Tuurlijk kan dat, maar als je dat zes keer per week moet doen (en misschien nog wel vaker een soortgelijke vraag stellen, want behalve zitten moet je ook de trein nog in en uit ), dan ben je er toch wel snel klaar mee. Neuh, ik was blij dat ik met de auto kon.
Ik sta altijd op voor oudere mensen, mensen met bijv krukken/op een andere manier minder valide en zwangere vrouwen. Hoe vaak ik als (hoog)zwangere wel niet heb moeten staan vorig jaar. Mensen die naar m'n buik keken en dan gauw weer deden of ze niets gezien hebben. Mensen die gauw voor me langsschoten naar dat laatste plekje en dan nog even een blik oo m'n buik wierpen,pffff...
ik sta zelf ook op als ik zie dat iemand anders het nodig heeft. Aan de andere kant vraag ikzelf ook of mensen op willen staan voor mij als ik zwanger ben of als ze zitten op de kinderwagen plaats (op die manier kan de kinderwagen tenminste fatsoenlijk mee in de bus of tram). En de meeste mensen staan wel voor je op. ik heb ook al eens gehad dat een oude dame een heer van 30 ofzo een verbale oorvijg gaf omdat hij niet op stond voor mij terwijl ik overduidelijk zwanger was.
Oef, ik twijfel ook altijd of iemand wel 'oud' genoeg is... Zat eens in een propvolle bus waar een oudere dame binnen kwam lopen. Ze ging staan en leek zich nergens aan te ergeren. Dus bus vertrok maar niet en plots riep de chauffeur onwijs pissig te bus in 'zo lang niemand opstaat voor die dame ga ik ook niet rijden!' De toon was nogal bot, maar de actie wel tof. Toen riep die dame terug 'ik ben niet oud! Ga nou maar rijden!'. Liep op een hele discussie uit tussen de dame en de chauffeur. Vreselijk gênant. En ik ben als de dood dat ik iemand voor zwanger aanzie die eigenlijk niet zwanger is... Weet niet of ze dan nog denken 'ach, maar wat bedoelde ze het lief'... Wat ik wel vaak doe is expres vragen of ik naast iemand mag zitten als ze de plek naast zich bezet houden met hun tas terwijl het erg druk is. Dan kijken ze nogal geïrriteerd, maar ik vind het nogal aso. Een keer stond ik in een bomvolle trein toen een dame stond en haar (super kleine en lichte tas) op een stoel liet rusten. Iemand vroeg of hij in op stoel mocht zitten. Zegt die dame 'nee die gebruik ik. Alleen leg ik mijn tas erop in plaats van dat ik erop ga zitten'. Was flabbergasted maar ben te verlegen om er dan wat van te zeggen.
Zwangere vrouwen, oudere mensen, mensen met zichtbare beperking waarvan je kunt verwachten dat staan moeilijk wordt ( bijv krukken, moeilijk lopen etc) Ik kijk niet wat andere doen maar wat voor mijn goed voelt. Iedereen geeft uiteindelijk recht op een stoel die betaald. Ik zelf ( toen jonge vrouw a 25/26 jaar) ben een keer aangesproken dat ik moest gaan staan voor een oudere vrouw. Dit terwijl ik echt niet staand kon reizen. Netjes aangegeven van ja sorry ben net geopereerd kan niet staand reizen. Kreeg me toch een bek van die oude vrouw want was respect loos, kon makkelijk staan. Ik opstaan ( echt moeilijk) til shirt ligt op en laat mijn rug zien ( zware rug operatie gehad en moest op controle uwv en ja ik ging) hechtingen er nog in, nog roze van operatie paar dagen eerder. En ging weer zitten. Schaamde me echt dood dat ik moest bewijzen dat plekke echt nodig te hebben. Als ze gaan eisen ben ik er zowiezo klaar mee
Dan had ik gevraagd: dan neem ik aan dat u ook twee kaartjes heeft gekocht? Dan dan maar heel hard hopen dat de conducteur langs komt, zodat je hem even op dat tweede kaartje van die dame kunt wijzen! En hopen op een lekkere scène....aso!
Ik sta eigenlijk altijd wel op als er een oudere binnen komt, of een zwangere vrouw, of iemand anders van wie te zien is dat ze het kunnen gebruiken. Ik was dan ook echt verbaasd toen ik zelf zwanger was, dat dat gewoon bijna nooit gebeurde! Maar soms komt er hulp uit onverwachte hoek. Toen ik 36 weken zwanger was op mijn laatste dag voor mijn verlof van werk naar huis, was het tjokvol in de bus en stond er niemand op. De buschauffeur zei toen zelfs 'wil jij niet zitten?' voordat hij verder reed. Ik antwoordde 'nou dat zou wel heel fijn zijn', waarop hij reageerde 'Ik ga niet rijden voordat jij kunt zitten'. Uiteindelijk stond toen een man op die nota bene op de invalide/zwangere plek zat, en toen begon de vrouw die daar ook zat 'ja dat heb ik ook eens gehad, maar toen was ik al 8 maanden zwanger' 'ehh ja mevrouw, dat ben ik ook' , toen keek ze beschaamd weg. Bij mijn tweede zwangerschap werd ik echt een keer aangenaam verrast, ik was nog helemaal niet zo super lang zwanger (week of 30 ofzo) maar was wel duidelijk zichtbaar en er was toen ik instapte meteen een vrouw die haar zitplaats aanbood. Dat vond ik zoooo fijn! Het was warm en ik voelde me helemaal niet goed, dus het voelde als een redding.
Ik ga altijd staan voor mensen die het nodig hebben (tenminste waarvan ik het denk), geen probleem. Maar toen ik nog op school zat, had je altijd van die oudjes die lekker de stad in gingen, rennen voor de bus (ja echt rennen) en dan in de bus moelijk lopen, in de hoop dat iemand ging staan. Dat was altijd heel maf.
Dan had ze aan mij een verkeerde gehad, ik was gewoon op die tas gaan zitten! Doe even normaal zeg, een tas kan je prima vasthouden of op schoot leggen.
Klein beetje off-topic maar wat me deze week is overkomen, ik schrok gewoon van de asocialitei van mensen. We zijn met het vliegtuig naar Kos gevlogen, ik zwanger (25 weken en je kan er - bijna letterlijk - niet meer omheen. We hebben onze dochter van 16 maanden bij, en op dat moment nog geen buggy terug gehad dus moesten dr even vasthouden (op de grond zetten, dan loopt ze meteen weg). We lopen op een bankje bij de bagagebandem af en zeggen nog tegen elkaar, eventjes rustig zitten... waarop een (duidelijk Nederlandse) vrouw die dat hoort nog even een letterlijk sprintje trekt en de laatste zitplek op het bankje pakt. Ik was echt compleet ondersteboven van dat mensen zoiets doen, bizar egoïstisch. Was er echt even enorm boos van. Overigens ook andere mensen die daar zaten hebben niet de moeite genomen om op te staan, of om het even te vragen. Daarentegen ben ik al wel heeeeeel veel anderen tegengekomen hier die met alle liefde en plezier een klein handje helpen (buggy van een klein trapje tillen, deur openhouden, vragen of ze stoel kunnen afstaan), dat zijn tot nu toe vaak de mensen van wie je het op het eerste gezicht het minst verwacht.
Dat is inde heel aso. Ik zit nu steeds vaker in het ov en gelukkig zie ik vooral signalen waarbij mensen nog wel echt voor elkaar opstaan, aardig zijn.
Grappig de (cultuur) verschillen. In mijn woonland wordt je dus geacht als volwassene je zitplaats af te staan aan (jonge) kinderen in het ov. Heb daar ontzettend aan moeten wennen, maar sta dus nu ook maar op voor die kleine koters. En verder voor hoog bejaarden en minder validen natuurlijk. Voor zwangeren alleen als ze mij vragen, ik voelde mij als hoogzwangere altijd zo fit nog dat ik absoluut niet de behoefte had om te zitten, wil ook niet iemand beledigen.
Hier in Nederland is mij dat al meerdere keren overkomen dat volwassenen opstaan om mijn kinderen een plekje te geven met het oog op dat ze dan veilig zitten ipv staan en dan misschien net loslaten en zo door de bus gaan rollen. Ik zou dat dus zelf ook doen als ik een peuter/kleuter zie die geen zit-lek heeft. Die kinderen zijn vaak toch te jong om zich goed vast te houden.
Ja precies dat is de insteek ook. En voor een dreumes of peutertje idd best logisch als je erover nadenkt. Maar opstaan voor een kind wat al vijf is of ouder voelt toch een beetje vreemd, ik kreeg als kind altijd te horen 'jij hebt nog jonge benen dus behoor je op te staan voor volwassenen'.
Nu reis ik niet meer zo veel met het OV, maar vroeger wel. Normaal ging ik wel staan als ik zag dat iemand behoefte had om te zitten, maar eerlijk gezegd bij kleine kinderen die op een afstaand bij hun moeder staan, zou ik misschien niet zo snel aan denken om op te staan. Ik weet nog dat ik ooit met de trein naar de Negenmaandenbeurs ben gegaan, nu ben ik wat dikker en men kon het misschien ook niet zo goed zien onder een dikke winterjas....maar dat ze daar geen extra coupés hebben voor zwangeren....ik stond dus van Amersfoort tot Amsterdam in de overloop samengeperst met heel veel bezoekers die naar de huishoudbeurs wilden, en dan moest de dag nog beginnen....maar was ook een beetje mijn eigen schuld, had ik maar niet moeten gaan.
Niet. Heel lullig maar ik ben chronisch ziek en kan echt niet langer staan dan een minuut of 10. Jammer alleen dat mensen dat niet aan me zien.
Heb ik ook gehad met een 34 weken zwangere buik!! Ik heb ze even gemeld dat ze even konden moven. Natuurlijk een grote mond maar een blik en ze damden gelijk in. 1 station verder stapten ze uit.