Ik moest ging maandag 10 sept naar de gyn voor de laatste keer, want woensdag zou ik worden ingeleid. Toen ik daar aan de monitor lag, had ik ook wat ongie-krampjes, maar niet zo erg... er was op de monitor haast niets van te merken. Toen moesten we nog even naar de wachtkamer voor we bij de gyn zelf mochten komen voor inwendig onderzoek (ontsluiting? Ligging baby? ...) Tijdens het wachten voelde het net of ik mijn menstruatie had gekregen. Ik dus naar de toilette daar en wat bleek? Ik was mijn slijmprop aan het verliezen. Het was geelachtig-wit slijm met beetje rood. Bij de gyn vertelde ik dit en het was een goed teken. Had ook al 2cm ontsluiting stelde hij vast, maaaar de baby beweegde nog veel en meestal betekende dat... Ik vertelde de gyn dat hij zijn zin niet moest afmaken. Dat betekende meestal dat ze nog niet wilden komen, zeker? Vroeg ik hem... Hij zette zijn mooiste glimlach op en mijn vraag was beantwoord. Ik was super content met mijn 2 cm, maar ook tegelijkertijd bang. Als het dus die dinsdag niet zou komen, zouden ze het woensdag morgen in gang zetten. Maar die Maandag avond werden de ongi krampjes echter en werd ook het slijmverlies erger... De weeen zelf waren begonnen rond 23.30 u. Kom, zei mijn vriend, we gaan eerst nog proberen wat te rusten boven, want bij een eerste kan het soms nog laaaaaan duren... Dus hup, wij naar ons bedje. Maar ik kon de slaap niet vatten. Mijn vriend lag lekker te snurken naast mij, want die zou die ochtend om 5u moeten gaan werken. Ik besloot terug naar beneden te gaan om daar de weeen wat op te vangen. Ik had nl zwangerschapsbegeleiding gekregen en daar zo een grote gymbal meegenomen voor thuis... Daar heb ik dus mijn weeen kunnen opvangen. Ik keek op de klok en kwam op een bepaald moment tot de conclusie dat ... ofwel de tijd tergend traag voorbij ging... ofwel mijn weeen toch wel vrij regelmatig kwamen. Ik besloot mijn kruiswoordpuzzel (jaja, je leest het goed!) opzij te leggen en de tijden even mee op te schrijven. 2u30 wee 2u 33 wee gedaan 2u 36 wee 2u 38 wee gedaan ... Ik kwam al vrij snel tot de conclusie dat de weeen alle 3 min weer kwamen. Maar omdat de pijn nog niet zo erg was, wist ik het op die moment nog te relativeren.... Mss moest ik toch maar mijn vriend wakker gaan maken? De taferelen die zich toen ten huize Sommen-Adams afspeelden waren ongelofelijk lachwekkend. Wally: ja, wat moeten we nu doen? Ik: hoe wat moeten we doen? Ik weet het niet . Wally: Hoe? Hoe ge weet het niet? Moet eerst uw water dan niet breken? Ik: nee, dat is nog niet gebroken maar toch denk ik dat het bezig is. Het is alle 3 min dat mijn buik lastig is! Wally: tja, wat doen we nu? Ik: ik weet het niet? Wally; ja, hoe moet ik het dan weten? Ik ben nog niet zwanger geweest! Ik lachen. Ik: jaaa, ik wel das juist haha Even later Wally: anders bellen we eens naar het moederhuis om te horen wat ze daar zeggen Dus hup, wij naar beneden Wally: Maar welke nummer moeten we nu bellen? Ik: mmm, ik weet het niet Wally: jaaaaa, ik weet het ook niet, zenne! Ik: Mss moeten we gewoon de 100 bellen en daar vragen? Na een 5 min zoeken hebben we dan uiteindelijk een nummer gevonden waar we heen konden bellen. De vrouw aan de telefoon raadde me aan om in een lauw badje te gaan zitten. Als het échte weeën waren, dan zouden ze dan wel doorzetten. Zoniet dan zouden ze minderen Dus liet mijn ventje voor mij een badje lopen. Terwijl hij ook even ging douchen (stel je voor! Om 3u30 s nachts!) Maar toen ik lekker in dat water zat, vond ik dat de weeën minder werden. Ik: mmm, wally? Het is beter denk ik, zenne Wally: Ja? Is het niks dan? Ik: k weet niet? Maar het is wel minder wee au Wally: toch niet? Ik: pfft, k weet het niet Wally: wacht! Ik bel even naar ons ma Wally belde met zijn moeder en toen hij haar vertelde dat de weeën alle 3 min kwamen, riep mijn schoonmoeder zowat door de telefoon dat we moesten maken dat we in het moederhuis waren! Toen hebben we dan maar besloten om door te rijden. rond 4u zijn we dan richting hospi gereden (Belgie, dus normaal hier...) Daar aangekomen werd er vastgesteld dat ik al 9cm had! Woehoew was ik blij.. en wat vielen die weeen nog wel mee, vond ik! Ik besloot mijn weeen verder op te vangen in het grote bad dat op de bevallingskamer stond. Heerlijk was dat... Tot ik me begon te realiseren dat ik zo een kindje ging kopen en zo (werd even wakker geschud ) En aangezien ik altijd een hemelse schrik heb gehad voor DE BEVALLING kwamen de emoties los. "Wally, kotsbakje!" "huh? je moet toch niet overgeven? "jaweeeel!" Nadat ik het bakje had volgedaan kwam dé opmerking van mijn vriend: "Hé? Wij hebben toch geen paprika gegeten gisterenavond?" Enfin, genoeg gelachen. De vroedvrouw vroeg me of ik mss even op de tafel kon gaan liggen, zodat ze kon bekijken hoe ver we stonden. Ik was er! We hadden 10 cm... Maar mijn water was nog niet gebroken... Dus toen ze dat braken bij 10 cm, begon de voorheen nog lachende Jelly wel anders te jodelen. Pfft, rugweeen! wat erg... Dan weer moest ik op mijn zijde persen (omdat onze jongen nog stukje moest draaien), dan weer op mijn rug... Enfin, onze jongen is ter wereld gekomen omstreeks 7u44. Hij moest nog een heel stuk zakken en draaien, daarom dat er zoveel tijd tussen zat... Waar ik het meeste angst voor had is uiteindelijk super goed meegevallen! De angst voor epidurale was ongegrond, want die had ik niet nodig gehad. En de plaatselijke verdoving en het naaien, heb ik niets van gevoeld. Echt droombevalling gehad! Ik wens dit jullie ook toe dames! p.s. Ik zei voorheen altijd tegen mijn vriend: "als de bevalling niet mee valt, dan ga je moeten zeeeeuuuuuren voor een tweede. Als het meevalt, dan wil ik 2 kinders op korte tijd.. niet te veel jaren ertussen" Dus wat denken jullie nu dat ik ga doen? Volgende zomer mss terug beginnen? xxx jelly [/i]
Als eerste natuurlijk van harte gefeliciteerd! Erg leuk geschreven! (en tegelijkertijd erg geruststellend .) Geniet van de kraamtijd. XX
ik heb het vooral opgeschreven om andere meisjes die, net als ik, bang zijn voor de bevalling toch wel gerust te stellen. Je ziet, bij mij is het (nadien gezien) super goed meegevallen! Ik kijk er zelfs al naar uit om terug in verwachting te zijn Echt, he? Wij gaan er in alle geval niet te lang meer mee wachten! Wel nog enkele maandjes, natuurlijk. Mijn werk laat het momenteel niet toe ook, dus... Beetje werkonzekerheid met nakende ontslagen en zo in het vooruitzicht. Eerst eens zien heo dat allemaal gaat lopen.
Lieve dames zouden jullie bij baby van de maand ook een stemmetje kunnen uitbrengen? Liefst van al natuurlijk op Kian! Staat super leuk op de foto... Jungle Kian! Pli-pli-pli-plies? Jelly en kian danken jullie alvast! dikke knuffel