met UPS and downs die na de test van vandaag tot einde zijn gekomen. Na uitvoerig spreken samen en met het zh hebben wij besloten om voorlopig een lange pauze in te lassen of zelfs wel te stoppen en de mmm te laten voor wat het is. Ben op het punt gekomen dat ik geen vooruitgang meer zie, zowel psychisch niet als fysiek niet. En hou het voor gezien. Wij hebben onze laatste cryo tp gehad van IVF 2 en vandaag nega gestest op 12 dpo. Voorbij dus... wij willen ons gezin niet schaden om door te drammen op iets wat nooit zekerheid gaat bieden of het lukt. Tevens enorm veel angst gekregen van zwangerschappen die fout aflopen helaas. Wat geen vertrouwen schept voor vooruitgang in mijn gevoel en beleving dan. Ergens met pijn in het hart en opluchting doen wij voorlopig het boekje dicht. Zijn er meer mensen die pauze en of stoppen en het toch erg moeilijk vinden en hoe gaan jullie ermee om ?
Oh lieverd wat vind ik dit kut om te lezen Had zo gehoopt dat t jullie toxh gegund werd Begrijpelijk, na alles wat jullie geprobeerd hebben en mee gemaakt hebben! Ik wil je een hele dikke reuze knuffel geven moppie!♡
Jeetje meid wat een ontzettend moedige maar toch ook verdrietige beslissing. Ik heb geen ervaring, maar wilde je wel even een digi knuffel sturen. Wij zijn ook al lange tijd bezig met de nodige teleurstellingen en verdriet, maar jouw traject is toch al verder en intensiever dan het traject waar wij in zitten. Eventjes rust en genieten van hetgeen dat je nu hebt kan misschien wel even goed zijn, even bijkomen van alle stress en verdriet dat jullie al hebben doorstaan. Heel veel bewondering voor deze moeilijke keuze hoor! En wie weet besluiten jullie na een poosje “rust” dat jullie op een ander moment dat jullie er weer klaar voor zijn om het toch nog een kans te geven. Wil je sowieso veel sterkte wensen met het een plekje te geven, het is toch een soort afscheid van een diep verlangen. Neem je tijd, kom op adem en wie weet is er toch nog een sprankje hoop voor jullie in de toekomst ❤️
Hey lieverd, we hebben elkaar al gesproken, en ik wil je hier ook even een dikke knuffel geven. Voor ons is de mmm ook voorbij, enerzijds zien wij geen kansen meer, en anderzijds ook financieel niet haalbaar om door te gaan. Het doet pijn, en het is ontzettend verdrietig. Zo oneerlijk ook. Ik voel met je mee ❤
Ah nee @Mauzy82 ik zat een beetje mee te lezen en je te volgen. Wat verdrietig dat het weer niet gelukt is. Even pauze en alles even laten bezinken is misschien wel goed. Ik zou nu geen definitieve keuze maken hierin. Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe. Dikke knuffel.
Nog geen ervaring met stoppen, ook geen ervaring met mmm maar ook al wel een lange weg naar een derde kindje. Ook wij stoppen eind dit jaar definitief met proberen. Met hele dubbele gevoelens trouwens maar het is beter zo. Je zult je plekje weer even moeten vinden en er zullen altijd moeilijke momenten zijn maar er is mij gister nog gezegd dat het echt beter gaat worden. Veel sterkte.
Jeetje, toch weer niet gelukt Ik had het je zo gegund! Ik snap de keuze heel goed en wil je een dikke knuffel geven!
Wat ontzettend sh#t dat de laatste niet bleef plakken! Sterkte met dit te laten bezinken. Ik hoop dat jullie je batterijen weer kunnen opladen. Die mmm achtbaan is niet niets dapper besluit maar heel begrijpelijk. Wij hadden afgesproken dat we in mei pauze zouden nemen. Ik was op, moe van de afspraken, kribbig door de hormonen. Was mijzelf niet meer... En had er echt vrede mee. Idee gaf al rust. Ik wou weer mijzelf zijn. Was klaar met de wachtweken, klaar met weer ziekenhuis bellen, klaar met weer hormonen spuiten. Het gezin dat er al wel was leed onder de wens voor het gezin dat we graag wouden en vond dat niet fair. T is geen gemakkelijk besluit, veel tranen om gelaten maar ik wist ook: ik ben op. Maar t liep anders, heb ook echt even moeten schakelen. Mijn hoofd stond al in de pauze modus stand.
Lieve Mauzy, wat onwijs stom en kut. Ik heb het je zo onwijs gegund. Ik heb iedere dag even gekeken of je al een positieve test had. Helemaal stom dit. Maar heel erg begrijpelijk dat er nu even een pauze komt, jezelf even rust geven en weer normaliseren. En wie weet wat de toekomst brengt. Heel veel geluk voor jullie en een dikke digitale knuffel <3
Lieve lieve @Mauzy82 dit is niet wat ik had willen lezen. Wil je even een dikke knuffel geven en hopelijk doet de rust je goed. ♡
Dank je wel lieve allemaal ♥️ Zeker niet gemakkelijk en zeker niet gepland. Wou dat ik gewoon door kon maar gaat niet meer op dit moment. We kijken volgend jaar opnieuw naar alles om de laatste ronde te doen. Maar voor nu is t genoeg geweest. Even helemaal niets meer. Geen pokke hormonen en humeur en zh in en uit. Om het werk geen plannen. Spanningen vreugde en verdriet. Uit eindelijk heb ik gewonnen daar ik voor 2 jaar geleden niet wist dat dit überhaupt mogelijk was.
Wat een verdriet. Wel heel herkenbaar. Wij zijn afgelopen jaar bezig geweest met een pauze / onze wens af te sluiten. Na 3x ICSI in Nl en België hebben we veel nagedacht en gepraat, maar konden we langzaam stukje bij beetje wennen aan samen verder. Er kwam weer ruimte voor andere dromen, er kwam weer wat lucht, ik werd stukje bij beetje weer wat meer mezelf, ondanks dat die nieuwe zelf anders was dan ik altijd op gehoopt had. Het heeft ons veel goed gedaan en ruimte gemaakt voor een nieuwe en andere toekomst samen. (Na die lange pauze hadden we besloten nog één allerlaatste poging te doen, in het kader van, dan kunnen we later nooit spijt krijgen, en daar zitten we momenteel nog middenin. Wat heel erg raar is als je de wens na al die jaren eindelijk wat aan het afsluiten was....) Ik wil je heel veel sterkte, rust en ruimte toewensen. Uiteindelijk komt het goed, ook al is het niet zoals je dat ooit bedacht had. <3
Wat verdrietig dat je ervaringen en je onvervulde wens, tot nu toe, je tot deze beslissing hebben gedreven. Enorm dapper dat je durft toe te geven aan wat je voelt. De mmm is zo enorm zwaar. Lichamelijk al dat gedoe aan en in je lijf, maar juist ook geestelijk. Die rollercoaster van wanhoop naar hoop en weer terug, van voorzichtige vreugde naar verdriet, het moeten verwerken van vele tegeslagen, teleurstellingen en grote verdrietige verliezen. En dat terwijl je stijf staat van de hormonen en last hebt van allerlei lichamelijke ongemakken. Echt heel knap dat jullie voor je eigen welzijn en dat van jullie gezin kiezen. Het lijkt mij inderdaad een goed idee om volgend jaar ergers weer eens te kijken voelen of jullie toch nog een poging willen wagen of niet. Niks is fout, er is geen opgeven er is alleen maar liefde en het beste voorhebben met jezelf en je gezin. Hopelijk geeft deze beslissing je nu in ieder geval rust in je hoofd. Ruimte om dingen te "verwerken". Rust voor je lichaam. Dikke knuffel❤
Lieve @Mauzy82, Nogmaals een hele dikke knuffel van mij. ❤ Had zo gehoopt voor jullie dat het zou lukken. Met alle emoties die erbij komen snap ik dat je het boek wil sluiten, maar neem voor nu de tijd om geestelijk en lichamelijk te herstellen.
Ach lieve Mauzy.. wat verdrietig dat de laatste ook niet wilde plakken. Ik denk dat je een hele moeilijke beslissing moet mkn maar je weet zelf wanneer het (voorlopig) op is. Wie weet dat je over tijdje weer helemaal opgeknapt bent fysiek en mentaal en toch nog 1 poging wil wagen, maar misschien ook niet en is het goed zo. Wij hebben het geluk dat we het thuis kunnen proberen maar voelt ook als een russisch roulette met mijn geschiedenis dus de koek zal hier ook op zijn op een gegeven moment niet ver in de toekomst. Veel sterkte voor nu en dikke knuffel. P.s. moet het toch vragen en hoop dat je het niet verkeerd opvat maar in principe kun je toch ook pas later positief testen? Bij mijn dochter pas 13 dpo en dagen ervoor negatief.