Tja, die verhalen kreeg ik natuurlijk ook te horen, van kinderen die tot hun elfde in bed lagen bij pa en ma. Het is maar net hoe je het aanpakt. Ik heb het totaal niet als 'aan toegeven' gezien en naar haar eigen kamer verhuizen ging ook probleemloos.
Hier slapen ze vanaf dat we thuis gekomen zijn (na 2 dagen) op hun eigen kamertje. In het ziekenhuis wel bij mij gelegen, vond ik ook heerlijk, hun ook denk ik ! Maar thuis vond ik het gewoon niks om 2 ledikantjes op onze kamer erbij te proppen. Met deze zwangerschap zit ik erover te denken om het wel te doen, maarja aangezien dat de andere nu nog regelmatig bij ons liggen te slapen of we er snachts uit moeten voor hen, denk ik dat het voor de kleine zelf rustiger is om op een eigen kamertje te liggen. Wat betreft jouw kleine, zal ik gewoon doen wat je gevoel je in geeft. (ik zou zeggen, die 5 minuutjes huilen na de nachtvoeding kan voor mijn vriend geen kwaad, hij is toch al wakker, maar je moet dus even kijken hoe dat voor jullie zit).
hier hetzelfde al kon tim snachts wel bij me blijven in het ziekenhuis maar ik heb het niet gedaan.. kon hem niet verzorgen en had zoooo veel pijn en andere kozen ook voor de nachtrust toch super blij dat we het zo gedaan hebben al ben ik soms wel stiekem jaloers op mama's die het wel hebben mee mogen maken .. maar we zijn nu voor mijn gevoel wel beter af tim slaapt elke nacht van 8 tot 8/9 en geen gedoe snachts... ook geen speen trouwens eerst wilde hij hem niet en nu krijt hij hem niet meer hoor met 8 mnd !
Niels ging met een week ong. naar zijn eigen kamer; ik werd echt van elk zuchtje en kreuntje van hem wakker, vandaar dat we ervoor gekozen hebben om hem op zijn eigen kamer te leggen.
Ons ventje sliep vanaf de eerste nacht op zijn eigen kamer. (Eigenlijk de tweede nacht, want de eerste nacht waren we in het ziekenhuis).
onze dochter slaapt ook nog bij ons op de kamer in haar wiegje , vindt het zelf een prettig gevoel.. maar zodra mijn doosje weer op orde is dan zal ze toch weer in haar eigen kamer moeten.. al vindt ik dat zelf wel erg jammer..
Onze zoon heeft bijna 5 maanden bij ons geslapen, in een wiegje. Daarna werd hij te groot voor het wiegje en hebben we hem zonder problemen naar zijn eigen kamer verhuisd.
Vanaf 4 weken naar zijn eigen kamertje. Ik was er altijd voor om vanaf dag 1 in eigen kamer te laten slapen, maar ik heb mij laten "beïnvloeden" door mijn familie om de eerste tijd in onze kamer te laten slapen. Maar na 4 weken slecht slapen omdat ik wakker werd van elk geluidje hebben wij hem probleemloos verhuisd. Hij heeft er niets van gemerkt. En wij hebben onze nachtrust weer terug.
2 weken nadat ze thuis kwam uit het ziekenhuis. Ze was toen 3 weken oud. We deden geen oog dicht met haar naast ons en zij ook niet GRoetjes v Treintje
Onze meid slaapt lekker in haar wiegje bij ons op de kamer. Overdag slaapt ze op haar eigen kamer. Echtgenoot wil haar inmiddels wel graag naar haar eigen kamer hebben, we hebben afgesproken dat vanaf komend weekend te gaan proberen.
Direct lekker op zijn eigen kamertje. (1e nacht in het ziekenhuis wel bij mij op de kamer) daarna ging het thuis prima. Eerste paar nachten hadden we de babyfoon ,maar dit was niet nodig, ik heb hele goede oren en hoor hem zo ook wel
hallo mijn zoontje slaapt nu ook al op zn eigen kamer ik merkte dat ie in zijn weg niet zo lekker lag dus toen ie vijf weken was ben ik hem overdag in zn ledikant gaan leggen en daar sliep ie heerlijk maar op een gegeven moment kwam ie snacht (als ie in zn wieg lag) om de twee uur dus ben ik hem snachts ook in zn ledikant gaan leggen en u slaapt ie heerlijk komt nog een keer ik heb gewoon de babyfoon naast mn bed staan al hoor ik hem ook wel zonder met babyfoon hoor je hem wat harder en wordt je eerder wakker suxes ermee
Vanaf de eerste dag dat Jesse thuis kwam (met negen dagen was dat) heeft hij op z'n eigen kamertje geslapen.
euh wij verhuizen van het weekend naar onze eigen kamer. De babykamer is riant groot en wij slapen bij Thijs op de kamer omdat onze kamer op zolder nog verbouwd moest worden en met mijn bekkeninstabiliteit was het lekker dat ik niet die extra trap had. De kamer is van het weekend af en de bekkenistabiliteit is ook bijna over, dus het kan. Daarbij ben ik er ook aan toe, en met een babyfoon hoor ik hem toch ook en de deuren blijven open staan. Hij is al van zn wieg overgegaan in zn ledikant omdat ie uit zn wieg gegroeid was. En in ons bed slaapt ie nooit, ook niet toen ie zo ziek was, we hebben toen zn ledikant naast ons bed gezet. en mocht het straks weer eens zo zijn, dan zetten we gewoon een campingbedje naast ons bed.
Hier met 3 maanden, wieg werd te krap! Maar idd doen wat je gevoel ingeeft, je kan net als vele andere de babyfoon naast je neerzetten en de deuren op een kier, dan hoor je echt wel iets!
Hier nog steeds niet (16 maanden). Hij stop af en toe met ademen vanwee allergieen, dus heb hem liever bij me. En ik wacht tot hij zelf aangeeft daar klaar voor te zijn