Hoi allemaal, Heb lang getwijfeld om mijn verhaal hier neer te schrijven... Maar lees al ff heel geboeid mee met al jullie verhalen en dacht dat het mij mss wel ging helpen in de "verwerking" van een icsi traject vooral om van me af te schrijven, maar reacties zijn altijd welkom Voor velen onder jullie lijkt dit mss heel kort op de bal, maar zo word je wel als je zelf in "het vak" zit... Werk als vroedvrouw op een verloskamer in België, waardoor ik elke dag geconfronteerd word met zwangeren en baby's. Initieel had ik hier geen probleem mee, maar stilletjesaan voelt het wel alsof mijn tijd ook mag komen. Iedereen wordt zwanger, te jong, te oud, en bij ons blijft het uit Mijn verhaal start in februari 2015, we stoppen met de pil en gaan voor ons eerste kindje! Leuke spannende tijden, zeker aangezien we bezig zijn met een groot renovatieproject en dit heel wat tijd, inspanning en stress veroorzaakt. Maar voor het goede doel, een warme thuis voor ons eerste mini'tje! wel had ik vanaf het begin al het gevoel dat het bij ons niet vlot ging gaan... En gelijk kreeg ik... Na meer dan een jaar proberen, toch even een afspraak gemaakt, en de eerste stap was natuurlijk een spermatest (aangezien ik een mooie regelmatig cyclus heb). Het resultaat was direct een domper, zowel hoeveelheid als beweeglijkheid als morfologie was niet "normaal". Ik die altijd dacht dat het probleem bij mij lag... Hoewel er wat tranen zijn gevloeid, ben ik eigenlijk blij dat dit "ons probleem" is, want dit is makkelijk op te lossen mits ICSI... Voorlopig zit ik hier: - dag 1: echo + bloed, mag starten met 150E Golal-F (follikelstimulatie) - en dag 7 bijkomend Cetrotide 0,25mg (eisprong remmen) Morgen (dag 9) weer echo en bloed, ben benieuwd hoe ze groeien en hoop stiekem op kanjers! Kus, x
Herkenbaar verhaal! Het lijkt me ontzettend moeilijk om dan het werk te doen wat jij doet... Elke dag die confrontatie, pittig hoor! In 2008 ging hier de anticonceptie de deur uit en ook ik heb meteen vanaf het begin geroepen dat het niet zou lukken zonder hulp van dokters. Uiteindelijk zijn we in 2013 zwanger geraakt van onze zoon na de 2e ICSI poging (verse terugplaatsing). En in 2015 van onze dochter (cryo) Heel veel succes morgen, hopelijk zijn er flink wat follikels aan het groeien! En ik hoop natuurlijk dat je binnenkort een positieve test kan showen!
Fijne reactie! Kreeg meteen weer verse moed! Vandaag echo gehad, eerste keer in dit traject, dus was heel nerveus, maar alles zag er goed uit! Was zo trots op mijn follikels hoeveel het er juist waren, ben ik vergeten te vragen, maar geloof zeker >20! Allen tussen 12-17mm. Kreeg net telefoon dat ik morgen weer bloed moet laten prikken, en hopelijk krijg ik dan goed nieuws voor de pick-up volgende week. Spannend...! Hou jullie op de hoogte
Mooooooi!!! En wat een flink aantal! Hopelijk worden er straks veel eitjes geraapt (schrik niet, niet in iedere follikel zit een eicel... ik wist dit bij de eerste poging niet dus ik was enigszins teleurgesteld...) en dan op naar de bevruchtingen! Herkenbaar, trots zijn op je follikels Helemaal terecht!!!
Over dat makkelijk op te lossen moet ik je toch even uit je droom helpen. En ik vind ik ook niet leuk om zo te lezen eerlijk gezegd. Bij ons is de reden van de icsi precies hetzelfde als bij jullie. Bij mijn dochter was het in de 1e terugplaatsing van de 1e icsi raak. Helemaal blij natuurlijk! Nu zijn we al weer drie jaar bezig voor een 2e kindje, en hebben 4 icsi's en alle bijbehorende cryo terugplaatsingen achter de rug... Zo makkelijk is het niet op te lossen hoor!! Ik wens je wel veel succes met jullie poging natuurlijk.
Was zeker niet de bedoeling om iemand op de tenen te trappen... Maar deze uitspraak was gebaseerd op ervaringen die ik heb in mijn werkleven. Werk op een verloskamer, maar buiten de "werkuren" komen alle fertiliteitspatienten bij ons met vragen en problemen. Waardoor ik natuurlijk wel enige kennis heb... Evenals mensen in mijn vriendengroep met allerhande problemen, gelegen aan een vrouwelijke factor. Dus in dat opzicht, vond ik dat wij "geluk" hadden. Tuurlijk ben ik niet blij, dat alles niet spontaan gaat, en heb ik ook zelf al een portie geduld en teleurstelling te verwerken gekregen. Maar ik probeer desondanks zo positief mogelijk te staan in dit hele gebeuren, ook al besef ik maar al te goed dat ICSI geen garanties biedt! Maar wie niet waagt, niet wint zeker...?
Deze morgen pick-up gehad, best wel pijnlijk. Pijnlijker dan ik had verwacht... Maar we zijn erdoor en de oogst mag er wezen: 20 eicellen vanwege het risico op hyperstimulatie, worden ze bevrucht en ingevroren (zondag weet ik meer) en pas volgende cyclus teruggeplaatst. Nu wat afwachten en recupereren en volgende maand hopelijk goed nieuws!
hallo hallo dames, JoJo mooie score! nu lekker uitrusten en afwachten maar. het blijft altijd een achtbaan van emoties. maar ik heb weer hoop gekregen, na lang traject ben ik eindelijk zwanger! zie mijn banner Naast het IVF heb ik ook nog PGD, embryoselectie in de volksmond, waardoor er ook al weer veel embryo's afvielen omdat ze aangedaan waren. Maar nu zwanger van een cryo, zo blij! voor alle dames houd hoop en je bent sterker als je denkt. hoop voor JOJO dat het allemaal goed gaat en je volgende maand een tp hebt!
Waauuww! Proficiat! Het is je echt van harte gegund!! PGD is ook echt niet te onderschatten... Maar de aanhouder wint! Geniet van je zwangerschap! En als je vragen hebt, je mag me altijd contacteren, ben vroedvrouw Hopelijk mag ik volgende maand ook goed nieuws brengen, word al helemaal emotioneel als ik denk dat het echt wel zou kunnen lukken! Want al zo vaak de teleurstelling gehad, dat ik al het vertrouwen in mijn lichaam kwijt was. Nu ik mijn pick up kreeg op dag 11, met een mooi resultaat, groeit het vertrouwen weer wat bij. Kan het mij niet voorstellen dat ik het ooit echt mag mee maken, zwanger zijn en mama worden!
Heb daarstraks nog een telefoontje gekregen, met de uiteindelijke "oogst". 20 eicellen >> 16 rijp >> 13 bevrucht >> 5 beste kwaliteit + 5 tweede beste >> 4 toppers ingevroren 4 klonk in mijn ogen even teleurstellend... maar mijn gyn was dolenthousiast over de kwaliteit, dus ik zal haar maar proberen te volgen beseffende dat er vrouwen zijn die er mss 1 of geen hebben... Nu vol ongeduld uitkijken naar mijn regels, das ook de eerste keer Verder moet er mij nog wat van het hart, pffff wat is het toch moeilijk al die zwangeren om me heen... Sommige mensen probeer ik echt te mijden om de confrontatie gewoon niet aan te gaan. Maar dit kan je toch niet doen met een vriendin? heb daarom sinds even, weer contact opgezocht met een van mijn collega's en tevens goeie vriendin. Ze is 33 wkn, dus mooi rond en gezond. Ik heb haar in geuren en kleuren proberen uitleggen waarom het zo moeilijk is, en ergens snapt ze dit wel, maar toch blijf ik zitten met een vervelend gevoel. Het knaagt aan mij... Ik geloof echt dat mensen die dit traject niet doormoeten, niet begrijpen wat het inhoudt en wat voor emoties hier bij komen kijken. "Gelukkig" heb ik ook mensen rondom mij, die wel in hetzelfde schuitje zitten, en waar ik wel mijn ei bij kwijt kan. Ik wil niemand zijn babygeluk afpakken, gewoon omdat ik het op dit moment niet heb... Maar het is werken, werken aan de realiteit onder ogen zien... X