Ik lees vaak berichtjes van meiden die er (begrijpelijk) moeite mee hebben om aan te moeten horen dat anderen moeiteloos de éne na het andere kind op de wereld zetten. Ik heb dat gevoel echter totaal niet. Ik heb zeker een kinderwens, het houdt me ook al wel zo'n 7 jaar bezig maar het beheerst mijn leven niet. Sinds een maand bezig met vruchtbaarheidsonderzoeken. Maar juist anderen lijken dit te zien als een soort van 'ziekte' waar niet over gepraat mag worden. Kijk, ik hoop nog graag moeder te worden, en heb de hoop ook nog niet opgegeven. Maar ach ... een kindloos leven, dan zijn er ook weer een hoop andere leuke dingen. En nu geniet ik ook erg van mijn tijd, dus nee, ik ga absoluut niet kapot van verdriet van het gemis om moeder te zijn. Ik zou juist zo fijn vinden als mensen mij zouden vragen, "goh heb je al een uitslag", "weet je al wat meer". Als ik er zelf over begin dan wordt er vaak maar kort op gereageerd en snel van onderwerp veranderd. Vriendin die sinds een paar weken zwanger is, laat nu amper meer iets van haar horen. Ik snap het niet, want ben juist altijd oprecht enthousiast voor iedereen die wel kinderen heeft, of zwanger zijn. Dat genegeerd worden vind ik dan juist wel erg pijnlijk. Ik probeer dit dan bespreekbaar te maken maar dat blijkt niet zijn vruchten af te werpen. Een andere vriendin werd vuurrood en zei: "Ja nou, ik vind het ook lastig... want het zal wel moeilijk zijn voor jou om over te praten". (Dat wordt dus even voor mij ingevuld). Dan zeg ik dat dit helemaal niet zo is, dat ik het juist heel fijn zou vinden. Maar krijg daarna alsnog weinig respons.
@ katja: hè, wat vervelend meis! Moet zeggen dat het mij ook moeilijk lijkt om ernaar te vragen, maar als je aangeeft dat je het er juist wel over wilt hebben, waarom dan niet? Heb je al uitslagen gekregen van je onderzoeken? Hier kan je er altijd over praten hoor als je wilt, al snap ik dat je er liever gewoon met mensen uit je directe omgeving over wilt praten.... Hoop voor je dat je nu snel zwanger mag raken!
Ik denk dat veel mensen zich geen houding weten te geven omdat veel stellen er liever niet over willen praten. Ik weet uit ervaring dat het ook best moeilijk is. Een kennis van mij wilde ook graag kinderen en dat lukte niet. Zij was hier zelf wel vrij open over en ik probeerde ook naar haar te luisteren als ze erover begon, of als ik wist dat er niet vaak 'zomaar' uit mezelf naar. Ik was gewoon een beetje bang dat ik er op een verkeerd moment naar vroeg of dat ik haar er weer aan herinnerde terwijl zij er even niet aan dacht. (soms kon ze er heel goed over praten, maar soms wat dit ook te moeilijk voor haar) Ik snap wel dat het frustrerend voor je is omdat jij er juist wel over wil praten. Misschien moet je toch maar eens een eerlijk gesprek met je beste vrienden aangaan en zeggen dat je je juist gekwetst voelt omdat ze er NIET naar vragen. Dan wil ik nog even zeggen dat ik je positieve houding bewonder! Je laat je leven hierdoor niet beinvloeden, en dat vind ik heel knap. Succes en ik hoop dat je toch snel zwanger mag raken!
Yeahhh Engeltje, een berichtje, wat leuk Jij ten eerste van harte gefeliciteerd met je prille zwangerschap!! Wat fijn om toch weer zo snel zwanger te zijn na een miskraam, kan ik me zo voorstellen! Voor wat betreft mijn verhaal: Ja inderdaad het is juist zo jammer dat je er met de mensen die dicht bij je staan er zo moeilijk over kunt praten. Maar ik vind het juist fijn om er af en toe over te praten, ik schaam me er ook totaal niet voor en heb er ook geen verdriet om. Maar gewoon soms wel even je hart kunnen luchten omdat die HSG (baarmoederonderzoek) zo vervelend was... Ook bedankt voor je vraag. Eigenlijk hebben we alleen maar positieve berichten n.a.v. de onderzoeken. Dat is een hele opluchting. Te weten dat je lichaam goed functioneert. Het enige wat ze bij mij gevonden hadden was dat ik net iets te lange cyclussen hebt, veroorzaakt door een te trage schildklier. Daar krijg ik nu medicijnen voor. Maar al met al geen problemen met de vruchtbaarheid, en alleen dat is al een hele opluchting. Niet dat dit betekent trouwens dat ik binnen nu en afzienbare tijd of wellicht nooit zwanger ga worden. Maar dat zij zo
Dat gevoel is heel herkenbaar hoor! Hoe langer je in die molen zit hoe minder erover gesproken wordt. Net alsof ze denken dat het gemakkelijker wordt hoe langer je voortploetert. Vaak is het ook zo dat ze niet weten wat ze moeten zeggen, terwijl een simpele omhelsing al genoeg is!
ik denk dat de mensen om je heen bang zijn om iets te vragen,want stel dat er wel iets mis was.. dan is dat ook zo rot.. maar idd heb je wel gelijk dat ze dat voor jou invullen hoe jij erover zou denken en je het niet gewoon vragen of zeggen dat als je iets kwijt wilt erover dat je dat altijd mag zeggen.. ik las net dat je onderzoeken verder goed waren.. dus genoeg kans om zwanger te worden. hopelijk word je toch een keer mama.. reken maar dat je dan genoeg aandacht en praatjes van mensen krijgt.. en goed bedoelde adviezen waar je neit op zit te wachten .. hopelijk komen je vrienden vanzelf een keer met vragen..of praat er nog eens over..of gewoon een gesprek beginnen over je onderzoeken enzo.. miss dat ze dan denken.. hmm ze wil er graag over praten dus ik praat gezellig mee. succes!
@Lotje, bedankt voor je reactie... jij benoemt het inderdaad zoals 'buitenstaanders' het wellicht kunnen zien / voelen. Ik kan me er wel wat bij voorstellen. Ik heb ook een nicht die kinderloos is en het leven wel heel zwaar neemt momenteel. Komt bijna niet buiten, al haar vriendschappen kapot omdat ze de aanblik van kinderen en zwangeren niet aan kan zien. Dus men weet ook niet zo goed, iedereen heeft natuurlijk weer een andere 'gebruiksaanwijzing'. Jij nog maar net begonnen zie ik Succes!!
Inderdaad!! Alleen even de interesse / een knuffel is fijn. Op elk tijdstip. Als ik er geen zin heb om over te praten, dan kan ik dat prima aangeven. Jij hebt een 'indrukwekkend' rijtje in je handtekening. Spannende tijden deze maanden begrijp ik, bij deze een knuffel en heel veel succes van mij!
@Me83, jeetje meid, ik lees je handtekening en ik had meen ik ergens gelezen dat jij je kindje na 14 weken zwangerschap al hebt moet laten gaan, zo kort geleden. Sterkte! Bedankt voor je tips. Eigenlijk is dat ook zo... mensen hebben altijd ergens gedachtes of een mening over, willen altijd dingen voor anderen invullen. Uiteindelijk zal het allemaal wel goed bedoeld zijn
Ik denk dat veel mensen ook niks zeggen omdat het bij zichzelf 'makkelijker' is gegaan. Zelf probeer ik normaal dit soort topics te vermijden want ik heb het gevoel dat als ik intresse toon of dingen zeg mensen in de mmm toch zoiets hebben van 'ja, maar jij hebt het lekker makkelijk gehad'. En dat heb ik ook wel is tehoren gekregen. Dat vind ik overgins niet erg. Maar dan heb ik zoiets van ja, wat heeft het dan voor zin? Misschien kwets ik ze wel alleen al met mijn aanwezigheid, ik heb echt geen idee!? Toch voel ik wel met mensen in de mmm mee, maar ik denk dat dat dan heel ongeloofwaardig over komt ofzo. En ik denk dat meer mensen dat zo voelen die niet in de mmm hebben gezeten.
Hoewel ik ook in de topic van Querido meeschrijf, kan ik me ergens ook wel bij jouw verhaal aansluiten. Wij zijn ook heel erg open naar anderen toe betreft onze kinderwens en ook de mk die wij hebben gehad. Ik heb een enkele vriendin die echt heel belangstellend en lief is, maar voor de rest... Echt niemand die er ooit naar vraagt. Een vriendin die echt letterlijk jaren bij me heeft uitgehuild vanwege een verbroken relatie, heeft me deze week voor het eerst sinds mijn mk gebeld en nog steeds vroeg ze nergens naar. Pas toen ik er zelf over begon en zei dat ik er veel verdriet van heb gehad zei ze "Dat dacht ik al ja...". En dat was het. Even later meldde ze nog een keer dat ze zich er niks bij kan voorstellen en dat we maar weer snel zwanger moeten worden hè... Daarom denk ik dat zp een goede uitkomst is Ik hoop echt voor je dat de medicijnen aanslaan, zodat je cyclus "normaal" wordt.
@Chai: Mij kwets je er in ieder geval niet mee! Het is een stukje belangstelling die je toont en wat kan daar nou mis mee zijn??? Zou je ons nou zeikerds gaan noemen, zeggen dat we ons niet zo moeten aanstellen, etc. tja dan wordt het natuurlijk anders... Maar dusver vind ik je lief hoor
Ik praat graag over alles dat ik heb meegemaakt! Als ik net een miskraam heb gehad dan moet ik zelfs moeite doen om niet aan de eerste de beste in de tram naast me te vertellen dat het weer mis is gegaan... Soort morbide dwangneurose Op de een of andere manier voelt dat alsof ik er zelf iets lichter van word als ik mijn verhaal kan doen. Ik merk echter idd ook dat mensen niet altijd zitten te wachten op verhalen waarbij het niet lukt. Het is net of je dan met teveel ellende in hun perfecte wereldje komt. Het is blijkbaar niet anders... Voordat ik zelf een kinderwens had kon ik me ook nauwelijks verplaatsen in iemand die een miskraam kreeg. Goh, rot! zei ik dan om vervolgens weer op een ander onderwerp over te gaan. Nu kan ik me pas voorstellen hoe zo iemand zich voelt. Gelukkig kunnen we hier met zijn allen steun vinden bij elkaar en hoef je je ook niet leuker voor te doen dan je bent of hoe je je voelt. Sterkte meis! Gooi het eruit hier zou ik zeggen
Katja,wat jammer dat mensen er niet naar vragen. Zelf heb ik wat betreft mijn vriendinnen gelukkig een andere ervaring. Gisteren thee gedronken met ze ( 6 meiden) en ze vroegen hoe het met me ging ivm ziekte en eisprongen. Ik vertelde ze dat ik na een jaar eindelijk een eitje kon zien op de echo. Toen hebben we geproost op mijn eisprong Het scheelt dat ik zelf ook nogal openhartig ben en er dus geen moeite mee heb om te vertellen hoe het allemaal gaat.
Hey, ik lees toevallig je topic en draag hopelijk met mijn reactie een steentje bij. Wat ik denk dat er aan de hand is, is dat mensen denken "O ja daar heb ik wel eens iets over gelezen en dan voelen mensen zich zo en zo". Ze vullen het dus inderdaad voor je in. Vervolgens trekken ze de conclusie dat ze heel voorzichtig moeten zijn in hun reacties en proberen ze heel veel rekening met je te houden. Of ze voelen zich schuldig over het feit dat zij wel makkelijk(er) zwanger raken en lopen om die reden op de tenen. Misschien zou ik dat zelf ook wel doen. Mensen weten ook vaak niet hoe ze moeten reageren en willen je geen pijn doen. Heel edelmoedig, maar daar ben jij niet mee geholpen. Het enige kruid wat daar tegen gewassen is, is openheid en directheid. Hun bezorgdheid en voorzichtigheid is oprecht, maar jouw gevoel genegeerd te worden is dat ook. Praat met ze, benoem de dingen en zeg ook wat je hoopt/verwacht in de toekomst. Succes!
hahah, tja, hier inderdaad geregelt een deksel op mijn neus gehad als ik iets postte.. Ik zelf heb er ook 8 maanden over gedaan, maar dat is niet lang ten opzichte van sommige meiden hier. Als ik dan iets postte over positief blijven ed, krijg ik eigenlijk altijd wel te horen hoe ik het in mijn hoofd haal om zoiets te zeggen.. tja dan zeg ik niks. Fijn om te lezen dat er ook meiden zijn die het anders zien..En gelukkig positief blijven en niet bij de pakken neer gaan zitten! Al lijkt iedere maand ongi me een eenorme teleustelling! Meis, ik wil eigenlijk alleen maar zeggen, ik heb RETE VEEL respect voor je! dat jullie maar snel een wonder gegunt word! x
Je ziet dit inderdaad wel vaker.. Ik snap het zelf nooit zo goed.. Je bent toch vrienden/vriendinnen? Je kan er toch gewoon naar vragen 1x, en dan krijg je toch al reactie van degene waar het om gaat, zodat die zelf kan aangeven of die het wel of niet prettig vindt om erover te praten? Dat invullen voor iemand anders vind ik echt zo raar.. Je moet toch met al je problemen bij elkaar terecht kunnen, dus waarom dan niet met dit? Als je interesse toont en de persoon in kwestie geeft aan er niet over te willen praten, dan zeg je: ik ben er voor je, en als je het er wel over wil hebben weet je me te vinden.. Niet zomaar negeren omdat je zelf bang bent.. (Gelukkig hier alleen maar goede ervaringen met de vriendengroep.. Als ik dit lees weer een extra reden om me hiermee erg gelukkig te prijzen..) Ik vind het wel erg raar dat als jij al aangeeft er graag over te willen praten, het nog steeds niet van de grond komt.. Snap dat je je daar erg rot onder voelt.. Je hoopt toch dat ze er voor je zijn als je het even moeilijk hebt of als je er gewoon over wil praten.. Hopelijk kan je hier wel je ei een beetje kwijt!
Jeetje wat vervelend, Ik moet zeggen dat ik hier eigenlijk alleen in het NOD forum te vinden was. Ik heb zelf het omgekeerde probleem, mensen zien mijn onderschrift en denken dat mijn kinderen uit de lucht zijn komen vallen. Ik kan je zeggen dat niets minder waar is. Er (klinkt hard maar is mijn manier om er mee om te gaan) zijn meer kinderen in het riool verdwenen dan ik hier heb. Bij mij telkens weer tussen de zwangerschappen door. Omdat het daarna wél goed is gegaan, wil niet zeggen dat ik er nooit moeite mee heb. Ik zou willen dat ik kon toveren, dan gaf ik iedereen een positieve test en een plakbaby! Geef niet op maar laat het inderdaad je leven niet beheersen, dan mis je zo veel! Virtuele knuffel!
ha Katja, ik herken me erg in je verhaal. niet zo zeer het genegeerd worden, maar de gedachte dat ik eigenlijk best een leuk leven heb en dat als het bij ons niets wordt, ik daar heel verdrietig over zal zijn maar ook wel denk dat ik mijn leven anders kan invullen, zonder kind. en dat gevoel lijkt heel vreemd te zijn. hier, maar ook in de buitenwereld. gelukkig niet bij mijn vriendinnen. soms twijfel ik wel eens aan mijn gevoel of ik het ECHT wel wil als ik weer eens vergeet dat we bezig zijn voor kinderen of als ik, na een korte teleurstelling op de dag van mijn menstruatie gewoon denk aan wat ik dan allemaal kan doen: wijntjes drinken, etc. mijn vriendinnen weten dat ik ermee bezig ben en ze vragen er niet erg naar, maar ik kan er wel met ze over praten. ik denk dat er toch ook een soort gene is om zulke intieme dingen te vragen. ik had ooit een vriendin die op seksueel vlak problemen had (niet met kinderen maken, maar gewoon in het algemeen) en ik ging toch ook niet elke keer als ik haar zag vragen of het al wat beter ging tussen haar en haar vriend. succes in ieder geval!