Ha ladies, Sinds week 6 van mijn zwangerschap ben ik misselijk met overgeven. Het was zo erg dat ik op een gegeven moment letterlijk niet meer kon lopen omdat ik heel lang niets gegeten had. Sinds week 12 krijg ik zofran en kan ik iig weer eten (met tips vd diëtiste), zodat ik weer voedingsstoffen binnenkrijg. Ik ben 'hersteld' met drinkvoeding en krijg nu genoeg binnen dat ik gewoon gezond kan eten. Maar op de een of andere manier blijf ik me zo superslap voelen? Ik lig 12u per dag in bed (incl slaap) en als ik te lang rechtop zit of iets doe, dan heb ik de rest van de dag constante pijn in mijn buik en moet ik op de bank liggen, ik kan niet meer koken of mn eigen drinken pakken. De dag erna is de pijn wel weer minder. Douchen is een hele grote fysieke opgave en dat doe ik met een douchekrukje. De pijn voelt zoals ik vroeger groeipijn had, maar dan in mijn buik. Het is een soort spanningspijn. Sinds ongeveer een week zit de pijn niet alleen meer in de voorkant van mijn buik, maar ook aan de zijkant, maar dat komt misschien doordat de baby ook groter wordt en alles plaats moet gaan maken. Ik denk dat dat het is want ook mijn ribben beginnen nu iets naar buiten te staan. Als ik het navraag aan mijn vriendinnen die al een kindje hebben dan zeggen ze deze pijn nooit gehad te hebben iig, niet in deze fase vd zwangerschap al. Ook de gyn weet het niet en denkt aan harde buiken (continue?? Het zijn geen krampen). Ik ben zo bang dat er gewoon echt wat mis met me is de 20weken echo was goed, en de baby was van gemiddelde grootte. Ik heb al 15 weken niet gewerkt (laatste 2 weken 6u per week met moeite) want het gaat gewoon niet. Ik kan zelfs niet op strandvakantie (hotel@strand) omdat het me teveel kracht zou kosten om door het hotel en naar het strand te lopen... Herkent iemand zo'n verhaal? Ik ben echt bang dat er iets goed mis met me is wat ze niet kunnen vinden of niet onderzocht hebben. Qua moeheid: mijn suiker, schildklier, b12 en vit.D zijn in orde, dus dat is het niet.
Hej, Ik herken het niet, maar was even benieuwd of je de waarde van je vitamine d en b12 weet. Soms vinden huisartsen de waarde goed, maar is deze toch wat te laag ( soms hanteren ze oude lage referentiewaarde ) En je ijzer en je hb, zijn die ook getest? Daar kun je ook enorm moe van worden. Ik hoop dat je snel weet wat het is. Veel sterkte!
Even onder voorbehoud, maar uit mn hoofd : vit D: 78 b12: 478 ferritine: 98 (dacht ik) hb: 8,7 Dus volgens mij allemaal hartstikke goed.... Ik ben idd bekend met dat (huis)artsen dingen prima kunnen vinden maar dat het toch wat laag is, dus ik vraag altijd de waarden
Ik herken het wel gedeeltelijk. Ik was ook zo ziek dat ik de eerste maanden alleen maar plat heb kunnen liggen (en een keer opgenomen geweest). In combinatie met een zwangerschap is dat gewoon een hele grote aanslag op je conditie. Inmiddels gaat het wel iets beter, maar 5 minuten iets doen kost al erg veel energie. Ik heb ook weken gehad dat douchen echt mijn enige dagtaak was. Ik zou de pijn in je buik wel goed in de gaten houden, ik heb wel wat groeipijn gehad ook, maar ik denk niet zo erg als jij beschrijft. Verder proberen heel langzaam weer op te bouwen, denk aan een wandelingetje van max 5 minuten elke dag om te beginnen. Op jouw termijn braakte ik nog in de ochtend, maar kon ik dus de rest van de dag wel weer iets doen, maar het was snel teveel en dan voelde ik me weer een paar dagen slechter (met ook meer buikklachten). Nu ben ik 30 weken en heb ik wel het idee dat ik die laatste 10 weken ook wel uit kan zingen...
Ik heb ook lang plat gelegen omdat ik moe en misselijk was. 1e trimester was heel zwaar. Maar ik merkte dat ik juist door zo veel te liggen en weinig doen slapper en futlozer werd. Mijn conditie was gewoon helemaal weg. Langzaam ben ik weer dingen gaan doen. Je conditie veranderd als je zwanger bent,je voelt je sneller slapper en moe maar probeer niet te veel in bed te liggen want dan gaat je conditie echt hard achteruit. Al zijn het maar kleine dingen die je doet die je fijn/leuk vind om te doen zodat je toch wat beweging en veranderingen in je dag krijgt want anders kun je slapjes blijven. De buikpijn kan het groeien van de baarmoeder zijn. Toen ik de 20 weken bereikt had kreeg ik ook veel buikpijn maar het was bij mij een groeispurt van de buik. En nu ben ik 26 weken en als ik naar mijn buik kijk is deze inderdaad erg hard gegroeid vanaf de 20 weken. Mocht je het toch niet vertrouwen dan moet je altijd even de vk/gyn bellen want die zou kunnen kijken of er andere oorzaken zijn waardoor je je zo voelt. Maar als ik kijk naar mijn ervaring is dat ik juist meer moest gaan doen en in beweging moest blijven,niet te veel in bed liggen want ik was echt een slaap vaatdoek. Probeer langzaam wat te gaan doen,ga ipv in bed liggen lekker in de tuin genieten van het lekkere weer,maak een klein ommetje,of wat anders wat je lukt. Je hebt nog wel eventjes te gaan en het is voor jezelf super vervelend als je je zo blijft voelen. Mocht het niet lukken met wat meer bewegen,meer uit bed te zijn dan zou ik advies inwinnen van de vk of gyn. Liever 100x voor dit bellen dan dat je je ellendig voelt. Sterkte meid! En het komt echt goed!!
Mijn vk zei dat ik me door die pijntjes heen moest werken en ook door die verslapping van energie. Ze zei tegen mij dat als ik toe ging geven het dan alleen erger wordt... Dus advies was lekker gaan zwemmen en juist veel bewegen ookal is het gevolg bandenpijn. Ze zei dat het vanzelf minder word en je lichaam er weer aan gaat wennen.