Hier waren mijn vriend en ik al een tijdje bang voor. Mijn zusje is drie jaar jonger en van de zomer getrouwd; gestopt met de pil en de vierde ronde zwanger. (nu 12 weken) Ze vertelde het gisteren toen we met het hele gezin en aanhang bij elkaar waren. Ik storte echt helemaal in. Moest tranen met tuiten huilen. Alles kwam er in een keer uit bij mij. Ik ben de oudste en had zo graag als eerste mijn ouders opa en oma gemaakt. Wij zijn al 9 maanden bezig en ik rommel nog steeds met mijn cyclus. We gunnen het ze natuurlijk van harte, maar ik vond het zoooo moeilijk om te horen. Wij bedorven voor hun natuurlijk ook nog eens de pret en ze waren er helemaal door aangedaan. Voel me nu daar weer lullig over. Zo veel emoties die bij ons allemaal loskwamen. Heb vannacht een mega slechte nacht gehad en moest vanmorgen weer steeds huilen en kon niet eens goed benoemen waarom... Mijn vriend kan er heel slecht mee omgaan. Kan zijn emoties niet tonen maar ik heb hem vandaag voor het eerst in 9 jaar zien huilen. Hij denkt steeds negatiever over het zwanger worden (lukt toch nooit) en nu ook over zichzelf (denkt dat het aan hem zal liggen) Het is moeilijk als je er allebei op een andere manier mee omgaat, want ik probeer iedere keer weer sterk en positief er tegen aan te gaan. We praten en proberen er voor elkaar te zijn en elkaar te begrijpen, maar het is soms zo moeilijk.... Olga
Lieve Olga, ik begrijp je zo goed lieve meid! Ook ik ben de oudste van 3 meisjes. En terwijl de andere 2 al jarenlang getrouwd zijn, ben ik sinds een paar maanden weer terug bij mijn vriend. Ik ben destijds bij hem weggegaan omdat hij geen toekomst wilde opbouwen (althans, dat dacht ik), niet aan kindjes wilde beginnen. Toen ik 2 maanden weg was bij hem, vertelde mijn middelste zusje dat ze met de pil gestopt was. SLIK! Ik ben enorm van streek geweest, maar kon met dit gevoel geen kant op. Helaas voor mijn zusje en haar man wil het niet lukken met zwanger worden, maar ik heb me dus al een tijd geleden moeten verzoenen met het idee dat ik niet de eerste zal zijn die voor nageslacht zorgt in het gezin. En dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Ben zelfs maanden lang enorm jaloers geweest op mijn zusje. Inmiddels ben ik zover dat het me niet echt meer uitmaakt, ik gun hen absoluut een lief kleintje en durf er nu ook steeds meer op te vertrouwen dat die dag voor mij heus ook nog wel ooit komt. Natuurlijk gun jij het je zusje en tegelijkertijd doet het intens verdriet. Ik denk dat dat verdriet niet eens uit te leggen is. Dat is een gevoel. Mijn vriend snapte ook niet waar ik telkens zo'n probleem van maakte en kon alleen de conclusie trekken dat ik het mijn zusje dan wel niet zou gunnen. Lieve meid, ik kan je verdriet helaas niet wegnemen. Ik kan je alleen laten weten dat ik je begrijp en met je meeleef. Ik wens jou en je vriend toe dat jullie ook snel zwanger mogen worden!
Dank je wel Indigo, Het is inderdaad heel dubbel allemaal. Ik moet zowat al weer huilen als ik denk aan alle mensen die mij straks gaan feliciteren met mijn zusje. (we kennen veel dezelfde mensen) Die gaan geheid vragen wat ik er van vind en of het voor ons geen tijd is... Wat moet ik dan reageren? We zijn gisteren gelijk even naar mijn schoonouders gegaan om te vertellen dat we er mee bezig zijn. We vonden dat als mijn familie het weet, zij het ook moeten weten. Het maakt mij denk ik niet zo veel meer uit als vrienden het ook weten, want ik wil ook niet gaan toneelspelen dat we er nog niet aan toe zijn. Dat is namelijk ook nog eens zo leuk: drie vriendinnen zijn ook nog zwanger en een paar hebben net een kleintje. Dat maakt het er allemaal niet makkelijker op...Maar goed, ook dat zal jij waarschijnlijk wel herkennen. Ik ga nu maar weer eens een stapel ovulatie testen betellen hier op de site, want die gaan wel hard met een onregelmatige cyclus. (Ben er net mee gestart) Bedankt voor je reaktie en jij ook veel succes! Olga
Het zal inderdaad wel lastig zijn als mensen je vragen naar je zusje. Sta jezelf toe te voelen wat je voelt, naast blijdschap voor haar is er ook verdriet om jou zelf. En dat is helemaal oké. Het is waarschijnlijk ook wel fijn om met anderen te delen dat jullie al zo'n tijd bezig zijn met zwanger worden, dan kan je omgeving je ook tot steun zijn. Want het kan af en toe natuurlijk best heel alleen voelen. Geconfronteerd met kleintjes en zwangere vrouwen word je toch en dan is het alleen maar fijn als jouw gevoel een plekje mag hebben. Ook ik word regelmatig geconfronteerd met vriendinnen en collega's die wel het geluk kennen mama te worden of te zijn. En dat is soms best lastig ja. Maar ik probeer maar zoveel mogelijk mee te genieten van hun geluk, daar geluk uit te halen. Veel succes Olga! Zet je hart maar open, dan volgt je buik hopelijk vanzelf... Knuffel van Indigo
Twee goede vriendinnen weten het en mijn drie directe collega's. Is inderdaad fijn als je soms even tegen iemand anders dan je vriend te kunnen spuien.... Ik vind de kleintjes van onze vrienden geweldig, maar nu het mijn zusje is, komt het wel heel dicht bij he... Ik ga morgen even naar mijn zusje toe, want ze moet wel weten dat ik natuurlijk blij voor ze ben. Maar ik zal ook eerlijk zeggen dat het op sommige momenten moeilijk voor mij zal zijn. Zeg, jij zit alweer aan het eind van je cyclus, spannend! Olga
Ik begrijp hoe je je voelt, meid. Vorige week maandag was ik op bezoek bij mijn 3 jaar jongere zusje. Vertelt ze out of the blue dat ze komende maand wil gaan stoppen met de pil en dat ze dan half 2007 er voor willen gaan... Heel erg logisch, natuurlijk, ze is tenslotte 30, maar ik had het totaal niet verwacht! Ik dacht dat ze er pas over een jaar of vijf mee wilden beginnen. Natuurlijk vind ik het hartstikke leuk voor 'r en ik hoop dat ze snel zwanger zal raken, maar, God, alsjeblieft, laat mij het eerder zijn!
Ik leef met jullie mee en kan goed begrijpen hoe jullie je voelen. Ik wens jullie een vruchtbare 2007 toe en hoop dat jullie snel hier komen vertellen dat jullie zwanger zijn. suc6
Precies...dat gevoel dus. Is misschien alleen maar te snappen door andere oudste zussen in eenzelfde situatie. Meiden, ik gun het jullie van harte snel zwanger te worden! En inderdaad Olga, ik zit bijna op het einde van mijn cyclus. Enorm spannend. Ik heb het gevoel dat ik zwanger ben, maar dat zegt uiteraard nog niet veel. Had ik vorige maand ook en toen was er niets aan het handje. Maar het voelt nu wel echt anders en ik heb stiekem het gevoel zwanger te zijn. Ik hoop dat de test de 1e dit ook zal uitwijzen.
Kan me het gevoel helemaal voorstellen hoor! Ik ben zelf ook de oudste van drie meiden. Gelukkig gaat mijn zusje in september trouwen en kan ik er daarom denk ik wel van uit gaan dat ze nog niet aan kinderen begint, maar wil absoluut de eerste zijn die onze ouders opa en oma maakt! Groetjes Jelske!
Hey Olga, Ik leef echt met je mee: Het is inderdaad niet makkelijk als je mss de reactie's zult krijgen of het voor jullie geen tijd is. Ik moet eerlijk zeggen ik ben dat tegengekomen meteen vriendin. Ze was aan t vertellen dat er al een paar klasgenoten mama waren en nog eentje mama wordt in januari zij zelf is ook mama geworden en ze zei: zijn er voor jullie dan nog altijd geen plannen? Heb haar vlakaf gezegd dat het voor niet iedereen zo makkelijk gaat! en dat als ze een beetje tack heeft ze daar niet naar vist! In elk geval ze heeft haar verontschuldigd En ik voel me eerlijk gezegd! er beter van! Liefs Winter
Olga, ik kan mij goed voorstellen dat dit zeer moeilijk voor jullie is. Ik hoop echt voor je dat het bij jullie ook zeer snel raak zal zijn! Sterkte ermee! Liefs, Vera
Meiden, wat fijn dat er meer zijn die dit zo voelen! Gelukkig weten we allemaal dat het de ander (onze zusjes) net zo gegund is, maar dat neemt niets weg aan de jaloezie of het verdriet wat wij voelen. Weet je, als wij zelf pas net begonnen waren, dan was het ook anders geweest, maar nu na 9 maanden denk ik: Ja, dat hadden wij makkelijk al kunnen zijn. Wat.... er had zelfs al bijna een beebje kunnen zijn als het in 1 keer raak was geweest. Voordat wij net uit eten gingen met een groep vrienden, heeft mijn vriend kei hard tegen een stoeprand geschopt uit frustratie. Komen we net thuis zegt hij `ik geloof dat ik wat gekneusd heb ofzo, maar het lucht wel even op`. Ach, arme ziel, hij zit er ook even helemaal doorheen. Zit nu met zijn voet in een teil koud water.... Indigo, ik hou je in de gaten hoor na de jaarwisseling.... Yake en Jelske, ik hoop van harte dat jullie je ouders als eerste opa en oma mogen maken! Met trouwen maakte mij het niets uit dat mijn zusje eerder was, wij trouwen toch niet. Maar met het maken van een kindje... Tja, het lijkt wel het oudste - dochter - syndroom ofzo.... Dag, knuffel aan jullie Olga
Ik denk dat die gevoelens heel begrijpelijk zijn. Ik heb het niet met zusjes, die zijn daar nog niet mee bezig. Maar laatst hoorde ik van een vriendin dat haar zus ( die ik ook ken) weer zwanger is ( haar eerste is nu 1 jaar oud geworden deze maand) en ik floepte eruit: oh wat ben ik jaloers.... Ze keek me geschokt aan, maar ik bedoelde het helemaal niet naar. En laatst had ik het met een zwangere collega erover.Haar oudere zus die probeert al heel lang zwanger te raken.Heeft een miskraam gehad en zij ( collega) gaat al snel bevallen. Dat bracht heel veel gevoelens en emotie's met zich mee voor beiden,maar ook voor de rest van de familie. Kortom, het is heel begrijpelijk en niet iets om je voor te schamen.
Hou op schei uit! Hoe herkenbaar...helaas. Op de dag dat wij de punctie van onze eerste IVF/ICSI behandeling hadden kwam zuslief vertellen dat ze na vier maandjes zwanger waren (toen 6 wk). Ook mijn wereld stortte even in. Inmiddels is ze bevallen van een prachtige dochter maar dat was wel even moeilijk voor ons! Dikke tranen, van trots en van verdriet. Waarom zo oneerlijk, waarom zij wel en wij niet! Blij voor haar...maar wij willen ook zo graag. Ruim 2 jaar klungelen en 6x IVF/ICSI later is er bij ons nog niks. Toch houden we vol en gaan we stug door! Jij ook hoor! Koppie omhoog en vol goede moed doorklussen...ooit komt jullie droom ook uit! Liefs Elmo
Elmo, Caruli heeft voor mij ook in maart gependeld, dus wie weet.... Ik heb nu pas door hoe sneu het voor mijn zusje en haar man was. Wat blij nieuws had moeten zijn, werd een groot tranendal. Ik ga vanmiddag bij haar langs en hoe moeilijk ik het ook vind, ik zal toch iets van een kaartje of kleinigheidje voor haar meenemen, want het is voor hun natuurlijk heerlijk. Trouwens.....mijn vriend kan amper lopen vandaag en blijft een dagje thuis. Nou, dat doet hij echt nooit....
Ik zelf zit niet in een zelfde situatie (ben enig kind) maar kan me er wel iets bij voorstellen hoor! Ik begrijp heel goed dat het heel pijnlijk is en dan zeker bij een jonger zusje. Ik heb het zelf met vriendinnen.Ik wil al vrij lang kinderen maar mijn vriend en ik kenden elkaar nog niet zo heel lang (ik heb helaas al een huwelijk achter de rug). Ik vond dus dat we moesten wachten totdat we echt zeker van elkaar waren en een zeer stabiele relatie hadden. Maar om me heen leek het wel of iedereen zwanger wordt. Al mijn vriendinnen zijn al zo ver... En daarvan werd ik ook jaloers.. Deed me ook pijn.. Nu zijn we wel zover en gaan we er wel voor. Maar ook ik ben bang dat het niet gaat lukken... Hiervoor al eerder gestopt met de pil en toen werd ik niet meer spontaan ongesteld. Ik vrees nu ook weer hetzelfde.. Maar dat zegt natuurlijk niks! Ik vind het heel lief van je dat je naar je zus toe gaat. Zal haar vast goed doen! En jou denk ik, ondanks de pijn, ook wel. Heel veel sterkte!
Meid, ik kan me heel goed voorstellen hoor dat het als een hele harde klap aankomt in je gezicht... Ik wens je heel veel sterkte met zwanger worden meid dat ook jij snel je ouders opa en oma kunt laten worden! Dikke knuffel
Nou hier een zusje! Bij mijn eerste zwangerschap was ik tegelijk zwanger met mijn grote zus. Heel leuk! Onze zonen schelen 4 maand en 17 dagen. Na 8 rondes ben ik nog steeds niet zwanger. Mijn zus leeft erg mee, zo lief. Maar zij belde om te zeggen dat ze zwanger is paar weken terug. Vind het voor haar erg leuk maar heb vreselijk gehuild. Ze had niet in de planning om zwanger te worden en toch bam zwanger.. En wij moeten al zo lang wachten. Vind het fantastisch om weer tante te worden maar had het leuker gevonden om weer moeder te worden. Het is heerlijk om met haar over de baby te praten maar maanden is het over onze toekomstige baby gegaan en nu gaat het over haar baby. Zo dubbel. Heel leuk maar ook hartstikke moeilijk. En ik ben dus het jongere zusje en heb onze ouders voor het eerst opa en oma gemaakt. Maar voor mijn ouders en mijn grote zus maakte dat nix uit! Gelukkig! Als ik deze maand toch zwanger zou zijn (zie banner) zijn mijn grote zus en ik paar dagen na elkaar uitgeteld. Leuk he!
Murizzz, ik hoop dat je weer lekker tegelijk met je zus zwanger kunt zijn. Tuurlijk begrijp ik dat jij als zusje het nu ook moeilijk hebt; dat geldt voor een ieder die graag zwanger wil worden. Maarre, heb je nog niet getest dan?
Heel herkenbaar! Ik ben de oudste van 3 meiden en had ook gehoopt de eerste te zijn. Een half jaar geleden kwam mijn zusje vertellen dat ze per ongeluk zwanger was (wel aan de pil, maar toch...) erg vervelend voor mij en mijn andere zusje, aangezien mijn zusje inmiddels bijna twee jaar bezig is en wij ook alweer naar de zoveelste ronde gaan. Echt juichen is het dan niet. Nu het kindje geboren is zijn we wel trotse tantes, maar we zijn wel jaloers nu er bij haar ook iets tastbaar in de wieg ligt. Hopelijk zal het bij ons niet zo lang meer duren en wordt 2007 een goed jaar voor ons beiden.