Hallo ik ben momenteel twee jaar bezig voor eerste kind. onderzoeken zijn goed maar het lukt dus niet. Momenteel heb ik echt geen hoop meer op een spontane zwangerschap (waarom nu ineens wel) in april starten we met iui met hormonen. . Maar ben bang dat dit ook mislukt. .en dus naar ivf door moeten. wat zijn jullie ervaringen?
Geen eigen ervaring maar wel recent 2 ervaringen om mij heen. 1 stel in al langer in onderzoeksmolen, ook niet duidelijk, 3e IUI zwanger. Ander stel na 5 jaar natuurlijk proberen, meerdere miskramen, na 1e IUI zwanger! Zijn nu beide 12+ weken Natuurlijk zullen er ook minder positieve verhalen zijn maar het kan dus echt! Maar wat moet dit moeilijk voor jullie zijn! Dikke knuffel en veel succes gewenst!
Ik heb in dezelfde situatie gezeten. We waren ruim 2 jaar bezig en zouden ook voor IUI. De maand voor de IUI bleek ik spontaan zwanger te zijn. Waarom? Geen idee maar het voelde echt als een prachtig wonder. Hopelijk is jou zoiets ook gegund en anders dan gaan jullie voor IUI en is er geen reden om aan te nemen nog dat dit niet zou lukken. Ik kan me de wanhoop nog goed herinneren. Ik gunde mezelf ook echt wel baaldagen want het is ook gewoon niet leuk als het niet lukt. En daarna probeerde ik weer positief te zijn (wat op het laatst wel erg moeilijk was...).
Dikke knuffel meis! Nog even en dan mogen we aan de iui starten, dan gaat het beginnen! Hopelijk is dat het laatste zetje wat we nodig hebben.
Hier 3,5 jaar en ook geen verklaring! Heel erg frustrerend!! Een schrale troost, bij de meeste stellen lukt het uiteindelijk. Wij gaan waarschijnlijk volgende maand starten met IUI als het allemaal mee zit Ik wil je iig succes wensen en hoop dat de IUI voor jullie niet meer nodig blijkt! Aanvulling: Wij zijn 2 keer spontaan zwanger geweest! In 2010 en Oktober 2013. Maar daar heeft wel 3,5 jaar tussen gezeten. Dat het mis is gegaan komt waarschijnlijk door mijn translocatie maar dat heeft niets te maken met het uitblijven van een zwangerschap bij ons.
Bij mij was het na 2,5 jaar ook in eens spontaan raak. En bij ons was er ook geen oorzaak te vinden. Geef de moed niet op dus
Hey meis, ook wij waren 2 jaar bezig en hebben in november een vroege MK gehad. De maand erop bleek ik weer zwanger, ben nog steeds aan het duimen op een plakkertje... Wij zouden ook starten met de IUI in januari of februari, ik merkte dat het idee van de IUI op komst mij waarschijnlijk toch net dat extra beetje rust heeft gegeven. Dus blijf positief want het kan zomaar ineens raak zijn!
Wij hebben ook hetzelfde, deze maand precies 2 jaar 'proberen' zonder resultaat. Momenteel in een rustperiode na allerlei onderzoeken waar ook niks uit is gekomen. In maart 'mogen' we weer naar het ziekenhuis, kijken wat ze dan gaan doen. Deze week een enorme terugval gehad met veel huilen etc, het gaat met vallen en opstaan. Maar we proberen vooral moed te houden, kop op! Ooit komt het met ons allemaal goed!
Lieve Limburg en andere meiden , Wij zitten in hetzelfde schuitje. Wij zijn nu 21 maanden bezig voor ons eerste kindje, nog steeds zonder resultaat. Bij ons werd er eveneens niks gevonden, alles bleek gewoon in orde te zijn. Wij kregen eind oktober het advies om nog een jaar zelf te proberen en daarna met IUI te beginnen, maar wij mogen ook na een half jaar terug komen (april/mei) als wij een heel jaar niet meer trekken. Wij kiezen er zelf voor om tot eind augustus nog zelf te proberen, dus een middenweg. Het is inderdaad erg moeilijk en verdriet, een eenzaam verdriet ook. Veel mensen weten niet hoe het is. Gelukkig heb ik veel steun aan dit forum, en bij mijn ouders en een goede collega kan ik eveneens terecht. Wij komen er wel meiden! Loop er niet alleen mee rond, zorg dat je bij iemand je verhaal en je verdriet kwijt kan. Ik kon dat op een gegeven moment echt niet meer, en toen heb ik het mijn ouders, enkele goede vriendinnen en mijn naaste collega vertelt. Dat deed mij erg goed.
Ik moet hier even op reageren met mijn verhaal: wij waren vanaf 2008 serieus bezig zwanger te worden(en al een aantal jaren daarvoor pilloos, nooit een 'ongelukje' gehad...) in 2009 zijn we naar de huisarts gegaan. Na een zaadtest doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar eerst 3x iui gehad, toen een hsg gehad (uitslag was prima, geen problemen te constateren) Toen nog eens 3x IUI met clomid. De clomid sloeg goed aan, iedere x netjes 2 eitjes, maar helaas geen zwangerschap. Toen hebben we een jaar pauze genomen, we konden het relatie technisch even niet meer aan. Na dat jaar zijn we voor IVF gegaan. 6 follikels waren er bij de punctie. Maar direct erna kregen we al te horen dat er geen eicellen ware gevonden. Ik dacht serieus dat ik onvruchtbaar was... Maar met een verandering van medicatie toch nog een IVF aangedurfd. Weer 6 follikels en deze x ook 6 eicellen! daarvan werden er 3 goed bevrucht, 1 is terug geplaatst en de rest bleek niet goed genoeg voor invriezen. Wat een stress... op 14 feb 2012 mocht ik testen... Positief! Omdat we eigenlijk geen hoop meer hadden vleven we sceptisch, alhoewel ik me binnenin heel zeker er over voelde gek genoeg. En op 31-10-2012 is onze knul kerngezond geboren... Als ik je een tip dus mag geven: wees niet bang voor IVF en blijf niet te lang bij de IUI's hangen. Het is een aanslag op je relatie. Niet vanwege de hormonen maar vanwege de stress en spanningen en vooral teleurstellingen. Met IVF heb je gewoon zoveel meer kans dat het raak is... Je mag me altijd iets vragen als je wil...