Wanneer verrijkings/plusklas?

Absoluut kiezen voor de plusklas! Genoeg kinderen die zich aanpassen aan de rest van de klas, en daardoor ongemerkt gaan onderpresteren.

Zelf was ik ook de ideale leerling vroeger op de basisschool, maakte alle toetsen perfect, liep voor op alle gebieden, maar hier werd toen nog niets mee gedaan. Als ik mijn werk klaar had mocht ik gaan lezen, dit vond ik heerlijk dus ik klaagde nooit. Gevolg is dat ik de hele school bieb heb gelezen maar nooit heb leren leren.

Mijn dochter krijgt vanaf groep 2 al pluswerk mbt rekenen en zij vindt dit fantastisch. Overigens was zij ook nooit aan het klagen dat zij zich verveelde.

Mijn zoon echter krijgt vanaf groep 1 al pluswerk op alle gebieden, hij ging clownesk gedrag vertonen en jutte daarbij de hele klas op. Hij verveelde zich echt gigantisch. Nu is hij wel hb, dus niet helemaal een goed voorbeeld. Maar zolang hij goed wordt uitgedaagd heb je geen kind aan hem.

 

Dit inderdaad.

Een voorlopend kind moet genoeg worden uitgedaagd om zijn studievaardigheden te kunnen ontwikkelen.

Genoeg kinderen die eerst sterk voorlopen en later uitvallen omdat ze nooit hebben geleerd om moeite te doen om de stof te leren. En dat leidt tot onderpresteren.

Kort samengevat: hij moet net zoveel denkkracht en leerinzet toepassen als klasgenoten om de juiste studievaardigheden aan te leren.
En bij voorlopende / begaafde kinderen is dat zeker niet met reguliere stof.

 

Compacten en verrijken is ook niet bedoeld om verveling tegen te gaan, maar juist voor het aanleren van juiste studievaardigheden. Kiezen voor de makkelijke weg is niet vreemd voor jonge kinderen (als ze de keuze hebben), maar dan komen ze zichzelf later keihard tegen.

 

Mijn oudste zou nooit om pluswerk vragen en in de klas leek ze ook niet verveelt. Thuis was ze vaak heel prikkelbaar na school. En na een gesprek met de juf bleek dat dochter dus wel echt onderpresteerde - thuis tekende ze uitgebreide poppetjes, kon ze een beetje lezen, etc, op school deed ze dat niet.

 

Precies dit! Juist voor deze kinderen is het extra belangrijk om te leren leren. En om te leren dat ze zich moet inzetten om resultaten te halen. Anders kunnen ze op het VO of daarna grote problemen ontwikkelen. Hier op school legden ze het uit met een cheeta in de dierentuin. Deze kan heel snel rennen. Maar hoeft nauwelijks moeite te doen voor zijn voedsel. Past daarom zijn gedrag aan, rent precies hard genoeg, aan het minimale wat nodig is om voedsel te krijgen. Gebruikt dan niet zijn volledige capaciteiten waardoor het beest uiteindelijk niet meer weet hoe die capaciteiten in te zetten en niet meer hard kan rennen als dat wel nodig is. Overaangepast.

 

Die zonde van naaste ontwikkeling wordt juist niet gestimuleerd op dit moment. Dit moet actief worden aangeboden en komt niet vanzelf aanwaaien. Als je uitgaat van de theorie van de naaste ontwikkeling dan zou je juist wel gaan verrijken.

 

Dat effect had de plusklas (en vooral het bijbehorende huiswerk) ook op onze dochter en dag schiet het echt zijn doel voorbij volgens mij.

 

Mijn dochter leest (avi2/E3) en rekent nu tot 20. Ze mag/mocht naar het plusklasje. Maar mijn dochter is (eigenlijk nu al iets minder) behoorlijk faalangstig. We hebben het met haar gehad over het plusklasje, maar ze wilde gewoon liever spelen.
Nu is hier het plusklasje op de woensdagochtend en dat is ook de dag dat ‘haar’ juf er is.
Voor volgend jaar krijgen ze in haar klas al op niveau les. (Geen idee nog wat dat precies inhoudt). Er zijn er nl al 5 in haar klas die zover zijn.

En dat niet leren leren is wel een ding hoor! Op de universiteit moest ik opeens lezen en leren en opdrachten maken... anders begreep ik het niet en ik ging mega-achter lopen. Ol het HBO deed ik het weer fluitend

 

Toevoeging: ze krijgt wel standaard rekenmeesters, taalmeesters etc extra werk, maar gewoon in de klas. Niet in de plusklas en geen extra huiswerk.

 

Ja, inderdaad. Als je een kind altijd werk laat doen onder zijn / haar niveau, dan leert hij er feitelijk niks van. Niet alleen inhoudelijk, maar juist ook op hebt gebied van doorzettingsvermogen. Het gaat bij verrijkingswerk eigenlijk niet eens om de leerstofinhoud, maar om zaken als;

- Leren fouten te maken (niet als doel op zich natuurlijk, maar: leren accepteren dat je soms dingen fout doet, leren die fouten te verbeteren en het als leermoment te zien.)
- Oprekken van de ‘frustratietolerantie’. Dus niet opgeven als het moeilijk is, maar leren doorzetten. Leren om ‘te worstelen’ met die gevoelens van “Ik kan die niet, het is te moeilijk, ik wil dit niet.” En ook leren herkennen dat die fase er vaak gewoon bij hoort, vlak voordat je iets nieuws leert of een knappe prestatie levert. Pas als je dat geregeld hebt ervaren (dat er na die tijd vaak een ‘beloning’ volgt), kun je die frustratie duiden en accepteren dat je er doorheen moet.
- Echte succeservaringen opdoen. We benadrukken vaak dat dit belangrijk is. Dan denken we vaak aan kinderen die moeite hebben met leren. Die moeten ook geregeld dingen ervaren die wel lukken, om de moed niet op te geven. Maar ook de snel lerende kinderen hebben recht op succeservaringen. En een 9 of 10 halen voor een toets die om te beginnen al te makkelijk was, valt daar niet onder. Ik bedoel... sta jij nog te juichen voor jezelf elke keer als je succesvol je veters hebt gestrikt? Ooit wel, maar nu niet meer toch? Iets is oas een succeservaring als je er moeite voor hebt moeten doen, als iets wat je eerst niet kon dankzij jouw eigen inspanning ‘ineens’ wel lukt.
- Sowieso: leren dat je inspanning moet leveren om iets te kunnen, iets te presteren.

Dit soort dingen zijn ongelooflijk belangrijk. Het is natuurlijk geen wet van 100%, maar wel een herkenbaars beeld; juìst de allerslimste kinderen lopen nogal eens vast in de brugklas van het VWO. Of beginnen überhaupt niet aan het VWO. Daar worden ze meer op hun eigen niveau aangesproken. En als ze dat al die jaren niet gewend zijn geweest, levert dat voor sommigen echt een knauw op 8n het zelfvertrouwen.

Wel uitdagen dus. Ook als het kind er niet om vraagt. Sterker nog: JUIST als het kind er niet om vraagt! Want die is dus feitelijk al aan het onderpresteren.

Verrijking bieden trouwens wel op de juiste manier. Niet als beloning / straf nadat het reguliere werk af is. Voor een deel van de kinderen geldt dat ze dan gewoon langzamer gaan werken om dat extra werk te vermijden. Dus een deel van de reguliere stof schrappen (snelle leerders hebben minder inoefening en herhal8ng nodig) en in plaats daarvan de verrijking. En die verrijking is niet ‘extra’ maar voor h7n gewoon deel van de reguliere lesstof.

 

Mijn middelste dochter is daar een mooi voorbeeld van. Vanaf groep 4 scoorde ze alleen maar A-tjes en 9 of 10 (bij methodetoetsen) en ze had een hele goede werkhouding. Leerde uit zichzelf, altijd werk af, goed opletten etc.
Mijn zorg was toen dat ze zich zou gaan vervelen, of dat het werk te makkelijk zou zijn en haar werkhouding minder zou worden. En werkhouding vind ik zelf veel belangrijker dan cognitieve prestaties. Dus ik heb het toen aangekaart op school. En inderdaad mocht ze toen naar ‘Talent’ (stomme naam vind ik dat wel). Op deze school zitten daar kinderen van verschillende jaargroepen, die in groepjes aan opdrachten werken (in projectvorm). Dat is 1 contactmoment in de week en de rest van de week kunnen ze daaraan werken in de klas, als hun reguliere werk af is.

Mijn dochter heeft daar veel aan gehad. En het mooiste is dat ze nog steeds een hele goede werkhouding heeft en ze zich dus niet is gaan vervelen. Ik vind persoonlijk ook dat je dat beter voor kan zijn, dan daarop wachten.
Sowieso is mijn dochter een afwachtend type. Zal niet zo gauw voor zichzelf wat vragen en doet dus braaf haar werk. Ik vond dus zelf ook dat ze best beloond mocht worden voor dat harde werken. Gelukkig zag school dat ook zo.

 

Ja ik vind dat het dan alsnog verstandig is. Mjin jongste vond het allemaal wel lekker makkelijk, alles helemaal foutloos maken, als ze klaar was mocht ze lezen (en ze houdt heel erg van lezen), maar ze leerde dus helemaal niets op die manier. Ik denk dat het verstandig is om zo vroeg mogelijk te leren leren.
Mijn jongste had het trouwens niet zelf voor het zeggen en wist ook niet dat ik met de juf ging praten hierover. Want ze houdt wel van lekker makkelijk en ik denk dat zij liever zou lezen dan extra of moeilijker werkjes doen.

 

Jazeker wel! Hij heeft geen moeite met conformeren, maar je moet helemaal niet willen dat hij zich gaat conformeren. Hierboven is al goed uitgelegd waarom.

Een hele mooie tekst is dat over de cheeta van Stephanie Tolan!

http://www.stephanietolan.com/is_it_a_cheetah.htm

en hier in het nederlands:

https://www.ieku.nl/2012/03/is-het-een-jachtluipaard-2/

 

Grappig, had dit nog niet gelezen toen ik over mijn jongste schreef net. Heel herkenbaar dus en ben blij dat ik het heb aangekaart bij de juf

 

Mijn dochter gaf nooit aan zich te vervelen, was lief en oplettend in de klas, had haar werk netjes af en klaagde nooit. Maar elk jaar na de kerst begon ze vervelend te gedragen, thuis wel te verstaan. Voor proefwerken hoeft ze gewoon niets te doen en haalt een 9 of 10 en de cito scores zijn ook altijd hoog.

Vorig jaar regelmatig aan gegeven dat wij toch het idee hadden dat ze zich verveelde in de klas maar dat ze haar kop niet boven het maaiveld wilde uitsteken. Na veel gesprekken mocht ze dan naar de rekentijgers, maar zodra juf het idee had dat ze overvraagt werd dan haalde ze haar daar weer uit.

Nou er ging een wereld voor haar open, ze vond het heerlijk.

Dit jaar kwam ze bij de juf in de klas die zich aan het specialiseren is mbt hoogbegaafdheid.
Wat een heerlijkheid, ze bleef bij de rekentijgers en ook met taal zit ze in een andere groep. Voor elk nieuw gedeelte krijgen ze een instaptoets, aan de hand daarvan kijkt juf of ze iets (al) onder de knie hebben of niet. Hebben ze het onder de knie dan mogen ze zelfstandig verder werken, hebben ze het nog niet onder de knie dan doen ze dat gedeelte met de klas mee.

Nou twee weken geleden tranen met tuiten want ze had de instaptoets, zoals ze zelf zegt, niet gehaald en moest dus met de klas mee doen. Haar heel rustig uitgelegd dat dit helemaal niet erg is dan zelfs een rekentijger een keer op zijn bek mag gaan.

Maar voor het eerst na de kerst geen vervelend kind

 

Er is nog een gulden middenweg, gewoon levelwerk. Je kunt bij ons op school levelwerk krijgen, dat krijgen beide kinderen en wat voor soort levelwerk en op welke vlakken verschilt per kind. Zo heeft de een rekentijgers, de ander wat voor taal en sommige kinderen hebben zo’n 6 verschillende levelwerkmethodes/werkboekjes waarmee ze werken.
Is dat voldoende, prima, voor kinderen die meer uitdaging nodig hebben is er de plusklas van het samenwerkingsverband.

Het ene kind vraagt er om of wil het uit zichzelf, het andere past zich gewoon aan. Mijn dochter waren ze begin van het jaar vergeten om haar levelwerk te geven, wat ze altijd al krijgt. Dat durfde ze pas 3 maanden later tegen ons te zeggen. Ze wou er niet om vragen, want ‘straks denken ze dat ik zo’n kind ben wat zichzelf zo slim vindt’ (terwijl ze getest is en ook hartstikke slim is). Maar geef je het niet, dan past ze zich prima aan en heeft niemand last van haar.
Mijn zoon gaat klieren uit verveling, dus ja, dat merk je wel.
En natuurlijk vinden ze het niet altijd leuk om te doen en in het begin liepen ze nog wel eens vast, maar dat is juist het nut ervan en met de juiste begeleiding, wat leraren nog wel eens verzuimen te geven, leer je juist door te gaan, maar ook fouten te maken, moeite moeten doen voor iets enz.
Let wel op dat ze ook compacten of een blok vooruit toetsen, zodat ze weten wat je kind al beheerst en wat nog niet, weten ze meteen welke instructies overgeslagen kunnen worden en het niet een berg extra werk wordt.