Pff, ik heb het behoorlijk te pakken ... Vanmorgen de oudste naar school gebracht, lekker gerommeld met de jongste en na een uurtje voelde ik het al aankomen. Ik begon wazig te zien, en niet veel later overgeven en knallende migraine. Oudste tussen de middag nog opgehaald en zelfs nog weggebracht. De juf sprak me aan dat ik lijkbleek was, of het wel goed ging. Ze stelde voor om de oudste smiddags naar huis te brengen, zodat ik dr niet weer hoefde te halen, heel lief! Gelukkig is de jongste gaan slapen en heb ik nu zelf ook ruim twee uur geslapen. Ik wil zo toch zelf gewoon even naar school lopen. Sinds een aantal weken zijn we verhuisd, ik heb hier dus niemand die kan bijspringen (al was de juf en zullen er zeker ook andere ouders behulpzaam zijn). Maar ik heb ook de jongste de hele dag rondlopen en mijn man zit honderd km verderop op werk. Ineens voelde ik me eenzaam. Hoe pakken jullie dit aan als je dus echt ziek ben, scheel kijkt van de hoofdpijn en eigenlijk een slappe vaatdoek bent.
In het aller-aller-allerergste geval vraag ik mijn man om naar huis te komen. Maar meestal is het helaas doorbikkelen, verre van ideaal. Het beste is natuurlijk om zo snel mogelijk een netwerk op te bouwen, maar dat gaat soms niet zo snel als je wel zou willen...
Dit. Ik denk dat ik mijn man 2 keer gebeld heb om te komen. 1 keer omdat ik nauwelijks kon staan van zwakte en 2 keer was flauwgevallen bij WC. En 1 keer omdat ik last had van draaiduizeligheid en nauwelijks kon lopen zonder om te vallen. Dit vond ik ronduit gevaarlijke situatie als kleine kinderen afhankelijk van je zijn, dus reden om te bellen. De 'standaard' buikgriepjes, knallende hoofdpijn, koude rillingen griep e.d. dat was 'gewoon' bikkelen... (als niemand anders kon bijspringen)
Meestal zijn er hier opa's en oma's die wel kunnen oppassen als het echt niet gaat... Heb ooit een galsteenaanval gehad die niet meer over ging toen was mijn zoontje 3 maanden en hij huilde en ik kon hem echt niet oppakken toen is mijn moeder hier naartoe gekomen...
Oh vreselijk als je zóóó ziek bent. Beterschap! Wat lief van de juf zeg. Hier in de straat heb ik gelukkig wat ouders die ook naar dezelfde school gaan dus we helpen elkaar weleens met brengen en halen. Heb je eventueel telefoonnummers van andere ouders uit de klas? Of is er een soort groepsapp in de klas? En als ik ziek ben en de kinderen zijn thuis dan zou ik heel onpedagogisch de tv aanzetten voor de kinderen en op de bank crashen.
Precies dit inderdaad. Hier is het doorbikkelen en de kinderen eventueel eerder op bed leggen als dat kan. 1 keer zware migraine gehad, mijn man werkte gelukkig thuis op dat moment dus ik heb de kinderen na schooltijd opgehaald, ben met ze naar huis gegaan en ik ging rechtstreeks naar bed met flinke pijnstillend. Mijn man was bij de kinderen, die hadden een middagje Netflix terwijl hij wat heeft gewerkt, ‘s avonds werkte hij wat langer door toen de kinderen op bed lagen.
Toen de jongste net geboren was heb ik m’n man wel Eens gebeld. Hij werkt vlakbij en kon makkelijk even een uurtje naar huis komen. Verder doorbikkelen en het jezelf makkelijk maken: eten laten bezorgen en tv kijken
Mijn man kan daar niet echt voor vrij nemen, maar als echt erg was probeerde hij wel wat kortere dagen te maken. Verder pijnstillers innemem, kids voor de tv en zelf onder een dekentje op de bank. Heel erg vervelend. Wij hadden daar ook nooit oppas voor. Maar het wordt iets beter, vandaag ook lang niet fit. Mijn oudste zei dat ik lekker op de bank moest gaan liggen en bracht me wat te drinken .
Mijn man moet wel, als ik het echt te pakken heb. Er is niemand anders... Gebeurt gelukkig bijna nooit, maar vorige maand kon ik alleen nog maar kreunen en kotsen van de migraine, ja dan moet t wel.
Tja, hier kan het gewoon niet altijd. Helaas bekend met migraine en zonder iemand. Waren niet de fijnste dagen kan ik je vertellen, maar als mijn man in het buitenland zit kan hij ook niet even naar huis vliegen.
Ik ben altijd ziek in het weekend. Dus dan is mijn man er of hij werkt thuis. Maar meestal gewoon doorbikkelen eigenlijk.
Drama soms! Ik heb clusterhoofdpijn dus soms echt zwaar. Vanmiddag nog.... haar van school gehaald en op de tablet filmpjes laten kijken. Zelf een ijszak gepakt en een spuit gezet. Daar werd ik weer erg misselijk van. Dat zei ik tegen mn dochter en ze ging gelijk een emmer pakken. Zó lief ♡
Toen ik nog migraine had had ik imigran neusspray. Het enige dat werkte (meestal dan, niet altijd helaas). Gelukkig geen migraine meer, zo fijn! Bij ziek zijn is het doorbikkelen, kinderen voor de tv (toen ze groot genoeg waren). Gelukkig niet heel vaak erg ziek geweest. Nu ze groter zijn is het allemaal makkelijker.
Hier met pijnstilling toch maar gewoon zelf gaan. Gelukkig hoef ik Q maar 1 dag in de week zelf op te halen, ze gaat 3 dagen naar de BSO dan kan mijn vriend haar ophalen. Op vrijdag kan mijn vriend haar ook eigenlijk altijd ophalen. Helaas is school 20 km verder en is er niemand in ons dorp die daar naar school gaat. Geen andere optie dan doorbikkelen dus.
Haha nee dat wordt lastig. Ik ben er al lang mee bekend dus we hebben er rekening mee gehouden dat we dit soort keuzes (werken in buitenland etc) niet kunnen maken. Maar het is idd bikkelen, en makkelijk denken. Tv, tablet, boterhammen ipv warm.
Heb wel medicatie die meestal werkt, heb gemiddeld 1 a 2 aanvallen per week. Dat gaat dan redelijk, want van de medicatie word ik suf en slap en moe. Maar soms glipt er een aanval door, dan is er geen houden aan. Ik ben ook allergisch voor veel medicatie dus andere opties dan uitzitten zijn er dan niet. Maar goed, het blijft kut Haha,