Dames (en heren ), ik zit een beetje in dubio. Stel dat wij nu gaan voor een derde, dan bestaat de kans (als het allemaal lukt uiteraard) dat ik in oktober-(of november-december) 2017 uitgerekend ben. En laat dat nu precies de allerdrukste periode zijn op mijn werk. Ik heb een leidinggevende positie en dit klinkt misschien een beetje zelfingenomen; maar ze kunnen die maanden écht niet zonder mij. Er moeten deadlines worden gehaald, documenten worden geschreven met visie voor het komende jaar, etc. Allemaal zaken die ik zeker wel eerder kan voorbereiden, maar die pas in december/januari kunnen worden besproken door het hogere management. Ze moeten dan worden aangepast en definitief worden vastgesteld in februari, en daar heb ik als leidinggevende wel een duidelijke mening over. Eigenlijk voldoende reden om niet zwanger te worden nu, maar... het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik ben eigenlijk op zoek naar dames die ervaring hebben met een soortgelijke situatie op het werk en ik hoor graag hoe ze dat hebben opgelost. En stiekem hoop ik natuurlijk dat jullie zeggen dat het wel gewoon kan, maar ik zie even niet goed hoe .
Ik heb het zelf heel bevrijdend ervaren om me te realiseren dat ik niet onmisbaar ben. Dat heeft me zoveel ruimte gegeven om beter te functioneren, zowel thuis als op het werk. Jezelf onmisbaar vinden is een enorm risico op overbelasting.. Niemand is onmisbaar, hoe hoogopgeleid of leidinggevend ook, en ik bedoel er eerlijk waar niets onaardigs mee: maar ook jij bent niet onmisbaar! De keuze kan ik natuurlijk niet voor je maken, maar maak 'm alsjeblieft niet vanuit een (te?) groot verantwoordelijkheidsgevoel naar je werk
Wat ffff zegt, niemand is onmisbaar. Ook jij niet maar herken het wel, ik ben ook uitgerekend in de meest onhandige periode in het jaar. Ik ben de enige in mijn functie en tijdens mijn verlof kan er vanwege kennis ook geen vervanger komen. Een aantal dingen worden dus gewoon een jaar uitgesteld, gaan niet mee in de 2017 planning, een aantal dingen kan ik alsnog overdragen, een aantal dingen wordt gewoon vervroegd tot voor mijn verlof. Als jij ziek wordt / onder een trein komt zal het bedrijf niet per direct failliet gaan. Als je met verlof gaat ook niet En verder, plannen kan altijd afwijken.. in ons geval duurde het 4 jaar langer dan gehoopt Dus ga er gewoon voor!
Je weet nooit wanneer het precies lukt, dus leef je leven! Ik dacht hetzelfde (mbt onmisbaar zijn), totdat ik ineens per direct uitviel op medische gronden. Dat kan ook als je niet zwanger bent, als jij een ongeluk krijgt of zo, of ziek wordt, of..., of... Het was zeer verhelderend, vooral voor mezelf, dat het werk gewoon doorging, en dat ik alles gewoon supergoed onder controle had. Ik had geen lijken in de kast, geen stapels onafgewerkte dossiers op mijn bureau, en waarneming voor de meeste praktische zaken werd snel geregeld.
Eens met de bovenstaande antwoorden maar, als het echt lastig zou zijn heb je de mogelijkheid om je verlof na de bevalling op de splitsen. Dan zou je gedeeltelijk al kunnen gaan werken en gedeeltelijk thuis blijven. Op deze manier duurt je verlof langer doordat je wel je aantal uren blijft behouden. Je kunt je dan dus wel inzetten voor de benodigde uren in de drukke periode. Volgens mij geld dit dan vanaf de 2de maand na je bevalling. Ik zou persoonlijk gewoon gaan voor een kindje wanneer je hier klaar voor bent. Het kan ook anders uitpakken en dan ben je ineens een half jaar tot een jaar (of langer) bezig.
Nog even opgezocht en je kunt gedeeltelijk bevallingsverlof opnemen vanaf 6 weken na de bevalling. Je uren moeten dan worden opgemaakt binnen 30 weken.
Dank voor alle reacties! Vandaag even met een hele fijne collega (een man, jawel!) over gehad en die zei gelijk dat ik me echt niet moest laten tegenhouden door werk. Hij vond het grote onzin. Werk is ook maar werk. Wel fijn om even te horen naast alle reacties hier!
Je kinderwers is nou eenmaal moeilijk te plannen. Zelfde geldt duurt het nog een poos. Het komt zoals het komt denk ik dan. Zelf was ik zwanger direct na mijn proeftijd. Ik heb het gewoon verteld en mijn contract is gewoon verlengd. Ik krijg nu zelfs een vaste aanstelling. Ben net 3 maanden terug van verlof.
We hebben besloten dat we er toch gewoon voor gaan. Zoals jullie ook al zeggen is het lastig te plannen en wie weet is de drukke periode alweer voorbij voordat het lukt. Als het überhaupt mag lukken!
Het is inderdaad lastig plannen, maaaaar... Mijn vriend is bakker, en december vrij krijgen kan gewoon niet. (een collega van hem reeg een tweeling in december en de bevalling was ie wel bij, maar moest verder gewoon werken, dus het is echt GEEN optie meer vrij te krijgen) Dus wij hebben 2 maanden overgeslagen met proberen. Natuurlijk scheelde het wel dat we niet bv al jaren bezig waren, dan had ik me er niks van aangetrokken.