Ik weet al een hele tijd dat ik PCOS heb, en dit is ook de reden dat wij naar de Geertgen kliniek zijn gestapt. Tijdens onze intake daar heeft mijn vriend aangegeven dat hij toen hij een jaar of 10 was 2 operaties heeft gehad, omdat z'n ballen niet voldoende waren ingedaald. In de kliniek gaven ze aan dat dit invloed kan hebben op de vruchtbaarheid, en wilden ze een zaadonderzoek doen bij m'n vriend. Ik ben begonnen met het slikken van Duphaston om de menstruatie op te wekken, en daarna zou ik Clomid gaan slikken. Na het slikken van Clomid moest ik dan komen voor een follikelmeting. Omdat we zo ver van de kliniek af wonen, hebben ze daar besloten dat het zaadonderzoek gepland zou worden op dezelfde dag als mijn FM, zodat we maar 1 keer dat hele stuk af hoefde te reizen. Omdat wij na de woorden van de arts in de kliniek toch wel een beetje angstig werden en graag snel wilde weten hoe het zat met de vruchtbaarheid van m'n vriend, hebben we via zijn huisarts een zaadonderzoek aangevraagd. Ik vond zijn huisarts van het begin af aan al een rare vrouw; Ze begreep niet waarom we nu al kwamen voor een zaadonderzoek, en vond dat we eerst nog maar een tijd door moesten gaan met zelf proberen (terwijl we dus al wisten dat ik PCOS heb, bij de kliniek liepen en wisten dat het ons zonder medische hulp -vanwege mijn PCOS dus- uberhaupt niet zou lukken, omdat ik helemaal geen eisprong had). We hebben toen aangegeven dat dat zaadonderzoek er sowieso wel zou komen via de kliniek, maar dat wij graag sneller wilde weten waar we aan toe waren. Ze heeft toen toestemming gegeven voor een onderzoek, zei dat we zelf maar naar het ziekenhuis moesten bellen, terwijl we dat al hadden gedaan en het ziekenhuis al aan had gegeven dat we een verwijsbrief moesten hebben van de huisarts. Volgens de huisarts was dit eeeecht niet zo, maar uiteindelijk heeft ze dan toch maar een verwijsbrief geschreven. Goed, zaadonderzoek is gedaan, we konden na 5 dagen de huisarts bellen voor de uitslag, op 29 juni. We zaten op dat moment in Barcelona, vanwege onze vakantie, maar hebben toch gebeld, omdat we niet rustig onze vakantie konden vieren als we met ons hoofd steeds bij de uitslag zaten. We hebben de huisarts zelf aan de telefoon gehad, en zij was vrij positief over de uitslag. Volgens haar was er 'iets minder volume', 'iets minder beweeglijkheid' en was mijn vriend daardoor dus ook 'iets verminderd vruchtbaar'. Ik vond het vreselijk irritant dat ze geen aantallen noemde, maar goed, als de dokter zo positief was, en zelf aangaf dat we, ookal was het íéts minder dan gebruikelijk, nog een hele goede kans hadden op een zwangerschap, zou het wel goed zijn, toch? We hebben wel besloten om in de kliniek niets te zeggen over het eerdere zaadonderzoek, en daar voor de zekerheid toch nog een 2e zaadonderzoek te laten doen. De huisarts heeft ons de uitslag nog op papier opgestuurd, daar stonden natuurlijk allemaal medische termen en afkortingen op waar wij niets van begrepen. Er stond ook iets over 'enkele niet-bewegende zaadcellen', wat in combinatie met hoe positief de dokter was maakte dat wij er vanuit gingen dat er een heleboel wél bewegende zaadcellen gevonden waren, en dus inderdaad enkele niet-bewegende. Op 17 juli hebben we het zaadonderzoek in het Geertgen laten doen, compleet zonder zenuwen omdat we toch wel wisten dat het goed zat.. Wat dus niet zo bleek te zijn. Er werden maar 400.000 zaadcellen gevonden. Het was echt een enórme klap in ons gezicht. 400.000 tegenover 20miljoen is niet 'iets minder', dat is maar een fractie van wat het moest zijn! We hebben de uitslag van de huisarts aan de artsen in de kliniek laten zien, en zij gaven aan dat die 'enkele niet-bewegende zaadcellen' het énige waren wat er gevonden was. Helemaal niet 'iets minder volume en iets minder beweeglijkheid', en niet 'iets minder vruchtbaar' maar gewoon sterk verminderd vruchtbaar. De artsen hebben besloten om, omdat ik door de Clomid zo'n mooi eitje had, de volgende dag een IUIbehandeling te doen. De volgende dag heeft mijn vriend dus weer zaad moeten produceren, en toen bleek dat er maar 10 bruikbare zaadcellen gevonden werden. Ik kan dit niet loslaten, en ben echt woedend op die 'huisarts'. Wat nou als wij tegen het Geertgen hadden gezegd dat we al een onderzoek hadden laten doen, en dat de huisarts had aangegeven dat alles in orde was? Dat het iets minder was dan het had moeten zijn, maar dat wij nog een prima kans hadden op een zwangerschap? Dan had ik misschien nog wel maanden Clomid geslikt, en geprobeerd om verder met het natuurlijke proces zwanger te raken! Terwijl door deze uitslagen overduidelijk is dat op de natuurlijke manier zwanger raken NOOIT zal gebeuren.. Over een week hebben we een afspraak in de kliniek om te starten met ICSI. Dat brengt natuurlijk een hoop onzekerheid, angst en stress met zich mee. Ik vind het een beetje moeilijk om te beoordelen of het nu dáárdoor komt dat ik zo boos ben op die huisarts, of dat wat zij gedaan heeft gewoon echt een enorme fout is die niet gemaakt had mogen worden. Moet ik hier nu nog iets mee doen? Een klacht indienen, een gesprek aangaan, of iets dergelijks? Of moet ik het toch gewoon loslaten? Sorry voor het lange verhaal, maar het zit me na anderhalve maand nog altijd zo dwars..
Wat een verhaal meid! Je zou toch maar op de uitslag van de huisarts vertrouwd hebben en inderdaad geen zaadonderzoek meer hebben laten doen in het Geertgen. Dan had je nog lang kunnen wachten voor je zwanger was! Ik denk dat je zelf de enige bent die "voelt" of nog vervolgactie nodig is. Ik denk dat het er met name om gaat of jij je beter voelt als patiënt als je nog stappen onderneemt. Misschien dat een gesprek sowieso prettig is. Je moet ten slotte toch verder met je huisarts (tenzij je natuurlijk naar een andere arts gaat) en jullie vertrouwen zal een behoorlijke deuk hebben opgelopen. Succes ermee!
Natuurlijk zit dit je dwars, ik snap je helemaal! Ik vind dit echt onprofessioneel van deze huisarts en het lijkt mij zeer op zijn plek om hier een klacht over in te dienen. Ze heeft onjuiste medische informatie aan jullie verstrekt, is niet eerlijk geweest. Ik zou het er niet bij laten zitten. Deze vrouw moet op haar vingers getikt worden... En ik denk niet dat Geertgen met de behandeling door was gegaan zonder de resultaten van het onderzoek van jullie eigen ziekenhuis zelf te hebben beoordeeld. Ze zijn erg grondig daar. Dus dat was vast wel aan het licht gekomen. Dat neemt niet weg dat de huisarts van je vriend fout is geweest...
Ik zou sowieso naar een andere huisarts gaan als die mogelijk er is. En ik zou zeker een boze brief sturen. Al is het maar dat jij het kwijt bent. Dokters maken fouten en als je ze daar neit op wijst, worden ze er ook niet wijzer van en doen ze het een volgende keer ook bij een ander. Wat een kwakzalver. Sterkte meid! En fijn dat je bij Geertgen wel in goede handen bent.
Soms vraag ik me af waarvoor die huisartsen nog bestaan! Ok, er zullen vast ook hele goede zijn, maar ik ben ze nog niet tegengekomen en wat ik nu lees.... Vreselijk! Ook bij ons was de situatie vergelijkbaar. We kregen alleen te horen dat de zaadonderzoek "slecht" was. Maar verder geen uitleg! Toen we de verwijsbrief voor de gynecoloog gingen ophalen, zagen we ineens dat op de formulier stond "concentratie < 1 mln/ml, bewegelijkheid < 1%". WAT?!?!?! Ik heb genoeg hierover gelezen en het werd me meteen duidelijk dat er waarschijnlijk helemaal geen cellen, of alleen maar dode cellen waren gevonden... De huisarts gebeld, maar die van ons was op vakantie en de andere wist niet wat het helemaal betekende?!? 1.5 maand die we moesten wachten op een intake bij het ziekenhuis, hebben een eeuwigheid geduurd. Ik heb alles gelezen wat er te lezen viel over TESE en KID. Totdat we in het ziekenhuis eindelijk een uitleg kregen dat bij Saltro, die standaard zaadonderzoek verricht, ze automatische teller gebruiken die de spermatozoa telt die voorbij zwemmen. Bij minder goede bewegelijkheid kan het dus zo zijn dat de teller helemaal niks ziet. In het ziekenhuis kijken ze echter onder de microscoop en zijn de resultaten veel betrouwbaarder. Dus opnieuw het onderzoek gedaan en nu gelukkig was het aantal 7 mln/ml en bewegelijkheid van 10%. Nog steeds niet goed natuurlijk, maar wel zaad aanwezig en we hebben dus een goede kans op biologisch kindje van ons tweeen, terwijl we al hadden geaccepteerd dat we waarschijnlijk voor een KID zouden moeten gaan... We hebben toen niks gedaan, maar zoals ik hier al een keer zei, vind ik het soms jammer dat ik niet in Amerika woon. Want ik krijg soms een hele grote neiging om zulke soort onprofessionele mensen voor de rechter te slepen. Hoe heet het nou - "inflicted mental suffering"? Ik vind het te belachelijk voor woorden dat zoiets gewoon onbestraft blijft... Ben niet zo vreedzaam geworden door dit traject, geloof ik...
Ik ben in ieder geval al blij dat het niet heel vreemd is dat ik hier zo mee blijf zitten en dat jullie het ook erg fout vinden! Zal vanavond eens met m'n vriend bespreken wat we hier verder mee kunnen doen..
wij hebben precies hetzelfde meegemaakt. na 2jaar proberen zaadtest laten doen via de huisarts de uitslag was dat zijn zaad helemaal in orde was. dus hebben we het toen nog een tijdje zelf geprobeerd. half jaar later toch naar het ziekenhuis gegaan eb toen bleek dat zijn zaad dus helemaal niet goed was. 1x geen zaad. 2de keer 0,9 mil toen 0,2mil en laatste keer net genoeg voor 4 eicellen. onze enige kans is via icsi. wij hebben er verder nooit wat mee gedaan maar vind het nog steeds stom van die huisarts. me man heeft later nog terug gebeld wat er in de computer stond maar er stond alleen dat het goedwas meer niet geen cijfers ofzo
Hey meis, Wat een narigheid! Kan me voorstellen dat je het niet los kunt laten. Zou idd een boze brief sturen, niet naar de huisarts zelf maar de directie van het gezondheidscentrum of bij Stitchting klachtenregeling huisartsenzorg. Ik vind het belachelijk dat ze er A: zo laconiek over doet terwijl je al bij een vruchtbaarheidskliniek loopt en B: dat ze zo luchtig doet over de uitslag en die blijkbaar totaal verkeerd interpreteert en verkeerd doorgeeft aan jullie! Ik wens jullie heel veel succes met jullie ICSI behandeling en als je eens van je af wilt kletsen, dan weet je me te vinden! Liefs, RooDje
Zeker werk van maken! Misschien niet op een boze manier (dat werkt meestal niet echt constructief), maar middels een goed gesprek. Dit kan echt niet hoor! Tuurlijk is een huisarts ook een mens en kunnen ook die fouten maken. Maar ik zou graag weten wat haar argumenten waren om de uitslag als 'best goed' te bestempelen. Sterkte!
Bedankt voor jullie reacties! Merk wel dat ik hier andere reacties krijg dan op mijn blog.. Jullie kennen de situatie, weten hoe het voelt, en dat maakt waarschijnlijk dat jullie er hetzelfde gevoel bij hebben als ik.. Ik ga er nog even over nadenken! Weet je waar ik aan heb zitten denken? Dat zij datzelfde formulier heeft gezien als wij, en dat zij bij 'enkele niet-bewegende' hetzelfde heeft gedacht als wij; Dat de rest wel in orde was. Maar dan nog, zij is een arts en zou dan toch al die medische termen moeten begrijpen? Zij had dit toch nooit fout kunnen hebben?
Ik zou zeker met haar in gesprek gaan en zeggen dat je het erg vervelend vindt dat haar samenvatting van de uitslag totaal niet strookte met de werkelijkheid. Misschien dat ze inderdaad aangeeft dat ze geen expert is, het zelf niet goed heeft begrepen en haar excuus maakt. In dat geval zou ik het erbij laten zitten, omdat ik er dan vanuit zou gaan dat ze er iets van heeft geleerd. Mocht ze nu dingen gaan ontkennen of goedpraten, dan zou ik denk ik toch via de zorgverzekeraar een klacht indienen. Of het verhaal beschrijven bij zorginkaart.nl En voor een andere huisarts gaan. Ik kan me in ieder geval erg goed voorstellen dat je hiermee zit. Ik wens je veel sterkte met het komende traject en hoop dat je snel zwanger mag zijn!
jeetje, heftig zeg, ik zou ook pissig zijn. Toch denk ik dat we ons moeten realiseren dat een huisarts geen specialist is, dus het is belangrijk om niet te verwachten dat hij/zij alles weet op het gebied van (on)vruchtbaarheid. Maar ja, dan zou het beter zijn als de huisarts wat voorzichtiger was geweest. Ja, zeker de moeite waard om met haar te praten! Ik zou neit meteen een klacht indienen; niet erg netjes om de confrontatie met huisarts niet eerst aan te gaan. Enne.....als je hiermee een huisarts ''wijzer'' kan maken om het andere stellen te besparen, dan voelt het ook nog als ''nuttig'' toch!?!? sterkte!!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je hierdoor boos bent. Maar mocht je bij Geertgen IUI krijgen dan kijken ze ook altijd nog hoeveel goede zaadcellen er zijn. Zij prepareren het goedje namelijk nog. Dus je zou er sowieso achter zijn gekomen! Wij hebben daarom toen geen aanvullend onderzoek meer laten doen... Maar direct de IUI ( omdat ik niet nog een maand wilde wachten). Heel veel succes!
@Shadixxx: Hoe gaat het nu? Denk je dat je jezelf er bij neer kunt leggen en wil je hier toch nog iets mee? Ik zie dat jullie deze week een gesprek hebben en ik kan mee voorstellen dat er nu ook wel veel op je af komt. Mijn eerste advies was; ga eens praten met die huisarts. Maar ik kan me ook wel voorstellen dat je dit er nu niet bij kunt gebruiken. Veel sterkte gewenst komende vrijdag en de periode erna. Ik duim dat je volgende maand andere (leuke!!) dingen aan je hoofd hebt.
Nogmaals bedankt voor alle reacties! @Babke; Dankjewel, lief van je! @Tupp; Het gaat momenteel wel redelijk.. Heb nog niet besloten of we er nu wel of niet iets mee gaan doen, we hebben het zo waanzinnig druk momenteel. We hebben vrijdag natuurlijk inderdaad het gesprek over het starten met ICSI, en we zitten ook midden in een verhuizing. We zijn dus elk weekend bezig met onze oude woningen (want we huurden zowel mijn oude huis als het appartement van mijn vriend nog) in orde te maken. Alle vloeren eruit halen, spullen inpakken, in mijn huis had ik een aantal balken zwart geverfd en dat is geen 'acceptabele kleur' volgens de woningstichting dus dat moet allemaal weer wit geverfd worden.. Een enorme klus dus! In de avonden gaan we meestal nog even naar een bouwmarkt en woonmall, omdat er toch ook nieuwe vloeren in de nieuwe woning gelegd moeten worden. Daar komt dan ook nog bij dat mijn moeder onlangs te horen heeft gekregen dat ze reuma heeft. Ze zit daar zelf echt behoorlijk mee (logisch ook!) en kan het nog geen plekje geven, dus probeer ik er ook zoveel mogelijk voor haar te zijn e.d. Dan heb je natuurlijk nog m'n werk, en natuurlijk ook m'n lieve zoon die gewoon z'n aandacht nodig heeft! Al met al vreselijk druk dus, en aan een gesprek met de huisarts (want ik denk dat dat onze eerste stap zou zijn) zijn we dus nog niet toegekomen..