ik wel namelijk en ik krijg het regelmatig te horen ik kom ineens heel goed voor mezelf op, zeg wat ik denk en volg helemaal mijn eigen plan, voordat ik moeder was liet ik heel snel over me heen lopen en was ik snel overrompeld, nu gebeurd me dat niet meer en schrik ik soms van mezelf! dan hoor ik me mijn eigen scheur open trekken en dan denk ik woeps dat was eruit voordat ik er erg in had. niet dat het negatief ervaren wordt trouwens door mijn omgeving, en zeker op mijn werk kunnen ze iemand met een eigen mening wel waarderen, maar toch, ik had nooit gedacht dat ik zo zou veranderen. voor mijn schoonouders is het wel even wennen, gheheh hoe heb jij dat ervaren? je hoort wel eens dat bij de geboorte van hun kind, de leeuwin in een vrouw wakker wordt, kan je je daarin vinden?
Hier ook redelijk veranderd, maar wel positief.... Zo kom ik ook meer voor mezelf op en ben ook meer daadkrachtiger (bv. kwam laatst een rekening binnen die niet klopte... zelf gelijk naar gebeld om het te regelen, en een dag later kwam de brief binnen met excusses etc... voor mijn zwangerschap had ik hem ergens neergelegd... om dat later aan mijn man te vragen of hij niet even wil bellen...) En ik was vroeger erg pietluttig met beestjes... (lees: zodra ik er een zag gilde ik naar mijn man dat hij hem weg moet halen... tja.. held op sokken... Nu laat ik ze zelf direct uit mijn huis verdwijnen... geen haar op mijn hoofd die een beest in de buurt van mij dochter laat komen... ) Nesteldrang is hier ook nog steeds niet echt verdwenen.. Nadeel is wel dat ik af en toe iets te fel uit de bocht kan komen... meestal richting mijn man toe.... (over het algemeen aan het einde van de dag wanneer ik echt helemaal kapot ben... en ik nog heen en weer aan het rennen ben om de afwas op te ruimen en de tas van mijn dochter aan het klaarmaken ben en hij op de bank ligt te slapen... We wijden het nu nog even aan de hormonen.. misschien dat mijn man over een poosje er achter komt dat hij ook wel even wat mag gaan doen...
Ja, Ik merk het vooral op mijn werk, ik geef les en ik merk dat ik veel meer kan hebben van de kinderen. Tegen mijn man ben ik ook geduldiger geworden.
Kom veel meer voor mezelf op en heb meer geduld gekregen. En wat hier al eerder is genoemd:liep ik vroeger hard gillend weg voor een spin, nu pak ik het op!!! (behalve die hele dikke zwarte gevallen haha)
jep vroeger, ik was erg in mezelf gekeerd, kwam wel hard over, maar was eigenlijk heel onzeker beetje moeite met voor mezelf opkomen maar nu, sinds ik eiegenlijk wist dat ik zwanger was, ben ik totaal veranderd durf meer en o wee degene die aan mijn kind komt zo kan ik zomaar op iemand afstappen en even vragen om te helpen met de buggy van de trein te halen waar ik vroeger zelfs niet iemand zou aanspreken om bv te vragen hoe laat het is
Ja ik ben veel rustiger geworden maar dat werd ik al tijdens mijn zwangerschap. Ik kan veel beter zonder slaap haha
Ik ben geduldiger en zorgzamer dan ik had verwacht. Ik zei gisteren nog tegen mijn man: Als je een jaar geleden tegen me had gezegd dat ik liever voor mn kind ga shoppen dan voor mezelf dan had ik je voor gek verklaard. Maar het is nu toch echt zo!!
Hmmz ik ben positief en negatief veranderd denk ik. Helaas ben ik juist minder geduldig sinds ik een kind heb. Ik had echt heeel veel geduld met nichtjes, neefjes, oppaskinderen en kinderen op het kinderdagverblijf etc. Nu is dat geduld er nog wel, maar vooral met mn eigen kindje heb ik minder geduld dan ik vroeger van mezelf had verwacht. Maar goed, of dit het moeder-zijn of het chronische slaapgebrek is weet ik niet Ik ben andere moeders meer gaan waarderen, waaronder mn eigen moeder. Ik kan meer van haar hebben dan vroeger. De verantwoordelijkheid.. Ik doe minder stomme dingen en maak minder snel (impulsieve) beslissingen. Ik gaf niet om mn veiligheid, ik ging makkelijk 's nachts in mn eentje door A'dam, hield wel van een beetje spanning, had weinig te verliezen... Nu wel... Ik ben toch burgelijker geworden dan ik van te voren had verwacht Af en toe moet ik ook even nadenken of ik iets zo wil hebben (bijv. Jayro altijd netjes op tijd naar bed) omdat ík dat wil, omdat hij daar beter van wordt, of omdat het nou eenmaal 'zo hoort'. Zodra het alleen dat laatste is dan gaat het dus mooi niet door haha
Ik kan juist minder hebben van mij schoonmoeder. Ze heeft altijd geroepen hoe zwaar het is om kinderen te hebben. Ze zegt wel dat Thomas net zo makkelijk is als haar kinderen dan denk ik echt wat zeur je nou. Ook neem ik niet zo snel iets aan van mijn moeder en schoonmoeder omdat ik heel erg het gevoel heb dat ik het nu beter weet terwijl ze soms wel gelijk kunnen hebben.
Ja! En hoe! Moest ik vroeger grinniken als iemand een traantje wegpinkte bij een tv-programma, nu zit ik zelf om elke scheet te snotteren. Mijn emoties zitten veel hoger sinds ik Charlotte heb. Als ik mijn man zie, hoe hij met haar speelt, met haar knuffelt en met haar bezig is, springen de (geluks)tranen me in de ogen. Was ik vroeger een vreselijke ongeduld, nu heb ik veel meer geduld, had me dat een jaar geleden gezegd en ik had je uitgelachen! Dat oergevoel, moedergevoel, het idee dat je je kind voor alles wilt beschermen, dat is met niets te vergelijken...en wat ben ik er tróts op dat ik dat mag meemaken!!
Ja mjah bij mij is het vooral dat ik nu wel besef dat iedere (redelijk-normaal-denkende) moeder het beste voor zn kindje wil. Ook al is dat misschien niet altijd het beste. Ik neem mijn moeder nog steeds dingen kwalijk, maar weet nu dat ik helaas ook fouten zal maken als moeder. En dat er soms niet een perfecte manier is qua opvoeden, hoe perfect je het ook wil doen.
Ja, ik sta veel sterker in mijn schoenen en ben zelfverzekerder geworden. Tegelijkertijd heb ik er een enorm verlammende angst bijgekregen (om ze te verliezen) en een altijd aanwezig schuldgevoel omdat ik denk dat ik het niet goed genoeg doe en niet goed genoeg ben. Wat een tegenstellingen eigenlijk.
ik heb in mijn jeugd 2 keer in een psychiatrische inrichting gelegen de reden waarom heb ik vanaf mijn zwangerschap geen last meer van ik ben geduldiger geworden en ben pietluttiger met schoonmaken allemaal positief!!
Ik weet eigenlijk niet of ik veranderd ben. Ik had vroeger de tranen al heel hoog zitten en zat vaak genoeg bij een zielige film mijn best te doen om niet te huilen. Nu hoef ik niet meer te huilen, maar voel ik de pijn van die mensen echt in mijn ziel zeg maar Ik had gehoopt dat ik wat meer voor mezelf (en dus de kleine) op zou durven komen (voornamelijk ook op mijn werk) en helaas is dat niet het geval. Ik ben geen leeuwin geworden. Geduldig was ik altijd al wel en ik hoop dat ik dat blijf houden naar de kleine toe. Maar tot nu toe lijkt dat er wel op. Wel zie ik idd, zoals al meer zeiden, wat meer gevaren overal. En dan vooral met autorijden. Ik ben een "pittige" bestuurder en weet het gaspedaal wel te vinden. Maar nu ben ik toch wat voorzichtiger. Ook durfde ik vanuit de auto (lekker veilig) wel laten merken als ik vond dat anderen asociaal bezig waren. Dat zal ik nu ook niet zo snel meer doen. Ik reed van de zomer met de kleine op de snelweg, 't was slecht weer dus dat vond ik al eng. En ik zie voor mij een ongeluk gebeuren. Twee auto's stonden ineens verkeerd om op de weg. Normaal gesproken zou ik de auto aan de kant van de weg hebben gezet om te kijken of ik kon helpen. Maar nu ben ik doorgereden want ik kan toch niet mijn mannetje alleen in de auto laten zitten in een stilstaande auto op de snelweg??? Ik heb toen wel even zitten huilen in de auto. Ik voelde me zo slecht dat ik doorreed. Vind het wel leuk om te horen van mijn man dat hij me een goede moeder vindt. Ik zei gisteren, dat had je niet gedacht hè??? Jawel, maar het is zo leuk om te zien, zegt hij dan
Ben zeker wel veranderd en kan zeggen, dat ik mezelf geworden ben. Moederschap hoort gewoon bij me. Zoals iemand al voor me schreef over dat op pad gaan snachts nog, zie nu wel meer de gevaren en verantwoordelijkheden in dan voorheen inderdaad en ben me zoveel meer bewust van het leven. Ben een op en top burgertutje nu en i love it!
haha! ja dat snotteren dat kan ik nu ook heel goed! mijn man moet daar altijd heel erg om lachen omdat we allebei zo nuchter als een knakworst zijn maar als het om ons kindje gaat..... of om kinderen op tv, daar had ik eerst een stuk minder gevoel bij maar nu ik moeder ben, snotter snotter.... leef ik heel erg mee met andere moeders....