Hallo allemaal, Ik zit al een tijdje met een groot probleem. Mijn zoon van 20 maanden heeft zo'n band met mijn moeder, dat je bijna zou denken dat het zijn moeder is i.p.v. oma. Even uitleggen: Mijn moeder past 2 dagen in de week op. Omdat die dagen na elkaar vallen, blijft mijn zoontje daar overnachten. Soms als ik vrij ben, ga ik een dagje daarheen, wat al heel lang geen pretje is. Want dan besta ik niet meer. Hij loopt de hele dag achter haar aan, als ik hem een kusje wil geven b.v., dan roept hij keihard nee en grijpt mijn moeder bij der benen. Ik kan dan echt helemaal niks goed doen. Vaak als ik dan weer naar huis ga, dan krijst hij het uit en is dan de hele terugweg niet te troosten. (ong. 15 minuten rijden). Thuis moet ik alle foto's opbergen waar zij op staat, anders pakt hij het fotolijstje en gaat huilen en roept oma. Ik weet echt niet meer wat ik hier mee aan moet. Het helpt ook niks als hij der b.v. 2 weken niet ziet. Het doet me zo'n verdriet, ik weet echt niet wat ik verkeerd doe. Ik word bijna jaloers op de band die zij met elkaar hebben. Begrijp me niet verkeerd, het is echt een schatje en tegen mij is ie ook heel aanhankelijk zoals het zou moeten zijn, zolang oma maar niet in de buurt is...... Ik hoop dat er meer moeders zijn die dit herkennen en mij kunnen vertellen of dit over gaat zodra hij ouder word? Liefs, Een verdrietige moeder
tja mijn mening is dat je kind gewoon snachts bij jou zou moeten zijn lekker smorgens heen en savonds met jou mee naar huis en als jij een dag vrij bent dan is ie toch gewoon bij jou dan ga jij hem daar opzoekken zeg je beetje omgekeerde wereld lijkt me
tja ik weet niet wat ik hierop moet zeggen.. mijn dochtertje is ook veel bij mijn moeder.. ze slaap daar ook wel meestal 1x per week.. niet omdat het moet vanwegen oppas.. maar omdat ik dat leuk vind.. en mijn dochtertje ook.. (ik heb mijn oma van mijn moeders kant nooit gekend, zij overleed toen ik 3 was en mijn zusje geboren werd. dus daarom wil ik dat mijn moeder mijn dochter lekker vaak ziet) soms heeft mijn dochtertje ook van die periodes gehad dat ze hysterisch werd als mijn moeder de kamer uit was (bij mijn moeder thuis) en alleen mijn moeder kon haar dan troosten.. maar zijn periodes van hooguit 2 weken.. en ook alleen maar bij mijn moeder thuis.. zodra in de auto zaten of thuis was was er niets meer aan de hand.. ik heb dat echt rot gevonden hoor.. maarja ik heb liever dat mijn kindje een goede band heeft met mijn moeder dan dat ze haar maar 1x per week 2 uurtjes ziet,.. ik ben altijd bij mijn opa en oma geweest vroeger.. net alsof ik thuis was daar en dat wil ik voor mijn dochtertje ook.. dit is de enige oma/opa die in de buurt wonen.. dusja ik weet niet wat je kan doen hieraan.. ik denk gewoon afwachten tot het overgaat.. en als je daarbent gewoon duidelijk maken dat jij toch leuker/belangrijker bent dan oma.., en je moeder vragen om als jij er bent ook duidelijk te laten zien dat jij de mama bent.. Edit :.. sorry voor mijn nederlands haha.. lijkt wel alsof ik net een maandje hier woon.. maar ik ben net wakker en typ nog niet echt lekker haha!!
Denk dat het ook een fase is. Hoe reageert je moeder op dit gedrag? Ik zou het nog een tijd aankijken. Mocht het nu niet bijtrekken dan zou ik proberen of ik voor 1 dag andere opvang kon regelen, bijv. kdv en de andere dag oma laten oppassen. En dan nog liever bij jullie thuis als dat gaat.
Onze tweeling is ook stapelgek op oma en opa. We hebben ook wel periode's gehad dat het alleen maar huilen was als we naar huis gingen. Als we bijv naar de supermarkt gaan dan rijd je een stukje richting mijn ouders, en als we dan op een gegeven moment de afslag nemen naar de supermarkt dan was het gillen en huilen en schreeuwen om oma. Ik heb hier zelfs periode's gehad dat 1 van mijn jongens zo overstuur bijvoorbeeld wakker werd dat ik hem niet meer stil kreeg. Dan belde ik mijn moeder om advies en vaak komt zij dan even langs. Mijn zoontje wou dan wel getroost worden door oma. Tja dat is niet altijd even leuk. Ik heb me er nooit aan gestoord eigenlijk. Mijn jongens hebben zo'n speciale band met opa en oma. Gisteravond werd 1 van mijn jongens huilend wakker. Hij riep niet om mama maar om oma. Vaak is dit een periode.
Ik snap dat je het zelf vervelend vindt om te moeten onderdoen voor oma. Ik zou je adviseren om iig niet op je vrije dag daar naartoe te gaan. Als ie bij mama is, is ie bij mama. Overigens is mijn zoontje ook helemaal idolaat van zijn opa. En die past niet op, en mijn zoon heeft daar misschien 2x gelogeerd. Alleen komen mijn ouders bijna elke dag 1 uurtje langs, en dan wil Aldin ab-so-luut niet bij opa vandaan. Opa moet hem dan zelfs in bad doen. Alleen laat mijn vader duidelijk merken dat hij opa is, en geen papa. Dat doet ie express om die rolverdeling duidelijk te maken. Als Aldin gestroost moet worden, en ik of mijn man zijn in de buurt geeft mijn vader hem aan ons. Dat hebben we zp afgesproken omdat wij dat fijner vinden. Als wij dan net niet in de kamer zijn, wordt ie natuurlijk getroost door opa.
Eerlijk gezegd ben ik het hier helemaal mee eens. Waarom is je kind bij zijn oma als jij vrij bent, dat snap ik echt niet...
ik ben het juist weer niet met mirell eens... mijn dochter gaat altijd op dinsdagavond naar mijn ouders en ik haal haar op woensdagavond op. Als ik een keer vrij ben breng ik haar ook. Vinden ze allebei leuk en heb ik eens een dagje vrij... Mijn dochter is ook stapelgek op oma. Als ik daar ben besta ik ook niet. Hele dag met oma kroelen. Ik vind het leuk voor ze dat ze zo een goede band hebben. Maar goed wat is nu eigelijk het probleem, de goede band tussen hen of jouw jaloerse gevoelens? Want dat lijkt me eerder iets wat je los moet laten... je zoontje is gewoon gek op oma en omdat hij haar minder ziet dan jij reageert hij zo... zou me er niet zo heel druk om maken hoor... hij houdt heus wel van jou maar jij bent "vanzelfsprekend"... Ik zou trouwens ook niet je zoontje zijn oma gaan ontzeggen omdat jij jaloers bent...
Hier ben ik het helemaal mee eens! Niet om je te bekritiseren hoor, maar het is aan de andere kant toch ook heerlijk dat ze zo'n goede band hebben en dat hij het daar zo naar zijn zin heeft? Hij heeft daar (naast thuis) dus ook een veilige plek gevonden waar hij zichzelf kan zijn, dat lijkt me heel belangrijk. Ik kan me voorstellen dat het je af en toe jaloers maakt, maar jij bent en blijft voor altijd zijn mama, dat kan niemand vervangen!
en over kusjes geven: mijn zoontje is altijd bij mij thuis, maar geeft ook geen kusjes hoor! Aan mijn man wel als ie thuiskomt, die wordt helemaal bedolven, maar mama? 'heeeeeeeee' roept ie dan, terwijl hij hard met zijn hoofd schudt... naja, dan maar niet, komt echt wel weer terug!
Ben het hier ook wel mee eens... Ik snap dat het praktisch wel makkelijker kan zijn om hem daar te laten slapen als je erg vroeg moet werken ofzo maar op je vrije dagen hou je hem toch thuis?! En hem ergens anders laten slapen zou ik echt heel uitzonderlijk houden zenne...
ik ben het hier helemaal mee eens. als het niet nodig is waarom dan weg brengen?om zelf een leuke dag te hebben? dat kan toch ook met je kindje
Het kan ook zijn om de week-ritme duidelijk te houden voor het kindje. Voor sommige kindjes werkt het niet als die ene week wel bij oma komt/ mag slapen, andere week weer niet enz. Dan raken ze helemaal in de war. Net zoals bij een KDV, veel ouders blijven de kindjes dan ook wegbrengen als ze zelf bijv zwangerschapsverlof hebben, of een week vakantie. Anders moet het kind elke keer opnieuw wennen.
Ik ben het hiermee eens. Het is natuurlijk hartstikke leuk als je kind een goede band met oma heeft, maar wat TS beschrijft vind ik wel erg ver gaan. Ik zou me hier zelf als moeder totaal niet prettig bij voelen. Het is fijn dat oma wil oppassen, maar ze moet niet de rol van de moeder krijgen, of op hetzelfde niveau staan als de moeder, in de ogen van het kind. En de ouders zijn er voor verantwoordelijk dat het niet zover komt. Ik zou zelf ingrijpen door bijv. je kind een tijdje niet meer bij oma laten logeren. Zo wordt de rolverdeling misschien weer even wat duidelijker voor je kind. En misschien eens bekijken of je moeders aanpak naar je kind toe anders is dan die van jou, en op welke punten de verschillen liggen. Misschien mag je zoontje bij oma veel meer dan thuis? Zo ja, dan zou je die regels gelijk moeten trekken.
Ik breng mijn kind ook weleens een dagje naar opa/oma als ik vrij ben hoor. Heerlijk! Zij lekker gezellig daar tutten, ik lekker een dagje doen wat ik niet kan met haar erbij (kapper, schoonheidsspecialist etc) Maar das ongeveer 1x per kwartaal. Ik zou er overigens niet voor kiezen, hoe praktisch dan ook, mijn kind wekelijks te laten logeren
Ik kan me wel voorstellen dat je hier erg verdrietig en jaloers om bent! Dat zou ik ook zijn. Vaak is het wel een fase, soms ook bij bijvoorbeeld extreme hang naar pappa of juist naar mamma. En bij jou dus bij oma. Ik denk niet dat je er heel veel aan kan doen, aan die band dan. Ook als je je kind minder vaak zou brengen dan blijft die band bestaan. Eigenlijk alleen maar fijn, toch? Hoe gaat je moeder er mee om? Ik zou haar vragen om het niet teveel te benadrukken in jou bijzijn, omdat dat gewoon erg pijnlijk en vervelend is voor jou. Misschien kan ze op die momenten samen met jouw kind juist zoiets zeggen als: ga maar naar mamma, die kan jou heel goed troosten! Voor je eigen jaloerse gevoelens zou ik zoals hier ook al is vermeld op vrije dagen je kind lekker bij je houden en samen iets leuks gaan doen. Door samen aan een leuke band te werken voel je je misschien ook wat zekerder en kun je het bij je moeder misschien beter accepteren?
Hallo, Bedankt voor de reacties allemaal, zo te lezen hebben een paar mensen het verkeerd begrepen. Als ik dus op die 2 oppasdagen moet werken gaat ie daarheen en blijft daar slapen, anders niet hoor! Als ik op een van die 2 dagen vrij ben dan ga ik dus samen MET mijn zoon naar oma, koffie drinken enzo. Het is niet zo dat als ik vrij ben mijn zoon daar laat en ikzelf naar huis ga om de volgende dag even op bezoek te gaan. Dat gaat ook ver boven mijn grens! Het is gewoon mijn gevoel wat opspeelt. Dat ik zelfs fotolijstjes moet opbergen waar ze op staat, een andere route moet rijden als ik van de snelweg afkom, omdat aan de gebruikelijke route het bedrijf van mijn moeder staat, en hij dus helemaal hysterisch gaat huilen als we niet stoppen bij het bedrijf, dat soort dingen. En ja ik werk veel en ik mag mijn handen dichtknijpen dat de oma's willen oppassen, en daar ben ik ook heel blij mee! Alleen had ik dit niet verwacht. Misschien dat het minder word als hij ouder word. Daarentegen heeft mijn moeder er dubbele gevoelens bij. Aan de ene kant voelt ze zich gevleid omdat haar kleinzoon zo dol op haar is, aan de andere kant voelt ze zich schuldig, maar ja, zij kan er ook niks aan doen. Ach ja, misschien moet ik me niet zo aanstellen, ik mag blij zijn omdat op deze manier wel blijkt dat hij zich daar veilig voelt, en misschien blaas ik het ook wel te veel op. Miscchien dat ik het verhaal wel wat dramatischer heb opgeschreven, omdat dat voorval met dat fotolijstje zich net had voorgedaan. Daarom vind ik dit forum zo fijn. Je kunt je gevoelens kwijt en er zijn altijd mensen die je gerust kunnen stellen of even een opbeurend woordje kunnen doen. Ook is het fijn om te zien dat ik niet de enige ben. Bedankt meiden! Liefs
fijn dat je het een beetje kan relativeren. En natuurlijk stel je je niet aan. Ik kan me voorstellen dat het niet echt een leuk gevoel is. Maar zoals bij elk verhaal zijn er 2 kanten...
Ik heb zelf een extreem goede band met mijn oma.. Mijn ouders hadden een eigen onderneming, en dat was gewoon moeilijk met een kleine baby (niet dat ik ook maar iets tekort gekomen ben, mijn ouders hebben altijd perfect voor me gezorgd, en me heel veel liefde gegeven ) Maar omdat het wel erg druk was, ben ik veel bij mijn opa en oma geweest.. Ik heb mijn eerste stapjes bij opa en oma gezet, en soms als ze op visite waren en ze gingen naar huis, dan begon ik zo hard te krijsen, dat ik het voor elkaar kreeg dat ik met ze mee mocht om daar te slapen.. Toen mijn opa overleed, was het voor mij net alsof iemand van het gezin wegviel, zo dicht stond hij bij me.. En toen ik bevallen was kwamen mijn ouders, schoonouders en mijn oma meteen, ik wou haar er ook bij hebben als eerste.. Mijn oma en moeder hebben zelf ook een enorm goede band hoor, ze zijn nu net met zn tweetjes een weekendje weg haha.. Maar ondanks de bijzondere band die ik met mijn oma heb, hou ik echt niet minder van mijn moeder.. Ik heb maar een moeder, en ze is ongelofelijk belangrijk voor me, ik hou zielsveel van haar, en hoop dat mijn zoontje met haar net zo'n bijzondere band krijgt als ik met mijn oma heb.. Wat ik wil zeggen is dat je je echt niet druk moet maken, jou ukkie heeft maar één moeder, en dat zal nooit veranderen.. Ik zou gewoon genieten van het feit, dat zij zo van elkaar genieten
Wat vervelend dat je kindje zo reageert. Is dit al lang zo? Misschien is het een fase en moet je proberen er niet te veel aandacht aan geven. Hoe reageert oma hierop dan? Misschien is het handig dat jullie hierover praten en op één lijn liggen: als mama iets zegt of vind, dan moet oma daar achter staan. Jij bent namelijk de moeder, waar je ook bent. En verder zou ik het gedrag een beetje negeren, denk ik. Dan merk je snel genoeg of het een fase van een paar weekjes is. Misschien is het ook handig dat als je vrij bent, dat je kindje wel gewoon bij jou is. Tenzij je andere afspraken/ plannen hebt. Ik ben van mening dat slapen op andere plekken dan thuis wel heel goed is. Niet altijd, maar één keer per week is volgens mij niets mis mee. Succes ermee!