Pfff wat is er toch met me.. Na de bevalling had ik last van de bekende kraamtranen. Ik was vaak verdrietig en onzeker en huilde heel snel. Nu is mijn zoontje 3 maanden oud en ik voel me zo onzeker.. Zijn slaapjes overdag gaan niet helemaal goed want hij heeft moeite met inslapen en zijn flesjes drinkt hij ook niet altijd op een normale manier op.. Ik heb echt enorm veel stress elke dag.. We zouden bijvoorbeeld gaan bowlen voor mijn schoonbroertje zijn verjaardag en daarna gourmetten bij mijn schoonouders thuis. Ik zat al helemaal te stressen in mijn hoofd dat ik S.em echt niet meeneem naar de bowling, want dan slaapt hij echt niet.. Dus ik zei dat al tegen mijn vriend dat ik wel wil komen gourmetten samen met S.em maar niet naar de bowling maar hij begrijpt me aan de ene kant wel maar vind dat ik makkelijker moet worden. Het is zelfs zo erg dat ik het soms lastig vind om mijn vriend het flesje te laten geven, dat is toch niet normaal?! Ik vind het zo lastig om hulp te accepteren van andere mensen en heb soms het idee dat ik er alleen voor sta. Ik zit continue op de babyfoon te kijken overdag en 's avonds of hij wel aan het slapen is, zodra hij alleen maar beweegt schiet ik in de stress omdat ik bang ben dat hij wakker word. Ook zodra hij plots aan het huilen, ga ik meteen denken, "ohnee, heeft hij honger? wat zal er zijn?" *zucht* Ik word zo moe van mezelf.
Hoi meid, Het is ook allemaal erg zwaar, zo'n eerste kindje. Op veel plekken lees en hoor je niets anders dan dat het moederschap geweldig en mooi en fantastisch is. En er zullen zeker mamma's zijn die dat vanaf het begin ook echt vinden. Maar er zijn er ook bij - zoals jij en ik - die het gewoon even nog niet zo leuk vinden. En zodra je weet dat dat 'mag' (want voor je gevoel rust daar een taboe op) en je toegeeft aan het feit dat het soms zwaar en niet leuk is, dan gaat het vaak al beter. Toen ik net bevallen was, voelde ik me ook niet lekker en het heeft even geduurd voordat ik mijn draai had gevonden. Ik was ook erg gespannen en voortdurend gefocust op Floor. Dat ging niet over door steeds tegen mezelf te zeggen dat ik dat niet moest doen en het werd alleen maar erger als mijn vriend zei 'doe niet zo moeilijk'. Doe niet zo moeilijk, dacht ik dan, hou toch op, voor mannen is het misschien makkelijker, maar voor ons, voor de mamma's is het wèl moeilijk! Ik ben gaan accepteren dat het moederschap soms alleen maar opletten betekent en bovendien soms enigszins belemmerend is. Zeker in het begin als je je draai nog moet vinden. Geloof me, het wordt echt beter! Nu ben je gespannen, je weet sommige dingen nog niet goed aan te pakken en je moet je kindje goed leren kennen (oh ik herken het zo!!). Mijn tip is om gewoon de dingen te blijven doen die je al deed, desnoods met wat meer geregel er omheen. En dan gaat het maar een keer mis, dan weet je meteen wat je kindje prettig vindt en wat niet. Het is in het begin allemaal ontzettend eng maar hoe meer je doet, hoe sneller je straks gewend bent. En nog iets leuks: ga lekker wat ondernemen met je kindje! Ik ben op babymassage gegaan en dat voelde echt als iets van ons samen. Daardoor voelde ik dat de band tussen en mij en Floor steeds sterker werd waardoor ik ook meer op haar durfde te vertrouwen en steeds minder gespannen en gefocust was. Je kan ook lekker gaan zwemmen of lekker door het bos wandelen. Samen eropuit, dat werkte voor mij erg goed! En ga ook eens lekker alleen op stap, lekker met een vriendin weg, of even alleen shoppen. Dat is ook heerlijk. Accepteer voor nu ook maar dat je gespannen bent, het is nou eenmaal zo. Voor sommige vrouwen hoort het erbij, hoe akelig het soms ook voelt. Wees eerlijk tegen jezelf en wees ervan overtuigd dat het beter wordt. En eerlijke mamma's, daar hebben onze kindjes het meeste aan! Ik weet zeker dat je het hartstikke goed doet en ga zo door!!
Herkenbaar. Na de geboorte van Nathan was ik blij maar vooral heel onzeker. Overdag ging het hier nog wel maar als mijn man 's avonds een keer weg was vond ik het echt niet leuk. Inderdaad gespannen vooral over of hij wel ging slapen. 's ochtends als ik wakker was ging ik bijvoorbeeld ook als een speer het hele huis soppen omdat Nathan dan nog sliep Uiteindelijk ging het hier vanzelf over. Leerde hem steeds beter kennen en er kwam een beetje ritme iin slapen en voeden. Bij Matthijs heb ik dit echt veel minder gehad. Vond het heerlijk ontspannen alleen thuis zijn met Matthijs als Nathan bijvoorbeeld naar de gastouder was. Geeff het de tijd. De eerste maanden zijn gewoon heftig en lang niet altijd een roze wolk. Oh ja en wat betreft weg gaan met een klein kindje. Ben ik ook niet zo goed in (nog steeds niet). Maak me ook snel zorgen of ze wel gaan slapen in een vreemde omgeving. Gelukkig is mijn man niet zo'n stresskip dus gaan we toch. En eigenlijk gaat het ook altijd gewoon goed. Kindjes passen zich meestal makkelijk aan vooral als papa of mama gewoon in de buurt zijn.. En als ze echt moe zijn slapen ze wel..
Hey meiden, bedankt voor de lieve berichten! Het is inderdaad erg zwaar. Ik had het eerlijk gezegd iets gemakkelijker voorgesteld, maar misschien komt dat ook omdat mijn contract niet verlengd werd tijdens de zwangerschap waardoor ik het een beetje somber in zie hoe we het gaan doen in de toekomst. Ik ben een enorme stresskip namelijk. Ik wil eerdaags heel graag gaan babyzwemmen met Sem. Lijkt me zo heerlijk! Maar daar wacht ik nog even mee tot hij wat langer wakker is. Babymassage lijkt me ook wel wat maar ik ga dan weer stressen met wanneer ik de voedingen moet doen en dergelijke en dat hij lastig gaat worden. Ik wandel dagelijks een uurtje langs het water met hem samen met de hond. Die loopt dan lekker los. Daar geniet ik ook erg van. Ik kan niet wachten tot het zomer is! Misschien heb ik daarom ook wel een dipje. Dat slechte weer, daar kan ik niet zo goed tegen.. @Juffie: Haha herkenbaar! Ik heb net heel snel de was in de wasmachine gedaan, vaatwasser uitgeladen, gestofzuigd, was opgevouwen, want stel dat hij wakker word.. Hij krijgt nu trouwens sinds gisteren Nutrilon Pepti om te kijken of hij misschien koemelkallergie heeft. Dit hebben we in overleg met het consultatiebureau gedaan. Maar ik heb zo het gevoel dat hij steeds wakker word van krampjes en als het goed is, is dat eerdaags ook over en dan kan hij hopelijk wat beter doorslapen overdag.
Dag Olifantje, Ik herken je heel erg in je verhaal. Hier ook een moeilijke slaper overdag en ben dan ook blij als hij eenmaal zijn ogen dicht heeft en slaapt. In de nacht is het geen probleem. Maar sommige baby's kan je gewoon overal te slapen leggen. Die van ons is altijd erg alert en wil alles meemaken en zal niet zo snel uit zichzelf in slaap vallen, hij vecht dat tegen zijn slaap. Thuis hanteer ik de drie R's dus bij de eerste gaap naar bed, dit gaat redelijk al valt hij zelden zonder huilen in slaap. Als ik met hem op pad ga dan blijft hij constant wakker tot hij gaat huilen en dan wordt ik helemaal zenuwachtig want ik weet dat ik hem dan constant moet bezig houden, erg vermoeiend. Voel me soms dan ook echt een slechte moeder. En het weer helpt ook niet echt mee, woon midden in de stad (huis gaat volgende maand de verkoop in) maar mis de natuur om me heen. Ook mis ik wel me ouders die niet dicht bij wonen. De kraamperiode is een beetje over, bezoek is allemaal geweest. Ook ik heb geen werk meer na mijn verlof, mijn contract liep af en mijn functie kwam te vervallen. Nu maak ik me niet zo druk om de financiele situatie, mijn partner heeft een prima baan maar toch, ook die druk van het UWV er straks nog bij om verplicht te gaan solliciteren anders krijg je geen WW. Ik ben heel blij hoor met onze zoon, vooral als hij die mooie glimlach liet zien maar ben ook blij om te lezen dat niet alleen ik het zwaar vindt. Ik verlang stiekem al een beetje naar de periode dat hij echt gaat spelen en wat minder snel overprikkeld is en sneller aan zijn slaap toegeeft.
Hey meiden! Hier ook mama van de eerste! Ik heb me exact hetzelfde gevoeld als jullie/ ts. Alleen ik heb na 3 weken me erbij neergelegd. Klinkt lekker gemakkelijk en ik bedoel het niet verkeerd hoor. Maar onze kindjes zijn nog heel erg klein en willen volgens mij nog heel graag bij ons zijn. En alle nieuwe indrukken zijn natuurlijk interessanter dan in je bedje slapen. Ik wil de 3 R's absoluut niet afkraken, maar het bracht mij meer stress dan rust. Ik ga nu maar een beetje op de flow geloof ik.. Stofzuigen etc. Kan hier ook vaak niet, nou ja dan maar savonds of de volgende dag. Oja een tip mbt de babyfoon met camera.. Ik heb m ook. Overdag uitzetten en met jezelf afspreken af en toe aan te zetten. Het brengt mij meer rust en ik ben niet de hele tijd bezig met ooiijjee ze wordt wakker! Heel herkenbaar namelijk. Nogmaals ik wil niet overkomen dat ik het beter weet of doe, want ik ben vaak net zo onzeker. Alleen het stressen loslaten helpt volgens mij een boel! Een kind merkt het ook als een ouder gestressed is. Mijn meisje ligt nog heel veel bij mij op de arm, in de draagzak etc. Ach zal ze vast niet doen tot dr 18e hahaha
Of als je een matras in de box hebt liggen, kan je hem ook in de box laten slapen een keer. Dan zie je hem, hij is dichtbij je, en dan kan je de babyfoon afleren Als je eenmaal ziet dat hij lekker slaapt, en zijn mama daar niet voor nodig heeft, kan je hem in bed laten slapen, en de babyfoon eens een keer uitlaten. Als hij huilt hoor je hem echt wel. En het is moeilijk maar ook ik denk dat je inderdaad wat soepeler zou moeten worden. Waarom moet hij slapen bij het bowlen?? Hij kan toch ook 30/60 min later slapen ? En hij krijgt er niets van als hij zijn eten 30 min eerder een kee rkrijgt, of 15 min later. Maargoed ik moet erbij zeggen dat ik heel makkelijk ben met de kleine. Die gaat vanaf dat hij 10 dagen is, al overal mee naar toe. (vanaf dat hij 3 dagen is gewoon gestofzuigt etc terwijl hij sliep, dus nu kan ik alles doen en slaapt hij gewoon door)
Ik herken me wel in het verhaal van ts hoor. Die eerste tijd vond ik ook heel erg spannend, en ik voelde me zó onzeker. Bij alles wat ik deed vroeg ik me af 'doe ik het wel goed'... Wen ik haar geen dingen aan, of andersom, geef ik haar wel wat ze nodig heeft... Enzovoort. Wil ze wel gaan slapen? Waarom slaapt ze nou niet door? En als ze dan wel doorsliep zelf niet kunnen slapen, leeft ze nog wel? Ik vond die periode emotioneel heel zwaar. Maar ik kan je uit mijn eigen ervaring vertellen dat die hele erge onzekerheid minder wordt. Echt.
zooooo herkenbaar. Ik heb precies hetzelfde. Zelfs naar de supermarkt wandelen vindt ik al spannend, want wat als ze gaat huilen. Onze baby slaapt ook slecht overdag, en als ze wakker is moet ik haar continue entertainen. Het is geen baby die rustig ene uurtje in de box kan liggen. Het huilen is nu wel wat minder doordat ze medicatie tegen reflux heeft en nu over is op pepti, ivm vermeende koemelkallergie. alles bij elkaar vind ik het ook erg zwaar, had het me inderdaad wat rooskleuriger voorgesteld. Ik kan ook stiekem niet wachten tot ze iets groter is en wat meer kan. Ik denk namelijk dat ze dan ookw at meer afleiding heeft. Over 2 weken ga ik weer werken, hier kan ik ook wel naar uit kijken. Een aantal dagen in de week ook even wat anders aan mijn hoofd en 's avonds en de andere dagen natuurlijk lekker knuffelen met mijn meisje!!!