Ooh en als ik een wijntje aangeboden krijg, dan wimpel ik dat heel luchtig af en zeg dan iets in de trant van; 'Misschien strakjes' (en er vervolgens gewoon niet meer op terug komen) en ondertussen vraagt mijn vriend of hij een biertje mag en roep ik verontwaardigd dat ik dan geen wijntje meer kan drinken! De grootste lol hebben we er dan om als we elkaar later aan kijken. Als je zelf lekker nonchalant en luchtig reageert op zulke situaties, dan zal er geen haan naar kraaien. Gewoon een spelletje van maken. En worden ze achterdochtig, tja...nou en? En de smoes van de antibiotica zal juist argwaan opwekken, de meest gebruikte smoes bij het verbergen van een zwangerschap!
Ja das waar, ik zei ook misschien straks maar het viel mijn vriendin op en die ging zeuren omdat ik niet gezellig meedeed (zucht) Maar goed, mijn vriend is Brits en daar zeggen ze dat het ongeluk brengt het voor 12 weken te zeggen dus dat wil ik ook respecteren, alles om ongeluk af te zweren toch Ik vind het ook wel iets hebben, we hebben besloten het na de tweede echo te zeggen en dan met een echofoto op het vliegtuig naar zijn familie te stappen en met die foto naar mijn familie te gaan, weinig woorden maar wel bewijs haha Vind dat wel een leuke manier
Vind het ook lastig hoor...zou het eigenlijk nu wel tegen mijn ouders willen vertellen maar vind dat ook niet eerlijk tegenover mijn vriend zijn ouders zitten altijd een langere periode in zwitserland omdat ze daar ook een huis hebben. Nu gaan mijn ouders ook nog op vakantie dus eind augustus zijn ze allemaal terug dan ben ik ongeveer 6 a 7 wkn en dan gaan we het hen vertellen. Vrienden toch echt na 12 wkn hoe lastig ik dit vind maar goed wil eerst zelf de echo gehad hebben en het dan hen vertellen. Vind het ook heel lastig een drankje af te slaan, ik drink namelijk ook altijd en moet nu dus allerlei smoesen verzinnen ....
Nu zit ik ook met het dilemma van het vertellen. Voordat ik zwanger was, had ik me voorgenomen dat we het pas bij 12 weken bekend zouden maken, maar nu het zover is, kan ik niet wachten, vooral omdat het hopelijk het eerste kleinkind bij beide kanten zal worden en 7 weken toch wel erg lang is. Onze ouders weten dat we net met het ziekenhuistraject waren begonnen, maar omdat er de eerste maanden alleen onderzoeken plaats zouden vinden en het toch nog een spontaan wonder is gebeurd, denk ik niet dat ze het zo snel al verwachten. Het scheelt wel dat ik normaal ook bijna nooit drink (en niet rook), dus niemand hoeft raar op te kijken als ik niet drink. Bovendien zijn mijn ouders tot begin september weg, dus we wachten iig de eerste echo (30 augustus) af. Wel denk ik dat ik het mijn beste vriendin eerdaags ga vertellen, want ik was ook de eerste die het bij haar wist (met 5 weken). Bovendien is zij hoogzwanger, dus als ik het snel vertel, kunnen we nog een paar dagen samen zwanger zijn, wat eigenlijk het 'plan' was. Ze kan echter elk moment bevallen, dus ik heb niet zoveel bedenktijd meer. Ik wil het wel persoonlijk vertellen, maar ze woont niet echt om de hoek. Mocht ze wel eerder bevallen, vind ik het eigenlijk raar om op kraamvisite te vertellen dat ik zwanger ben. Wat denken jullie? Misschien is het trouwens ook wel makkelijker als je het al een paar weken voor je hebt gehouden. Als je net weet dat je zwanger bent, ben je er natuurlijk elke dag mee bezig. Na een paar weken mss minder en dan is het mss makkelijker het voor je te houden. Dat had ik iig bij onze verloving (we wilden het mensen graag persoonlijk vertellen, maar dat kon de eerste weken nog niet.)