10 kg? Oef... Dat is wel heel erg veel. Bizar wat een zwangerschap met je lichaam kan doen. Dank je wel, jij ook!
Enige die ik beschut is mn oma eigenlijk, maar die is 90 die ga je niet blij maken met een zeer prille zwangerschap, maar ergens tegen de 12 weken wanneer t redelijkerwijs wel bekend is dat t een blijvertje lijkt te zijn. Die moeten niet in weken spanning zitten, maar gewoon met hoop en opluchting naar nóg een achterkleinkind uit kunnen kijken (ookal weten ze dat er nog altijd een kans is dat t misgaat). Iedereen in directe kring om me heen weet t eigenlijk vrij vlot na positieve test. Mijn schoonmoeder ziet t al voor een test (4 uit 4 goed), dit is de eerste dat ik t eerder vermoedde dan zij. Eentje in onze familie ging gestrekt en niemand behalve dr man wist dat ze zwanger was, ze was gewoon in 1x gestrekt. Met spoed naar t ziekenhuis en spoedoperatie ivm BBZ. Dus met die ervaring vind ik t wel zo prettig als de mensen om me heen en in elk geval de Hoofd-BHV'er er van op de hoogte is. (in coronatijd allicht niet relevant) Bij dochter hield ik mn mond totdat ik een positiebroek nodig had, dat haalde nét de 8 weken. Als ik 3-4 maanden had gezegd had je me ook direct geloofd. Hoe rustig ik me ook houd, wat nu nog gaat komen t/m week 20 is hier kneiterspannend, de laatste twee gingen hier niet echt lekker. Ben wel goed getrained in pokerfaces door mn dochter maar zó goed nu ook weer niet. Dan heb ik ze liever geinformeerd wát er is, niet dat ze er iets aan kunnen doen, maar ze kunnen het wel beter plaatsen. Ik en nerveus is niet een reguliere combinatie zeg maar, maar nu zie je duidelijk aan me dat er wat is. Leuk maar ehm, control freak en onzekerheid.