Dat is dus t moederhart....Iris zit sinds 2 weken een extra ochtend op t KDV. Met veel bekende kindjes en wat onbekende kindjes. Vandaag was ik even gebleven (doe ik eigenlijk altijd) en mijn kleine lieve meisje dat nog nooit van pesten / plagen heeft gehoord zat een stapel van blokjes te maken. Een jongetje naast haar (denk zo'n 3,5 jaar) stootte steeds expres haar blokjes om. Het enige wat ze deed was heel verbaasd naar m kijken, 'mijn' zeggen en proberen weer te bouwen. Vond t zoooo zielig. Jongetje luisterde niet toen ik zei dat ie op moest houden, dus heb Iris wat verder van m afgezet. Overigens was hij later wel lief met d'r aan t spelen. En dan dus mijn moederhart en gedachten; ik kon m wel een knal voor z'n kop geven ...mijn lieve meisje....ze is nog niet op de leeftijd dat ze er iets van zegt of naar de leidsters gaat; ik zag ook echt dat ze niet snapte waarom hij dat deed. Krijg nu allemaal visioenen dat hij haar de hele ochtend stiekem knijpt; nergens op gebaseerd natuurlijk....ja op mijn oermoedergevoel en ws zwangerschapshormonen Ik weet wel dat de leidsters hierop letten, maar uiteraard niet alles zien. Ook zou Iris moeten leren dat soms dngen zo gebeuren, zo gaat dat nou eenmaal en zij gaat t ws ook doen als ze ouder is; toch uitproberen en t recht van de sterkste bij die kinderen.... Maar vond t zo sneu, terwijl er uiteindelijk nauwelijks wat gebeurt....zucht....Herkenbaar???
Jups, herkenbaar.. Mijn jochie heeft ook moeite om zichzelf te verdedigen. Maar na een paar maanden wennen merkten de leidsters wel op dat hij zijn speelgoed beter vasthield. Gewoon stijf vastklemmen, ipv afgeven als een kindje al naar hem kijkt. En na een klein jaar begint hij de andere kindjes ook weg te duwen als ze door blijven gaan. Dus al kost het tijd, er is hoop Maar het blijft een rustig jochie. Ook een beetje het aard van het beestje.. En qua spraak is hij niet sterk, dus nee zeggen oid is nog lastig voor hem..
Snap het wel.. Maar het is wel goed voor haar, ze wordt er wel weerbaar van. Mijn zoontje mag door zijn medicijngebruik niet naar het kdv en dat merk je ook echt, hij is niet gewend dat iemand iets afpakt of omgooit ofzo. Hij raakt dan meteen helemaal overstuur.
Opzich is ze verbaal al wel heel sterk hoor; praat echt al in zinnen (loopt behoorlijk voor qua taal), maar ws is t dan toch wel een beetje anders als een ouder kindje zoiets doet; hij is natuurlijk ook een behoorlijk stuk ouder en daar lijkt ze toch van onder de indruk. Ze gaat er ook niet dood aan hoor, bij leeftijdsgenootjes is ze wel weerbaar hoor; dat gaat best gelijk op maar dit is wel een beetje ongelijk natuurlijk
Hier ook hoor. Kylian kwam regelmatig terug van de peuterspeelzaal en vertelde dan dat die en die zijn speelgoed had afgepakt (waren ook de oudere kindjes). Op een gegeven moment heb ik hem steeds gezegd dat afpakken niet mag, als Kylian ergens mee speelt dan mag ... het niet afpakken en als ... ergens mee speelt dan mag Kylian het niet afpakken. Nu gaat het steeds beter, de leidsters vertelden nu ook dat hij hun hulp in roept als ze wat van hem afpakken. Het leuke is dat hij nu veel speelt met een jongentje wat qua taal een heel eind achterloopt (zelfde leeftijd als Kylian) terwijl Kylian er weer in voorloopt. Als F dan weer een geluid maakt dan corrigeert Kylian hem Neehee je moet zeggen dat mag je niet van mij afpakken. Wel heel leuk om te horen dat, nu hij zelf wat weerbaarder wordt, hij nu iemand in bescherming neemt. Groetje sAnita
Oh herkenbaar hoor. Gelukkig heb ik het nog nooit gezien, maar het idee alleen al dat iemand mijn kind kwetst.... grrrrr.... Nu beet Nathan in het begin ook niet zo van zich af, maar nu gelukkig wel. Als een ander kindje wat van hem afpakt is het 'NEE!! MIJN!!' hahaha , goedzo jongen! Dat is toch een beetje het leven, ze worden toch wat gehard. Hoort bij opgroeien, maar leuk is anders. En het zal nog wel véél vaker voorkomen. Wat wij trouwens hebben gedaan toen Nathan niet van zich afbeet, was er wat van zeggen. Zo zaten we bij de dokter en een meisje van zijn leeftijd pakte zijn stoeltje af. Hij stond er wat sip bij te kijken. Toen had ik zoiets van 'Hup, pak dat stoeltje terug Nathan, jij was er mee aan het spelen ' Dat heeft hij gedaan en sindsdien is het niet meer gebeurt.
heel herkenbaar, vooral die visioenen en iedereen zegt dat je ze los moet laten, maar dat valt verd*md niet mee
Ja hoort er helaas bij. Isabella werd de eerste keer zelfs met een skippbal op haar hoofd geslagen door een meisje ( toevallig ook nog familie van ons). Ik zag het toevallig. Ze speelden buiten en de ouders kunnen meekijken achter het raam. De leidsters zagen het niet en zagen alleen Isabella huilen. En ze kon het ook niet zo goed vertellen. Gelukkig wordt ze steeds weerbaarder. Nu speelt ze heel veel met haar nicht die een jaar ouder is. En die pakt heel vaak iets van haar af. maar dat laat ze nu niet meer gebeuren en pakt het gewoon terug.
youame had dat ook toen ze daarheen ging nu is ze veel sterker geworden aangezien ze vaak gepest werd wegens haar schisis nu bijt ze wel van zich af en zegt dat ze dat niet moeten doen
Om deze reden was ik van de week stiekem best wel blij dat mijn dochter haar neefje (die 3 maanden ouder is) een duw gaf toen hij aan haar speelgoed zat . Heb dan wel het idee dat ze van zich af zal bijten wanneer iemand aan haar spulletjes zit en niet in een hoekje gaat staan huilen.
heel herkenbaar! ik kwam laatst mijn dochtertje ophalen van het KDV en ze zat in een wipstoel, een jongetje van een jaar of 2 pakte haar speeltje af en knalde er mee op haar hoofdje en zei "bam bam" ik wou er net wat van zeggen maar de leidster was me gelukkig voor (het is ook haar taak). ik voelde mijn bloed wel koken maar ik heb er maar niks van gezegd verder omdat hij aardig op zijn kop kreeg van de leidster, ik weet in ieder geval nu dat ze goed op haar letten maar leuk is anders...... mijn dochtertje had gelukkig niks, alleen een paar krasjes, ze huilde niet eens, bikkeltje
Héél herkenbaar! We gingen ons zoontje ophalen bij de onthaalmoeder en hij ging een kusje geven aan de onthaalmoeder, waarop zij zei 'en kusje aan Milan'? Zoontje dus naar die jongen om een kusje te geven, het kind duwt mijn zoon weg, zoon wil nog proberen, maar geen succes. Ik vond het zoooooo zielig dat ik wel kon huilen (was toen ook al zwanger, dus misschien waren het mijn hormonen wel ). Binnenkort mag hij naar school, maar eigenlijk breekt mijn hart als ik eraan denk, hij is zo klein, stel dat dit of dat?? Het oerinstinct hé meiden? We voelen ons als een leeuwin die haar welpjes beschermt. Had het vroeger nooit zo bekeken, maar het is echt zo..
ik heb het andersom, mijn zoontje is juist de harde die soms vervelend doet bij andere kindjes. hij is een schatje hoor, niet kwaadaardig, maar heel druk en bijdehand. Ik zie hem al helemaal het jongetje zijn dat in dit geval de blokkentoren omstoot... dat vind hij dan grappig. het is denk ik ook een vorm van aandacht vragen aan dat andere kindje. Ik vind dat ook heel moeilijk, ik wil niet een pestkop als zoon! Ik weet dat hij een grote lieverd is die het niet kwaad meent, maar voel me lullig tegen andere kindjes en moeders. Ik krijg dan juist ook heel erg dat beschermende, maar dan eerder in de trant van 'hij is niet vervelend hoor, hij is heel lief eigenlijk...' alsof ik hem wil beschermen tegen de kwade gedachten die anderen over hem kunnen hebben als hij druk doet tegen andere kindjes.... echt lastig!
Tja, dat moederhart... En denk maar niet dat het overgaat hoor. Onze oudste (25 jaar istie) zit nu voor acht maand in China om te studeren, en ik zie nog steeds allerlei leeuwen en beren op de weg. Je zou ze het liefst tussen watten in een doosje stoppen, maar zo raken ze niet tegen de harde buitenwereld opgewassen. Dus moeders: succes ermee hoor. Dat gevoel gaat pas over als je dood bent.
Doet me denken aan het liedje (ik weet niet meer wie het zong) Ik zou je het allerliefste in een doosje willen doen en dan bewaren heel goed bewaren En als elke mama zou doen wat haar moederhart haar ingaf dan hadden we kluwen vechtende mama's in het kinderdagverblijf of op de peuterspeelzaal. Is een keer wat anders 8) Groetjes ANita
daarom wil ik er ook niet altijd bij zijn, tis voor jezelf heel zielig, maar uiteindelijk leert het kind er wel van en wordt sterker. dat merk ik aan sophie ook.
Oh rotblaag! :x Gelukkig is Nathan heel lief voor baby's. Als een baby huilt geeft hij de baby zijn knuffel ( waar hij aan verslaafd is ) en een aai over de bol. Schatje En dat zeggen de leidsters hé.
Ik heb nog nooit gezien dat een kindje iets afpakte van Eva, ja, toen ze een maand of 10 was, maar dan draaide ze zich om en pakte gewoon wat anders . Maar ik hoorde laatst wel dat ze met 'haar' pop op het kdv aan het spelen was (heeft ze zich toegeëigend ) en dat een jongetje de pop ook wilde hebben, hij is denk ik een half jaar jonger. Ze werd flink boos en ze zaten te trekken aan de pop en ze heeft gewonnen . De leidsters lieten ze maar even om te kijken hoe het zou gaan. Eva heeft het er nog steeds over: Martijn wolle pop niet afpakken! (wolle =mag ). En dan leg ik telkens maar uit dat dat inderdaad niet mag, maar dat ze wel allebei met de pop mogen spelen en dat Martijn er ook mee mag spelen en dat Eva dan met iets anders kan spelen. Maar ik vond het wel stoer dat Eva zichzelf verdedigde! Een paar maanden geleden was ze heel verlegen en terughoudend, nu laat ze wat meer van zich horen. Sinds een paar maanden praat ze ook veel op het kdv, ze kon voor die tijd ook al goed praten, maar durfde niet zo goed op het kdv, vond ze te druk ofzo. Nu praat ze ook daar volop, alleen moet ze nog even leren soms een heel stuk harder te praten