Hoi allemaal, Wil eventjes mijn ei kwijt. Ik ben nu 20 weekjes zwanger en voor mijn moeder haar eerste kleinkind. Ik heb alleen mijn moeder nog maar die is best ziek ze heeft de ziekte van parkinson en ze gaat zo hard achteruit. Het beinvloed best erg mijn eigen geluk. Ze zal nooit op mijn kindje kunnen passen of opletten en dat doet zo'n pijn. Vanmorgen eventjes bij haar geweest en dan weer van beide kanten huilen. Ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan, zijn er meer mensen met een moeder die ziek is en ondanks hun nieuwe geluk zich erg zorgen maken. Zou het zo graag delen. Heb wel een super lieve schoonmoeder die gelukkig kerngezond is maar die woont weer een stuk verder weg pfffff
Mijn moeder is na ernstige ziek zijn gelukkig weer hersteld, dus zit ik gelukkig niet in de zelfde situatie als jij. Wil je alleen wel even veel sterkte wensen. Kan me indenken dat het heel moeilijk is je moeder zo te zien. En voor haar dat ze haar omaschap anders had voorgesteld.
Mijn moeder heeft nogal vervelende uitwerkingen van de griep. Om de beurten ontsteken haar gewrichten (soort van reuma, maar dan niet chronisch). De verwachting is dat ze zich na een maand of 5/6 weer beter zal voelen, maar het kan ook chronisch worden. Ben wel een beetje bang dat ze straks onze kleine (en haar 1e kleinkind) niet kan vasthouden of de fles geven of in bad doen. Laat staan een dagje op te kunnen passen.
Hoi, Ik kan alleen maar zeggen dat ik dit ongelofelijk vervelend voor jou en je moeder vind en dat ik jullie beide veel sterkte wens. liefs, Pien
Mijn moeder is chronisch ziek, ze heeft een spierziekte en vermoeidheidsziekte (soort van MS) ook mijn moeder zou nooit op kunnen passen op ons kindje. Ze is wel supergelukkig dat we een kindje krijgen, maar ook voor haar is het zwaar dat ze er niet op kan gaan passen. Sterkte meis!
Hallo Bojenna, Helaas weet ik hoe je je voelt. Toen ik zwanger was van de 1e was mijn moeder ook ziek. Gelukkig heeft ze wel volop kunnen genieten van de babyperiode. Wel niet al te actief, maar alleen al de kleine zien en zich zien ontwikkelen. Bij de zwangerschap van de 2e was ze al een stuk zieker en gelukkig heeft ze ook dit keer een stukje van de babytijd kunnen meemaken. Inmiddels is mijn moeder overleden en ben ik zwanger van de 3e. Dat voelt heel heftig. Zwanger zijn en zelf geen moeder meer hebben. Ik herken je gevoel van aan de ene kant heel blij en gelukkig zijn met het babytje in je buik en aan de andere kant het verdriet om je moeder. Het knaagt continue, ook op de momenten die eigenlijk heel leuk en bijzonder zijn. Sterkte en volg je gevoel!