tekst oven iemand met een PPD

*Het is een tekst van internet wat aangepast is op mezelf en een Postpartum Depressie. Ik vroeg me af wat jullie hiervan vinden en dan met name lotgenoten?!

Postpartum Depressie

Als je een (Postpartum) Depressie (ppd) hebt, betekent dat dat veel dingen veranderen en dat veel van deze dingen onzichtbaar zijn. Het is niet zichtbaar zoals bv. een gebroken been. De meeste mensen begrijpen zelfs niet een klein beetje wat het is PD te hebben en de effecten die het heeft voor je leven. Mensen die denken het te begrijpen zijn eigenlijk vaak slecht geïnformeerd.

Om juist geïnformeerd te zijn en voor wie begrip heeft zijn er bepaalde dingen van mij waarvan ik hoop dat je ze begrijpt voordat je mij veroordeelt...

Begrijp dat een ppd hebben niet betekent dat ik geen mens meer ben. Het grootste deel van de dag moet ik doorbrengen met veel onrust en uitputting, en als je op bezoek komt ben ik soms onaangenaam gezelschap, maar ik zit nog steeds in dit lichaam. Ik maak mij nog steeds druk om werk, mijn familie, vrienden, mijn gezin… en meestal houd ik ervan dat jij ook praat over die dingen die jou aangaan.

Begrijp het verschil tussen "gelukkig" en "gezond"… Als je griep hebt voel je je waarschijnlijk miserabel, maar ik heb al vele maanden een ppd. Ik kan me niet altijd miserabel voelen, in feite werk ik hard om niét miserabel te zijn. Dus wanneer je met me praat en ik klink vrolijk, dan betekent het dat ik vrolijk ben. Dat is alles. Het betekent niet dat ik me niet vervelend of rot voel ó f vreselijk moe ben, of dat ik terplekke beter word, of wat dan ook. Zeg dan alsjeblieft niet: "Oh, je klinkt al beter!". Ik klink niet beter, ik klink vrolijk. Als je daar wat van te zeggen hebt, mag dat.

Begrijp goed, dat als ik 1 goede dag heb het niet meteen betekent dat ik dus ook 2 goede dagen heb, of een week. En omdat ik gisteren een halve dag fit was, betekent het niet dat ik vandaag hetzelfde ben. Bij een heleboel ziektes ben je verlamd of kun je je bewegen. Bij een ppd ligt het wat meer ingewikkeld. Ik voel me iedere dag anders, gezellig, rot, fit, moe, kwaad, etc.

Begrijp het dat een ppd variabel is. Het is wel goed mogelijk dat ik de ene dag super fit, gezellig en vrolijk ben, terwijl ik de andere dag moeite heb om uit mijn bed te komen, of ook maar iets te moeten doen. Val me niet aan met: "Maar gisteren deed je dat wel"! Als je wilt dat ik iets doe, vraag dan of ik het kan. In een soortelijke situatie kan ik misschien op het laatste moment een afspraak afzeggen, als dat gebeurt neem dat dan niet te persoonlijk op.

Begrijp me dat "uitgaan en dingen doen" mij niet altijd beter laten voelen en mij zelfs soms veel slechter maken. Als je me vertelt dat ik me beter op moet stellen, gewoon s’ morgens op moet staan, wat meer dingen moet ondernemen, alles maar langs me af moet laten gaan, etc ... dan kan dat mij emotioneel pijn doen. Als ik deze dingen kon, dan zou ik ze graag doen, wist je dat wel? Ik werk aan mezelf met mijn artsen en familie en ik doe de dingen die ik moet doen in mijn situatie.
Een andere uitspraak die mij echt aangrijpt is: "Je moet jezelf alleen maar wat harder aanpakken..." Het is duidelijk dat een ppd o.a. met de hersenen te maken heeft en omdat mijn hersenen niet genoeg van een bepaald stofje aanmaakt maak ik meer kapot dan dat ik goed doe wanneer ik je raad opvolg, en dat kost me dagen of weken om weer te herstellen door misschien maar 1 enkele tip.

Begrijp het dat als ik zeg dat ik het nodig heb om even alleen te zijn, te liggen, hulp of steun nodig heb, dat ik dat dan nu meteen nodig heb. Het kan niet verschoven worden omdat er geen tijd voor is of omdat ik niet thuis ben (of om een andere reden). Een ppd houdt daar geen rekening mee.

Als je een goed idee voor mij hebt, hou dat dan toch maar voor je. Het is niet dat ik zoiets niet waardeer, en het is niet omdat ik niet beter wil worden. Het is omdat iedereen stuk voor stuk wel een goed idee voor mij heeft. In het begin heb ik alles wat mij werd geadviseerd uitgeprobeerd, maar ik realiseerde mij toen dat ik zoveel energie gebruikte om dingen uit te proberen, dat ik mezelf alleen maar gek maakte. Als er iets zou zijn dat alle mensen met een PD meteen kon helpen, dan zouden alle mensen met een ppd dat zeker met beiden handen hebben aangrijpen!
Mensen met een ppd zijn niet gek! Het heeft met de hersenen te maken, we slikken medicatie en ja we gaan naar een psycholoog of psychiater, maar dit betekend niet dat we anders zijn dan mensen die naar een huisarts gaan met problemen of een ziekte! Met goede medicatie, artsen en begrip moet onder controle te krijgen zijn, of zelfs weg kunnen gaan

Als je dit alles gelezen hebt en je wilt mij toch een goede suggestie geven, doe dat dan, maar verwacht niet van mij dat ik dat meteen uitprobeer. Ik zal er dan over nadenken.

In vele opzichten ben ik van jou afhankelijk, van mensen die niet ziek zijn. Ik heb je nodig om mij op te zoeken, wanneer ik te beroerd ben om zelf weg te gaan... Soms heb ik je nodig om mij te helpen met boodschappen, koken, het huishouden doen,…
Ik heb jou op een andere manier ook nodig... Jij bent mijn link naar de buitenwereld... Als je mij niet op komt zoeken dan zie ik je misschien niet meer zo vaak.

Zoveel als mogelijk heb ik het nodig dat je me begrijpt…