Ik merk nu de derde bijna 3 is, dat ik echt geen kriebels meer heb. Ik kijk er naar uit dat hij over een jaartje naar school gaat. Als ik nu zwanger zou raken (zou echt niet moeten kunnen, maar stel), dan zou ik ook echt even moeten slikken. Maar dat gevoel van compleet zijn was er niet a la minute na zijn geboorte, dat is onbewust gewoon zo gegroeid.
Ik heb alle spullen en kleertjes wat niet meer nodig was of niet meer pastte, meteen weg gedaan na de jongste. We hebben een heel fijn eerste jaar gehad met hem, ik denk mede doordat hij toch de laatste is, dus die gebroken nachten ook. En nu hij 1 is.. Begint het ineens toch te kriebelen!! Gaat dit over? Het huis is groot genoeg. De auto niet. Daar maakt mijn man zich het drukst over. Allemaal twijfels hier. Soms wel soms niet. Komt dit doordat hij nu baby af is? Gaat dit over?
Geen idee, mijn jongste is 8 en ik dacht er helemaal mee klaar te zijn..... Begint het ook ineens te kriebelen.
We hebben een lange weg af moeten leggen om te komen waar we nu zijn, en toen mijn zoontje geboren werd overviel me meteen een soort rust. Dat het goed zo is. Helemaal compleet zullen we nooit meer zijn, maar ondanks dat zijn we enorm rijk.
Ik denk dat ik dat gevoel nooit zal hebben. Ik had heel graag drie of meer kinderen gekregen, maar ik ben er fysiek niet voor gemaakt. Ben heel blij met mijn twee kinderen en het voelt goed zo, maar had zeker nog meer kinderen willen krijgen. Misschien dat we ooit nog pleegouders kunnen worden.
Steeds wanneer de babytijd voorbij was kriebelde het weer voor nog een kindje. Al wist ik bij de laatste zwangerschap dat het daarna wel echt klaar zou zijn. Mooi even aantal, slaapkamers (we hebben er 5) zijn dan vol, en we hebben al veel meegemaakt op dit gebied. Een kindje verloren, een vroeggeboorte waarbij onze zoon net op het nippertje gered was, en na de laatste bevalling wist ik het 1000% zeker. We zijn compleet. Ook qua drukte in het gezin. De jongste is pas 2 geworden en het wordt vanaf nu steeds wat makkelijker allemaal en daar zijn we nu ook wel aan toe.
Lang gedacht dat t met alleen mijn zoontje compleet was, totaal geen behoefte aan n tweede. Pas in 2018 kwam die wens. En nu is t goed zo