Hoi hoi, Ik vertel dit omdat ik er enorm mee zit en me af vraag of mijn gevoel wel ''normaal'' is... We zijn nu 2 jaar geleden gestopt met de pil , vorig jaar oktober werd ik ongesteld maar midden in de cyclus had ik last van mijn buik/bruine afscheiding veel en lang. En toen bleek ik dus zwanger te zijn na vele testen... Wij helemaal gelukkig maar er klopte iets niet, het voelde niet goed en dat bleek dus ook wel...... Na wat echo's en testen in het ziekenhuis bleek het ook niet goed te zijn. Waarschijnlijk had ik al een miskraam gehad en ik kreeg om de 2 dagen nieuwe testen enz.Het ging beter en de klachten verdwenen een paar dagen waarschijnlijk was het nu ''opgelost'' ik moest het in de gaten houden en als ik weer enorme buikpijnen kreeg naar het ziekenhuis komen. Na het weekend ging het helemaal mis, ik vloeide helder rood veel bloed en had weer enorme buikpijnen. Naar de EHBO en binnen 1,5 uur lag ik al op de O.K. Maar goed ook want ik liep al helemaal leeg, ik had dus een buitenbaarmoedelijkezwangerschap gehad en was nu mijn rechter eileider kwijt. Na deze heftige periode ging het weer goed met me en wilde we weer gaan proberen zwanger te worden. Afgelopen Juni hadden we een postieve test, weer in de wolken en het voelde goed!!! Alle klachtjes die je maar kon bedenken en ik was er gelukkig mee!!! Onze 1e echo was super, het kindje was alles goed mee en het hartje klopte, hij was wat klein maar er werd gezegd met zo'n krachtig hartje zien we vaak wel dat het goed blijft gaan, helaas bleek dit dus niet zo. Bij 9,5 weken zwangerschap kregen we tijdens de echo te horen dat ons kindje was overleden , waarschijnlijk was hij al een klein weekje dood maar mijn lichaam had geen signaal doorgegeven. het hartje klopte niet meer. We waren/zijn enorm verdrietig en geschokt. Met 10 weken verloor ik het vruchtje spontaan, gelukkig ook geen curretage gehoeven... Alles en iedereen om ons heeft net een baby;tje gekregen of is alweer zwanger. Ik gun het ze enorm , kan enorm genieten van hun kids. Maar soms heb ik echt van die buien dat ik me enorm K*T voel!!! Wij hebben een enorme kinderwens en hebben gewoon pech gehad en het zal wel een redenen hebben maar we hopen ook op een wondertje van ons zelf... We hebben nu ongeveer 2 maanden geleden de miskraam gehad en onze vrienden en familie is enorm lief en houd er enorm veel rekening mee. Maar soms ben ik enorm down. Ik ben geen zeurkont en het gaat altijd ''goed'' met me, wil niet klagen enz maar volgens mij gaat nu niet zo goed met me....
Lieverd, wat een verdriet! Ik geef je alvast een digi knuf! Ik moet nu gaan werken en kom er straks even op terug. Beloofd! Bij de 'zwanger worden clubs' is een actief topic ' zwanger worden na een bbz, mss kun je daar ook je verhaal plaatsen. Er zijn veel meiden die een bbz achter de rug hebben, kijk maar eens. Ik mail je straks x
Ach lieve schat wat een vreselijk verhaal!!!!! Wij zijn nu bijna twee jaar bezig en een miskraam en een eug gehad. Bij mij zat t vruchtje in de eileider maar toen ik pijnen kreeg en een inwendige echo kreeg zagen ze dat ik niet geopereerd hoefde te worden ik kreeg pijnstillers en na een week een hevige bloeding gehad en t vruchtje verloren. Echt een vreselijke tijd achter de rug. Dus ik weet hoe je je voelt, t is ook vreselijk moeilijk, vooral omdat je je echt zwanger hebt gevoeld. Ik zit in wij gaan voor nr1 in zwanger worden clubs, dus als je t leuk vind... Je bent van harte welkom. Pas goed op jezelf en neem de tijd om t verlies goed te verwerken en wees tegen iedereen duidelijk over hoe je je voelt. Je hoeft niet te zeggen dat t goed gaat, en je hoeft niet te lachen als er niets te lachen valt!!!!!
Heel heel veel sterkte gewenst meid! Ik heb precies hetzelfde meegemaakt, alleen dan eerst een miskraam en daarna een eug. Het is goed als je erover praat, maar ik denk dat je je pas weer beter zal voelen bij een nieuwe zwangerschap. Tenminste, zo voel ik dat. Je mag je kut voelen hoor, heb zelf ook heel vaak die momenten, maar probeer ook leuke dingen te doen en positief te blijven. Knuffel!