Onze eigenwijze peuter klimt sinds 1.5 week iedere keer uit zijn bed. Het begint al als hij er in gelegd wordt. Hoe moe hij ook is, hij wil niet slapen. (En dat we daarvoor zn hele bedritueel netjes hebben afgerond maakt niets uit). Eerst probeerden we met hem de praten, of te troosten, maar dat hielp niet. Hij wil dat we bij hem blijven zitten op de kamer, maar is op ieder geluidje gespitst. Als je dan na 20 min weg wilt lopen, is het weer opnieuw een drama. Want dan zit hij bij de eerste voetstap al weer recht overeind. Dat was geen succes en voor ons dood vermoeiend. S nachts wordt hij ook wakker, en dan begint t circus op nieuw. Hij wil dan alleen nog maar bij ons in bed slapen. De eerste keer dachten we dat er iets was (ziek, bang), maar nu zien we dat het een patroon is en dat willen we doorbreken. Vol goede moet zijn we 3 dagen geleden begonnen met de Nanny Jo manier. Of te wel, 1x terug leggen en zeggen dat hij moet gaan slapen en daarna steeds terug leggen zonder iets te zeggen. De eerste avond heb ik hem 57x (!) terug in zn bedje gelegd. Uiteindelijk was hij zo moe dat hij in slaap viel. De andere keren was het zo tussen 10 en 20x. Vannacht lukte het weer helemaal niet. Om 5 uur werd hij wakker en we hebben hem onafgebroken 1.5 uur lang zonder te praten terug in bed gelegd. Iedere minuut stond hij weer op de overloop. Om half 7 was het tijd om op te staan, dus geslapen hebben we allemaal niet meer vanaf 5 uur. Ik begin er inmiddels aardig moe van te worden en ben benieuwd of hier moeders nog tips hebben voor hele koppige peuters (O Ja, een middagslaapje doet hij niet meer. Eigenlijk is hij veel vrolijker als hij die wel nog doet, maar dat is al helemaal een onbegonnen zaak. Het is wel sneu, want je ziet gewoon dat dit patroon hem ook opbreekt overdag)
Hoe oud is hij? Misschien is het juist beter om de zijkant of een paar spijltjes aan de zijkant van het ledikant eruit te halen? Mijn oudste had hier ook last van en met de spijltjes eruit juist niet meer, alsof ze zich ineens een grote zelfstandige meid voelde.....
Hoe oud is hij inderdaad? Mijn zoontje is 2. Met zijn verjaardag over gegaan op een groot bed. Hij kwam er in het begin ook uit. (1 week zoiets) steeds benoemd, dat mama hem komt halen. Hij heeft nu ook een nachtlampje op timer op zijn kamer. Die springt s morgens om 7.45u aan. Benoemd dat hij pas uit bed mag als het lampje aan is en dat doet hij ook Doordat ze er zo snel uitkomen, geven ze inderdaad niet toe aan hun eigen moeheid
Hij is ruim 2,5 jaar en slaapt in een juniorbed zonder spijltjes. Hij kan er dus zelf prima in en uitklimmen. Hij heeft nu een paar maanden dit bed. Hiervoor had hij een ledikant en werd ook wel wakker, maar viel dan ook weer in slaap. Want hij kon zijn bedje niet uit. Sinds hij in een juniorbed ligt, is de wereld groter geworden. Vanaf dag 1 klom hij er zelfstandig in en uit, maar het slapen ging op zich prima. Wel was hij soms al een half uurtje eerder wakker, en ging dan rustig spelen op zijn kamer. Dat was geen probleem want dan was hij toch goed uitgerust. Maar nu sinds kort is het een ander verhaal. Als hij wakker is (en dat kan al van 1 geluidje zijn, of zonder aanleiding) springt hij zijn bed uit, doet het licht aan, zijn deur open en gaat naar de overloop. Als wij dan niet komen, gaat hij op onze deur kloppen van de slaapkamer. Vervelend is dat hij hierdoor nog zijn babybroertje wakker maakt, dus dan zitten we midden in de nacht met 2 huilende kinderen En hij is zelf de hele dag doodmoe (en daardoor niet te genieten).
Ik heb toen de deurklink omhoog gedaan. Hij kon er hierdoor niet uit, maat ik ging wel steeds naar hem toe als hij eruit klom en huilde bij de deur. Ik wilde er in het begin niet aan geloven omdat het tegen mijn gevoelens inging. Maar omdat ik er wel gewoon naar toe ging en hij ervaarde dat uit bed klimmen geen zin had want hij kreeg de deur toch niet open., werkte het .
Heel Herkenbaar! Onze zoon van 3 doet precies hetzelfde. Een maand nadat hij zn nieuwe bed kreeg (voor zijn verjaardag) ging het perfect. Ging zonder problemen slapen en als hij wakker werd sochtends riep hij ons. En ineens wilde hij niet meer slapen. Na een paar avonden strijd ben ik er per toeval achter gekomen dat hij ineens bang was in het donker! Sindsdien moet het licht aan blijven als hij gaat slapen en moeten we bij hem blijven tot hij slaapt. Dat doen wij nu dus om hem weer vertrouwen te geven. Maar helaas wordt hij snachts ook ineens weer wakker en komt dan naar onze slaapkamer gelopen. Wij hebben geen zin in gedoe snachts omdat hij anders ook zijn zusje wakker maakt. We laten hem dus gewoon lekker tussen ons in slapen. Komt vast wel weer een keer goed (denken wij) Voor nu zijn we in elk geval allemaal het meest gebaat bij een goede nachtrust dus laten we her voor nu gewoon zo. Zelfs zijn zusje wordt de laatste tijd snachts wakker en dan komt ook zij er bij. We worden dus vaak zelfs met zn vieren in een bed wakker
Dat bang zijn in het donker zou het misschien kunnen zijn. Het is nooit een probleem geweest, maar gistereavond hebben we maar totaal iets anders geprobeerd. We hebben een klein kerstboompje dat hij zelf van zolder heeft gehaald en weinig licht geeft. Die staat nu in een verre hoek van zijn kamer en heeft de hele nacht aangestaan. Dat lijkt iets te helpen. Misschien ook omdat het rustgevend voor hem is om naar een vrolijk kerstboompje te kijken en zo in slaap te sukkelen. We hebben daarnaast tijdelijk een campingbedje opgezet. Daar kan hij zelf niet uit. Toen hij weer uit zijn gewone bed bleef komen, hebben we hem gewaarschuwd dat als hij uit zijn bed blijft komen hij in het campingbedje moest. Dat gebeurde ook, en dat vond hij echt niet leuk. Na een paar minuten hebben we hem opnieuw de keuze gegeven: terug in zn grote bed, maar dan moet hij wel blijven liggen. Dat heeft geholpen. Hopelijk doorbreken we op deze manier het patroon, en kan het campingbedje over een week weer de zolder op. Een lampje aan is niet erg. Als dat de oplossing is gaan we binnenkort wel opzoek naar een echt nachtlampje.
Slim gedaan met het campingbedje! Onze 3-jarige dame komt ook steeds uit bed. Vanaf 8 weken sliep ze door, daarna nooit 1 nacht wakker geweest, maar sinds een paar weken echt drama! Wij hebben zo'n stopcontact-lampje van de Ikea (volgens mij 1 euro), dat lijkt wel te helpen. Hoewel ze nooit aangeeft dat ze bang is oid. Verder consequent zijn, wij hebben als ouders gekozen voor niet-samen slapen 's nachts. Dus we brengen haar echt tig x per nacht terug. Om het duidelijk voor haar te houden. Als haar slaaptrainer wakker is, dan mag ze natuurlijk wel naar/bij ons komen.
het is een fase, gaat vanzelf over... (aan dit antwoord heb je nu waarschijnlijk niets haha).... heeft onze dochter ook gehad.. ze is rond haar 2e verjaardag over gegaan, ze is een hele tijd uit haar bed gekomen... echt ontzettend vermoeiend, alles geprobeerd, ik raakte steeds met haar in strijd (geloof me, dat werkt niet ) .... Uiteindelijk hebben we met haar met een beloningskaart gewerkt vanaf dat ze bijna 2 1/2 jaar was en dat ging eigenlijk al vrij snel heel goed!! Nu blijft ze al een hele tijd keurig in haar bedje liggen... ze komt er alleen s ochtends uit als ze wakker is, maar dat vinden we wel prima!