Bij een vriendin heeft het voor mij wat meer diepgang. Zijn dus niet alleen koetjes en kalfjes..maar daar weet je echt persoonlijke dingen van
Mooi gezegd. Ik word ook niet zo snel close met iemand dat ik echt persoonlijke dingen ga delen dus noem iemand ook niet snel echt een vriendin.
Zo definieer ik het ook, maar als ik er over nadenk heb ik zo'n vriendin niet. Ik heb de laatste jaren veel meegemaakt en daarbij is mij pijnlijk duidelijk geworden hoe kwetsbaar je bent in een vriendschap. Ik ben daardoor de laatste jaren o.a. mijn 'beste vriendin' kwijt geraakt, heb er vaak nog wel contact mee, maar anders dan vroeger. Ik durf mijn ziel eigenlijk aan niemand meer bloot te leggen. Daarentegen zijn er ook steeds weer kennissen, die in moeilijke tijden wel klaar staan en waarvan ik het dan weer niet verwacht had!
Ik ga ook voor het vertrouwen. En dat tijd niks uitmaakt. Al zie je elkaar een jaar niet, daarna klets je gewoon vrolijk door, omdat het gewoon is. Zo had ik iemand die op het randje kennis/vriendin zat. Voor haar was ik wel een vriendin heeft ze tegen anderen gezegd. Toch heeft ze iets gedaan waardoor ik haar niet helemaal meer vertrouw en ook niet zo gemakkelijk praat als eerder. Die zit zeker weer in de categorie kennis.. (Het is dat ze om de hoek woont en met de kinderen op dezelfde speeltuin speelt).. Ik heb zelfs een vriendin na 5 jaar weer terug gevonden. Na de middelbare school nog een jaar contact gehad, voornamelijk via mail. Daarna verwaterde het hard. Een paar jaar terug weer een mailtje gestuurd, en nu komen we elke jaar 1-3 keer bij elkaar en verder mailen we veel. Maar het is altijd open en vertrouwd.. Dat noem ik echte vriendschap.. Helaas woont ze op 200 km van hier..