Ik heb heel veel leuke positieve reacties gehad op mijn zwangerschap. Maar er zijn altijd een paar mensen die net doen of ze niks zien of weten. Het lijkt of ze het negeren. Niet eens mensen die zelf aan het proberen zijn, (dat zou ik heel goed begrijpen) maar ook wat mensen van middelbare leeftijd of mede-moeders. Heel gek, waarom is dat toch? Ik begrijp het niet. Gewoon even een korte felicitatie, kan toch wel?
Raar hé Dot. Ik heb het nu bij de tweede zwangerschap en ik merkte het net toevallig pas, dat mijn zwangerschap door mijn omgeving heel erg wordt genegeerd. Echt zo van, tja het is de tweede, dus niets bijzonders meer. We gingen zonet een kraan ophalen bij wildvreemde mensen en die man was zo aardig. "O wat leuk een tweede op komst, van harte gefeliciteerd en veel sterkte en succes!" Een wildvreemde... Verder zijn mijn collega's er hardstikke lief mee bezig. maar enkele vriendinnen, kennissen en zelfs familieleden zeggen er niets meer over.
Tja, ik kan alleen uit eigen ervaring spreken maar het enige waar ik op kan komen is jaloezie. Van degenen die mij niet of halfslachtig hebben gefeliciteerd weet ik dat ze erg jaloers zijn op mij en mijn leventje. Het kan ook nog zijn dat ze het wel hebben gehoord maar nog niet echt door hebben laten dringen of het om de een of andere reden niet echt kunnen geloven, en dat ze later wel enthousiaster erover worden (tenminste dat heb ik zo meegemaakt). Mijn advies; je er niet druk om maken. Het is natuurlijk wel jammer, maar koester gewoon je geluk en geniet met degenen die wel enthousiast voor je zijn.
bij sommige mensen schijnt dat normaal te zijn ofzo. bij de eerste was het al zo en nu nog veel erger. mijn schoonouders zeggen er helemaal niets over deden ze bij fynn al niet maar nu al helemaal niet. nouja dan niet. gelukkig zijn er genoeg mensen die wel mee leven
Heel herkenbaar!!! Vooral op mijn werk! De baas en zijn vrouw (zij werkt ook weleens mee) hebben me nog niet eens gefeliciteerd!!! Echt zooooo raar!!!! Mijn collega's zijn wel heel lief hoor! Je kunt toch echt niet meer om mijn buik heen hoor! Maarja... ze denken waarschijnlijk alleen maar aan hun praktijk en dat alles door moet draaien als ik met verlof ben. Ik denk dat het daar aan ligt.
Veel reacties!!! Leuk! Dacht dat ik het me verbeelde maar er blijken altijd een paar rare vogels rond te lopen Ik zou mezelf nooit zo laten kennen en gewoon even feliciteren. Je krijgt een beetje rare spanning tussen elkaar. Ik denk dan: zal ik het maar zeggen, hoewel je het overduidelijk ziet. En die ander wil het er misschien helemaal niet over hebben.
Dat herken ik ook wel! Hier is het vooral al je al even zwanger bent (ik ben nu 21 weken) dat de mensen er niet meer achter vragen of gewoon over praten!
Ik herken het ook wel een beetje. Ook inderdaad van mede-moeders! Ga er in ieder geval niet wakker om liggen, zijn niet wijzer.
Als ik naar mezelf kijk, gebeurt het gewoon regelmatig dat je eigen omstandigheden je op kunnen slokken en er daarom wat minder aandacht is voor een zwangerschap. Bij een eerste zwangerschap breng ik het dan nog wel op om daar aandacht aan te besteden, de tweede keer is het toch (deels) bekend terrein en gewoner, en dan doe ik er niet expliciet meer heel veel moeite voor als we dan zelf met dingen te maken hebben die onze tijd en energie opslokken... Dat zou kunnen voelen als negeren, maar het is meer gewoon niet meer expliciet die aandacht eraan schenken. Het leven loopt nou eenmaal niet altijd zo dat je even veel energie voor anderen hebt, dus ik zou me er zelf niet al te druk om maken. Bij de vorige zwangerschap kreeg ik er ook minder aandacht voor: mensen verwachten op een gegeven moment wel dat het er weer eens van gaat komen en zo gaat dat ook. Vond dat zelf niet heel erg dat er dan minder aandacht voor is. Toen het misging wel heel veel steun gehad, waardoor maar eens duidelijk werd dat het geen desinteresse van mensen was...
In sommige gevallen zal je nooit weten waarom mensen zo doen. Jaloezie, desinteresse of gewoon niet erbij stilstaan dat hun gedrag zo overkomt, het kan allemaal. Ik heb een aantal (vage) kennissen die niet onder stoelen of banken steken dat ze een hekel aan kinderen hebben en er zelf nooit aan zouden beginnen. Prima denk ik dan, hun keuze, maar dat ze het steeds maar blijven herhalen en blijven zeggen, wordt toch wel heel irritant . Het is niet eens zo dat ik mijn zwangerschap er bij hun inwrijf (alsof ik daar iets mee op zou schieten), maar zodra zij een mogelijkheid zien om een opmerking te maken over mijn zwangerschap en hoe vreselijk kinderen wel niet zijn dan pakken ze die ook met beide handen aan. Heel kinderachtig eigenlijk! Als ik wat tegengas geef (want ik laat ook niet zomaar alles zeggen) dan krijg ik te horen dat ik hun mening moet respecteren. Maar dat zij mijn wens om moeder te worden niet respecteren, wordt niets over gezegd. Vervelend, irritant en vermoeiend, en ik ga dit soort mensen ook zoveel mogelijk uit de weg.
Komt het niet ook doordat mensen het soms niet zeker weten? Of dat ze niet weten of het niet meer geheim is ofzo? Ik heb op mijn werk bijvoorbeeld een keer gehad dat een collega vertelde dat een andere collega 8 weken zwanger was. Ik wist niet of dat nog geheim was, of niet. Dus moet ik dan gaan feliciteren? Ik vind dat dan moeilijk. Ook denk ik dat wij zelf denken dat het heel goed te zien is, maar voor anderen is dat vaak toch niet zo. Helemaal als ze je niet kennen. Zo zit ik met mijn zoontje op 'muziek op schoot'. Dit loopt vanaf begin april, dus toen was ik ongeveer 22 weken - volgens mij was het overduidelijk dat ik zwanger was/ben. Nu zagen we elkaar vandaag weer na de meivakantie (dus 3 weken niet gezien - buik is inderdaad gegroeid): gaan ze me ineens feliciteren! "Ja, ik dacht het al te zien een paar weken terug, maar ik wist het niet zeker...". Mensen zijn gewoon bang dat ze een flater slaan, denk ik. En dat herken ik zelf ook wel. Zo was ik vandaag bij de kapper en mijn kapster was nog even bezig met een andere klant. Uit het gesprek ving ik op dat ze zwanger is (niet heel duidelijk te zien, ook vanwege een schort enzo), maar ik wist het niet helemaal zeker. Tegelijkertijd wist zij niet dat ik zwanger was (heb natuurlijk ook zo'n cape om, maar ja: voor mijn gevoel ook een enorme plofkop etc), dus we zeggen ook niks tegen elkaar. Om maar even aan te geven: volgens mij is het geen desinteresse ofzo, meer onzekerheid. Ikzelf ben echt als de dood dat ik iemand feliciteer die niet echt zwanger is (en nog erger: die dat wel graag wil!), of iemand waarbij het net is misgegaan. Laatste voorbeeld dan: hier in de straat zit een kroeg en die eigenares was zwanger. Had ze aan mijn vriend verteld. Ze zou ongeveer even ver zijn als ik. Het vreemde was alleen dat ze maar niet dikker werd (nu is ze behoorlijk mollig, en het was de eerste, dus zou kunnen). Ik ken haar eigenlijk niet, maar ik had haar nog niet gefeliciteerd, ook omdat ik haar nooit spreek (alleen 'hallo'). Ik wilde haar wel feliciteren, maar ik zag die buik maar niet groeien. Bovendien vroeg mijn vriend een keer "en hoe gaat het?" (doelend op de zwangerschap, maar dat zei hij niet, was wel duidelijk denk ik) en toen keek ze heel raar. Toen begon ik dus te twijfelen. 'Zou het mis zijn gegaan', 'is ze minder ver', etc. Uiteindelijk heeft mijn vriend het gevraagd en ze had inderdaad een miskraam gekregen en was niet meer zwanger. Helemaal niet leuk natuurlijk, maar ik was wel opgelucht dat ik haar niet toch gefeliciteerd had....
Ik ben blij dat ik niet de enige ben! Ik merk dat sommige mensen het echt gewoon negeren. Mensen die ik bijvoorbeeld heel regelmatig tot dagelijks sprak op facebook, laten helemaal niks meer van zich horen nadat ik daar heb gepost dat we een kindje krijgen. Echt helemaal niks, en reageren ook niet meer als ik ze vraag hoe het met hun gaat. Zo bizar vind ik dat. Je kan toch wel even op "Vind ik leuk" klikken of zo? Ook sommige mensen die ik gewoon regelmatig zie proberen het echt te negeren, alsof ze bang zijn dat ik erover begin, of zo. Ik snap dat echt niet. Nou ja, ze zoeken het maar uit met hun issues. Gelukkig zijn er zat mensen wel blij voor ons. Maar het komt wel een beetje vreemd op me over.
Het kan inderdaad onzekerheid zijn. Hier in de buurt heb ik het niet lopen rondvertellen dat ik zwanger ben. Nu heb ik altijd wel iets van een vestje aan als ik de deur uitga. Wat ik als duidelijk zwanger zie kan door anderen nog steeds gezien worden als jeetje die heeft al die kilo's die ze vorig jaar kwijtgeraakt is weer terug en nog wat extra erbij. Dat kwam trouwens vorige week toevallig nog aan bod in de buurtwinkel. De moeder van een goede vriend van mij vroeg hoe het ging met de zwangerschap dus ik zei tot hiertoe alles goed. De dame achter de kassa was meer van ja, ik was niet zeker of je nu terug bijgekomen was of zwanger. Ik dacht wel zwanger maar durfde het niet goed te vragen. Zij had blijkbaar haar buurvrouw uitbundig gefeliciteerd met de zwangerschap maar dat was een risicozwangerschap die uiteindelijk niet goed gegaan is. Die dame is nu dus een beetje voorzichtiger geworden in het spontaan feliciteren. En je hebt ook altijd doemdenkers die pas iets zullen zeggen als de baby er is. Mijn schoonmoeder haar reactie bijvoorbeeld was van goh blij voor jullie maar laten we eerst maar zien of alles wel goed gaat. Tja dan heb ik ook liever dat dat soort mensen hun mond houden.
Niet iedereen vindt jouw zwangerschap net zo leuk en spannend als jij. Als je een, ik noem maar wat, nieuw huis hebt gekocht krijg je toch ook niet van iedereen dezelfde reactie. Dat valt misschien minder op dan nu, maar het is wel zo. Stoor je er niet aan want het is waarschijnlijk geen onwil. En dan heb je natuurlijk ook nog de categorie 'botte-eikels' die nergens leuk op kunnen reageren Ik heb zo'n collega. Alle geinteresseerde vragen en complimentjes legt zij negatief uit. Geen eer aan te behalen dus ik laat haar links liggen en heb haar ook niet verteld dat ik zwanger ben. Stom mens
heel herkenbaar. mijn 'beste vriendin' die kan praat nu over van alles en nog wat ..maar vragen hoe het is met mij of de zwangerschap ho maar!! daarom heb ik ervoor gekozen om nu weinig contact met haar te hebben.. en voor de rest bekenden enzo sommigen die feliciteren alleen maar en vragen verder niks of sommige die zeggen alleen hoi maar ze kijken wel heel lang naar me buik maar zeggen dus niks maarja boeien!
Andersom merk ik dat het ook wel eens het geval kan zijn. Je bent zelf met de zwangerschap druk en het kan dan soms zijn dat je voor anderen belangrijke dingen ook vergeet. Ik ben veel moe en heb weinig energie en puf voor dingen. Soms ook niet om mensen even op te bellen en te vragen hoe het gaat. Andersom zullen mensen dat ook wel eens hebben denk ik dan maar.