Voor het eerst in mijn leven op een forum, maar na twee jaar nog niet zwanger voelt het nodig. Allereerst heb ik al een prachtige zoon van bijna 4. Zonder problemen op de wereld gekomen dus 2 jaar geleden vol dromen hopen op een tweede wonder. Helaas na twee jaar is het nog steeds niet gelukt. Na een jaar in het ziekenhuis beland, clomid slikken. Daarna 3 maanden glonal spuiten, wat rust tussendoor (want gewoon loslaten is de oplossing zeggen ze....) inmiddels mochten we met lui starten. Weer begonnen met spuiten, kom ik gisteren in het ziekenhuis heb ik teveel grote eiblaasjes. Dus een te grote kans op een meerling. Wat een teleurstelling. Of moet ikz zeggen wéér een teleurstelling. Hoe moeten de mensen in mijn omgeving nog reageren en waar moet ik met mijn verdriet naar toe. Ik begin de hoop te verliezen...graag zou ik lezen hoe lotgenoten dealen met dit alles....want de wens voor een kindje is allesoverheersend...toch??? Liefs.....
jeetje marissi wat een verhaal heb ook jij. Zwaar traject is het ook voor jullie. Ikzelf heb 1x teveel follikels door gonal gehad en toen hebben ze voor de inseminatie follikels leeggehaald. Ik had er niet aan moeten denken om de iui af te breken door teveel follikels. Al die prikken en dan niets, bah bah. Helaas na drie pogingen nog geen zwangerschap, nu wachten we op een second opinion voor we verder gaan, dus 2 maanden "rust". Maar ik kan je zeggen de "rust" doet geen wonderen voor mij helaas. Je wil zo graag voor een babyecho gaan ipv een follikelecho, mijn hart breekt steeds weer een stukje als ik weer ongesteld wordt. Jammer dat in jouw ziekenhuis er niet de keuze gegeven wordt voor follikels leeg halen. Had je dat niet liever gedaan?? Succes meis
We kennen het hier goed. Het verdriet, de angst, de frustratie alles door elkaar. Vooral het "loslaten" moet je loslaten; als je zwanger zou raken met loslaten, had ik je al op vakantie gestuurd en niet aan de hormonen gezet, zei mijn arts. Dat is dus echt onzin.. loslaten. Wat wel bijdraagt is stressvrij leven en dus moet je ook andere leuke dingen doen ter afleiding. Veel succes iig; hopelijk mag je de volgende ronde wel door.
Hoi Marissi, welkom hier op t forum. Wat een nare situatie ook voor jullie, nu al zo lang bezig voor jullie tweede kindje. Zo verdrietig als je wens niet in vervulling gaat en soms moeilijk hier mee om te gaan. Als het krijgen van een 1e kindje eigenlijk zo vlot gaat, verwacht je niet dat je zo lang op een 2e moet wachten. Ik snap dat de moed je soms in de schoenen zakt en begrijp je teleurstelling. Bij mij werd de eerste iui ook afgeblazen, eerst groeide mijn follikel onvoldoende en toen ik een paar dagen later voor de volgende follikelmeting kwam was de follikel zo groot dat 'ie of op springen stond of de eisprong al was geweest. We waren te laat dus. Heel erg jammer. Maar eerlijk gezegd denk ik dat het nog alle kanten op kan voor je...was dit je eerste iui poging? Soms heeft je lichaam tijd nodig om goed te reageren op de hormoonstimulatie en is het zoeken naar de juiste dosering. Ws. zal je bij een volgende poging minder gonal moeten spuiten, zodat je minder follikels aan maakt. Ik snap echt je teleurstelling, elke kans die aan je voorbij gaat is er 1 teveel, want ja, een wens voor een kindje kan alles overheersend zijn. Maar probeer nog wel het vertrouwen te houden. Geeft jezelf even de tijd om deze teleurstelling een plekje te geven en nieuwe moed te vinden. Wellicht verloopt de volgende poging veel beter en hopelijk ben je gauw zwanger! Sterkte!
Jouw verhaal is heel herkenbaar MarisSi! Zo frustrerend dat het niet gaat zoals je gehoopt had en teleurstellingen verwerken aan de lopende band... Ook ik had overstimulatie, zes eiblaasjes die groot genoeg waren om te springen en bevrucht te worden. Dat was bij mij de eerste keer dat ik Puregon spoot. De arts vertelde dat dat wel vaker voorkwam bij de eerste keer hormonen spuiten en dat het in het begin nog een beetje uitvogelen is welke dosis het beste bij jouw lijf past. Het leeg prikken van eiblaasjes is een optie, maar zo vroeg in het behandeltraject niet heel gebruikelijk... Daarna had ik cysten (de zes eiblaasjes waren niet allemaal goed opgeruimd) en vervolgens werd bij mij een poliep in m'n baarmoeder gevonden. Daardoor heeft IUI bij mij een paar maanden stil gelegen... Eind mei ben ik zwanger geraakt van de tweede IUI behandeling, ondanks de poliep die er nog zit. Dus er is hoop! Ook ik zat er na die eerste maanden helemaal doorheen en had er geen vertrouwen meer in. Een tip die ik je wil meegeven: praat erover met je partner en mensen in je omgeving die je vertrouwt. Het heeft mij ook enorm geholpen om er hier op het forum over te praten met meiden in dezelfde situatie. Erover praten heeft mij geholpen om het niet teveel op te kroppen en mijn gedachten wat te ordenen... Het klopt wat je zegt dat niet iedereen in je omgeving altijd even goed weet hoe ze ermee om moeten gaan, maar dat vond ik niet zo erg. Naar jou luisteren is al een stap in de goede richting! Heel veel sterkte ermee!
Heel herkenbaar.. Hier ook overstimulatie gehad de eerste ronde met hormooninjecties. 1e IUI heb ik clomid gebruikt.. daarbij was me bms te dun, toch mocht ik deze IUI laten doorgaan.. 2e ronde 6 follikels met menopur 75.. heb ik een klusverbod gekregen, Pfff het voelde als zo een verloren maand ! ik was zo down. Daarna dus opnieuw een 2e IUI poging.. dit keer met menopur 37,5 en daar groeide er niets bij.. ik was opnieuw zo down en machteloos. uiteindelijk opgehoogd weer naar 75 en had 1 ei en een cyste van de vorige ronde. helaas niet zwanger.. werd te vroeg ongesteld. Daarna nog een hysteroscopie achter de rug, bleek dat ik een andere vorm kwa baarmoeder heb.. daarvan ook nog eens een ontsteking door opgelopen.. waarbij ik nu 3 maanden pauze heb gehad. Nu ben ik opnieuw aan het spuiten voor mijn 3e IUI poging. Net wat je zegt niet iedereen begrijpt je.. maar het voelt in mijn geval zo goed om te blijven praten met mensen waarvan je van ter voren weet dat zei jouw verhaal zullen begrijpen. Praten en je gevoelens uiten dat lucht bij mij ontzettend op.. en ook dit forum helpt mij ontzettend. Voorderest kan ik alleen maar proberen om positief te blijven.. hoe moeilijk dit soms ook is
Ook ik heb dit eekeer gehad. Mijn eerst IUI had ik 2 blaasjes, wel inseminatie maar geen zwangerschap. De tweede poging wilde ze graag iets meer blaasjes dus heb ik een hogere dosis gespoten... Toen had ik er opeen 11, die groot genoeg waren om te springen. Dus die poging is toen stop gezet en ik heb toen een maand de pil geslikt om rust terug te krijgen in mijn eileiders. Daarna nog 3 goede pogingen gehad en toen nog een keer een poging met teveel blaasjes die is afgebroken. Weer de pil geslikt. Daarna nog een ke teeel laasjes, toen heb ik ervoor gekozen de pil niet te slikken en het mijn lichaam zelf te laten opruimen. Dit heeft zo'n 3 maanden geduurd. Na die poging IVF gedana en de eerste poging was raak! Ben nu 20 weken zwanger.... Tja het is niet leuk als je daar ligt en je dat te horen krijgt, maar aan de andere kant kon ik ook altijd wel denken dat het goed was. Want het risico op een 4/5/6 ling wil je echt niet lopen.... En na een maand verplichte pil-rust kan je 'gewoon' weer verder gaan. Heel veel sterkte!!!
Wat een hartverwarmende reacties. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en hartverscheurend. Misschien kunnen we elkaar volgen en begeleiden naar hopenlijk mooie zwangerschappen!!! Bedankt voor jullie lieve woorden...doet mw goed!!!!!!!!!
@ Marissi.. Het lijkt me super, om elkaar te blijven volgen en te steunen voor zover we kunnen op dit forum ... Ikzelf heb een prive clubje met een aantal dames die ook in het iui traject zitten.. Sommige van die dames hebben zelf ook 1 a 2 kinderen door moedernatuur mogen krijgen.. en zijn nu helaas toch in de mmm beland voor een 2e of 3e kinderwens Ik heb je een uitnodiging gestuurd ! .. het lijkt me leuk om je gezellig binnen ons clubje te hebben.
Oh wat fijn steph88 ga later vandaag uitzoeken hoe ik bij jouw link kom en reageer!!! Echt hartverwarmend