Verdriet

Ik ben onlangs bevallen van een geweldige zoon. Ik heb echt enorm veel geluk met hem. Hij is een prachtige kleine vent, geen baby, zo ziet hij er inmiddels niet meer uit.. boven de 5kg is hij gewoon een flink kereltje met mooie haren.

Mijn bevalling.. is niet zo goed gegaan als wij wilden. We hebben samen de cursus samen bevallen gedaan en hierdoor is duidelijk geweest dat voor mij om een goede bevalling te hebben moet ik "controle" hebben en "kennis" over wat er gebeurt. Anders raak ik in paniek.

Dit is ook deels vanwege mijn persoonlijkheid, mijn psychiater vermoed dat ik een hoog functionerende vorm van autisme heb. Hiervoor sta ik op dit moment ook in de wachtlijst bij een specialist (duurt al een jaar)

Ik ben ingeleid op de 29ste. Dat ging prima. We hadden samen de verloskundige verteld over mijn vermoedelijke autisme en dat ik duidelijkheid nodig heb. Ze deed alles heel voorzichtig en vertelde alles goed. Een hele fijne verloskundige en ik heb plaatsing van de foley ballon als bijna prettig ervaren met haar. De ballon was er s'avonds uit gevallen en hoera, ik had voldoende ontsluiting om mijn vliezen te laten prikken. Voor mijn nachtrust heb ik temazepam 20mg gekregen om bij te slapen. Ik werd om 2 uur s'nachts wakker van mijn eigen gespuug. Enorm wazig en slaapdronken. Kon me niks meer herinneren behalve dat er twee verpleegkundige kwamen die mijn bed hebben verschoont..

1 maart kwam s'ochtends de gynaecoloog, die prikte de vliezen maar verder zou de bevalling met de verloskundige lopen. We hebben hier nogmaals aangegeven dat ik het fijn zou vinden om van te voren alles te weten voordat er iets gebeurt. Dit hebben we ook verteld bij de aanwezige verpleegkundige.

De bevalling ging verder langzaam, de verpleegkundige kwam na een uur en die had ons verteld dat ze gingen beginnen met opwekkers. Dat betekend dat iedere keer als we haar zouden zien binnen komen zouden de opwekkers een standje hoger gaan. Op een gegeven moment begon het enorm veel pijn te doen met pas 3-4cm en toen heb ik een infuuspompje gekregen. Dit was heerlijk. Ik sliep tussen de weeen in.

Op een gegeven moment voelde ik de weeen sterk door de pijnstilling heen.. ik heb toen gebeld naar de verloskundige voor een ruggenprik. Ze zei toen een half uur geleden had je nog maar 5cm dus ik voel over een half uur wel weer.. als je zoveel pijn hebt dan mag je waarschijnlijk zo persen.

Half uur later kwam ze kijken en toen zei ze je hebt 8cm, je mag persen. In mijn hoofd raakte ik in paniek.. persen.. nu.. maar ik heb maar 8cm, en je moet met 10cm bevallen.. en ik krijgen een baby die groot is en die al te ver loopt en vorige keer had ik ook een flinke knip.. ik kan toch niet persen met 8cm..

Dus ik heb aan de verloskundige gevraagd waarom moet ik met 8cm persen, dat kan toch niet, en haar reactie was je moet gewoon persen. Wat ik dus niet heb gedaan, ik bleef de weeen opvangen. Ik had nog geen persweeen en ik vond het een eng idee. Hierdoor werd zij en de verpleegkundige boos omdat ik niet deed wat ze zeiden.. ze werd chagrijnig en ze zei dat ze wou dat dit snel gebeurde omdat ze van dienst moest wisselen en dat het handiger zijn om een verloskundige hier te hebben en niet net in het midden straks een andere..

Dus gaan persen in angst.. maar het lukte niet. ze riep boos dat ik mijn benen omhoog moest doen maar ik had daar geen kracht voor. ze zei van wel en ik van niet. uiteindelijk heeft een student mijn been omhoog gehouden.. ik kon het niet meer.

Het is een beetje zwart wanneer wat gebeurde. Ik herinner dat ze haar vingers zonder wat te zeggen in mijn vagina stak. Ik heb de eerste keer netjes gevraagd als ze haar vingers er uit wou halen, ze had beloofd wat te zeggen en ik snap niet waarom het nodig was.. ik schreeuwde het uit van de pijn.

ze reageerde zelf maar niet en ze zei dat moet dat moet, ik heb toen lopen schreeuwen ik weet niet waarom haal je vingers uit me nu. dat deed ze weer niet, ik heb een keer gewaarschuwd en toen heb ik met mijn voet een duw tegen haar hand gegeven. Toen dreigde ze weg te gaan, ik zei ga maar, ik doe het wel zonder je.

Uiteindelijk heeft zij zonder mijn toestemming hem er uit getrokken. Zo ben ik uitgescheurd, niet veel maar een beetje. Dat deed enorm veel pijn.

In mijn dossier staat ook duidelijk dat ik seksueel grensoverschrijdend gedrag/misbruik heb meegemaakt, dat ik inwendige onderzoeken daarom niet prettig vind. Toch heeft ze zichzelf zo geforceerd meerdere malen dat het niet prettig was. Uiteindelijk weet ik wat ze wou doen, die laatste centimeter wegstrippen als waren.. maar dat vertelde ze me niet. Ik heb duidelijkheid nodig.

Hechten deed daarna ook pijn.. ik was boos omdat ze me niet wouden verdoven. Met mijn eerste had ik een prik gekregen voordat ze ging hechten.. hier zei ze nee het is oppervlakkig dat is niet nodig..

De kraamweek ging niet voorspoedig. We kwamen om 10 uur thuis omdat hij eerder te geel zag om naar huis te gaan. We hadden net geluk. Alleen te snel is uiteindelijk slecht want uiteindelijk door deze geelzucht kon hij niet veel drinken in combinatie met een te kort tongriempje waar we na de kraamweek zijn achtergekomen.

In de begin van de kraamweek kwam hij aan, hij zat bijna op geboortegewicht op dag 6, alleen toen ging hij weer afvallen. Hij kon geen flesjes groter dan 30ml drinken. Dan viel hij in slaap en werd hij boos wakker. De verpleegkundige kwam 3x in de week langs om te wegen want het ging niet goed. Ik ben toen gaan kolven en toen kwam de lactatiekundige langs om te helpen, die zag dat hij een te kort tongriempje had en die hebben we meteen laten knippen in het ziekenhuis de dag erna. Sindsdien drinkt hij beter in zijn fles. In ieder geval komt hij nu aan en drinkt hij grotere hoeveelheden.. nog last van krampjes etc

Dankzij het inbakeren slaapt hij ook stukken beter, dat heeft hij echt nodig.. anders houd meneer zichzelf wakker.

Met mij in de kraamweek ging het slecht. In de avond van 1 maart riep ik nog tegen mijn partner ik heb buikpijn dit is mijn blaas, maar hij zei nee je maakt je teveel zorgen ga lekker slapen. In die avond ben ik vergaan van de pijn, paar keer in slaap gevallen maar voor korte duur. Om zes uur heb ik hem wakker gemaakt met nu bel je de verloskundige.

De verloskundige kwam en voelde niks, maar ze zag dat ik ontzettend veel pijn had dus die belde het ziekenhuis. Ziekenhuis zei geef maar een pijnstilling en katheriseer maar eventueel als je dat wilt. Verloskundige is een beetje drammerig geworden met ik laat haar niet de hele dag hier alleen in deze pijn, ook niet met pijnstilling, jullie zoeken het maar uit daar.

Naar het ziekenhuis gegaan, dezelfde verloskundige als de dag ervoor was aanwezig. Ze voelde mij en voelde niks raars. Ze zei dit hoort er bij pijn, dat hoort na een bevalling. Je hoort pijn te hebben, dat is normaal. Ik heb toen gezegd nee, bevallen hoort pijn te doen, wat ik nu heb is niet normaal. Ze geloofde me maar niet. Ze heeft toen een bladderscan gedaan omdat het "protocol" was.

Toen schrok ze.. mijn blaas zat toch wel best vol. Er kwam 1450ml uit. Daarna voelde ze nog een keer en toen begreep ze wat haar fout was.. wat ze dacht wat mijn baarmoeder was, was mijn baarmoeder niet. Dat was mijn blaas.

De dag erna zijn we teruggekomen en heb ik een nieuwe "kit" gekregen voor anderhalve week want het plassen lukte nog steeds niet. Ik heb lopen janken. Ik voelde me als een oud vrouwtje van 60. Ik kon mijzelf niet afkoppelen en aankoppelen want dat had zoveel kracht nodig en dat had ik niet. Ik kon al niet normaal lopen. Ik kon niet zitten zonder pijn. Ik was zo ontzettend bang dat het nooit meer goed zou komen. Ik heb de hele kraamweek in zon verdriet gezeten, en de week erna ook.

Uiteindelijk is het goed gekomen.. na die anderhalve week lukte het plassen eerst niet op het speciale toilet, toen zijn we wat gaan eten en drinken en het lukte! alleen ik had wel 100ml retentie.. de uroloog is langsgekomen en die heeft gezegd je mag hiermee naar huis maar ik wil je over 2 weken terug zien. Het heeft mij ontzettend lang geduurd maar nu kan ik weer bijna normaal plassen! De retentie is weg maar het is nog lastig

De ingevoerde tekst is te lang (11243). Verkort de tekst tot maximaal 10000 tekens. Op naar reply!

 

Toen hij geboren was hebben we hem constant aangelegd, behalve die nacht. Ik had zóveel pijn (toen mijn blaas dus zo vol zat), ik wist niet waarom en ik zei geef hem maar een fles. Ik heb het met pijn in mijn hart gezegt. Toen ik met die katheter rondliep dacht ik ook van hier heb ik geen zin in. Die katheter doet me pijn, ik kan niet zitten, lopen. Het laatste wat ik kan gebruiken is borstvoeding geven aan baby die boos is en huilt, ik weet het, egoistisch.


Op een gegeven moment bleef hij afvallen in de kraamweek. Ik maakte me zorgen. Ik heb toen tegen mijn partner gezegd ik wil gaan kolven, het gaat niet goed met hem en ik wil dat hij mijn melk krijgt. Zo gezegd, zo gedaan. Lactatiekundige was langsgeweest. Kolfadvies. Neuspray etc. Ging goed een tijdje, netjes om de twee uur gekolfd, clustermoment, borstcompressie, the whole shabang.

Mijn productie op zijn max was 500ml. Op een gegeven moment ging het achteruit naar 400, toen 350, toen uiteindelijk opgekrikt naar 450 en toen heb ik de keuze gemaakt om over te stappen naar live BV omdat ik bang was dat mijn productie niet hoger zou worden. Want na 2 weken bleef het dalen ipv omhoog gaan.

Toen met 450ml overgestapt, de Lk zei het beste is geen flesvoeding voor 24 uur.. en anders een voeding om en om. We hebben de hele dag alleen borstvoeding gegeven behalve s'avonds een fles van 120. Dit hebben we 10 dagen volgehouden.

Die 10 dagen waren een hel. Hij heeft alleen maar lopen huilen huilen huilen om eten. Ik kon iedere ochtend clusteren, om de kwartier voeden, en dan kwam hij nog om het huil. Dit heb ik 7 dagen volgehouden en toen ben ik begonnen met bijvoeding, 30ml na de borstvoeding om en om, dus een borstvoeding compleet en een borstvoeding met 30ml. Op dag 10 snapte ik er nog niks van, mijn productie zou nou toch wel genoeg moeten zijn voor hem.. of is dat nog niet? wat is er aan de hand

We hebben toen een weegschaal gehuurd om te kijken als hij voldoende was aangekomen. In die 10 dagen van compleet borstvoeding met een fles (excl die drie dagen dan) is hij 500 gram aangekomen. Ik snapte er nog minder van. Als hij 500 gram is aangekomen in 10 dagen dan moet het toch wel voldoende zijn geweest ZONDER de aangevulde flesvoeding.. waarom heeft hij dan nog de hele dag honger.

Die avond hebben we hem een fles gegeven van 165ml ipv 120 en hij was zo gelukkig.. zo rustig zo vredig.. met zijn ogen wagenwijd open.
Ik dacht bij mezelf.. dit is het eerste keer sinds we zijn begonnen met borstvoeding geven dat ik hem zo heb gezien.. zo rustig.. zo vredig.

Ik heb toen tegen mijn partner gezegd dit wil ik.. iedere dag.. Ik heb 4 weken lang het mijn alles gegeven.. full time gekolved.. tot bloedens toe.. iedere dag zoveel tijd gespendeerd dat ik huilend zat omdat ik niet genoeg tijd had voor mijn peutertje.

Nee, dit hoofdstuk sluiten we af. Nu hebben we een ventje, ons kereltje. Hij krijgt flesvoeding. Ik bouw met pijn in mijn hart af.

Mijn partner heeft wat foto's gemaakt voor mij.. ik wou er graag een delen. Als afsluiting.

 

Wow, Je hebt dan van geluk mogen spreken dat je er prima uit bent gekomen missmara, een longembolie is best.. gevaarlijk dacht ik zo.

Zelf heb ik wel getwijfeld om een klacht in te dien over het feit hoe ze zich opstelde tegenover mij. Ik ben er nog niet uit, uiteindelijk ben ik blij dat ik bevallen ben maar hoe het gegaan is.. dat is gewoon niet goed gegaan.

Hoop dat je lekker kan genieten van je dochter, daar ben ik nu mee bezig.. Zonder het algehele constante hongerige gemopper

 

Het is ook een enorm lief en mooi mannetje.. We hebben er ontzettend veel geluk mee. Denk dat een plekje zoeken nog even duurt.. Heh.. Eerst ons ritme maar eens vinden..

 

Ugh! Ik weet hoe het voelt. Ik heb (gelukkig!) geen erge blaasonstekingen meer gehad. Ik had na mijn eerste bevalling maar een 24 uurs katheter en daardoor wel een nierbekkenonsteking had (mooie litteken ook op de rechternier achteraf). Dat voelde zo erg.. was net 8 dagen bevallen en liet bijna mijn dochter vallen.. Boven de 40 graden koorts en alleen maar wazig.

Ik loop hier ook nog bij de bekkenfysio hoor, 3 jaar na mijn eerste bevalling.. alleen geen pijn alleen geen goede ruststand van mijn bekken waardoor ik slechter uitplas en niet altijd alles weggaat waardoor ik een hogere kans op ontstekingen heb.

Ik had wel een plan geschreven, alleen niet meegenomen. Ik was er eigenlijk al op voorbereid dat we niet meer zouden kunnen zeggen wat we wouden aangezien ik ingeleid zou worden en daarna weeën opwekkers zou krijgen. Achteraf vind ik wel jammer dat we dit niet hebben gedaan en op de deur geplakt, want ik zou het leuk hebben gevonden als vriendlief de baby zou mogen helpen aanpakken en als ze misschien wat langer hadden kunnen wachten tussen de weeën opwekkers.. alleen het ging zo snel snel.. (Ze hebben op een gegeven moment ook de weeen opwekkers omlaag gezet omdat het "te hard" ging of iets)

Ze vertellen je lekker van te voren dat een ingeleidde bevallen heel langzaam kan gaan en wel 48 uur kan duren.. en dat het weekmaken zelf al misschien meerdere pogingen kan duren.. Ze hebben bij mij om 7/8 uur ergens de vliezen gebroken en hij is geboren om 15.42 dacht ik.. Het ballontje heeft er ook niet heel lang ingezeten s'avonds, zelf uitgevallen de eerste keer genoeg ontsluiting voor de volgende ochtend.

Als ik mijn twee bevallingen vergelijk was mijn eerste meer een "opbouwende pijn". Het werd langzaamaan erger. Hier was het voor mijn gevoel HE in een keer full blown pijn en nog meer pijn. Heftiger in ieder geval.

Dat is nou ook fijn met het stress minderen rond borstvoeding.. Ik leg hem nu 3x per dag aan en hoop het gewoon zo lang mogelijk 2-3x per dag te kunnen doen.. voor de rest nog gewoon kijken hoe hij langzaam groot word. Voor mijn gevoel heb ik week 0-6 gemist door zo gestressed te zijn en nu is hij al zo groot! Past net in een maatje 56, is alweer 5 kilo..

Nu begint hij langzaam af en toe te lachen, en hij reageert eindelijk op geluidjes. Zo fijn! Als zijn muziek mobiel stopt dat moppert hij haha, zo geweldig om te zien.

 

Laten we hopen dat die roze wolk gewoon wat later voor je komt!
Gebruik je Gentiaan Violet voor de spruw? Dat werkte voor ons na de eerste bevalling heel goed.. alleen het is onmogelijk om uit te wassen.

Hier ook een verschil hoor, manlief heeft de eerste twee weken echt alles opgepakt.. en toen stond ik er ineens alleen voor en wat is het een hoop werk.. Gelukkig maakt het hem niet uit als het even wat rotzooi is !

Als de kleine wat groter is ga ik mijn best doen om mijn oudste iets wat meer te compenseren.. ze mist nu ontzettend veel aandacht.. Meneer heeft het wat moeilijk met de voeding dus het word nu even aankijken..

Hopelijk slaapt hij deze week beter dan vorige.. want dat was dramatisch.