Hoi, 4,5 week geleden ben ik met 16 weken zwangerschap bevallen van een veel te klein kindje. De vruchtzak met kindje kwam er in zijn geheel uit en ik heb daarna nog twee weken gebloed. Al die tijd heb ik met ovulatietesten mijn cyclus bijgehouden en het tweede streepje werd steeds lichter tot deze bijna niet meer zichtbaar was. Ook heb ik toen 2 verschillende zwangerschapstesten gedaan en die gaven een bijna negatief resultaat (heel licht tuurstreepje). Vrij snel daarna (2.5 week na de miskraam) werd de ovulatietest steeds donkerder en door middel van slijm en ovulatietest weet ik dat mijn eisprong precies 3 weken na de miskraam was. De eisprong heb ik dit keer (voor het eerst) ook echt duidelijk gevoeld. Sinds de miskraam ben ik heel obsessief bezig om opnieuw zwanger te worden. Nu doe ik al een aantal dagen zwangerschapstesten en raak daar behoorlijk van in de war.. Ik ben sinds eergisteren gaan testen. Alle testen behalve de kruidvat testen bleven negatief. De kruidvattest krijgt binnen de afleestijd een heel vage verkleuring en wordt ver buiten de afleestijd een licht roze streepje. Echter de tijd waarin het streepje verschijnt wordt wel steeds iets korter en het streepje lijkt iets duidelijk (maar kan ook door concentratie van mijn urine komen) Vandaag begon ik erg te twijfelen aan de werking van de kruidvat testen en heb vanavond een predictor early gedaan. Binnen de afleestijd kwam er een heel licht maar (voor mij) goed waarneembaar streepje te staan. Waar ik nu eigenlijk het allermeest over twijfel is of deze testen (Predictor en kv2v5) zo gevoelig zijn dat ze nog steeds hormonen van mijn laatste zwangerschap meten.. Het HCG was drie weken geleden al wel zo laag dat hij op de testen die ik toen deed (ander merk) bijna geen reactie meer gaf, kan het er dan nu nog steeds in zitten? Ook heb ik wel eens gelezen dat als je een eisprong hebt, het hormoon ook al erg laag is.. Komende woensdag zou ik gezien mijn eisprong en mijn oude cyclus weer ongesteld moeten worden. Ik weet dat ik gewoon geduld moet hebben maar dat lukt me erg slecht. Ik zou graag ervaringen van anderen willen horen en misschien weet iemand hoe dit werkt met het afnemen van hcg na een late miskraam. Het is een heel verhaal geworden. Dankjewel voor het lezen en ik hoop op reacties. Liefs, Aveevave
Woo wat ga je door een heftige tijd Aveevave, ik wil je heel veel sterkte wensen met je verlies! Is niet raar dat je obsessief bezig bent met zwanger worden, dat doen veel moeders na het verlies van een kindje. En dan nog maar zo kort geleden! Ik wens je zo toe dat je wel trouw aan jezelf kunt blijven door goed naar je eigen gevoel te luisteren en maar flink lief voor jezelf te zijn. Zo'n groot verlies kan er best inhakken en heeft daardoor toch verwerking nodig, dat kan natuurlijk met en zonder zwangerschap, maar je kunt er niet omheen dat je het toch op een of andere manier moet verwerken. Volgens mij kan niemand hier een antwoord geven op je vraag zoals je die zou willen horen. Dus blijven wachten en blijven testen is denk ik de enige optie, maar misschien met jezelf afspreken dat je alleen om de twee of drie dagen test? Veel sterkte X
Dankjewel voor je lieve reactie Evia. Om de twee dagen testen zou indd beter zijn, ik hoop dat dat me lukt Ik besef dat ik het antwoord dat ik het allerliefst zou horen niet kan krijgen. Waar ik wel antwoord op hoop te kunnen krijgen is hoe het gaat met de afname van hcg na een late miskraam. Misschien is er iemand die weet hoe dat werkt?
Wat een heftig verhaal... Ik weet niet zo goed wat ik er op moet zeggen, maar ik wil je wel even een virtuele knuffel geven. Ik heb twee miskramen gehad, eentje met 5-6 weken en eentje met 11 weken. Die laatste zorgde nog anderhalve week voor zwangerschapsklachten en bloedverlies en in totaal 3 weken lang voor licht positieve testen/tuurstreepjes. Ondanks dat ik wel direct een goede cyclus had, ik werd 29 dagen na verlies van het vruchtje weer ongesteld. Ik heb toen nog eens een test gedaan en die was negatief. Mijn ervaring is wel dat sommige tuurstrepen ook kunnen wijzen op een eisprong (ik had dit eens met zo'n kv 2v5 test). Hopelijk heb je snel meer duidelijkheid. Iedereen zal je testdrang overigens begrijpen nu!
Hoi Aveevave, ten eerste wil ik je condoleren met het verkies van je kindje. Dat moet heftig zijn. Qua HCG,.. Ik vertel je wat ik weet, misschien kan je er wat mee. Ik heb voor mijn IUI'S pregnyl gespoten, dat is HCG. Zo'n 5000UI. Dus op moment heb in een HCG van zo'n 5000. Na 6 dagen wou ik weten hoeveel de HCG zou zijn. Ik ben zelf analist en fertiliteit analist en had dienst. Dus kon zelf prikken en bepalen. Mijn HCG was al terug naar 7. In de boeken staat dat de halfwaardetijd van HCG 33 uur us. Dit houdt in dat elke 33uur de HCG waarde gehalveerd is. Mijn afbraak was dus vele malen sneller! Als bij jouw 3 weken geleden de testen heel erg licht waren. Kunnen ze nu niet meer daar op reageren. En ja elk lichaam ruimt de HCG op z'n eigen tempo op. Ik hoop voor je dat de streepjes oplopen. Het enige wat je moet hebben is geduld... hopelijk lukt dat. Succes!
Lieve aveevave, Gecondoleerd en ook gefeliciteerd met de geboorte van jullie kindje. Ik hoop dat ondanks het vreselijke verdriet, jullie op een voor jullie goede manier afscheid hebben kunnen nemen. Bij iedere vrouw is het verschillend wanneer het Hcg uit je lijf is na zoiets. Ik kan je alleen mijn verhaal vertellen, misschien heb je er wat aan, maar dat het bij mij zo liep wilt dus niet zeggen dat het voor jou ook zo is. Ik ben 4 januari bevallen na een zwangerschap van 17 weken. Na 14 dagen zat er geen Hcg meer in mijn lijf (heb toen kV testen gedaan) en ook na 3 weken had ik toen een positieve ovulatietest, ik voel altijd mijn eisprong, maar de eerste eisprong na de bevalling was erg pijnlijk. Ik ben uiteindelijk binnen 3 maanden zwanger geworden na de bevalling (was hier ook erg mee bezig) ik heb die periode wel mijn temperatuur bijgehouden, zo had ik iets meer zekerheid. Hoeveel dagen test je nu al achter elkaar? Oh als je een stuk naar beneden scrolt kom je daar de vlindertuin tegen. Er is daar ook een topic waar vrouwen die het zelfde hebben mee gemaakt met elkaar praten en ervaringen uitwisselen mbt opnieuw zwanger worden, zijn en blijven
Heel erg bedankt voor jullie lieve woorden. Fijn om herkenning te lezen. Maar ook afschuwelijk dat sommige van jullie ook je kindje(s) hebben verloren. Die pijnlijke eisprong had ik ook, apart dat dat er blijkbaar bij hoort.. Wat betreft HCG waarde heb ik nu iets meer duidelijkheid, bedankt daarvoor. Vanochtend heb ik weer een kruidvat test gedaan (om de dag testen gaat me moeilijk af ) Weer een erg vage verkleuring binnen de afleestijd en later een iets duidelijker lijntje. Vergelijkbaar met de vorige testen, misschien zelfs iets lichter. Ik zit nu nog 3 dagen voor mijn eventuele ongesteldheid, zou de streep als het positief is, al op moeten lopen in vergelijking met de eerdere testen? Ik ga even proberen een foto te plaatsen. Willen jullie met mij meekijken? Liefs
dit zijn de testjes. De rechter kruidvattest is de laatste en op de foto bijna niet te zien, ook daar staat in het echt een heel vaag lijntje op. Wat denken jullie hiervan?
Aan de ene kant ben ik bang dat je gelijk hebt Jajo, aan de andere kant vind ik het dan toch vreemd dat die eerdere testen (extra gevoelig) negatief waren. Daardoor blijf ik toch een beetje hoop houden..
Wat erg voor je dat je je kindje bent verloren! Heb helaas dezelfde ervaring en zou vandaag uitgerekend zijn! Ik herken je obsessie wat betreft opnieuw zwanger raken. Gek hè, dat je enerzijds rouwt om je verloren kindje en anderzijds zo snel mogelijk wilt doorgaan en weer dat zwangere gevoel wilt hebben. Ik hoop echt dat je snel weer op je gelukswolk mag zitten! Wat je testen betreft: Ik wil je de hoop uiteraard niet ontnemen, maar denk dat dit of nog hcg van je zwangerschap Is, of er was een bevruchting/innesteling en het is helaas mis gegaan. Ik zie je testen nl aflopen en denk daardoor dat het aflopend hcg is. Overigens had ik dat de maand na mijn bevalling ook. Weet niet of het nu mis is gegaan of rest hcg was. De maand erna werd een vroege mk. Geef toe aan je gevoel, maar laat het niet een dagbesteding worden. Ik vond het erg vermoeiend er zo de hele dag mee bezig te zijn. Heb bewust even alles op een lager pitje gezet nu. Sterkte!!
Hoi Bertje, jij ook bedankt voor je lieve bericht en bedankt dat je met me mee hebt gekeken. Het is inmiddels inderdaad wel bijna een dagbesteding geworden en ervaar dat ook als erg vermoeiend. Het lijkt alsof dit nog een soort herkansing is, alsof ik het met een nieuwe zwangerschap toch een beetje kan ontkennen.. Ik wil het kindje natuurlijk niet ontkennen, maar wel dat er zoiets verdrietigs is gebeurd en dat het in verwachting zijn echt afgelopen is. Hoe ben jij daar mee om gegaan? Ik zou er graag op een andere manier mee om willen gaan. Lijkt me een pittige dag voor je, de uitgerekende datum. Heb je er nog iets mee gedaan? Heel veel sterkte. Liefs, Aveevave
Met mij gaat het wat dat betreft verwonderlijk goed! Had gedacht dat het moeilijker zou zijn vandaag. Maar het was, los van onze 6e trouwdag, een hele normale dag. Ik heb de zwangerschap moeten afbreken om medische redenen. Dat was verschrikkelijk! De zwangerschap was ook nog eens onverwacht en ik kwam er pas met ruim 8 weken achter dat ik zwanger was. Een rollercoaster dus wat gevoelens betreft. Maar ik had geen keuze. Dit was het beste voor hem (denk ik). Ik heb na de bevalling 3 weken non stop gehuild. Was echt zo intens verdrietig. Nooit eerder zo heftig gevoeld ook. Maar daarna dacht ik: ik moet verder. Het is nu eenmaal zo. Hij komt er niet mee terug. En ik heb ook nog 3 andere kinderen waar je voor moet zijn. Daarna is het steeds beter gegaan. Vanaf dag 1 had ik wel het gevoel van gemis en opnieuw zwanger willen zijn. Dat ging gewoon samen. Zo gek! Je rouwt, maar wilt ook meteen weer alles opnieuw beginnen. Niet ter vervanging, maar gewoon omdat je dat nogmaals wilt meemaken. Ik heb 3 maanden thuis gezeten van mijn werk en ben daarna weer langzaamaan begonnen. Blij dat ik de rust en ruimte heb genomen. Mijn mens voor een kindje is er nog steeds, maar denk ook dat het obsessieve ook met de hormonen te maken had. Dat duurt wel even voordat die uit je lichaam zijn. Het proces lijkt door te gaan. Nu heb ik het idee dat het wat minder wordt. Dat ik ook weer een beetje kan nadenken. Voor mezelf wat prettiger, want ik was alleen maar bezig met zwanger worden, lh testen, zwangerschspstesten etc. nu ben ik in de modus beland: het is leuk als het nog mag komen (ben al bijna 41 en 3 gezonde kids dus wat wil ik eigenlijk nog meer!). Maar als het niet komt, is het ook goed. Voor jou ligt dat waarschijnlijk heel anders. Wat ik wil zeggen: neem je tijd om te verwerken. Je wordt vast weer zwanger (het is je al gelukt dus waarom niet nogmaals), maar probeer er op een fijne manier mee bezig te zijn. Is makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik weet hoe je je voelt. Hoop met mijn hart dat je snel weer dit mooie geluk mag ervaren. Wat is trouwens de oorzaak geweest van je vroeggeboorte? Dikke knuffel
Wat een heftig verloop Bertje! Als je dan eerst zo verrast bent door een zwangerschap van 8 weken en er dan zo snel weer afscheid van hebt moeten nemen.. Lijkt me verschrikkelijk om de keus te moeten maken om de zwangerschap af te breken. Wij kwamen er tijdens een echo achter dat ons kindje niet meer leefde. Het was ook een jongetje. De oorzaak van zijn overlijden is niet onderzocht. Ook wij hebben al een gezin met kinderen en zij waren er ook erg bij betrokken. Dat vond ik erg pijnlijk, ik vond het verdriet en de teleurstelling van de kinderen heel moeilijk om te zien. Had toch ergens het gevoel dat dat mijn schuld was. Wat ik merk is dat we in het begin nog heel erg bezig waren met het kindje. De bevalling, het afscheid nemen en zelfs het bloeden. Alles stond nog in het teken van die zwangerschap. Nu gaat alles weer door en weet ik soms niet meer waar ik het moet zoeken. Ik kan er nu veel moeilijker mee omgaan dan de eerste weken. Ik vind het fijn (beetje vreemd in deze context) om te lezen dat jij 3 maanden niet hebt gewerkt. Het lukt mij ook nog niet en heb wel het gevoel dat ik weer "moet". Nu heb ik gelukkig nog de mogelijkheid om thuis te werken, dus dat scheelt. Ik hoop heel erg dat ik ook snel de rust kan vinden in het opnieuw zwanger willen worden. Op dit moment zijn we niet compleet, dat gevoel heb ik heel sterk. Maar het zou beter zijn als ik daar anders mee om zou gaan. Ben blij te lezen dat jij daar nu wat rust in hebt gevonden en dat gister een normale dag voor je is geweest. Bedankt dat je jouw verhaal hebt gedeeld. Liefs