Hoi meiden, Ik vraag me af hoe iedereen dit met z'n werk doet. Ikzelf ben zo emotioneel dat ik gewoon amper kan werken wel weten ze op m'n werk ervan, maar ik heb het gevoel dat ik niet meer kan het word me allemaal teveel het duurt zo lang we willen het ook zo graag en het lukt maar niet. Ik vraag me af melden jullie je wel eens ziek hierdoor of loopt iemand in de ziektewet? Alvast bedankt voor jullie reactie. xxx Bloem
Hoi wat vervelend zeg dat je je er zo rot onder voelt en zo emotioneel bent. Ik heb er zelf niet echt last van, ben even emo als ik ongi ben geworden en heb over het algemeen natuurlijk ook ups and downs maar op mijn werk weten ze het niet (m.u.v. manager) en hoef ik het er dus niet over te hebben. Mijn werk is dus een welkome afleiding. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Liefs Zora
zelf heb ik me een keer twee dagen echt ziek gemeld, ik kon alleen maar huilen. verder zat ik er in december ook echt doorheen en heb dat aangegeven bij mijn manager en heb toen 4 weken achter elkaar elke week een dag vrij genomen op woensdag zodat het de week een beetje brak. verder ben ik naar bedrijfsmaatschappelijk werk geweest en dat luchte enorm op, zij wilde dat ik elke dag een paar uur minder ging werken (arbeidstherapie) maar uiteindelijk heb ik het dus met vrije dagen opgelost. ik had het geluk dat ik er behoorlijk wat 'over' had. I Inmiddels ben ik ook teruggegaan naar 34 uur werken. Hierdoor heb ik lekker een dag 'voor mijzelf' en kan ik het zo allemaal wat beter aan. Heel veel sterkte en als je er echt doorheen zit kan je je een keer ziek melden, je bent dan geestelijk niet in staat om te werken maar dit zal iets zijn waar je vaker tegenaan loopt dus misschien is bedrijfsmaatschappelijk werk een tip?
Ik zou als ik jou was eens een gesprek aangaan met je leidinggevende (mits je daar goed mee overweg kan). Misschien lucht het je even op als je tijdelijk iets minder gaat werken totdat je wel weer wat beter in je vel zit. Soms het je gewoon even een punt bereikt dat je moet zeggen stop zo gaat het niet langer en nu kies ik even voor mezelf. Misschien als je dat een maandje doet je wat meer lucht krijgt en de wereld weer wat beter aankunt en alles positiever kunt inzien. Ik herken het wel namelijk. Of ook in overleg met de arbodienst. Sterkte meis en is allemaal niet niks. gr vruchtje
Allemaal bedankt voor jullie reacties. Het helpt me zoiezo ernorm om te zien dat ik niet de enige ben. Ik ga maar aan de leidinggevende vragen of ik een dag of eventueel een middag minder kan werken, zodat ik effe een beetje tijd voor mezelf heb. Me baan bevalt me goed, maar het is gewoon op sommige momenten moeilijk, vooral als ik op me werk moet gaan bellen of ik een eisprong heb gehad en vooral omdat een van de mannen op mijn werk vader wordt en me leidinggevende is net oma geworden, maar gelukkig begrijpen ze het wel volgens mij, maar ik wil ze er ook niet teveel mee lastig vallen.
Beste Bloem, ook wij zijn alweer de 2 jaar gepasseerd... sinds een jaar in de molen. Ik heb het mijn leidinggevende pas verteld toen we echt met alle onderzoeken zijn begonnen in het ziekenhuis. Gelukkig kan ik hier zonder moeite vrij van krijgen als ik een een afspraak heb in de ochtend (werk namelijk 30 uur voornamelijk de ochtenden) Ik hoef alleen maar door te geven wanneer ik weer moet, en het is oké. Das wel erg fijn. Mijn collega's weten hier niets van. Misschien gaan ze nu wat denken, want 22 april hebben we gesprek met de gyn. over IUI. Dan zal ik weer vaker weg zijn...Ik heb al zoveel maanden Clomid geslikt en nog steeds niets... Hoop dat je de rust kan vinden. Is moeilijk hè ? Maar we geven niet op...ooit zal er zo'n klein wurmpje van ons zijn. Liefs Hope
hoi allemaal ook ik heb me weleens ziek gemeld op me werk, ik werk daarbij ook nog eens in het ziekenhuis en vaak op verlos en kraam afdelingen gelukkig zijn mijn bazen heel begripvol. maar soms trek ik het ook echt niet meer. mij is ook geadviseerd om met de bedrijfsmaatschappelijk werker te gaan praten veel succes en je kan best wel is een dagje thuis blijven hoor als je je eigen rot voelt... gr. sandy
Ik ben met de 2e ICSI bezig en deze keer weet alleen mijn naaste collega er vanaf. De vorige keer heb ik meer mensen ingelicht, maar daar had ik nu niet zo'n zin in, al die vragende ogen (en? en? en?). Zelfs mijn baas weet het deze keer helemaal niet. Mijn eerste echo was op een zaterdag en op de dag van de punctie ben ik daarna gewoon weer gaan werken, verder merken ze niets aan mij, ik voel me ook niet anders dan anders, heb veel minder spanning dan bij ICSI-1.