Hier een ventje van 3.5 dat zich keurig gedraagt in de winkel of bij de kapper. Thuis en bij opa en oma gaat het anders. Meneer luistert niet als je wat vraagt, lijkt helemaal op te gaan in zijn eigen wereld. En als hij wel de moeite neemt om antwoord te geven is het gelijk een discussie, ik vraag bijvoorbeeld; Kom je eten?, dan is het antwoord ja, maar ik moet nog eerst even....Ik heb het gevoel dat ik constant een strijd met hem aan moet gaan om voor elkaar te krijgen wat ik wil. Ook is hij erg ruw naar zijn zusje van 1.5, wil zijn speelgoed ( en dat van haar) niet delen en duwt haar om, gaat op haar liggen of trekt aan haar kleren. Ik straf hem dan, hij moet dan 3 minuten in de hal op de mat staan. Dit lijkt weinig indruk op hem te maken, even later doet hij weer hetzelfde. Vanmorgen haalde ik hem op bij de psz en een van de juffen gaf aan dat hij dit gedrag ( niet luisteren en in discussie gaan) daar ook vertoont en dat ook zij het moeilijk van om hem wel te laten luisteren. In mijn omgeving hoor ik van andere moeders dat dit gedrag wel herkenbaar is, maar nu twijfel ik toch. Wat kan ik doen om mijn zoontje beter te laten gehoorzamen? Veeleisend kan mijn ventje ook zijn, als er iets is wat hem niet aanstaat, bijvoorbeeld het gewenste speelgoed is niet voorhanden of ik heb even niet mijn handen vrij om hem ergens mee te helpen, dan wordt hij erg boos als ik dan niet acuut zorg dat het naar zijn wens is. Ik word hier onderhand een beetje moedeloos van en hoop dat dit maar weer een fase is want het kan ook zo'n lief ventje zijn. Tips zijn welkom. Groetjes Mupke
zelf heb ik er niet zo'n ervaring mee, maar het gedrag van het speelgoed afpakken, niet meteen komen met eten en dat soort dingen kwamen hier veel voor. Wat wij deden, en dat werkt hier zeer goed is: -gewoon het speelgoed terugpakken en teruggeven aan de jongste en zeggen dat je niet af mag pakken. Kost tiental x herhalen maar ze doet het niet meer zo vaak. - Als we gaan eten zei ik: We gaan eten, komen we niet, dan oppakken en in de stoel zetten. Ook dit vergt geduld en herhaling. en zo doen we dat met alles. Het klinkt grof, maar een gesprek met onze oudste voeren heeft totaal geen zin, daden werkt veel beter. Nu pakt ze bijna niets meer af, komt ze meteen met eten, luistert goed als ik wat vraag. Het straffen vind ik met deze leeftijd geen optie (heb het misschien 2x geprobeerd), snapt ze niet zoveel van. Harde aanpak van oppakken meenemen en afpakken en teruggeven werkt hier het beste. Ook het luisteren, luistert ze niet, bijv raap je jas eens op en ze doet het niet, dan jas pakken in haar hand duwen en zeggen opruimen (beetje boos), na een tijd ruimt ze het zelf wel op. Misschien is dit voor jou een optie? Maar zoals ik al zei, het vergt veel geduld en herhaling, duidelijk zijn en niet steeds regels veranderen.
hallo mupke, die van mij is 2 en een paar maanden en doet ook lekker dwars. ik heb van mijn moeder een "eten tip" gekregen die ze vroeger ook op mij toepaste en dat werkt bij ons erg goed. bij ons gaat t zo: ik ga aan tafel en zet geen bord voor haar neer. IK: "zooo onze bordjes staan op tafel wij gaan eten" shelby: waar is mijn bord? ik: jij hoeft geen bordje want je eet toch niet. shelby: ik moet ook eten! klaar tijdens t eten verder niet teveel aandacht aan geven als ik doe alsof het me niet intresseerd vind zij het niet meer leuk. ze at haar hele bord leeg hoop dat t voor jullie ook werkt! daarintegen heb ik het probleem dat ze wel naar mij luisterd maar niet naar mijn vriend (haar vader) die negeerd ze compleet wat ook weer erg frustrerend is... groetjes willeke
Hoi Mupke, Ik werk al heel lang met kinderen en geef ook gezinsbegeleiding. Dir gedrag komt meestal voor bij kinderen van bijna 2 tot en met 3 a 3,5 jaar. Ik kan niet uit je verhaal opmaken of hij dit altijd vertoont of het met vlagen gebeurt. Er kunnen verschillende dingen aan de hand zijn: - hij krijgt voornamelijk negatieve aandacht en is gewend dat te verkrijgen via dit gedrag - hij is bezig met grenzen opzoeken, hetzij doordat hij ietwat achter loopt wat dit betreft, hetzij door een inconsequente opvoeding - hij is jaloers op zijn zusje Op de gang zetten is duidelijk geen strag voor hem (of onvoldoende straf). Gedrag houdt alleen stand als het een functie heeft, hij wil dus iets bereiken. Nog even iets willen doen voor het eten is duidelijk. Dat kun je misschien oplossen door een kookwekkertje te gebruiken of vanaf een paar minuten vantevoren iedere halve minuut het eten aan te londigen en te vertellen wat je van hem verwacht Het gemeen zijn tegen zijn zusje kan hardnekkig zijn. Als hij gewend is aan negatieve aandacht (dus alleen jouw gemopper) is dat nog altijd beter dan gewn aandacht en probeert hij dus op die manier jouw aandacht te trekken. De oplossing is dan het ongewenste gedrag stop En maarverder negeren, en het positieve gedrag zoveel mogelijj te belonen dmv positieve aandacht. Als hij enkel zijn grenzen aan het verkennen is zul je een straf moeten vinden die hem meer raakt en dat consequent moeten uitvoeren. Ik zet mijn oudste bjvoorbeeld in zijn oude ledikant om uit te laten razen als hij boos wordt omdat hij zijn zij niet krijgt. Dat vindt hij verschrikkelijk (en ik vind het moeilijk) maar het helpt wel. Dit ia heel zwart/wit, maar hopelijk heb je er iets aan.