Sinds 4 dagen bekend dat ik voor het eerst zwanger ben, heel blij / af en toe een beetje bezorgd Het heeft meer dan 1,5 jaar geduurd voordat dit wonder gebeurde en er nooit echt bij stil gestaan hoe ik me echt zou voelen als dit moment zou aanbreken. Nu zijn er zoveel zaken die door mijn hoofd spoken. Komt jullie dit ook bekend voor? - Ben heel blij maar ben er ook constant mee bezig met alles wat ik doe/ bezorgd over wat er mis kan gaan . - Ben de hele tijd aan het voelen of ik nog gevoelige borsten heb, of ik mijn ongi gevoel nog voel. Heb verder geen duidelijke symptomen, geen misselijkheid en alles smaakt me nog . Wel merkte ik gisteren dat mijn geheugen een soort vergiet is; vergeet alles wat gezegd wordt, stel mijn vragen dubbel. (mensen kijken me aan alsof ik enorm brak ben hahah) - Merk ook dat ik enorm de behoefte heb om het nieuws te delen maar het nog niet kan / wil (alleen mijn vriend en tweelingzusje weten het nog). Vind het daarom fantastisch om elke ochtend en avond even op de site van Zwangerschapspagina te kijken en de verhalen te lezen, hoe het met de anderen gaat / mijn geheimpje te delen. Wanneer hebben jullie het de familie verteld (vader/moeder/broers/zussen ? Ik ga volgende week met mijn zusje en ouders naar mijn oudste zus in Frankrijk en zit eraan te denken om ze het dan te vertellen (als alles nog goed gaat uiteraard). Ik zou dan 6 weken zijn. Is dit te vroeg? Al met al een lang verhaal en misschien niet heel boeiend. Wat ik in ieder geval kwijt wil is dat ik dit forum als erg prettig ervaar ; soort steun en toeverlaat!
Ten eerste: gefeliciteerd!! Er groeit een klein wonder in je! Verder heel erg herkenbaar, ook al is dit mijn 3e, ik ben de eerste weken toch weer heel erg onzeker geweest. Heb ook 2 miskramen gehad, dat helpt ook niet mee natuurlijk. Wanneer jij het wil vertellen mag je helemaal zelf weten! De 1 verteld het meteen, de ander met 12 weken. Er is geen goed of fout daarin, doen wat voor jullie goed voelt! Geniet van je zwangerschap!
Gefeliciteerd met je zwangerschap wat goed zeg. Logisch dat het extra spannend is als je er een tijd op hebt moeten wachten. Ik herken je gevoel wel, steeds voelen of alles nog klopt en de symptomen er nog zijn. Tsja meer dan afwachten kun je uiteindelijk niet. En geloof me, voor je het weet ben je 28 weken Wij hebben het onze ouders wel meteen verteld en beste vriendin. De rest rond 10 weken na 3 goede echo's. Geniet ervan!
Hoi, Van harte gefeliciteerd!! Hartstikke herkenbaar hoor, wat je beschrijft. Het is ook behoorlijk overweldigend allemaal. En dat blijft het hoor, bereid je maar voor op een achtbaan aan emoties, mede met dank aan hormoontjes enzo. Denk aan eerste keer hartje zien/horen, je kleine een mensje te zien worden, de 12 weken te bereiken, de 20 weken echo, je kleine voor het eerst voelen, enz enz enz enz. Maar eerst maar eens die spannende eerste weken door! Ik heb mijn ouders, schoonouders, zus (en aanhang), schoonzusje en zwager (en aanhang) het nieuws meteen verteld. Omdat ik al een hele tijd in de MMM zat en ik daar naar iedereen open over ben geweest, wist iedereen het al vrij snel. Maar als dat niet het geval geweest was, dan had ik denk ik wel gewacht tot 12 weken. Al had ik dat ook moeilijk gevonden denk ik Geniet er vooral van en probeer je zorgen te bepraten en te parkeren als dat lukt. groetjes Patricia
Gefeliciteerd!! Heel herkenbaar hoor! Ik baalde zelfs als ik een dag niet misselijke was, omdat ik dan dacht dat t niet goed ging Wij hebben het onze ouders, broers en zussen met ongeveer 6 weken verteld. De rest na de goede echo met 11 weken. Doordat ik eerder een miskraam gehad heb wisten veel mensen al dat we bezig waren. En die aandacht komt voorlopig niet terug hihi. Mijn geheugen is al bijna 9 maanden kwijt Meis een hele goede zwangerschap gewenst en zoek eventueel wat afleiding als je erg veel piekert.