Hallo lieve medemama's, Mijn dochtertje (15 maanden) is een heel grote eter. Ze eet ook eigenlijk alles en je moet haar eerder afremmen dan je zorgen maken dat ze te weinig binnen zou krijgen Maar nu het volgende: sinds een week wijst ze voortdurend naar mijn bord tijdens het eten. Ze wil hapjes van mijn eten, terwijl ze op haar bordje precies het zelfde heeft liggen. Nu heb ik haar voorheen wel eens vaker dingetjes van mij laten proeven als zij deze niet had en ook wel eens iets uit mijn mond gespaard als het hare al op was zeg maar. Dus ja, ik heb het voor een groot deel waarschijnlijk zelf in de hand gewerkt Ze heeft er sowieso een handje van, al vanaf het moment dat ze vast voedsel eet, om terwijl ze in haar mondje het ene hapje heeft, al ongeduldig naar het volgende te gaan wijzen. En driftig te worden als ze iets niet krijgt wat ze hebben wil (bv. het zoveelste mandarijntje na elkaar). Is er iemand die dit herkent? Is het een fase? Hoe ben jij ermee omgegaan en wat heeft geholpen?
Nog even extra info: ze eet in principe van haar eigen bordje, maar zodra ze gaat 'proppen' of met eten gooien of iets dergelijks, dan pakken we haar bordje dus af en geef ik haar met een vorkje hapje voor hapje.
Ik zou het niet zeker weten want onze zoon is nog niet op die leeftijd. Maar je zou eventuweel een poosje haar Iets eerder te eten kunnen geven mischien? Om het patroon te doorbreken met het avond eten. En als ze echt te veel! eet(tja, wat is te veel. Bij ons eet het mannetje constand en de ka zecht dat hij Heel lang is maar te dun.) Ja dan zul je gewoon een grens moeten trekken. Nee is nee. Wil ze niet luisteren en driftig worden, ze koelt vanzelf een keer af als ze niks krijgt. Alhoewel ik vermoed dat het wel een geval kan worden van wie heeft de langste adem. Maar in elk geval sucses er mee Liefs Janna
Dano had exact hetzelfde gedrag is ook gek op eten en wilde vooral van ons bord eten ipv zijn eigen bord. Dano at zijn eigen eten gewoon niet meer daardoor. Op een gegeven moment hebben we hem eerder eten gegeven en daarna zijn wij gaan eten, als hij dan een hapje wilde kreeg hij het wel maar niet teveel. Ook hebben we hem weleens voor de gek gehouden, en hapje van zijn eten gepakt met mijn vork, toen gedaan alsof het van mijn bord kwam en aan hem gegeven. Het is een fase wordt vanzelf minder, maar als jullie toch hetzelfde eten dan lijkt medat er niet zo'n probleem is.
ja, hier ook hoor! Af en toe schooiert ze er op los! Ik heb het waarschijnlijk ook zelf in de hand gewerkt door haar af en toe hapjes te laten proeven van mijn bord (in de experimenteerfase van wat ze nu wel of niet luste). Wat ik nu doe: ik wijs op het bord van papa en zeg: van papa! Dan wijs ik op mijn bord en zeg: van mama! en dan natuurlijk op haar bord: van Lize! met veel enthousiasme alsof er een groot feest is (hihi). Dat leidt altijd wel een beetje af. Verder is ze helemaal verzot op barbapapa dus heeft ze eigen servies van barbapapa met daarbij (let op, ik vind het zooo schitterend) lepeltjes waar in het kommetje een plaatje van een minibarbapapa te zien is... Dus als het hapje op is komt barbapapa tevoorschijn! (volgens mij vindt mama het bijna leuker dan Lize ) We proberen dus veel af te leiden en er een leuk samenmoment van te maken. Verder een paar keer ronduit geweigerd om haar eten van ons bord te geven en in eerste instantie vind ik dat heel erg moeilijk, maar ze pikt het uiteindelijk wel en verdomd, ze valt niet dood neer van de honger! (kom uit italiaans gezin, daar is het echt een no-go om je kind geen eten te geven als het er om vraagt...) succes! Amber
Hier hetzelfde, mijn meisje is 1,5 jaar en ook dol op eten. Als ze ziet dat zij iets anders eet dan wij, dan wil ze haar eigen eten niet meer op eten. Soms geef ik haar daarom eerst eten, en mag ze daarna een toetje met ons meeeten. Maar omdat ze eigenlijk alles lust, eet ze voortaan heel vaak mee met de pot, ook als het pittig is. Dat van die mandarijntjes herken ik zo! Wij hebben haar geleerd, mondje leeg? Dan doet ze haar mondje open en steekt ze haar tongetje uit, dan krijgt ze pas het volgende. Maar aan de andere kant ben ik blij dat ze goed eet, je hoort ook wel eens andere verhalen toch?
Esmee is 15 maanden en zij eet alleen mijn brood , savonds eet ze van haar eigen bordje. als we brood eten dan maak ik voor ons samen brood en doe ik het zelfde op onze broodjes, ze eet dan vaak mijn brood op en laat haar eigen brood staan, dan eet ik haar brood op.
Hhihihi, het lijkt wel of je een verhaaltje schrijft over onze oudste zoon, destijds! Echt, die kon eten, niet normaal! Vanaf de eerste dag altijd huilen als de fles leeg was, en dat bleef doorgaan tot hij brood en warm eten kreeg. Nooit was het hem genoeg, altijd boos omdat hij nog meer wou! Hij was vrij kort en daarbij ook echt heel mollig. Ik vond het best vervelend en dacht: dat komt noooooooooit meer goed! En toch kwam de dag (hij was ongeveer anderhalf) dat hij zomaar patsboem 's ochtends zijn boterham niet wilde eten! Dat vond ik nóg vervelender dan zijn grote honger! Later op de dag at hij wel wat, maar nog niet de helft van wat hij normaal at. Dat ging zo een paar weken door, en daarna at hij normaal. Soms had hij weken dat hij heel weinig at, soms weken dat hij veel at, maar globaal ging het eigenlijk heel goed. Inmiddels istie 24 jaar, een lange dunne slungel. En vaak denk ik nu: waar heb ik me toen toch zorgen over gemaakt. Mijn tip is dus: probeer er niet teveel over in te zitten, natuurlijk hoef je je kind niet te overvoeren, maar echt, je zult zien dat het overgaat.
Dank jullie wel voor al jullie verhalen en tips! Het doet echt goed te weten dat ik niet de enige ben met dit 'probleempje' Ik ben inderdaad net als jij erg blij dat ze goed eet Luna2005 (en ook alles eigenlijk wel eet), want ik zie het bij mijn neefjes dat het ook anders kan. Die eten amper iets en mijn zus maakt zich telkens zorgen of ze wel genoeg binnen krijgen. Dat is hier niet het geval dus. Maar ik zie dat het dus ook nog kan veranderen, kisbaba. Bedankt voor je hart onder de riem Amber70, jouw aanpak probeer ik hier nu ook sinds een aantal daagjes. Ik denk dat die misschien uiteindelijk wel gaat werken, is even een lange adem hebben denk ik Ik ben dan wel geen italiaanse, maar ik vind het ook verdomd lastig om haar een hapje te weigeren hoor Ze geniet er zo heerlijk van om te eten (en ik geniet daar dan weer van ) Wat een superlepel zeg! Helaas is mijn dochtertje niet zo fan van Barbapapa. Hebben ze die toevallig ook van Hello Kitty of Bumba? Want dan heb ik denk ik de gouden tip in handen. Meiden, allemaal super bedankt voor de tips en ervaringen!
oh, dat weet ik niet. Ik heb de spulletjes van www.vanallesvan.nl , maar daar vind je alleen spullen van barbapapa en van mr. men and little miss (en die ken ik helemaal niet) . Maar het kan nooit kwaad eens rond te googlen, bij ons verhoogt het absoluut de pret aan tafel!
Amber70, je bent een SCHAT! Dank je wel, je hebt mijn mineur-dag vanwege slecht nieuws weer wat opgefleurd! Dank je wel! Daar gaat ze blij mee zijn....
wat leuk! Mineurdagen dienen opgefleurd te worden! het zijn trouwens wel porseleinen lepeltjes, maar dat zal toch wel ´mogen´? Hopelijk heeft het bij jullie hetzelfde effect!
Mijn zoontje wil ook graag de dingen die wij ook hebben. Ik vind het niet zo'n probleem eerlijk gezegd. Dan leg ik zijn eten gewoon op mijn bord en krijgt hij het daar van af. Hij eet sowieso hetzelfde als wij.
hier ook een schooiertje soms fop ik hem door een hapje van zijn bord via mijn bord naar zijn mond te brengen. Trapt ie soms in, maar soms ook niet. Ik was zelf erg egwend om overdag af en toe gewoon wat te eten te nemen (en niet perse aan tafel te zitten). Dat doe ik nu niet meer. We eten bij alle maaltijden tegelijk; en nu maar hopen dat dat werkt... Bij een tussendoortje vind ik het minder erg als hij schooit en vind ik het ook wel grappig dat hij zelfs gezonde dingen bietst zoals stukjes sla enzo Wij hebben een nijntje bordje (gek op Nijntje hier!), maar ja, als het bordje vol is, ziet ie Nijntje natuurlijk niet. Een nijntje lepel zou misschien een oplossing zijn! Weet iemand hier leuke warm-houd bordjes? Hier duurt het eten soms wat langer en dan koelt het eten zo af... dan weer opwarmen in magnetron, boze Thomas die niet snapt waarom zijn bordje weggaat etc etc...
Zo herkenbaar.. Mijn zoontje doet al een tijdje 'schooien'.. En nee hij krijgt niks.. Maar blijft t doen.. Ook al heeft hij net zijn eigen eten op.. Als ik of iemand anders dan wat gaat eten, komt ie bij je... En begint driftig met zijn mondje te 'smakken'.. Ik ben hier dus standvastig in, hij krijgt echt niks en als hij blijft 'bedelen' dan zet ik m in de box... Ja dan zet ie t op een krijsen, maar das dan maar ff jammer voor m...
Gelukkig ben ik niet de enige met zo'n schooiertje.... Het is hier werkelijk waar zo erg dat ze terwijl ze de ene hap net in haar mond heeft (en dus nog niet heeft doorgeslikt) ze alweer naar haar bordje wijst, druk gebarend en geluiden producerend alsof ze wil zeggen: 'hey, schiet eens op met die volgende hap!', alsof ze NOOIT iets te eten krijgt. Vorige week stond in het boekje van het kdv dat ze poffertjes had gegeten (een van de leidsters trakteerde), daarna haar eigen 2 boterhammen op had gegeten en daarna aan de boterham van haar buurjongetje begon. En dan de vraag of er niet nog een extra boterhammetje mee mag? Hoeveel is eigenlijk normaal? Want ze eet hier dus vaak 4 boterhammen op een dag en dan zet ik de rem erop, want volgens mij is dat het max. aantal wat een kind van 4 eet? En zij is pas 15 maanden... En dan heb ik het nog niet gehad over de aantallen fruit die er op een dag naar binnen gaan en de tussendoortjes en grootte van portie avondeten... Ze hoeft maar eten te zien, maakt niet uit wat het is, en ze wil het hebben. Wat ze uiteraard niet altijd krijgt. Ze is goed op gewicht, maar maak me af en toe wel zorgen over de toekomst omdat ze zoveel eet. Lotte82, ik ben er ook niet zo consequent in geweest tot nu toe, misschien dat dat scheelt. Want ik ben dus wel wat ambivalent wat de acceptatie van dit gedrag betreft
Wat betreft veel eten, gewoon haar gewichtscurve in de gaten houden. Misschien heeft ze wel een heel snelle verbranding, kan dan ook geen kwaad voor later. Lijkt me ook sneu als een kindje honger heeft als het eigenlijk niet hoeft... Wat betreft proppen, dat doet Eva eigenlijk alleen met een krentenbol, dat vindt ze zó lekker! Als het te erg wordt geef ik haar gewoon stukjes van de krentenbol en dan krijgt ze pas een nieuw stukje als ze haar mond zo goed als leeg heeft. Eva heeft er trouwens een handje van om op gebiedende wijze met haar vingertje op haar blad te tikken, zo van, leg hier m'n eten maar neer . Wat betreft schooien, Eva doet het ook, maar wij eten de maaltijden in principe altijd samen, dus valt er vaak weinig te schooien. Ik vind het zielig en niet nodig om te gaan eten en dat Eva niets krijgt. Want ze snapt natuurlijk nog niet dat ze al gegeten heeft en daarom niets krijgt... Maar als ze schooit, mag ze soms wel een klein stukje. Ze snapt heel goed wat 'laatste' betekent, dus met 2 hapjes is het dan al klaar .