Begin ik nu toch echt sexueel gefrustreerd te raken, het is down there allemaal wel goed aan het genezen de zwelling is mn of meer weg, de hechtingen zijn eruit en ik heb ook niet het gevoel dat m'n bekkenbodem spieren nu zo opgedonderd er van waren. Plas in houden en dergelijke kan ik gewoon net zo goed als ervoor. Vloeien doen we eigenlijk ook niet meer, mocht het er van komen heb ik voor tot week 6-8 wat jasjes in huis gehaald(ben ook weer aan de pil). Sta ik me er ineens bij stil dat we nu even geen partners zijn maar ouders die de dienst van elkaar overnemen. Ik vind dit echt verschrikkelijk, ik neem hem dan ook elke avond mee naar boven en elke keer als hij t checklist afgetikt kan krijgen en slaapt probeer ik hem in zn bedje te leggen en zelf te rusten tot hij een briesje op z'n grote teen voelt 5-20 min later en weer wakker word.. Uiteindelijk slapen we dus om en om want meneer wil dus heel de tijd vast gehouden worden.. Niet zozeer alleen een probleem voor ons sex leven ook voor de relatie in het algemeen en dat de man ook nog eens weer moet gaan werken en mijn wanneer ik eet want nu eet ik te weinig. Wil dolgraag inbakeren proberen maar het is hier nu veelste warm 25+ snachts in de slaapkamer! begrijp me niet verkeerd ik vind het heerlijk met mn mannetje op mn borst of op schoot maar waar vind je de tijd tussendoor (en de verplichte slaapjes tussin) voor elkaar?
Heel eerlijk? Dat kan volgende week zijn, volgende maand of over een half jaar (bij wijze van spreken).. Ik denk dat des te meer je er druk over maakt, des te meer het een probleem is en je gefrustreerd raakt.Je kindje is 4 weken oud, die heeft mama nodig. Hij is nog maar net uit je buik..Dat hoort er nu eenmaal bij. En dat gaat natuurlijk ten koste van al het andere.Uiteindelijk komt er een moment waarop er meer ruimte komt voor andere dingen.Maar dat is niet echt af te dwingen. Probeer te bedenken dat het echt tijdelijk is.Een baby krijgen is het mooiste wat er gebeurd al 2 mensen van elkaar houden. Maar het legt ook een behoorlijke druk op je relatie. Want een tijdlang ben je alleen papa en mama. Als het goed zit is dat niet erg. Als je maar wel op tijd de weg naar elkaar terug kan vinden
Wij sliepen na een jaar pas weer in 1 bed... Tussendoor wel tijd gevonden voor elkaar hoor, maar het is heel anders dan zonder kind. Maar probeer een manier te vinden, waar een wil is, is een weg
Lekker samen weekendje weg! Werkt prima. Baby leert dat er ook andere mensen zijn die goed voor hem kunnen zorgen, wat goed is voor het vertrouwen. En jij kan weer even vrouw zijn in plaats van broedkip
Nou een baby van 3 weken heeft naar mijn idee zo'n lesje nog helemaal niet nodig, maar dat is mijn idee.
Ja maar wat dan, wij zijn beide zo uitgeput en de man moet werken, de 25e zn oudste zoon ophalen en 8 uur rijden, moet ik dan maar gewoon met hem op m'n borst in slaap vallen of in bed met alle gevolgen van dien?? Ik weet niet hoe single moeders het redden maar ik ga kapot van de buikpijn want ik heb nauwlijks de tijd om iets te maken, nevermind het redelijk rustig aa van te eten, en slaap Ik krijg 5-6 uur per keer met geluk nog een keertje 3-4 uurtjes. Met de bubs naast mij kan ik hoe moe dan ook wanneer hij in bedje begint te huilen gewoon niet slapen en voor ik het weet ik meneer weer honger en beginthet lijstje opnieuw. Ik snap echt wel dat hij mij nodig heeft maar ik heb een beetje brandstof ook nodig sex komt daarna wel als het er uberhaubt nog van gaat komen want die luie britse mentaliteit "Ja maar ik moet werken (5 uurtjes a 3x-4x per week) en heb dus recht op minstens 8 uur slaap" Komt m'n strot uit en als hij dan van me overneemt omdat ik echt omval dan krijg ik; je weet gewoon niet wat je aan t doen bent grom dit en dat, ik moet verdomme werken.. Maar het vertikken om em in bed te leggen en te doen waar ik de hele nacht mee bezig ben dus gaat hij met hem beneden zitten en geeft hij m maar gewoon nog een fles melk regardlesss dat hij net 120-180 ml naar binnen heeft gewerkt a 2-3 uur daarvoor... Ik snap ook wel dat hij veel moet eten maar dit lijkt gewoon echt veel hij is nog geen 4kg..
Mijn inziens ook helemaal niet. De eerste periode staat in het teken van de baby dat neemt vanzelf af. Daar hoef je je kind echt niet voor weg te brengen en al helemaal geen weekend!!
Maar waarom slaap je niet met hem op je borst? Als dat toch werkt? En toch met je man praten. En dan kan hij zuchtennmaar het is ook zijn kind vennoot hij heeft daar voor te zorgen punt!
Daar ben ik het mee eens, maar ik krijg ineens het ik moet werken en de huur betalen excuus. Ik heb potverdrie tot week 34 , 5 dagen per week gewerkt omdat ik geen zin had in dit wie betaald wat gezeur terwijl ik bleef spugen heel de zwangerschap lang en me ondzettend rot voelde. Ik wil niet met hem op m'n borst slapen omdat ze hier de doodsangst in je slaan.. Baby kan van je afrollen, baby kan geplet worden, baby kan stikken en ga zo maar door ook papa wapperd zn armen en benen alle kanten op en heeft hem al een paar keer bijna geraakt terwijl er ineens een arm of been onze kant op vloog. Hij laat me wel slapen maar ik voel me er bijna schuldig over..
tja meid, dit hoort toch gewoon allemaal bij een kleine baby. Het hoort erbij, mijn kinderen sliepen ook bij mij op de borst hoor. Verder kun je hem best wel even laten huilen bij het maken van een broodje of het nemen van een douche, of plan dat op een moment dat je kleintje even wel slaapt.
Ik zou willen dat mijn partner dat ook zo zou begrijpen, al kan ik zelf wel de beginnetjes maken wanneer hij gaat werken. Het is ook wel dat hij is nog zou klein er is vast iets mis onzekerheid die ik langzaam zal los moeten laten
Heb je al gedacht aan een co-sleeper? Zeker voor de nachten heel handig! Volgens mij geef je ook wat borstvoeding. Je schuift baby naar je toe, drinken en weer terugschuiven. Je wordt er amper wakker van! Wat voor jou wellicht ook iets is:een draagdoek. En wat de rest betreft..niet bot bedoeld maar je kiest voor een kind en dit is how it works. Borst,fles, maakt niet uit.De eerste tijd is zeeer intensief. De verhalen van "mijn kind sliep na 1 week al door" zijn prachtig maar schaars.. Realiteit: nog in je badjas staan om 13.00 Net ff lekker douchen en dan alweer gepiep Een goed gesprek met je man is waarschijnlijk wel nodig. Je hebt samen voor dit kindje gekozen!
Je moet gewoon niet te veel willen als je nog niet eens een maand geleden bevallen bent. Heb je bij jullie in de buurt geen ouderbijeenkomsten van de National Childbirth Trust? Dan kan je man daar horen hoe het allemaal zit. Een baby is geen puppy die je trainen moet, maar een mens, van top tot teen!
Ik denk dat je gewoon even diep moet ademhalen. Dit is echt heel normaal allemaal, we've all been there. Niet te veel te snel willen, en vooral doen wat je baby van je vraagt. Dan komt het allemaal wel goed. Beloofd