Er moet me iets van t hart. Ik ben mama van een peuter van bijna 3 en baby van bijna 1 jaar. Ik vind het gezellig maar ook erg zwaar soms met een peuter die erg actief is en de nodige driftbuien heeft en een ontdekkende baby. Mijn jongste slaapt nooit door en wij hebben al jaren gebroken nachten. Wat het zwaar maakt, vind ik, is dat mijn man en ik alles samen doen en nul hulp verder hebben. Ik werk drie dagen en dan gaan ze naar een gastouder maar we hebben geen oppas, geen familie of vrienden in de buurt die wel eens helpen. Ik merk dat ik wel behoefte heb aan een sociaal leven maar ik ben s avonds vaak zo moe en ik ben gewoon niet in de gelegenheid om nieuwe mensen te leren kennen. Ik heb altijd best veel vrienden gehad maar mijn sociale leven staat nu al een tijdje stil. En daar baal ik soms van. Hoe doen andere moeders dat? Ik hoop dat het ook weer anders zal worden als ik eindelijk weer s wat meer nachtrust krijg. Hoe doen jullie dat?
Herkenbaar. Hier een dochter van bijna vijf met slaapissues en een zoon van acht maand die nog geen nacht doorgeslapen heeft. En een voltijdse job, net als mijn man. Wel ouders en schoonouders in de buurt, maar die zijn niet zo tuk op logeren. Mijn sociaal leven staat dus ook op een laag pitje. Ik ga eens per twee maand naar de vergadering van het oudercomité van de school van mijn dochter. Héél soms 's avonds eens gaan eten met vrienden. Maar meestal los ik het op door die vrienden bij ons uit te nodigen in het weekend. De kinderen kunnen dan samen spelen, en wij babbelen ondertussen ook bij. Maar consequent 's avonds weg, nee, dat lukt hier ook niet. Afgelopen woensdag was ik gaan eten met vrienden, en de nacht erop was drama voor de zoon. Dus gisteren was een helse dag op het werk, met veel gesuf en weinig productiviteit.
@Boommm: mijn jongste slaapt slecht, ze wordt vroeg in de avond vaak wakker daarom laat ik haar niet graag bij een oppas achter. En waarom ze niet doorslaapt, tja wist ik t maar. Sommige kinderen doen er lang over om door te gaan slapen. Mijn oudste heeft daar ook twee jaar over gedaan
@ shakes: herkenbaar. Ik ga wel s uit eten of naar de bios met een vriend(in) maar hou altijd in mn achterhoofd dat de nacht zwaar gaat worden.
Ook herkenbaar. Wij doen ook alles alleen en voor een externe oppas vind ik ze nog iets te jong. Wij spreken ook veel met vrienden thuis af.
Door soms gewoon juist wel een avondje uit te gaan, ook al ben je moe... een avondje borrelen met vriendinnen geeft me vaak juist energie!
Ik merkte dat mijn sociale leven weer een beetje begon op te bloeien toen mijn oudste dochter naar de basisschool ging en eigenlijk pas weer redelijk naar mijn zin was toen mijn jongste ook naar school ging. Hun ritme veranderde toen zo enorm dat ik weer normaal mijn gang kon gaan, en nu ze 11 en 8 zijn is mijn sociale leven weer helemaal up and running. Gelukkig!
Wij sporten beide in teamverband, dus zijn dan sowieso 2 avonden per week weg. Vrienden komen wel bij ons thuis, op verjaardagen gaan we overdag of we vragen een keer oppas. Echt op stap ben ik al jaren niet meer geweest, niet echt behoefte aan... Sowieso omdat ik midden in de nacht thuis komen niet meer trek met twee jonge kinderen en de rest van de week vroeg op moeten, maar ik vind er ook niet zoveel meer aan. Gezellige avond thuis of uit eten vind ik veel leuker. Dat laatste doen we ongeveer 1x per jaar en dan hebben we oppas. Mijn vriend gaat nog wel eens met vrienden weg, dan blijf ik dus thuis.
Maar als je nou opzoek gaat naar een oppas waar de kindjes echt een band mee kunnen opbouwen is het toch geen probleem dat ze wakker wordt? Zou dat sowieso geen probleem vinden, daar betaal ik de oppas tenslotte voor Ik zou het gewoon eens proberen. Is het biets ben je zo weer thuis. Een avondje of gewoon een uurtje zelf sporten kan je zoveel goeds doen!
Goh. Mijn dochter is nu 4,5 jaar oud en wordt ook nog regelmatig wakker. Nu zou het wel kunnen, maar tot pakweg een jaar geleden was dit voor mij ook absoluut een reden om niet een oppas buiten grootouders of haar tante te nemen hoor. Als je zo'n slechte en angstige slaper hebt, vrees je (of ik toch) vooral dat die angst nóg groter gaat worden als je kind dan toch plots wakker wordt bij een relatief onbekend persoon.
Wat een leuke reacties! "Fijn" om te horen dat het bij meer mensen thuis zo gaat. Ik doe zeker af en toe leuke dingen s avonds (wel altijd zonder mn vriend, want die blijft dan bij de kinderen) en geniet er dan ook van maar het blijft dan wel door mn hoofd spoken dat de nacht niet leuk gaat zijn want mn dochter wordt regelmatig echt elk uur wakker. En ze wordt vaak alleen rustig aan mijn borst, mn vriend krijgt haar dan ook niet stil. Daarom zou ik me niet op mn gemak voelen als ik haar dan bij een onbekend iemand achter laat. Bij mijn eigen ouders raakt ze al heel erg in paniek.
Pfoe ik weet hoe zwaar dat is als je k8ndje steeds wakker wordt. Bij mijn jongste hebben we op die leeftijd opnieuw naar het slaapgedrag gekeken en naar wat zou kunnen helpen om het te doorbreken. Dit heb ik samen met iemand van het consultatie bureau gedaan. Toen lukte het wel! Hij is nog steeds geen goede slaper, maar slaapt v soms zelfs een nacht door en valt veel makkelijker weer in slaap. Wat ik wil zeggen: zulke gebroken nachten zijn gewoon verschrikkelijk. Probeer een professional te zoeken die met je mee kan denken en geef niet op want misschien lukt het binnenkort wel om haar in een beter slaapritme te krijgen.
Hier net zo hoor. Onze jongste is echt een spook met 's avonds op bed leggen (driftbuien, tegenwerken). Zelf kennen we hem door en door en kunnen we hem redelijk 'sturen' zodat alles relatief soepel verloopt, maar een ander kan dat niet (ook niet opa en oma bijvoorbeeld, die elke week een dag oppassen) en als je dat weet ga je toch niet echt lekker samen op stap. De oudste twee liggen er rond 20.15 in en ik moet dan vaak nog wat opruimen en een uurtje werken. En dan is de avond al bijna weer voorbij. Als ik dan hoor dat mensen cursussen volgen, sporten in teamverband, grote vriendengroepen hebben...dan denk ik ook: hoe dan?!
Dit zijn wat mij betreft wel de juiste vragen...al komt het misschien wat direct over. Mensen in onze omgeving zeggen ook zo makkelijk dat ze geen oppas hebben. Maar die komt niet aanwaaien, daar moet je actief naar zoeken en je best voor doen. Het is voor ons huwelijk en ons gezin echt belangrijk dat we een aantal goede oppassen achter de hand hebben. Het is daarnaast niet fijn om te horen als je kinderen slecht slapen, maar ook daar denken mensen wat ons betreft veel te makkelijk over. Ook dat komt niet aanwaaien, moet je je best voor doen, aanleren en eventueel hulp voor zoeken. Ik snap echt niet dat mensen dat jaren laten sudderen. En dan heb ik het niet over medische problematiek. Dus ik vind de vragen van Boommm wel echt goed en het zou voor veel gezinnen echt een goede investering in elkaar zijn om er eens goed naar te kijken.
Ik snap je wel. Het is ook erg druk en zwaar als je vaak zulke gebroken nachten heb. Hier periodes dat het super goed gaat, maar bij sprongetjes, tandjes ziek zijn heb ik ook van die nachten dat ik rustig 3 uur beneden zit. Kan je niet in het weekend af en toe de deur uit met vrienden dat je man thuisblijft met de kids? Dit doen wij hier ook vaak om en om. En ook al slaapt mijn zoontje ook lang niet altijd even goed, gister was het ook weer 22:30 voordat ie sliep. Mijn nichtje past af en toe een avondje op zodat wij ook met vrienden de deur uit kunnen samen! Dit doet ons dan zoveel goeds. Het is hooguit 1x per maand dat wij wat samen doen, maar daar knap je zoveel van op! Je zegt zelf dat jij en je man nul hulp krijgen van buiten af. Dan moet je daar is achterheen gaan. Regel een oppas
Niet echt antwoord op je vraag.. Maar hier al 7 jaar gebroken nachten. Nu slaapt ze vaker wel dan niet door, maar toch... Ze is al 6,5 en t begrip van de omgeving is ook een beetje kwijt .. Al die tijd heb ik het goed getrokken. Ik deed alles. Maar een klein jaar geleden begon de ellende: ik val overdag gewoon in slaap... Alles laten onderzoeken en lichamelijk is er niks te vinden. Echt dus een slaapgebrek. Nu functioneer ik dus echt af en toe matig. Tip: zorg dus heel, heel goed voor jezelf!!! Echt, want je komt jezelf dus een keer tegen anders
Er zijn echt wel kinderen die gewoon licht slapen en angstig in het donker zijn. Daar moet je verder geen grote verhalen achter zoeken en daar kan je ook weinig aan doen. Er zijn toch ook volwassenen die slecht slapen en volwassenen die overal kunnen slapen? Waarom wordt dat van kinderen dan niet getolereerd en is het meteen iets dat de ouders fout doen?
Als ik deze post meer duimpjes had kunnen geven, had ik het gedaan! Er is geen mens die gebroken nachten gewoon maar uit gemakzucht oid laat bestaan of 'sudderen'