Grappig dat het toch echt een gevoel is "compleet zijn" Ik was echt 1 minuut bevallen van onze jongste dochter, placenta moest nog komen toen ik zei tegen mijn man "we doen nog wel een derde he?" De verloskundige vond me niet goed bij mn hoofd "je weet dat je nog gehecht moet worden he?" Maar dat gevoel is er gewoon en gelukkig mag ik me gelukkig prijzen dat ik nu bijna 32 weken zwanger ben van de derde. En na deze, wie weet, mijn man wil graag nog een 4e, maar na twee zwangerschappen met bekkenklachten ga ik nog even nadenken
hahaha nee mij vk vond het ook heel gek. Ik had een vrij eenvoudige bevalling, ze geloofde ook eerst niet dat het echt zover was (41 weken maar goed), ik was te rustig, kon gewoon praten en als er een wee kwam was het even stil.. Dus toen ik toch 6 cm bleek te hebben geloofde ze me wel haha.. Dus dat scheelt wel. Ik denk als ik 24 uur of langer had gehad en bijv nog een spoedkeizersnede dan piepte ik wel anders gok ik..
Heel herkenbaar Misschien moeten we tzt een clubje starten voor ons wilde dames die voor 'n 4e gaan (lees het hier al van een paar, mama1, krullie, bloemmm, loesje ) Wat zijn jullie overwegingen? Ik heb er wel meer dan bij de eerste 2 in ieder geval: - leeftijd (mijn leeftijd, ben 35) - kosten (want ik sta nu al wel eens te klapperen bij entreeprijzen waar we vaak iig voor 4 personen betalen, en dan is de jongste nog gratis dus, denk straks ook aan sport/muziekles, opvang, etc) - drukte icm loopbaan, of uberhaupt drukte, de avond/ochtendspits met 3 is toch ook al interessant, haha. En toch is het gevoel er. Tijdens de laatste zwangerschap heb ik 9 mnd geroepen dat het voor het laatst was, en direct na de bevalling dacht ik nee, er hoort er nog eentje bij Overigens wist ik na de 2e wel heel zeker dat er nog een 3e bij zou komen.
Ik voel mij na 2 kindjes nog niet compleet. Mijn man vind het wel genoeg zo en blijft heel duidelijk tegen mij dat hij echt geen derde wilt. Ik zal het dus waarschijnlijk moeten accepteren dat dit het toch echt is. Ik ben dankbaar dat ik in iedergeval 2 prachtige dochters heb!
Ik zou dat echt heel moeilijk vinden, maar je moet er wel samen achter staan. Hier zou het ook echt wel kunnen dat het bij 3 blijft, het hangt er denk ik vooral vanaf wat doorslaggevend gaat zijn (verstand of gevoel, haha). Nu zijn kinderen nooit praktisch of handig, maar met 4 ben je toch echt wel met veel, denk ik. Ik weet niet hoe mijn man er echt in staat. Behalve dat hij het niet iets van het 'nu' vindt, we hebben immers net een nieuwe baby erbij. Hij maakt er veel grapjes over, maar ik weet wel dat we allebei absoluut 4 als de grens zien. Ik heb al voorgesteld dat ik mezelf na 4 laat 'helpen', dan kan je er ook niet meer over twijfelen.
In September begin ik met mijn spoedopleiding schoonheidsspecialist duurt 7 maanden, na dat ik mijn diploma heb behaald dus rond Maart/April 2016 gaan we voor een derde kindje. En begin 2016 gaat manlief voortaan vanuit huis werken, dus moeilijk zal het niet echt zijn straks met drie kindjes.
Ik kan om medische redenen niet meer zwanger worden. Nou ja het kan wel, maar dan kom ik waarschijnlijk in een rolstoel terecht en dat wil ik niet. Ik vind het egoïstisch naar mijn kinderen toe omdat ik per se er nog eentje bij zou willen hebben. Dus voor ons is het 3, waarvan 2 zichtbaar bij ons. Ik vind dat je hiernaar met je verstand moet kijken en je gevoel even moet uitschakelen en doen wat het verstandigste is.
Ai, bij ons is het echt al een wonder dat we überhaubt een kind hebben gekregen en dat het lijkt te lukken allemaal qua belasting en drukte. Mijn man heeft een bijzonder slechte gezondheid en ik weet niet hoe lang we hem bij ons zullen hebben. Mijn gezondheid is ook niet al te best met een aantal kleinere aandoeningen en ziekten bij elkaar. In mijn hoofd bestaat een gezin uit minimaal twee kinderen. Ik denk ook dat het voor onze dochter fijn zou zijn om een broer of zus te hebben mochten wij inderdaad wat jonger komen te overlijden dan de gemiddelde ouders. Aan de andere kant: dit red ik en kan ik aan. Ik weet het dus nog niet. December gaan we bedenken of ik weer met de pil zal stoppen.
De kosten zijn bij mij een groot punt. Ik ben echt bang dat ik mijn kinderen niet 'genoeg' zou kunnen bieden (momenteel maar één inkomen, dat is sowieso een punt). Mijn man is veel nuchterder daarin. Die ziet totaal geen obstakels en kan in alle situaties roeien met de riemen die hij heeft. Maar hij is dan ook veel tevredener met weinig en vindt veel dingen niet echt 'nodig'. Dure pretparken, dure kleding en spullen, hij geeft daar niet zo veel om maar is al tevreden als we alle vaste lasten kunnen betalen en met elkaar leuke dingen kunnen doen die niet persé geld kosten. Realistisch is het natuurlijk niet altijd, ik zie juist altijd de mogelijke struikelblokken en dat maakt me bang. Ik wil ze bijv wel graag op een sportclub kunnen laten gaan, eens wat extras naast alleen het hoognodige... en tja, 4 kinderen puur onderhouden is niet niks. Qua voeden, kleden, scholing... en dan nog niet naar de extra uitjes e.d. gekeken. Hoe kijken jullie hiertegenaan?
Voor mij voelt het nu compleet, gezegend met 2 prachtige meiden! Maar ik ben nog maar net bevallen, wie weet denk ik er over een jaar heel anders over, al kan ik het me eigenlijk niet voorstellen...
Wij zijn compleet met onze knul. Ik heb soms nog wel wat kriebels maar mijn man vind 1 echt genoeg. En aan overhalen,zeuren doe ik niet als het over een kind gaat. Als er een 2de wel zou komen moet hij of zij net zo gewenst zijn als de eerste..
Wij zijn met twee lieve dametjes compleet. We zijn beiden de jongste niet meer en ik ben geen mama die van drukte en hectiek houdt. Daarnaast hebben we beiden een fulltime baan en willen we onze meiden voldoende aandacht en tijd kunnen geven. Ten slotte, verlang ik zelf naar iets meer tijd voor onszelf en elkaar. Toch is er soms heel diep in mij wel eens een stemmetje dat denkt... wat als... Maar ergens denk ik dat ik dat altijd wel zou houden, ongeacht hoeveel kinderen ik zou hebben. Baby's zijn gewoon zo lief en schattig met hun kleine mollige lijfjes. Vooral naarmate je kindjes ouder en zelfstandiger worden (en je knuffel ontwijken met een typische "mam, nu even niehiet..."), is er niet veel nodig om je weer intens te doen verlangen naar zo'n klein hummeltje dat wél lekker met je wil knuffelen.
Ik blijf echt een zwak houden voor zwangerschappen en baby's. We hebben er nu drie en het is mooi geweest. Ik ben 40 jaar geweest en mijn is gesteriliseerd dus er komen geen baby's meer. Ze worden immers ook groter en dat gaat ook niet zonder slag of stoot.
Naarmate ze ouder worden gaan ze ook echt meer kosten. Het is niet zo dat wanneer je uit de luiers bent dat dat in financiën veel zoden aan de dijk zet. Denk aan zwemles, sporten,kleding,een grotere fiets, feestjes en dan nog maar te zwijgen over het feit dat ze straks naar het voortgezet onderwijs gaan en met een beetje geluk ook nog een vervolgstudie gaan doen. Mijn oudste is 11 jaar en die gaat echt niet meer in een jeans van de Takko lopen of schoenen bij van Haren kopen. Het moet allemaal Cool cat,Adidas,Nike of New balance zijn en ik ben blij dat we dit hem kunnen bieden en niet dat we tegen onze kinderen moeten zeggen van dit kunnen we niet betalen want je broers en zussen moeten ook aangekleed worden en we moeten binnen dit budget blijven. Straks gaan de oudste 2 een week op kamp en dit kost ook weer ruim 300 euro maar het moet wel allemaal maar kunnen en passen. Ik vind de uitspraak van waar zus en zoveel monden eten dan ook zo'n dooddoener want het gaat niet om die ene aardappel extra of dat stukje vlees. Hier dus met 3 kindjes helemaal klaar. Kinderen in een eigen kamer, ruimte in de auto en goed kunnen leven met zijn allen.
Anouk 2005: het is natuurlijk wat ieder gewend is en ik vind het altijd zo apart dat een kind minder gelukkig zou zijn in een broek van takko, h en m en dergelijke. Heb vroeger als kind weinig merkkleding gehad en was echt niet ongelukkig in kleding van de zeeman en vogele. Dat is ook net hoe je je kind opvoed denk ik toch een stukje. Ze mogen best weten dat niet alles kan en dat merkkleding duur is. Dus omdat ze bij mij in zeeman en dergelijke lopen zouden ze niet gelukkig zijn en ook omdat ze met z'n 3 en op een slaapkamer slapen? Ze willen niet eens apart op een kamer. Ze zouden elkaar ook niet willen missen en ja de oudste zegt weleens dat hij enigst kind had willen zijn, maar hij is ook gek op zijn broertjes en zusjes. En ze komen hier echt niets te kort, maar niet alles kan hier.
Zwemmen is inprincipe een 1 malige uitgave voor de kinderen Sport ja dat kan duur zijn mijn zoon zit nu op zwemmen en 2 Keer week voetbal en mijn dochter gaat in Augustus beginnen met zwemmen en zit nu op majorette Maar hun spelen zomer en winter zoveel buiten met de 20 buurt kinderen hier dat sport helemaal niet nodig is haha ze voetballen alleen maar op het veldje hier uren lang en de meisjes hebben hun muziek aan en verzinnen allemaal dans pasjes Vakantie kunnen we straks met vier niet meer elk jaar Turkije all in Wij hebben besloten de eerste vier jaar dus weer op de camping te staan in Frankrijk in een bungelo tent, super leuk en super gezellig is onze ervaring kosten zijn nog geen 1200 euro incl benzine tol overnachting en 2 weken in de tent in het hoogseizoen alleen de boodschappen moet nog Marja als je niet op vakantie gaat moet je thuis ook boodschappen doen dus dat rekenen we niet als echt bijkomende kosten Kleding en schoenen, hier sowieso geen schoenen van de van haren,wij kopen alles in de sale, op de gok, Ik heb vorig jaar een paar sandalen gekocht voor mijn zoon, van Timberland... Van bijna 100 euro voor 10 euro ! Voor mijn dochter van Hush puppies van 55 euro voor 8 euro En voor mijn andere dochter van 65 euro voor 15 euro In februari in de sale clic laarsjes voor de winter gekocht voor mijn dochter van 129 voor 20 euro, Oké het is op de gok maar het zijn wel goede stevige schoenen Als het niet past zet ik het op marktplaats voor de prijs waar ik het zelf voor gekocht heb, Tot nu toe nog nooit voorgekomen en heeft altijd gepast op het moment dat we het nodig hadden, zo ook met kleren ik koop vaak met 75/80% korting en bewaar het, en ook dat heeft tot nu toe altijd gepast Als ze straks 14 zijn en zeggen mam dit is dan wel diesel bijwijze van maar je hebt er maar 10 euro voor betaald en het is vorig seizoen ik wil die van nu voor 50 euro zeg ik prima, ga maar een baantje zoeken en betaal maar 30 euro mee ! Ik zorg voor goede schoenen en kleding en als ze beter willen mogen ze mij er mooi mee helpen Hier maken we nu twee slaapkamers op zolder dan hebben ze allemaal een eigen kamer maar eerst komt er een speelkamer ipv slaapkamer en gaan de twee meiden samen slapen, gewoon omdat ze dat Gezellig vinden maar als ze ouder worden is er mogelijkheid tot allemaal een eigen kamer,
Ik moet 'n beetje lachen om de merken, dat is echt heel relatief aan de omgeving/jezelf geloof ik. Overigens haal ik merkkleding (Molo, Lofff, Cakewalk) vaak van marktplaats Ik snap wel dat je op den duur niet meer wegkomt met briljante kringloopvondsten, maar dure merkkleding gaat 'm niet worden zolang ze erg in de groei zijn. En in de tienertijd gaan we denk ik met kleedgeld werken. Bepaalde dingen worden duurder, andere grote kosten zullen toch echt wegvallen. Zoals het er nu uitziet kan ik mijn uren iig zodanig spreiden dat we geen of bijna geen BSO nodig hebben in normale weken, maar dan moeten we in de vakanties dus wel dingen regelen (dat is nu het voordeel van volle mep opvang afnemen). Opvang is nu netto al goed voor meer dan 700 per maand. Ik kan me niet indenken dat ik dat aan merkkleding per maand ga uitgeven, zelfs niet aan sporten/muziek (al heb ik geen illusies over de kosten).
Onze kinderen zitten trouwens wel op een hoge-inkomens-tweeverdieners school. Ach, daar horen wij denk ik ook wel bij maar wij leven zuinig omdat we weinig zekerheid hebben. Toch heerst er (nog?) niet echt een sfeer van merkkleding daar - ik zie de meeste kinderen in H&M outfits rondlopen, en het relatief grote gezin dat we er kennen (4 kinderen, jongste even oud als mijn oudste) schuift net als wij duidelijk kleding door. Ik draag zelf ook heelveel tweedehands en ben dol op kringlopen, het is deels ook een mentaliteitskwestie (iets wat ik voorleef, niet uit kostenbesparing, maar uit een idealisme over hergebruik en 'spullen' op de aarde - al kan je vanuit datzelfde idee juist vinden dat je geen nieuwe mensen op aarde moet zetten ).