Grappig is dat toch eigenlijk! Ik heb een hele lieve leuke oom (53 jr alweer) en hij heeft het syndroom van down . Vanmiddag waren wij even bij hem op visite en onze zoon (5 dec 1 jaar geworden), ziet meteen dat mijn oom anders is dan ons. Onze zoon is best een ruig mannetje in de omgang, maar bij mijn oom bleef hij heel rustig en deed heel lief naar hem. Mijn oom, die normaal gesproken niet zo heel erg in kleine kinderen geïnteresseerd is, vertelde ons dat hij onze zoon een leuk en lief jochie vindt . "Hoe oud is hij?", vroeg hij geïnteresseerd. "Net één jaar", zei ik trots. Zooo! Dat is al een behoorlijke leeftijd .
Ahhh leuk he! Kennisje van ons heeft een zoontje met down en ik was keer met mn nichtje op verjaardag en nichtje is nogal van de opmerkingen (die heeft raar haar, die heeft dat, je kent het wel) dus ik was beetje benauwd ervoor maar ze was zoooo lief. met m spelen en heel geduldig. Hij was al 14 en zij pas 3!!!
Ze hebben het idd jong al in de gaten, mijn broertje is lichamelijk gehandicapt en zit in een rolstoel. Als mijn zoon hem ziet dan kan ik merken dat hij voelt dat mijn broertje anders is. Mijn zoon is veel voorzichtiger met hem. En hij wil dan met zijn oom spelen maar speelt dan heel anders dan met ons. Met ons is hij ruiger... Ik vind het goed dat kinderen opgroeien met mensen die een handicap hebben! Mijn zoontje moet ook af en toe even in de rolstoel zitten van zijn oom haha Broem Broem is het dan. en als we gaan wandelen dan duw ik de buggy en mijn moeder de rolstoel, en dan kijkt mijn zoon steeds of zijn oom wel mee komt. Of tikt dan even tegen de wielen van de rolstoel en dan op de banden van zijn wandelwagen net alsof hij dan wil zeggen "kijk ik zit ook in een wagen nu nu zijn we hetzelfde"