Onze zoon van dik 3 praat sinds hij anderhalf is. Hij heeft altijd erg goed gepraat en heeft ook een grote woordenschat. Hij voert gewoon normale gesprekken met volwassenen sinds hij 2,5 is. Ook altijd goed verstaanbaar. Sinds een week of 2 is hij uit het niets begonnen met, ja hoe zal ik het noemen, stamelen. Het is niet zo dat hij niet uit een beginletter komt, bijv. "mag ik een kkkkkkkkoekje". Maar meer dat hij openingswoorden van een zin vaak herhaalt. Dus bijv. "ik ik ik ik ik wil graag een koekje". Of "gaan gaan gaan gaan we nu weg?" Soms komt hij dan ook niet uit de w. Dus "gaan gaan gaan gaan we nu wwwweg?" Hij doet het met vlagen meer dan anders. Hij zingt heel veel en dan doet hij het helemaal niet. Of als hij speelt en fantaseert dan doet hij het ook niet. Meer als hij opeens wat gaat vertellen, of je wat wil vragen. Ik maak me hier enorme zorgen over en ik vind het echt heel zielig. Heeft iemand hier ervaring mee? Ik denk dat ik maar eens ga informeren wat hiermee te doen. Actie ondernemen of even aanzien? Op internet lees ik dat het in 80% van de gevallen vanzelf weer over gaat. Maar ja, moet ik dat afwachten?
geen ervaring, maar hoor het vaker bij kindjes die al vroeg konden praten. Op het kdv van m'n dochter zit ook een jongetje, dat met 1,5 'pratend' wegging op de babygroep - maar dus ook ging stotteren later. Ik weet alleen niet goed hoe het nú met hem is. Kan me voorstellen dat het moeilijk is om aan te horen, zo sneu voor je kindje...
is er iets traumatisch gebeurd misschien? dat hij nu erg onzeker geworden is. wel sneu zeg als het eerder nooit was.
Mijn dochter praat echt goed en hele zinnen sinds ze een maand of 14 was. Ze is nu 2,5 en heeft sinds kort ook dat ze een eerste woord van een zin wel 4 keer achter elkaar zegt, ze heeft het alleen als ze iets heel enthousiast wil vertellen. Ik heb er eigenlijk niets achter gezocht en ga er vanuit dat dit een fase is en wel weer over gaat. Overigens word het minder als ik tegen haar zeg dat ze even diep adem moet halen en opnieuw moet beginnen met haar zin.
Het is opzich op deze leeftijd wel "normaal" om een tijdje te stotteren. Maar als er iets van onzekerheid, spanning, stress, of iets anders achter zit, dan is het wat anders. Zit hij verder goed in zijn vel? Je kunt het even aankijken, of als je het niet vertrouwd bij de huisarts een verwijzing logopedie regelen. Maar het is dus echt niet raar op deze leeftijd. (bron: de logopediste van mijn zoontje, niet voor stotteren trouwens)
Mijn zoontje kwam op een dag ook stotterend thuis. Wat bleek, zijn 'juffrouw' stottert en hij had het overgenomen. Na een paar dagen is hij er mee opgehouden . Je hoort wel vaker dat kindjes op die leeftijd stotteren. Als het niet vanzelf ophoudt kun je misschien een keer langs een logopediste gaan?
Kijk op Stotteren U hoeft zich vooralsnog geen zorgen te maken. Wel is het belangrijk om te weten hoe u kunt voorkomen dat uw kind een "stotteraar" wordt. Lees eens het hoofdstuk "Hoe stotteren ontstaat" (Uit Stotterjijofstotterik) stotterjijofstotterik Lees ook de brochure: Gaat stotteren ons allemaal aan? Gaat stotteren ons allemaal aan? Daarin vindt u ook meer links over dit onderwerp. Adrie van der Horst
@blup: nee er is niks traumatisch gebeurd voor zover ik kan bedenken. @tesske: ik las ergens dat je juist je kind er niet bewust van moet maken omdat het dan nog erger kan worden. Maar ik weet dus niet wat goed is. @deepfreeze: voor mijn gevoel zit hij wel goed in zijn vel. Ik merk niks vreemds aan hem behalve dat hij wel vaak vermoeiend kan zijn, claimend, uittesten etc. @krullenkop: wellicht dat ik op termijn wel een afspraak maak voor hem. @adrie: bedankt voor de tips. Straks als ik meer tijd heb ga ik de sites eens doorlezen.
@Suzanne, mijn dochter deed t ook ineens rond die leeftijd. Ben toen voor de zekerheid een keer naar de logopediste geweest, maar die gaf ook aan dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Het is bij haar vanzelf weer overgegaan. Maar idd er totaal geen aandacht aan schenken, ook al bedoel je het nog zo goed! Hier zeiden wij t begin ook; is niet erg, praat maar rustig etc. Maar juist dan, krijgen ze in de gaten dat wat ze doen, anders is en verergert het vaak.....
@wendelaa: ja daar ben ik dus ook bang voor. Dat het verergert. Ik hoop maar dat het een fase is. Ik kan wel huilen als ik het hem zie/hoor doen, zo zielig vind ik het.
Ik begrijp echt hoe je je voelt! Dat had ik dus ook...zeker omdat eva er zelf vaak erg boos en verdrietig van werd. En wilde dan bijv niks meer zeggen. Was ook echt bang dat het niet over zou gaan. Toevallig was Eva ook een hele snelle prater, met 1 jaar zei ze al echt veel woorden en met 2 al complete zinnen. Voordat ze 3 was kwamen er al hele verhalen uit en echt duidelijk verstaanbaar. Misschien dat het daar ook aan ligt? Of dat het bij snelle praters vaker voorkomt, ik weet t niet
Hoi, Oh zo herkenbaar!! Mijn zoontje ging rond de 2 van de één op de andere dag stotteren terwijl hij zo voor lag op andere kindjes wat praten betrof. Ik heb zitten huilen omdat hij gewoon niet meer uit zijn woorden kwam. Heb het CB gebeld en zij stelde me gerust. Kijk het eens 3 maanden aan, en beoordeel dan of het weg is geweest en weer terug komt, kortom of het op en neer gaat. Is dit het geval dan is blijvend stotteren vrijwel uitgesloten en is het gewoon 'peuterstotteren'. Blijft het continu hetzelfde of verergerd het dan zou je doorverwezen kunnen worden naar stottertherapie. Ik heb het aangekeken, en inderdaad, het komt en gaat. Is het druk vanwege speciale gelegenheden, is het in volle hevigheid, maar soms ook zonder enige aanleiding dat hij een hele week stotterd. Het schijnt heel veel voor te komen bij kindjes die erg veel woorden kennen voor hun leeftijd. Je gaat dan vanzelf ook moeilijkere vragen stellen. (mijn zoontje van 26 mnd kan alle automerken noemen en herkennen, niet echt standaart voor die leeftijd vinden wij) Het hoofdje zit vol en ze lopen als het ware over. Hieronder een tekstje dat mij geruststelde toen. Stotteren is niet vloeiend spreken. Dit kan op verschillende manieren tot uiting komen. Mogelijke vormen van stotteren zijn: Herhalen van klanken (b-b-b-boek), woorddelen (ta-ta-ta-tafel) of woorden (ga-ga-ga je mee?), Verlengen van klanken (mmmmag ik mee?), Vast blijven zitten op bepaalde klanken door grote spierspanning en blokkeren van de adem; je wilt wat zeggen, maar het lukt niet. Tijdens de spraak-/taalontwikkeling (tot ± 6 jaar) maken sommige kinderen een periode door waarin zij hakkelend of haperend spreken. Een kind in deze ontwikkelingsfase is nog niet altijd in staat zijn gedachten om te zetten in woorden en zinnen. Wanneer het iets te gehaast of gespannen wil vertellen, struikelt het soms over zijn woorden. Dit is normaal tijdens de spraak- / taalontwikkeling. De onregelmatigheden verdwijnen meestal als het kind zijn gedachten beter onder woorden kan brengen. Het hakkelen of haperen hoeft geen stotteren te worden. Ik las wel een artikel waarin stond dat 'het gaat vanzelf wel weer over' de grootste fabel is die bestond. D.w.z. als er echt over blijvend stotteren gesproken wordt. Dan moet je op tijd ingrijpen. Sterkte en hopelijk ben je snel gerustgesteld! Groetjes!
Maar dat is dus t moeilijke, wanneer is er sprake van blijvend stotteren en wanneer niet. Daarom hebben wij toen besloten het max een half jaar aan te kijken en dan stappen te ondernemen. Dus toen naar een logopediste geweest. Omdat ik weer niet wilde, dat ik achteraf zou zeggen; had ik maar....
@ Wendela: ik vond 3 maanden al lang om het aan te kijken....maar wist wel binnen 1,5 maand dat het meeviel omdat het ook bijna weg was geweest. Ligt ook aan de leeftijd denk ik. Als ik wist dat mijn zoontje binnen datzelfde jaar al naar school zou moeten gaan, dan had ik ook meer haast met stappen ondernemen denk ik. Op school krijgen ze weer zoveel meer meningen en reacties over zich heen. Ik had van Suzanne begrepen dat het nu plotseling is op komen zetten, en dan zou ik toch eerst even aankijken in hoeverre het zich voortzet of juist 'wegtrekt'.
Hier was t ook in aanloop van het naar school gaan. We hadden toen samen afgesproken, te wachten tot na de zomervakantie (moest in januari naar school). Ik wilde wel eerder, maar mijn man vond het beter om tot na de vakantie te wachten
M heeft dit een jaar geleden ook een hele tijd gehad. Was bij haar echt een fase. Ik had het gevoel dat het bij haar kwam doordat ze heel erg veel wilde vertellen en dat zat dan wel in haar hoofd, maar kwam niet op dezelfde snelheid uit haar mond. Hierdoor ging ze erg nadenken over ieder woord en dus soort van stotteren (idd herhalen van woorden en vooral delen van woorden). Ze doet het nu al een hele tijd niet meer en ik weet niet meer het moment waarop het is gestopt ... het schiet me door dit topic op eens weer te binnen
Dat heeft onze meid onlangs ook een poosje gedaan. Niet echt stotteren, maar inderdaad bepaalde woorden in een zin wel drie keer herhalen. Maar zo plots als ze ermee begonnen is, zo plots is ze er ook weer mee opgehouden. Ik denk dat ze dat twee weken gedaan heeft. De laatste tijd is het me niet meer opgevallen.