Wat heb ik toch een ongeloofelijke kl*te-dag (de zoveelste alweer). 6 jaar geleden ben ik betrokken geweest bij 2 auto-ongelukken en daar heb ik een whiplash (oftewel chronisch pijnsyndroom) cadeau gekregen. Inmiddels ben ik in het bezit van 2 gezonde en prachtige kinderen. Op zo'n dagen als vandaag wordt ik knettergek van de pijn. Vriendlief werkt fulltime en ik ben een fulltime mama (kan namelijk ook niet werken hierdoor). Sta ik vanmorgen op met steken waar je misselijk van wordt, en dan denk je wan: o mijn god, dat wordt een hele zwaren dag. Alle handelingen die je doet doen pijn (draaien met hoofd, zware dingen tillen, concentreren enz enz). En dan moet je nog beginnen met het aankleden van de kids. Steeds erger pijn doet het, hoe langer de dag verstrijkt. En dan moet je kids vermaken, huishouden bijhouden, en ook nog koken. Ik stond op het punt om te gaan huilen van de pijn, komt eindelijk vriendlief thuis die veel overneemt. Maar dan is de dag nog niet voorbij, moet je ook nog naar het gemeentehuis voor een gevalletje burenconflict (volgens de buren :x). Eenmaal thuis aangekomen stort ik bijna in. Gelukkig kwam mijn broer even op de kleintjes passen toen we ff weg waren. Het is inmiddels half 9 geweest en de kids liggen net een half uur te slapen, en zit ik eindelijk ff op de bank met de laptop, ff rust. Mijn kop staat op springen en mijn nek voelt stijf en pijnlijk. Nu maar hopen dat de jongste doorslaapt vannacht, want hij is flink verkouden en kan dan lekker spoken midden in de nacht. sorry voor dit verhaal, moest het ff kwijt ook al hebben jullie er niets aan.
Ik kan je heel goed begrijpen. Ik ben 19 jaar geleden in ondiep water gedoken en daardoor heb ik een wiplash en chronische rug problemen omdat nu mijn ruggenwerfel scheeft staat, hierover heen nog een hernia gehad. Momenteel ben ik zwanger van de 2e en ik moet zeggen deze zwangerschap valt mij veel zwaarder dan de eerste, toen had ik helemaal nergens last van en nu heb ik al sinds week 22 last van mijn bekken. En dat in combinatie met rugproblemen is het geen pretje. Ik hoop dat je vannacht door kunt slapen en dat de kleine niet gaat spoken. dat hoop ik ook voor mij want ik had ook een zware dag.
Kan er niet veel over meepraten maar ik wens je heel veel sterkte! <3 Probeer hulp te vragen bij de thuiszorg, misschien kunnen zij iets voor je betekenen?
Thuiszorg krijg je echt niet meer zomaar hoor... Verder wilde ik je gewoon even een (virtuele) knuffel geven.
Vreselijk! Hier ook een whiplash, maar gelukkig niet zo hevig dat ik niet kan werken. Moet er alleen wel erg rekening mee houden. Heel veel sterkte! Ik zou trouwens niet op de bank kunnen zitten met laptop. Dan heb ik na 2 minuten nekpijn
herkenbaar sinds 2005 na autoongeluk en nu ook na 2 zwangerschappen elke dag pijn pijn pijn... en erge is: als ik een dag niet zeg dat ik pijn heb.. ML denkt dat het over is..
Ik leef met je mee.. soms kan het zo uitputtend en frustrerend zijn, dan wil je alleen maar een knop op kunnen zetten om even 5 minuten iets pijnloos te kunnen doen. (Ik heb fibromyalgie door meerdere trauma's) Soms sta ik op en dan voel je al dat het foute boel is. Nu ik hier in pijnrevalidatie zit moet ik me zelfs focussen op die pijn en dat is ook geen pretje Ik hoop voor jou dat je snel weer wat goede dagen hebt
Na al 23 jaar pijn te hebben, elke dag ben ik er aan gewend en weet ik mijn leven er aardig goed op in te richten. Het vervelendst vind ik wanneer de omgeving vergeet dat de pijn er altijd is omdat je het niet kunt zien. Je voelt je dan zo'n zeur als je weer om de enige barkruk vraagt of vraagt of iemand de boodschappen wil dragen. Het is niet anders. Het zal nooit over gaan en waarschijnlijk erger worden. Ik kan er nu goed mee dealen omdat ik gewend ben en het geaccepteerd heb. Deze state-of-mind wens ik iedereen toe. Het maakt het leven echt makkelijker
Waarom op zo'n dag als vandaag dan nog zoveel energie naar buiten laten? Ik zou op zo'n dagen het huishouden en koken achterwege laten. Ik weet dat dat moeilijk is. Ik kan dat vaak ook moeilijk los laten, maar heb dat toch moeten leren. Hier ligt ook altijd van alles in de vriezer zoals nasi, bami, spaghettisaus, zodat het alleen maar even opgewarmd hoeft te worden, als ik de energie voor koken niet meer kan opbrengen. Ik duim voor een goede nacht voor je!
Mijn leven bestaat compleet uit 1 grote ritme en daar valt het huishouden ook onder. Verander ik het ritme dan ben ik compleet de weg kwijt (kan veranderingen schijnbaar niet verwerken). Zo begint bijvoorbeeld de dag met: kids verzorgen, eten, afwasmachine, stofzuigen, kids vermaken of ff ergens thee drinken, eten en dan de jongste naar bed. Wijkt er iets vanaf dan staat mijn hoofd meteen op springen. Vraag me niet hoe dat kan, maar blijkbaar (niemand kan het nog vinden) heb ik een slechte nazorg van een hersenschudding gehad en daarom heel slecht tegen veranderingen kan. Thuiszorg is idd tegenwoordig niet meer te regelen. Het is zelfs zo, dat de tegenpartij van het ongeval ook niet de thuiszorg wil betalen. Dan krijg je het bekende verhaal van, ze is nog jong en er is niks aan de hand. Dus ik doen alles al 6 jaar zelf (mijn moeder probeerd veel te helpen) @maja82: ik heb een steun voor de laptop, dan is het nog te doen. En zo vaak zit ik niet achter de laptop, zit normaal achter de pc, en dan ook maar max 10 min . En gelukkig heeft onze jongste mij met rust gelaten vannacht. Hij is ff wakker geworden om half 11, maar binnen 10 min sliep hij weer.
Zijn er voor de dagen dat je het zo moeilijk hebt geen goede pijnstillers en wellicht een medicijn dat iets doet met je gemoedstoestand. Als dit zoveel met je levensvreugde doet zou ik het toch eens overwegen.
ik herken het, ik heb ook 24 uur per dag pijn, ik heb syndroom van raynaud en dystrofie (posttraumatische) dat in combi geeft vooral met dit weer leuke effecten (not) dan is het hier in huis ook bonje, dochter lief reageerd daar direct op dus """feest""". huishoudelijke hulp zou hier zo welkom zijn, maar helaas ik heb een man dus ondanks dat hij minimaal 60 uur werkt moet hij het maar doen. zij vinden 40 uur is normaal de rest is eigen keus. maar als er 1 inkomen weg valt heb je geen eigen keus meer. ik ben ook noodgedwongen thuismoeder, ik wilde altijd wel thuis moeder zijn, maar dan gezond zodat je dingen kan doen, en niet afhankelijk bent van hoeveel pijn heb ik vandaag en vooral hoeveel energie heb ik vandaag, en geen rekening hoeft te houden met tijden voor je fysio voor artsen bezoeken etc etc. altijd maar oppas moeten regelen daarvoor. en altijd maar op je geld moet letten, meid ik weet volkomen hoe je voeld, het vreet aan je de pijn, zou zo mooi zin op een dag wakker te worden en niks voelen. ik heb 2 dagen geen pijn gehad, voelde me superman eeh vrouw (maar vond het dood eng zonder pijn...)
Helaas zijn er geen medicijnen die werken of maar enigszins de pijn verminderen (heb al vrij heftige geprobeerd). De enige medicijn die zou kunnen werken is morfine, maar met jonge kinderen wordt (er ik pas er ook voor) dat sterk afgeraden vanwege de bijwerkingen. Pijn is iets wat je een plek moet geven wil je niet doordraaien van gekte, en dat lukt mij ook aardig. Alleen net zo'n dagen als gister, dan zit je gewoon te wachten dat de dag voorbij is (en zo'n dag duurd ellendig lang) Maar vandaag gaat het weer beter.
Ik herken het helaas ook... Ik heb dus chronische pees verkalking en een slijmbeurs in mijn schouder. En ik zit dus ook met continu pijn met alles wat ik doe. Bij alles wat ik doe word ik dus geconfronteerd met de pijn... kinderen aankleden, dochter verschonen, even optillen, kinderwagen duwen, berichtje typen, roeren in een pan. Ik word er erg verdrietig van... mijn kinderen moet ik vaak teleur stellen vanwege de pijn, ze moeten bepaalde dingen even zelf doen als ik het niet kan. Ik heb ook morfine geslikt... idd niet haalbaar als je kinderen hebt... Je word er zo stoned en moe van.
en vergeet niet morfine is je laatste pijnmiddel, na morfine is er niks meer. diflonac helpt bij mij niet ik wordt er ziek van. morfine wil ik nog niet aan, misschien als ik oud ben
owh bah dan zeur ik even over een kiespijn wat moeten jullie wel niet doormaken zeg pff dat lijkt me niet gemakkelijk
teigertje ik hoop dat het vandaag iets beter ging. Hier in ieder geval wel, heb tussen de middag ook lekker even op bed kunnen liggen, ik merk dat ik dat echt nodig heb.
@ Nijntje: Heerlijk dat je even op bed kunt liggen tussendoor... Hier is dat helaas niet mogelijk met de kinderen...
vandaag ging het gelukkig veel beter dan gister. Zelfs onze oudste is vanmiddag ff naar bed geweest (doet ze al 3 weken niet meer ). Dus mama had eindelijk ff rust en heb dan ook 2 uur niks maar dan ook niks gedaan. @nijntje: wat fijn dat ook jij ff hebt kunnen rusten. Rusten klinkt zo oud, maar het doet wel goed. @mama1984: Ik ken het gevoel dat je niet ff kan rusten, ik had vandaag echt een geluk gehad dat ze ff ging slapen. Maar normaal zit ik hier de hele dag met een stuiterende peuterpuber .
Zo herkenbaar!! Ik ben betrokken geweest bij een autoongeluk 8 jaar geleden en heb ook een wiplash. Samen met mijn zoontje zat ik in de auto en werden we van achteren aan gereden. Hij had gelukkig niks, nagekeken in het ziekenhuis maar mijn nek was direct een probleem. Daarnaast zit een rib van mijn rug door de klap niet goed in de kom en zorgt dit ook voor vreselijke pijn. Hierdoor heb ik eigenlijk altijd pijn in mijn nek en linker arm. Mijn pink is gevoelloos en beweegt niet zoals hij zou moeten. Maargoed, ik ben uitbehandeld zoals het heet en moet ik het doen met hoe het is. Inmiddels nog wel 2 kindjes gekregen dat was in de baby tijd wel zwaar omdat ik ze moeilijk kon tillen maar nu gaat het goed. Hoewel ik elke dag pijn heb, heb ik er ook mee leren leven. Ik werk nog, doe het huishouden en ga vroeg naar bed omdat ik in de nacht altijd er paar keervwakker wordt omdat ik op mij verkeerde zij gerolt ben.