Dochter is op het moment echt een draak met d'r gedrag en voel me op het moment echt een politieagent. Nova niet slaan, Nova niet op de grond gooien, Nova niet niet in juna haar mand (juna is onze hond), Nova niet op de muur/vloer/meubels kleuren.. En dat gaat de hele godganse dag zo door en 9 vd 10x als ik zeg dat iets niet mag dan doet ze het toch nog even een keer extra. en als ze d'r zin niet krijgt is helemaal het hek van de dam, ze werpt zich dramatisch op de grond en begint met een enorme driftbui.. Begrijp me niet verkeerd, ik hoef echt geen keurige dochter die altijd braaf is en goed luistert maar hoe moet je dit gedrag corrigeren? Afleiden werkt echt niet altijd en ik vind slaan en onze hond moedwillig lastig vallen echt niet goed en vraag me af of een time out ofzo al zin heeft?
Zo herkenbaar! Ik werk al wel met een time-out. Er staat een stoeltje in de gang en als ze niet luisterd zet ik haar daarop en doe de deur dicht. Ze blijft niet altijd op het stoeltje zitten, maar ze blijft wel in de gang. In principe is het 1 minuut, maar soms ook langer als ze echt boos is / schreeuwt, dan net zolang tot ze weer rustig is. Inmiddels helpt het ook al om te zeggen: 'dit is je laatste waarschuwing, hierna moet je naar de stoel in de gang.' Vaak houdt ze dan al op. Maar vind het ook heel lastig, heb het idee dat ik helemaal geen leuke moeder ben op het moment en inderdaad alleen maar politie-agent.
ik denk dat je haar best al even op het strafstoeltje kan zetten als ze stout is met een goede uitleg erbij natuurlijk bijv. als je niet lief tegen de hond kan den ga je maar even hier zitten en met andere dingen net zo. driftbuien sowieso geen aandacht aan geven al is dat soms erg moeilijk. dat is meestal alleen maar aandacht vragen en negatieve aandacht is ook aandacht. geef 'straf' waar jij je goed bij voelt en die bij haar leeftijd past..
Hier geen straf nodig, ik hou dl gewoon bezig. Als ze lastig doet is dat meestal op momenten dat we b.v. Aan het koken zijn , en dus even geen tijd voor haar hebben
Driftbuien: check! Had onze oudste ook een handje van rond die leeftijd. Werd aanzienlijk minder toen hij eenmaal beter leerde praten en zich redelijk goed kon uitdrukken. Verder is het puur uitproberen waar de grenzen liggen. Ik denk persoonlijk dat je een kind een hele grote dienst bewijst door die grenzen duidelijk aan te geven. Al word je er nog zo moe van. (In die situatie zit ik nu weer met onze jongste. Geen ernstige driftbuien, maar wel enorm grenzen aan het opzoeken en dan echt staan kijken hoe we reageren.) Ik werk nog niet echt met een time-out, maar haal hem wel even uit de situatie. Ik waarschuw 1 keer., vertel eventueel op zijn niveau waarom iets niet mag. Gaat hij door, dan pak ik hem zonder iets te zeggen op en zet hem op een andere plek neer. (Zo ver mogelijk bij de 'crimescene' vandaan.) Choose your battles, zeggen ze vaak. Als je het gevoel hebt constant bezig te zijn met corrigeren, kijk dan of er ook dingen zijn die je (voor nu!) even kunt laten zitten. Dan wordt het makkelijker om de dingen die ècht belangrijk voor je zijn heel consequent vol te houden. En dan echt consequent zijn. Liefst elke keer dezelfde reactie en let op dat je daarbij geen aandacht geeft. Want soms is het daar ook gewoon om te doen: reactie + aandacht van mama. En dan kan een standje (negatieve aandacht) toch een beloning zijn! Zorg daarnaast wel dat je juist wel aandacht geeft als je dochter lief bezig is.
Ik kan veel zeggen, want ik deel jullie mening en manier om om te gaan met dit soort dingen niet. Als je googelt op 'onvoorwaardelijk ouderschap' lees je dat je het ook anders aan kunt pakken.
+1 Ik geloof absoluut niet in een strafstoelje o.i.d. maar euh... je hoeft het natuurlijk ook niet oké te vinden dat je dochter de hond "mishandeld". Hier werkt afleiden heel goed (maar niet altijd natuurlijk). Dreumes heeft een tijdje liefdevolle, hardhandige liefde voor de kat getoond. Dan pakte ik haar handje en ging samen met haar de kat aaien, dat werkte ook. Voorleven en lieten zien, wat je bedoelt. Op de gang zetten zou (m.i.) meer met het conditioneren van gedrag te maken hebben. Ik heb liever dat dreumes begrijpt waarom bepaald gedrag niet zo fijn is en vooral hoe het dan wel moet. En ik zou voor mezelf ook op een rijtje zetten wat je nu echt belangrijk vind. Het is namelijk ook een leeftijd waarop kindjes gewoon op ontdekking uitgaan en dat gaat niet altijd even handig. Bijvoorbeeld kleuren... ik ga samen met dreumes zitten kleuren en soms kleurt dreumes even alleen. Als ik zie dat de stift op minder fijne plekken komt, dan breng ik stiften en dreumes weer terug naar het tafeltje en als dat niet werkt... (na tig keer ben ik er ook wel klaar mee) dan gaan de stiften even weg en gaat dreumes iets anders doen
Toevallig vd week met een pedagoog over deze dingen gesproken. Onze dochter slaat ons ook. En doet ook alles wat niet mag Zij gaf aan dat ze echt nog te jong zijn om te straffen! Je kan op deze leeftijd nog niet verwachten dat ze niet aan de dingen komen waar ze niet aan mogen komen. Dat het continu "nee" zeggen niet goed is voor het zelfbeeld/zelfvertrouwen. Beter was het volgens haar om je kind af te leiden als je ziet dat hij iets gaat doen wat niet mag. En bij het slaan zien ze je gezichtsuitdrukking veranderen. Dat is leuk....als ik sla ziet mama's gezicht er ineens anders uit! (Boos). Wat gebeurt er als ik dat nog eens doe? Natuurlijk aangeven dat het pijn doet en je dat niet fijn vindt. Zeggen dat ze moeten aaien. (Dat werkt hier heel goed!) En ook nu weer afleiden en zorgen dat ze je niet nog eens kunnen slaan. Hier werkt t eigenlijk heel goed!
Ik zou beginnen met het stoppen met het woordje ' niet'. Kleine kinderen reageren daar vaak negatief op. Ten eerste horen baby's en dreumesen 'niet' vaak niet eens. Ze hoort dan 'nova, op de grond gooien' Ten tweede benadruk je daarmee alleen het negatieve. Op deze leeftijd werkt het beter om in korte duidelijke zinnen te zeggen wat je wel verwacht van haar en alternatief te bieden. 'Nova, laat de hond los. Hij heeft zo pijn. Geef het maar aan mama's 'Stop met slaan, dat doet pijn. En heel duidelijk AU roepen en haar hand weghalen. ' Enz Enz Straffen heeft overigens geen zin bij een dreumes, die link leggen ze nog niet. En dat ze huilt als ze haar zin niet krijgt hoort er een beetje bij, daar keert ze wel van.
Dat vind ik altijd een bijzondere, aaien in plaats van slaan. Een kind slaat meestal uit frustratie. Deze emotie uit je toch niet door te gaan aaien? Dat werkt wel bij kleine baby's die gewoon zomaar aan haren trekken of ongecontroleerd met armen zwaaien, maar een dreumes en peuter slaat bewust uit frustratie. Als je wilt slaan is aaien niet echt een bevredigend alternatief voor je gevoel..
Onze dochter slaat niet omdat ze boos is! Zeker niet!! Ze deed het op de meest onverwachte momenten....als we gewoon gezellig aan het kletsen waren. Dus hier werkt het zeker wel!! Jij hoeft er niks mee te doen....was een tip die ik kreeg en hier goed werkt. Omdat ze dus niet slaat uit frustratie.
Dus regels hoeven niet en zijn onzinnig? Kinderen hoeven niet te weten dat er grenzen en regels zijn welke consequenties hebben? Je leert je kind dat er grenzen zijn door ze af te leiden? Sorry, maar ik geloof niet zo in die nieuwerwetse opvoedmethodes. Ieder zijn ding, maar hier werken we gewoon met time-outs. Kinderen hebben tegenwoordig steeds minder respect. Zijn steeds meer losgeslagen. Komt dat wellicht, omdat ze geen grenzen kennen? Omdat er geen regels en correcties zijn? Terwijl ze later op school en werk ook te maken krijgen met regels en correcties. Maar dat komt later wel en hoeft nu nog niet?
Lastig meid.. Hier werken de dingen die Liefkleintje en amdaa noemen goed. Be happy: Dingen kunnen hand in hand gaan toch? Hier maken wij (nog) geen gebruik van het strafstoeltje, time out etcetera, maar er zijn zeker wel regels. Er zijn echt dingen die ik niet goed of niet prettig vind waar Sara zich aan moet houden. Doet zij dit niet, dan corrigeer ik haar ook. Alleen niet door haar op de gang/strafstoeltje te zetten, maar op andere manieren. Als zij mij bijvoorbeeld slaat, ga ik op haar niveau zitten, pak beide handjes vast om contact te hebben en zeg op een rustige toon bijvoorbeeld: 'Sara, kijk mama eens aan (dan weet ik dat ze luistert) Stop met slaan. Dan doe je mama pijn.' Dit begrijpt ze dondersgoed. Ze kijkt dan sip en geeft me een knuffel of kus. En als ze blijft etterballen, dan haal ik haar inderdaad uit die situatie. Ik leg 1 a 2 keer uit wat ik doe en waarom, gaat ze dan nog door, dan haal ik haar nog steeds weg, maar dan zonder verder aandacht te geven. Ik denk dat het ook per kind verschilt wat werkt. Sara is best gevoelig, en reageert prima op mijn manier van aanpak. Maar ik geloof best dat dat niet voor ieder kind geldt. Succes lieverd, geef je kleine boef een knuffel van Saar en mij!
Ik krijg de indruk dat in sommige gezinnen het kind de baas is en de dienst uitmaakt. Vooral geen nee en dat mag niet zeggen tegen je kind. Als het iets doet wat niet mag, gauw afleiden met iets anders. Verkeerd gedrag vooral niet bestraffen, maar negeren en belonen! Het kind denkt de volgende keer: ik ga iets doen wat niet mag, want dan komen papa en mama en gaan we iets leuks doen! Wat leert een kind hier nu van? Het woord nee mogen ze blijkbaar niet horen of kennen en vervolgens komen ze op de opvang, peuterspeelzaal of school in aanraking met "gezag". Want denk maar niet dat de peuterleidster of juf/meester nooit het woord nee of dat mag niet, tegen je kind zal zeggen!
Ik ben het eens met Be Happy. Ik zie in mijn ongeving ook dat het goed gaat tot ongeveer 3 jaar en daarna luisteren de peutertjes helemaal niet meer... Kindjes hebben nooit nee gehoord en zijn niet de leukste kindjes in de omgang met anderen, helaas. Nu heb ik makkelijk praten hoor, heb een heel lief en makkelijk kind, maar als zij (bewust of onbewust) onze hond slaat, krijgt ze echt 'straf! En als ze die heeft uitgezeten gaan we samen naar de hond toe om sorry te zeggen... Ik ga haar toch niet afleiden dan en even kleuren oid? Dat is belonenen voor het slaan van de hond.... Raar.
Ik denk idd dat je het nu erg zwart-wit schetst.... Ook hier krijgt ze zeker wel nee te horen en is ons huis geen speeltuin waar ze alles mag!! Die pedagoog gaf ook het advies om spullen of kastjes waar ze niet aan mag komen op te ruimen. Dat ben ik dus niet van plan! Ze moet leren dat ze niet overal aan mag komen! Maar er zit, in mijn ogen, een verschil tussen de hele dag corrigeren en haar soms uit een situatie halen... Maar ieder zijn eigen manier van opvoeden. En dat is prima toch!
Hier helpt uitleggen heel goed. 'Niet in de mand komen, die is van Hond'. En duidelijk zijn wat ze kunnen verwachten. 'Als je boterham op is, gaan we boodschappen doen', of.. 'Nog 2 keer glijden, dan gaan we naar huis'. Afleiden of alternatieven laten zien werken hier ook goed, maar ik denk dat je dan misschien wel moet uitkijken dat je kind niet over je heen gaat lopen. Verder vraag ik me af of jullie huis wel dreumes-proof is, als je zo vaak moet waarschuwen. Ik ben er geen voorstander van om de salontafel leeg te halen, omdat je kind alles pakt, maar de hele dag moeten waarschuwen maakt het ook niet gezelliger. Je kunt natuurlijk niet alles weghalen (en dat zou ik ook zeker niet doen!), maar een beetje selectiever zijn is misschien wel een optie.
Is mijn dochter nou zo dom of jullie dreumesjes zo slim? :O Hier werkt een waarschuwing/time-out/strafstoeltje echt nog niet! Dat snapt ze nog helemaal niet! Of onderschat ik haar? Ik ben het met bovenstaande reacties eens dat je je kind echt wel iets moet verbieden en niet alleen moet afleiden. Bepaalde dingen mogen nu eenmaal niet, klaar! Wel vind ik dat je niet altijd het woordje 'Nee' hoeft te gebruiken. Je kunt ook indd uitleggen dat de wijnflessen van papa zijn en niet van <naam>. Je komt zelf ook helemaal in een negatieve stemming als je continu 'nee!' moet roepen. Het uitdagen en kijken naar je reactie herken ik erg goed van dl. Nieuwste is nu dat ze continu in haar kinderstoel gaat staan ipv zitten . Volgens mij kun je hier alleen maar op reageren door steeds te zeggen: 'in de stoel gaan we zitten.' En haar dan helpen om te gaan zitten.
In de beginfase van het lopen heb ik zeker wel alle gevaarlijke dingen op ooghoogte weggehaald, maar ze was toen nog maar 13 maanden. Maar je kunt moeilijk je visite verplichten om met het gebaksbordje én koffiekopje op schoot te gaan zitten, omdat anders dl alles van tafel trekt. Ik moet zeggen dat het echt wel opletten blijft. Zeker als je zelf op visite bent in een niet-kind-proof huis