Hallo allemaal, Vorige week ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben van ons 3e kindje. Dit is geheel gepland en we zijn erg gelukkig. Drie jaar geleden rond dezelfde tijd was ik zwanger van mijn zoontje. Ik vertelde het rond de 11 weken aan mijn directe collega dat ik zwanger was en ze reageerde nogal niet leuk Later herstelde ze weer en had ze haar excuses aangeboden en me alsnog gefeliciteerd. Als ik een keer een zwangerschapsgerelateerde klacht had, dan reageerde ze direct niet leuk, zo van je hebt er zelf voor gekozen dus je mag niet klagen. Dus daar ben ik ook maar gelijk mee opgehouden. Ze had altijd van die steken onder water en ze begon altijd dat ik bijna lange "vakantie" heb (zwangerschapsverlof) en dat ze het heel druk gaat krijgen (terwijl er vervanging voor mij is geregeld) Ze baalde er zeg maar van dat ik langdurig wegging en dat ik daarna ook nog eens zwangerschapsverlof nam een aantal uur per week :x... Laatst vroeg ze me of ik nog meer kinderen wou en als ik nog keer zwanger werd dat ze depressief gaat worden en dat ze het niet meer ziet zitten en dat ze overwerkt gaat worden (de vervangende persoon moet ook ingewerkt worden). Wat moet ik nou hiermee? Ik voel me er niet prettig bij, ze is verder wel oke, ze noemt me haar steun en toeverlaat, ze is erg onzeker en bang dat ze haar werk niet goed kan doen als ik er niet ben, dit had ze me laatst huilend verteld. Ik ga het met 12 weken vertellen en ben echt bang dat ze weer kwetsende dingen ga zeggen en van die steken onder water, ik ben bang dat ik niet heel aardig tegen haar kan zijn en geen begrip voor haar kan opbrengen. Wie heeft ook last van zwangerschapsdiscriminatie?
Dit lijkt me geen zwangerschapsdicriminatie maar meer een vervelende reactie. Ik zou het haar eerst vertellen en als ze zegt dat ze het niet leuk vind zeg je : dat is jou probleem ik wil graag een derde kindje, ga niet voor jou maar 2 kinderen nemen omdat jij het dan te druk vind. En alle opmerkingen van haar beantwoorden met: ik snap dat je het niet leuk vind maar ik wil dit graag. Kijken hoe lang ze het blijft doen.
Het is zeker niet leuk. Ze geeft ook van die steken onder water, ze vind het bijvoorbeeld belachelijk dat ik als moeder zijnde ouderschapsverlof kan opnemen en dat voor 50% uitbetaald krijg. Omdat je er voor kiest zeg maar.
Niet leuk, maar ik zou het voor een stuk negeren. Dat zij een overdreven dramaqueen is duidelijk zonder kinderen, daar kan jij niks aan doen. En als ze echt te hard gaat zeuren over die vervanging kan je altijd wel afkomen met dat ze met dank aan jouw bevallingen op haar CV kan zetten dat ze mensen opleidt .
Niet alleen dramaqueens hebben daar last van. Wat "oudere generaties dames" roepen bij mij ook : je kiest er zelf voor hoor. Jij wilde zwanger worden. Dus ik zeg nu ook maar niets meer. Terwijl de mannen op mijn werk heel begripvol zijn. Jaja... mannen!!!!! die begripvol zijn Als ik iets moet tillen staan er gelijk 3 om mij heen met de vraag of hun het niet even moeten tillen, want tja dat mag niet tijdens de zwangerschap. De dames niet hoor. die vind dat je gewoon mag tillen. "Want het kindje zit toch wel goed vast." Natuurlijk mag er getild worden, maar het geeft even aan wat voor mentaliteitsverschil er is. Ik negeer het overigens wel. Lekker laten gaan. Maar ik snap wel dat het je stress geeft.
Wat een trut zeg dat mens. Ik zou zeggen probeer het te negere. En geniet lekker van je zwangerschap! Van harte gefeliciteerd meid!
Goed man die mannen!! Ik heb dat ook wel op het werk hoor. Ik werk in een magazijn en ze willen allemaal wel wat voor me doen. Ik zeg top!
vraag aan haar of ze jaloers is. zo klinkt het namelijk wel. en zeg gewoon duidelijk dat je ziek word van haar gezeik. alleen dan iets subtieler misschien
Heeft zij zelf een kinderwens die niet in vervulling kan gaan? Het lijkt inderdaad wel jaloezie. Neemt natuurlijk niet weg dat ze jou niet zo'n rotgevoel moet geven. Ik zou de bal telkens terug kaatsen. Dus als zij zegt dat ze het zo zwaar krijgt als jij weg bent, dan kun je aan haar vragen: waarom gaan we nu dan niet alvast iets constructiefs regelen? En steken onder water... tja... die kun je het beste maar negeren of heel direct aan haar vragen waarom ze dit tegen jou zegt? Daarbij ook aangeven wat dit met jou doet.
Ik vind het heel erg jammerlijk gedrag en helaas loop ik nu tegen hetzelfde aan. Bij mijn eerste twee had ik nergens last van. Alle collega's waren enthousiast of deden hun best om enthousiast te zijn. Nu is er een collega bij gekomen en die roept de hele tijd "ik vind het echt niet leuk dat ze zwanger is, hahahahaha!!!" (bij één keer geloof ik dat wel, dat hahaha, maar na 5 keer denk ik, ja ja...). En laatst had ik een voorstel in een vergadering en toen zei ze: "met alle respect, maar dat kan toch niet nu je zwanger bent? Jij bent zo een paar maanden weg!". Dit voorstel ging over iets wat telkens eenmalig is en ook zo kan worden overgenomen als ik met verlof ben... Dussss... ik snap je frustratie volkomen en ik ben helaas een held op sokken en heb dus ook nog niets tegen haar gezegd. De volgende keer ga ik dat wel doen.
Klinkt alsof ze jaloers is? Vraag netjes aan haar waarom ze zoiets doet? Misschien heeft ze indd een kinderwens, en lukt het bij hun niet?
Jij kan daar niets mee, zij moet zich niet aanstellen. Er is toch vervanging? Wat een idiote opmerkingen zeg van je werkgever
Het is haar probleem en ik zou ook zoveel mogelijk proberen om haar probleem dus ook bij haar te laten liggen. Je zou eventueel kunnen doorvragen of haar reacties voortkomen uit een onvervulde kinderwens. Maar eigenlijk vind ik dat niet eens echt interessant. Hoe naar dat voor haar ook zou zijn, geeft haar dat nog miet het recht zulke opmerkingen tegen jou te maken.
Tupp, dat ben ik helemaal met je eens, maar soms doet een onvervulde kinderwens rare dingen met mensen. En omdat TO er veel last van heeft, zou het misschien tot een oplossing kunnen leiden.