hoi allemaal, ik ben purple 28 en mama van een geweldige dochter van 4. even kort mijn of ons verhaal. Wij verloren de vader van mijn eerste erg onverwachts werdt ziek en binnen een week ging het helemaal mis. hij kwam met ernstig hersenletsel in coma te liggen en werdt nooit meer beter. onze dochter was toen anderhalf en ineens moest ik alleen verder met mijn dochter maar daarnaast ook nog voor haar vader zorgen die alles opnieuw moest leren wat achteraf niet heeft mogen baten. nu anderhalf jaar samen met mijn nieuwe man had gezworen er nooit meer aan te beginnen maar mijn hart won van mijn verstand. het gaat super hebben een huis gekocht en raakten 4 mnd geleden ongepland zwanger. Ik was in schock het enige wat ik kon denken was ik kan dit niet nog een keer alleen mijn huidige man is internationaal vrachtwagen chauffeur waardoor ik eigenlijk altijd toch nog alles alleen doe. dit is niet erg want het is al zo lang zo dat ik niet beter weet maar met 1 is het allemaal al moeilijk genoeg zeker omdat ze nou eenmaal toch ondertussen al een aardige rugzak heeft. ik ben zo bang dat ik het allemaal niet ga redden wat als hij er straks ineens ook niet meer is ik slaap slecht en heb verschrikkelijke nachtmerries waarin mijn kindjes wat overkomt en ik ze niet kan redden of waarin mijn man ineens nooit meer thuiskomt. ik probeer er niet bij stil te staan en zeg steeds tegen mezelf het lukt je wel maar het zweet staat iedere keer weer in mijn handen help hou zielsveel al van mijn ongeboren kindje en gun mijn dochtertje echt wel haar broer of zus maar ben zo bang.
Hoi. Purple, Jeetje wat heb jij moeten doorstaan, allereerst respect! Je angst is een teken dat je het nog geen plekje hebt gegeven. Ik zou hulp inschakelen van een deskundige en lotgenoten. Toevallig zit er hier ook iemand op het forum die zoiets mee heeft gemaakt, zal haar eens wijzen op deze topic. Heel veel sterkte!
Hoi Purple, Wat een vreselijk drama heb jij meegemaakt. Ik herken een groot deel van je verhaal wel, maar ook een groot deel niets. Mijn man is 10 maart aan een spontane hartaanval overleden. Hij is maar 28 jaar geworden. We waren net 3 jr bezig met IVF en deze keer was bet gelukt! Hij heeft enkel nog het hartje zien kloppen. Je angsten kan ik zeker begrijpen, weet ook niet hoe ik je hierin moet adviseren. Denk alleen wel dat ik ook hetzelfde zou hebben als ik ooit een ander ontmoet, maar ga daar iet vanuit. Stuur me gerust een privé bericht. Groet, Babii