Hoi meiden! Ik dacht vroegâh altijd: ik wil wel 3 of 4 kinderen! Nu ik zwanger ben van de tweede denk ik eigenlijk steeds vaker: misschien vind ik het eigenlijk straks wel goed zo... Dat verbaast me eigenlijk enorm! Ik vind kinderen geweldig en ook zwanger zijn (meestal ) heel bijzonder en leuk. Maar inmiddels weet ik ook hoe heftig een gezin kan zijn (ook al heb ik er nu nog maar 1 ) en weet ik ook dat elk kind komt met zijn eigen karaktertje, eigen behoeftes en een eigen kostenplaatje (hoe duur je dat dan ook maakt). Ik had nooit verwacht dat die ommezwaai zo snel al zou komen... Hoe zit/zat dat bij jullie? Wanneer wist je: nu is het goed? En waarom kies/koos je er bewust voor dat het zo goed is? Hoe stond je partner daar tegenover? Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen! Liefs!
Mijn gezin is voor mij op dit moment compleet, op dit moment zou ik er niets aan willen veranderen. Gewoon Damien en ik, lekker met zn tweetjes.. Wij hebben het prima zo! Neemt niet weg mezelf later echt wel met een man samen zie en dat er dan nog meer kindjes mogen komen..
Bij mij is dit de laatste zwangerschap, maar dat is niet vrijwillig.. Ik zou graag nog meer kindjes krijgen maar mijn lichaam gaat het niet aankunnen om nog een keer zwanger te zijn.
Nadat onze derde is geboren wist ik dat we compleet zijn. Uiteraard zijn er in het begin nog wel eens kriebeltjes geweest, maar het voelt nu goed. Toen we 2 kinderen hadden was de puzzel nog niet af en dat is die nu wel.
Ik dacht altijd dat ik wel 2 kinderen zou willen, maar nu vind ik 1 gewoon goed. Het zwanger, worden, zijn en bevallen is mij ook erg zwaar gevallen ik zou dat ook niet nog een keer aan kunnen.
Wij hebben nu 2 kindjes, en de 3e onderweg. En voor ons is het gewoon compleet zo! We hebben altijd al gezegt dat we 3 kindjes wouden hebben als dat zou lukken. En hoe raar het klinkt in mijn hoofd heb ik ook de toekomst al gepland nu met 3 kindjes, en weet ik gewoon het is goed zo, wel moeilijk om te verwoorden eigenlijk,maar voor mij is het plaatje compleet als straks ons 3e kleintje er is!
Na twee kinderen is het voor nu wel klaar. maar ik weet niet of ik er over 3 jaar nog zo over denk. Ik laat het dus nog open. Misschien wel maar misschien ook nog niet compleet.
Ik weet het niet.. Ik wilde ook altijd 3 of 4 kids, maar aangezien mijn man praktisch nooit thuis is (of eigenlijk enkel wanneer de kinderen al in bed liggen) vind ik het moeilijk. Vind zwanger zijn echt geweldig maar om telkens alles alleen te moeten doen en op te knappen.. heb ik nu wel een beetje zoiets 'het is wel goed zo'. Edit: ook was mijn dochter een huilbaby en ben veels te bang om weer zo'n kindje te krijgen.. denk dat ik helemaal gek zou worden met nog 2 kinderen erbij.
ik zei altijd dat ik 3 kinderen wilde maar ik denk dat als wij een tweede kindje hebben ik het wel genoeg vind... als ik nu zie wat voor gedoe het al is met de auto ergens heen gaan (moeten dan opgehaald worden omdat we er zelf geen hebben.. dat past dus net) en als er dan een 2e op komst is wil ik wel zelf een autotje zodat we in elk geval zelf weg kunnen met de kids, want nog 1 erbij en dan me schoonouders ergens heen past niet.... 3 zou dan helemaal lastig zijn moet je toch weer een grotere auto zoeken enz... dus voor de komende paar jaar zeg ik 2 is compleet, maar sluit niet uit dat ik dan over een x aantal jaar nog een derde zou willen als de kindjes wat groter zijn...
Wij raken er ook steeds meer van overtuigd dat dit (als alles goed gaat) ons laatste kindje zal zijn. Eén was voor ons duidelijk te weinig en twee lijkt ons goed. Past in huis, in de auto, goed te combineren met werken. Zal vast met drie ook wel lukken, maar we denken gewoon dat we er straks klaar mee zijn. Daarbij vinden we het lekker dat we nog jong zijn en alle opties nog open kunnen houden. Blijft het bij twee dan zijn we nog jong als de kinderen zelfstandiger worden (apart op vakantie gaan enzo) en mochten we toch nog graag een derde willen, dan is dat ook nog mogelijk. Geen definitieve beslissing dus vooralsnog.
Bij mij is dat heel simpel voor ons is het nu goed. Wij hebben 1 zoontje en het is goed zo. Ik heb altijd gedacht en geroepen ik wil 2 kinderen maar je kan pas oordelen als je een kind hebt en daar ben ik dus van teruggekomen. Mijn zoontje is het mooiste geschenk in mijn leven maar ik ben er nu ook achtergekomen dat ik gewoon geen moeder ben voor meer kinderen. De combinatie van een gezin en mijn eigen ding is nu goed verdeeld en ben niet het type waarvan haar hele dag bestaat uit het bezig zijn met de kinderen, waar alles draait om de kinderen (flesje hier, luier daar, voetballes hier, balletles daar) Klinkt misschien egoistisch maar ik vind het gewoon fijn om nog veel tijd voor mezelf te hebben en veel tijd met mijn zoontje door te brengen die mijn volle aandacht verdient. Mijn vriend riep altijd ik wil 1 kind maar hij zou best een 2e willen (nou ja hij zou het leuk vinden) maar zolang ik geen kriebels heb of krijg houden wij het bij 1 kindje. We zijn wel van mening dat we er samen overuit moeten zijn en gelukkig liggen we op 1 lijn. Dus voor 99% dat hier geen 2e kindje meer komt.
Ik wou altijd 2 kinderen maar bij 2 voelde het na een tijdje niet meer als compleet. Nu is onze 3e en laatste onderweg. Mijn man laat zich steriliseren, mijn lichaam zou nog een zwangerschap niet aan kunnen en financiel is het ook niet haalbaar. Nu kunnen we ze straks alle 3 alles bieden anders niet. Dus ons gezinnetje is compleet met 3 kindjes
Grappig ik wilde juist altijd maar 1 kind, heb ik jaren geroepen ook. Nu is mijn zoontje 16 maanden en begint het toch wel te kriebelen. Mijn vriend wil graag 2 kindjes dus hij wil er al voor gaan. Ik wil nog even wachten en nog even van mijn zoontje genieten. Maar compleet voel ik me toch nog niet helemaal..
ik had altijd het gevoel biij 3 compleet te zijn. Manlief weet het niet, het ene moment wel het andere niet dus daar schiet ik ook niks mee. Ik denk dus dat het ook bij 3 zal blijven hier. Niet dat ik het erg vind want ik vind het voor nu ook wel mooi zo. Ik had eerst wel heel sterk het gevoel dat ik er echt nog 1tje er biij wou, maar me gevoel begint alsmaar rustiger te worden en me echt compleet te voelen, hoe raar het ook klinkt nu uit mijn mond haha... Maar mocht het ooit nog gebeuren dat ik zwanger raak van een 4e dan zal ik het met alle liefde opvoeden!! Want in me hart zal er zeker altijd nog een plekje zijn voor een 4e wondertje!
wij zeiden altijd we willen 2 kinderen.. (en vlot achterelkaar) die 2 kinderen zijn er gekomen en ook vlot achter elkaar. eigenlijk gelijk na de bevalling zeiden we alle 2.. nu willen we geen kinderen meer! en nu 1.5 jaar later denken we er nog precies hetzelfde over.. ik wil gewoon echt geen kinderen meer.. ik vond het geweldig om zwanger te zijn (op de bi na dan)maar als ik nu een zwangere zie lopen, he ik alleen maar zoiets van phoee ik ben blij dat ik dat gehad heb en tuurlijk vind ik babytjes geweldig maar absoluut niet meer voor mezelf en ik zeg nooit nooit wat dat kan gewoonweg niet! maar zoals ik er nu over denk zijn wij echt helemaal compleet!!
Dit zouden mijn woorden kunnen zijn. Wij hebben 1 zoontje, het is een heerlijk mannetje, geen huilbaby geweest oid. Maar het is goed zo, hij krijgt alle aandacht en ik heb ook tijd voor mijn ding. Mijn vriend vind het ook goed zo, zou ik ooit besluiten een tweede te willen staat hij daar ook achter, maar voor ons gevoel is het goed zo.
Voor mij is het nu goed zo, maar weet niet zeker of we het bij 2 kids laten. Ik zou er nog even over na moeten denken als de jongste wat ouder is.
ik had laatst een geniaal mooie zin, maar kan het niet meer terughalen. haha maar iets in de zin van Ons geluk is compleet, maar het gezin nog niet af... Maar hoe of wat?? geen idee