Ik kan er dit over vinden: Of de levenspartner een geregistreerd partner of echtgenoot is, dan wel of de partners een samenlevingsovereenkomst hebben, is niet relevant. De wet gaat er van uit dat een persoon die de overledene het meest na staat, diens uitvaart regelt. De persoon die begint met de regelen van de uitvaart en het verlof tot cremeren heeft, heeft vervolgens alle rechten. De enige beperking is dat die persoon zich moet laten leiden door de wens van de overledene. Niet door de wens van erfgenamen. Overigens zouden ook erfgenamen zich moeten laten leiden door de wens van de overledene. De uitkomst van wie een uitvaart regelt, zou daarom niet anders (mogen) zijn.
Wij zijn na 8 jaar getrouwd en heb hem in die 8 jaar altijd mijn vriend genoemd. Als je het huwelijk niet bij jullie vindt passen waarom zou je dan een term gebruiken die suggereert dat je getrouwd bent bij heel veel mensen? Inderdaad is een samenlevingscontract en een testament niet hetzelfde als trouwen. Trouwen en GP maakt je voor de wet familie wat weer veel andere gevolgen heeft. Daarom zijn wij getrouwd.
Soms noem ik mijn vriend mijn man. Gewoon, zomaar. Dat we niet getrouwd zijn en ik hem volgens andere niet mijn man mag noemen, daar heb ik totaal geen boodschap aan. Ik denk dat ik heel goed zelf kan beslissen hoe ik hem noem Trouwen gaat nog wel gebeuren, zodra er genoeg geld voor is, en dat kan inderdaad ook met weinig geld maar dat willen wij niet.
Je man is je man als je getrouwd bent, je vriend of partner als je niet getrouwd bent. Als iemand haar vriend haar man noemt zonder dat ie dat is, vind ik dat heel raar klinken. Beetje 'wannabe'-gevoel krijg ik er soms wel eens bij. Ik vind bij mezelf een huwelijk echt heel anders voelen dan gewoon een relatie. Dat was al gelijk zo, maar groeit nog steeds. Het is bijzonder om iemand je man te kunnen noemen, vriendjes gebeuren veel vaker. Trouwen gaat niet om 'poeha' maar om wat je hart je vertelt. Luister ernaar en je weet of je hem je echte man wil noemen. Zo ja, schrijf een mooie trouwbelofte en regel het zonder poeha.
Ik heb het andersom meegemaakt. Ouders waren toch onbewust eerste aanspreekpunt. Vriendin werd wel betrokken gelukkig (kindje was nog te klein). Wat Juffie zegt, het gevoel is gewoon heel anders. Nooit verwacht voordat we na 8 jaar trouwden, maar ons gevoel en 'zijn' veranderde gewoon. Mooi en bijzonder.
Inderdaad, je schrijft echt nooit te willen trouwen, want dat is niet jullie ding. Dan zou ik elkaar ook geen man en vrouw willen noemen, dat lijkt alsof jullie inderdaad getrouwd zijn. Gewoon vriend en vriendin, zo is het toch ook gewoon, als je niet getrouwd bent. Of partner inderdaad.
Maar man en vrouw is toch niet uniek aan getrouwd zijn? Dat maken getrouwden er opeens van. Als je getrouwd bent, is de officiële term echtgenoot en echtgenote. Die termen mogen jullie wat mij betreft opeisen. Wij zijn niet getrouwd, maar hij is de mijne en ik de zijne. Mijn man en zijn vrouw dus.
De termen 'man en vrouw' eisen de getrouwden niet op, maar suggereren naar anderen wel alsof je getrouwd bent. Als je dát juist helemaal niks vindt, dan zou ik het dus ook gewoon niet gebruiken. Tuurlijk moet je doen waar je je zelf goed hij voelt, in dat geval hoeft ZP niet eerst toestemming te geven toch noem elkaar zoals je wilt. Mijn mening is alleen dat als trouwen absoluut niet je ding is, ik een term die aanduidt dat je waarschijnlijk getrouwd bent, ook niet zou gebruiken.
Jij mag uit die termen gerust afleiden dat ik getrouwd ben. Na tien jaar, een huis en een kind is dat quasi zo. Alleen heb ik dus niet dat boterbriefje. Wat maakt het uit voor jou of ik officieel geregistreerd sta als getrouwd, of niet?
Snap ik dus ook niet. Vriend en ik zijn ook al bijna 10jr samen, 1 kind, huis gekocht en zeggen tegen anderen ook wel eens m'n man/vrouw hoor big deal. Zijn nog niet getrouwd maar willen dat wel. Op mn werk zeggen collega's ook van 'je man' terwijl ze weten dat wij toch echt niet getrouwd zijn. Ik laat het gewoon zo, want het voelt ook alsof hij mijn man is.
Een aantal zeggen hier dat het heel anders voelt sinds ze getrouwd zijn. Nou dat heb ik dus echt niet hoor. Er is geen ene klap veranderd in mijn gevoel voor hem, zijn gevoel voor mij of hoe onze relatie is. Het enige is dat ik zijn achternaam draag. Grappig dat er mensen zijn die dit wel echt anders ervaren!
Ik wil ook niet trouwen en vind mijn vriend juist beter klinken. M'n man klinkt zo officieel. Ik noem ook meestal gewoon zijn naam, dan hoef je helemaal niks te kiezen
Wat is dan het verschil? Ik kan namelijk geen verschillen vinden op de site van de rijksoverheid. Wel dat je bijvoorbeeld gezag apart moet regelen, dat hebben we gedaan, en dat je bepaalde dingen in het contract moet opnemen (ook gedaan). Maar als je dat doet zie ik dus verder geen verschillen in rechten en plichten.